Skarga wniesiona w dniu 7 października 2010 r. - Bank Saderat przeciwko Radzie

(Sprawa T-495/10)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Bank Saderat (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: S. Ghadia, S. Ashley, solicitors, D. Anderson, QC i R. Blakeley, barrister)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania strony skarżącej

stwierdzenie nieważności pkt 5 tabeli B załącznika do rozporządzenia Rady nr 668/2010¹ w zakresie dotyczącym strony skarżącej;

stwierdzenie nieważności pkt 7 tabeli B załącznika II do decyzji Rady 2010/413/WPZiB² w zakresie dotyczącym strony skarżącej

orzeczenie, że art. 7 ust. 2 lit. d) rozporządzenia Rady (WE) nr 423/2007³ nie ma zastosowania do strony skarżącej oraz

obciążenie Rady kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W tej sprawie strona skarżąca domaga się stwierdzenia częściowej nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady nr 668/2010 oraz decyzji Rady 2010/413 WPZiB w zakresie w jakim nazwa strony skarżącej została umieszczona w wykazie osób, grup i podmiotów, których fundusze i zasoby gospodarcze zostały zamrożone na podstawie tego tekstu. Ponadto, na podstawie art. 227 TFUE, strona skarżąca wnosi o orzeczenie, że art. 7 ust. 2 lit. d) rozporządzenia Rady (WE) nr 423/2007 nie ma do niej zastosowania.

Zarzuty i główne argumenty są identyczne lub podobne jak w sprawie T-492/10 Melli Bank przeciwko Radzie.

____________

¹ - Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 668/2010 z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie wdrożenia art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 423/2007 dotyczącego środków ograniczających wobec Iranu, Dz.U. L 195, s. 25.

² - Decyzja Rady z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylająca wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB, Dz.U. L 195, s. 39.

³ - Rozporządzenie Rady (WE) nr 423/2007 z dnia 19 kwietnia 2007 r. dotyczące środków ograniczających wobec Iranu, Dz. U. L 103, s. 1.