Sprawa C‑442/09

Karl Heinz Bablok i in.

przeciwko

Freistaat Bayern

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym
złożony przez Bayerischer Verwaltungsgerichtshof)

Żywność genetycznie zmodyfikowana – Rozporządzenie (WE) nr 1829/2003 – Artykuły 2–4 i 12 – Dyrektywa 2001/18/WE – Artykuł 2 – Dyrektywa 2000/13/WE – Artykuł 6 – Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 – Artykuł 2 – Produkty pszczelarskie – Obecność pyłków roślin genetycznie zmodyfikowanych – Konsekwencje – Wprowadzenie do obrotu – Pojęcia organizmu oraz żywności zawierającej składniki produktów pochodzących z organizmów genetycznie zmodyfikowanych

Streszczenie wyroku

1.        Zbliżanie ustawodawstw – Genetycznie zmodyfikowana żywność i pasza – Rozporządzenie nr 1829/2003 – Organizm genetycznie zmodyfikowany – Pojęcie

(rozporządzenie nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 2 pkt. 5)

2.        Zbliżanie ustawodawstw – Genetycznie zmodyfikowana żywność i pasza – Rozporządzenie nr 1829/2003 – Zakres stosowania

(rozporządzenie nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 2, nrº1829/2003, art. 2 pkt 1, 10, 13,art. 3 ust. 1 lit. c); dyrektywa nr 2000/13 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 6 ust. 4 lit. a))

3.        Zbliżanie ustawodawstw – Genetycznie zmodyfikowana żywność i pasza – Rozporządzenie nr 1829/2003 – Obowiązek uzyskania zezwolenia oraz nadzoru w stosunku do żywności

(rozporządzenie nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 3 ust. 1, art. 4 ust. 2, art. 12 ust. 2)

1.        Pojęcie organizmu genetycznie zmodyfikowanego w rozumieniu art. 2 pkt 5 rozporządzenia nr 1829/2003 w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy należy interpretować w ten sposób, że substancja taka jak pyłek pochodzący z odmiany kukurydzy genetycznie zmodyfikowanej, który utracił swoją zdolność do replikacji i który jest pozbawiony wszelkiej zdolności do przenoszenia posiadanego materiału genetycznego, nie wchodzi już w zakres tego pojęcia.

(por. pkt 62; pkt 1 sentencji)

2.        Artykuł 2 pkt 1, 10 i 13 oraz art. 3 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 1829/2003 w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy, art. 2 rozporządzenia nr 178/2002 ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności, jak również art. 6 ust. 4 lit. a) dyrektywy 2000/13 w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych należy interpretować w ten sposób, że skoro substancja taka jak pyłek zawierający DNA i genetycznie zmodyfikowane proteiny nie może już być uznana za organizm genetycznie zmodyfikowany, to produkty takie jak miód i uzupełniające preparaty odżywcze zawierające takie substancje stanowią w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 1829/2003 żywność zawierającą składniki wyprodukowane z organizmów genetycznie zmodyfikowanych. Kwalifikację tę można przyjąć niezależnie od tego, czy dodanie substancji było zamierzone czy przypadkowe.

Pyłek nie jest zatem ciałem obcym, stanowiącym zanieczyszczenie miodu, lecz normalnym jego składnikiem, który zgodnie z wolą prawodawcy Unii zasadniczo nie może być usunięty, nawet jeśli okresowość jego wprowadzania oraz ilości, w jakich jest obecny w miodzie, zależą od pewnych przypadków w trakcie procesu produkcji. Należy go zatem uznać za substancję użytą przy wytworzeniu lub przygotowywaniu środka spożywczego i nadal obecną w produkcie końcowym, nawet w zmienionej formie czyli za „składnik” w rozumieniu art. 2 pkt 13 rozporządzenia nr 1829/2003 i art. 6 ust 4 lit. a) dyrektywy 2000/13.

(por. pkt 77–79, 92; pkt 2 sentencji)

3.        Artykuły 3 ust. 1 oraz art. 4 ust. 2 rozporządzenia 1829/2003 w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy należy interpretować w ten sposób, że jeżeli wynika z nich obowiązek uzyskania zezwolenia oraz nadzoru w stosunku do żywności, to nie można względem tego obowiązku stosować przez analogię takiego progu tolerancji jak przewidziany w zakresie etykietowania w art. 12 ust. 2 tego samego rozporządzenia.

(por. pkt 108; pkt 3 sentencji)