Προσφυγή της 21ης Μαΐου 2008 - Transnational Company Kazchrome και ENRC Marketing κατά Συμβουλίου
(Υπόθεση T-192/08)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσες: Transnational Company Kazchrome (ΤΝΚ Kazchrome) (Aktobe, Καζακστάν) και ENRC Marketing AG (Kloten, Ελβετία) (εκπρόσωποι: L. Ruessmann και A. Willems, δικηγόροι)
Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Αιτήματα των προσφευγουσών
Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Πρωτοδικείο:
να κηρύξει την προσφυγή απαράδεκτη·
να ακυρώσει τον κανονισμό (ΕΚ) 172/2008 του Συμβουλίου, για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές σιδηροπυριτίου καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, Αιγύπτου, Καζακστάν, Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας και Ρωσίας στο μέτρο που αφορά τις προσφεύγουσες·
να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα της παρούσας διαδικασίας.
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Οι προσφεύγουσες, οι οποίες παράγουν και πωλούν σιδηροπυρίτιο στην αγορά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ζητούν τη μερική ακύρωση του κανονισμού (ΕΚ) 172/2008
1 του Συμβουλίου, της 25ης Φεβρουαρίου 2008, για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ και την οριστική είσπραξη του προσωρινού δασμού που επιβλήθηκε στις εισαγωγές σιδηροπυριτίου καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, Αιγύπτου, Καζακστάν, Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας και Ρωσίας.
Προς στήριξη της προσφυγής τους, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι θίγονται άμεσα και ατομικά από τον προσβαλλόμενο κανονισμό και ότι ο δασμός αντιντάμπινγκ που επιβλήθηκε με τον εν λόγω κανονισμό είναι αποτέλεσμα πολλών προδήλων σφαλμάτων εκτιμήσεως, προδήλων σφαλμάτων σχετικών με τα πραγματικά περιστατικά και παραβάσεων του βασικού κανονισμού
2(στο εξής: ο βασικός κανονισμός) καθώς και της Συμφωνίας Αντιντάμπινγκ του ΠΟΕ. Οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται περαιτέρω ότι το καθού παρέλειψε την αιτιολόγηση που απαιτεί το άρθρο 253 ΕΚ.
Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι το Συμβούλιο δεν διέκρινε καταλλήλως μεταξύ των αποτελεσμάτων που επήλθαν από άλλους γνωστούς παράγοντες και της ζημίας που προκλήθηκε από τις επίμαχες εισαγωγές και, ως εκ τούτου, τα ευρήματα του Συμβουλίου αντίκεινται προς το άρθρο 3, παράγραφοι 2, 6 και 7, του βασικού κανονισμού.
Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως, οι προσφεύγουσες επικαλούνται ότι ο δασμός αντιντάμπινγκ επιβλήθηκε βάσει εσφαλμένης εκτιμήσεως του κοινοτικού συμφέροντος και κατά παράβαση του άρθρου 9, παράγραφος 4 και του άρθρου 21 του βασικού κανονισμού.
Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως, υποστηρίζεται ότι, μολονότι οι προσφεύγουσες παρείχαν στα κοινοτικά όργανα επαληθεύσιμα στοιχεία, αντιμετωπίστηκαν ως μη συνεργάσιμες, το Συμβούλιο δεν έλεγξε τα πραγματικά περιστατικά που χρησιμοποιήθηκαν σε βάρος των διαθέσιμων πληροφοριών που περιήλθαν σε γνώση τους και δεν παρείχε τη δέουσα μεταχείριση οικονομίας της αγοράς εντός των προθεσμιών που τάσσει ο βασικός κανονισμός.
Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως, οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι κατά τη διάρκεια της έρευνας προσβλήθηκαν τα δικαιώματά τους άμυνας.
____________1 - ΕΕ 2008, L 55, σ. 6.2 - Κανονισμός (ΕΚ) 384/96 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 1995, για την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ εκ μέρους χωρών μη μελών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (ΕΕ 1996, L 56, σ.1).