Skarga wniesiona w dniu 2 października 2006 r. - Microsoft przeciwko Komisji

(Sprawa T-271/06)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Microsoft Inc (Seattle, USA) (przedstawiciele: adwokaci J-F. Bellis, G. Berrisch oraz I. S. Forrester, QC i D. W. Hull, Solicitor)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2006)3143 wersja ostateczna z dnia 12 lipca 2006 r. w sprawie ostatecznej kwoty kary pieniężnej nałożonej na Microsoft Corporation w decyzji C(2005)4420 wersja ostateczna i zmiany tej decyzji w odniesieniu do kwoty tej kary pieniężnej;

ewentualnie stwierdzenie nieważności lub obniżenie nałożonej kary pieniężnej, oraz

obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Decyzją z dnia 10 listopada 2005 r. (zwaną dalej "decyzją na podstawie art. 24 ust. 1"), wydaną na podstawie art. 24 ust. 1 rozporządzenia nr 1/2003 Komisja nałożyła karę pieniężną w przypadku niezastosowania się przez skarżącą do zobowiązania dostarczenia informacji o interoperacyjności zgodnie z decyzją C(2004)900 wersja ostateczna z dnia 24 marca 2004 r. (zwaną dalej "decyzją z 2004 r."). W zaskarżonej decyzji C(2006)3143 wersja ostateczna z dnia 12 lipca 2006 r. została ustalona ostateczna kwota kary pieniężnej za okres od dnia 16 grudnia 2005 r. do dnia 20 czerwca 2006 r. w wysokości 280.5 miliona EUR.

W skardze skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji z następujących powodów:

Po pierwsze skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła obowiązek udzielenia jasnych informacji i dokładnych wskazówek w odniesieniu do to tego, czego wymagała w celu zastosowania się do decyzji z 2004 r. Skarżąca uważa, że takie informacje i wskazówki były konieczne do wyboru środków, których oczekuje się od niej w celu wykonania zobowiązania dostarczenia informacji o interoperacyjności. W związku z tym skarżąca następnie podnosi, że Komisja nie zawarła odpowiednich wskazówek w decyzji z 2004 r. jak również w samej decyzji na podstawie art. 24 ust. 1, ani przed ich wydaniem ani nawet w kilka miesięcy po ich wydaniu.

Po drugie skarżąca podnosi, że Komisja wystarczająco nie dowiodła, że skarżąca nie wykonała zobowiązania dostarczenia informacji o interoperacyjności, tak jak wymaga tego decyzja z 2004 r. Mianowicie Komisja nie przedstawiła jasnego i przekonywającego rozumowania popartego wystarczająco jasnymi i spójnymi dowodami, że (1) dokumentacja techniczna udostępniona przez skarżącą w dniu 15 grudnia 2005r. nie spełniała wymogów określonych w decyzji z 2004 r.; a (2) żaden z kolejnych kroków podjętych przez skarżącą w okresie od dnia 16 grudnia 2006r. do czerwca 2006 r. nie wystarczał do zapewnienia zastosowania się do tej decyzji. W szczególności, zdaniem skarżącej, Komisja nie oceniła obiektywnie przedstawionego jej materiału dowodowego oraz zastosowała błędne kryterium przy ocenie dokumentacji technicznej.

Jako trzeci powód stwierdzenia nieważności skarżąca wskazuje na fakt, że Komisja odmówiła je prawa do bycia wysłuchaną przed wydaniem zaskarżonej decyzji, ponieważ okres odniesienia dla nałożenia kary pieniężnej obejmował okres od dnia 16 grudnia 2005r. do dnia 20 czerwca 2006 r., natomiast pismo w sprawie przedstawienia zarzutów zostało opublikowane w dniu 21 grudnia 2005 r., nie obejmując pojedynczego dnia okresu odniesienia.

Po czwarte Komisja naruszyła prawa do obrony, ponieważ odmówiła pełnego dostępu do akt sprawy, w tym do wymiany informacji pomiędzy Komisją, z jednej strony, a jej ekspertami, z drugiej strony.

Wreszcie skarżąca sugeruje, że kwota kary pieniężnej jest wygórowana i nieproporcjonalna, ponieważ Komisja nie uwzględniła złożoności zobowiązania i zupełnie pominęła, że skarżąca starała się zastosować do poprzednich decyzji Komisji.

____________