Language of document :

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation (Francja) w dniu 16 marca 2021 r. – Procureur général près la cour d’appel d’Angers / KL

(Sprawa C-168/21)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour de cassation

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca kasację: Procureur général près la cour d’appel d’Angers

Druga strona postępowania: KL

Pytania prejudycjalne

Czy art. 2 ust. 4 i art. 4 ust. 1 decyzji ramowej 2002/5841 należy interpretować w ten sposób, że przesłanka podwójnej karalności jest spełniona w sytuacji takiej jak rozpatrywana w postępowaniu głównym, w której wniosek o przekazanie dotyczy czynów, które w państwie wydającym nakaz są kwalifikowane jako niszczenie mienia i szabrownictwo, których istotą jest niszczenie mienia i plądrowanie stanowiące zagrożenie dla porządku publicznego, podczas gdy w państwie wykonującym nakaz odpowiedzialności karalnej podlega kradzież połączona z niszczeniem mienia oraz niszczenie lub uszkadzanie mienia, lecz nie występuje znamię zagrożenia porządku publicznego?

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze, czy art. 2 ust. 4 i art. 4 ust. 1decyzji ramowej 2002/584 należy interpretować w ten sposób, że sąd państwa wykonującego nakaz może odmówić wykonania europejskiego nakazu aresztowania wydanego w celu wykonania kary, jeżeli stwierdzi, że dana osoba została skazana na tę karę przez organy sądowe państwa wydającego nakaz za popełnienie jednego przestępstwa, przy czym wyrok skazujący obejmował różne czyny, z których jedynie część stanowi przestępstwo w świetle prawa karnego państwa wykonującego nakaz? Czy należy dokonywać rozróżnienia w zależności od tego, czy organy sądowe państwa wydającego nakaz uznały poszczególne czyny za rozłączne lub nierozłączne?

Czy art. 49 ust. 3 Karty praw podstawowych wymaga, aby organ sądowy państwa członkowskiego wykonującego nakaz odmówił wykonania europejskiego nakazu aresztowania w sytuacji, gdy z jednej strony, nakaz ten został wydany w celu wykonania jednej kary orzeczonej za popełnienie jednego przestępstwa, a z drugiej strony – ze względu na to, że niektóre czyny składające się na przestępstwo, za które orzeczona została ta kara, nie stanowią przestępstwa w świetle prawa państwa członkowskiego wykonującego nakaz – zgoda na przekazanie może być wyrażona tylko w odniesieniu do części tych czynów?

____________

1 Decyzja ramowa Rady z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi (Dz.U. 2002, L 190, s. 1).