Language of document : ECLI:EU:F:2015:53

WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
UNII EUROPEJSKIEJ
(pierwsza izba)

z dnia 9 czerwca 2015 r.

Sprawa F‑65/14

EF

przeciwko

Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych (ESDZ)

Służba publiczna – Personel ESDZ – Urzędnicy – Postępowanie w sprawie awansu w 2013 r. – Decyzja o nieawansowaniu skarżącego do grupy zaszeregowania AD 13 – Sprzeciw skarżącego wobec listy urzędników zaproponowanych do awansu – Artykuł 45 regulaminu pracowniczego – Minimalny dwuletni staż pracy w grupie zaszeregowania – Obliczenie okresu dwóch lat – Data decyzji w sprawie awansu

Przedmiot:      Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której EF żąda stwierdzenia nieważności decyzji organu powołującego Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) z dnia 9 i 14 października 2013 r. o nieawansowaniu go do grupy zaszeregowania AD 13 w postępowaniu w sprawie awansu w 2013 r. [zwanym dalej „postępowaniem w sprawie awansu (2013)”].

Orzeczenie:      Skarga zostaje oddalona. EF pokrywa własne koszty i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Europejską Służbę Działań Zewnętrznych.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Awans – Przesłanki – Minimalny staż pracy w ramach grupy zaszeregowania – Wymóg pokrywania się z okresem podlegającym ocenie w sprawozdaniach z oceny – Brak – Data, którą należy wziąć pod uwagę

(regulamin pracowniczy, art. 45)

2.      Urzędnicy – Awans – Porównanie osiągnięć – Kryteria – Osobiste osiągnięcia kandydatów – Uznanie przysługujące organowi powołującemu

(regulamin pracowniczy, art. 45)

3.      Urzędnicy – Awans – Zażalenie kandydata, który nie został awansowany – Decyzja o oddaleniu – Uzasadnienie – Zakres

(regulamin pracowniczy urzędników, art. 45, art. 90 ust. 2)

1.      Z art. 45 regulaminu pracowniczego wynika jasno, że wyłącznie urzędnicy posiadający co najmniej dwuletni staż pracy w ramach swej grupy zaszeregowania mają prawo do awansu. Przepis ten nie przewiduje, jako przesłanki dodatkowej, by wymagane dwa lata stażu pracy musiały pokrywać się też dokładnie z dwuletnim okresem objętym oceną w dwóch rocznych sprawozdaniach z oceny, której w zasadzie podlega każdy urzędnik za okres odpowiadający latom kalendarzowym.

Tymczasem data wydania decyzji o awansie stanowi datę właściwą do dokonania oceny, czy urzędnik posiada minimalny staż pracy wymagany, by móc ubiegać się o awans.

Ponadto art. 45 regulaminu pracowniczego nie wymaga tego, by data, w której powinna zostać spełniona przesłanka stażu pracy, musiała pokrywać się z końcem okresu oceny objętym rocznym sprawozdaniem z oceny.

(zob. pkt 26, 27, 29)

Odesłanie

Sąd Pierwszej Instancji, wyrok Casini/Komisja, T‑132/03, EU:T:2005:324, pkt 84

Sąd do spraw Służby Publicznej, wyrok Balabanis i Le Dour/Komisja, F‑77/05, EU:F:2006:127, pkt 35

2.      Okoliczność, że urzędnik posiada oczywiste i niekwestionowane osiągnięcia, nie wyklucza tego, iż przy porównywaniu osiągnięć kandydatów do awansu okaże się, że inni urzędnicy będą mieli większe osiągnięcia.

W tym względzie administracja, opierając się na sprawozdaniach z oceny urzędników awansowanych i uznając, że osiągnięcia tych urzędników były większe od osiągnięć zainteresowanego, nie popełniła oczywistego błędu w ocenie, to znaczy błędu łatwo dostrzegalnego, który może być wykryty z całą pewnością.

Ten sam wniosek odnosi się do uwagi dotyczącej kryterium posługiwania się językami, zgodnie z którą opanowanie języka angielskiego i języka francuskiego jest zwykle wystarczające dla potrzeb funkcjonowania organu Unii, a w związku z tym przydatność opanowania innych języków jest drugorzędna.

Jeśli chodzi o zakresy obowiązków zainteresowanego na różnych stanowiskach, nie wykazał on, że stanowisko administracji, zgodnie z którym te zakresy obowiązków są na poziomie obowiązków zwykle wykonywanych przez urzędnika w tej samej grupie zaszeregowania, i że w związku z tym nie można oceniać ich jako szczególnych osiągnięć w kontekście awansu, jest dotknięte oczywistym błędem w ocenie.

(zob. pkt 43–46)

Odesłanie

Trybunał, wyrok Cubero Vermurie/Komisja, C‑446/00 P, EU:C:2001:703, pkt 21

Sąd Pierwszej Instancji, wyrok Morello/Komisja, T‑164/00, EU:T:2002:312, pkt 100

Sąd do spraw Służby Publicznej, wyrok Trentea/FRA, F‑112/10, EU:F:2012:179, pkt 104

3.      Organ powołujący nie jest zobowiązany przedstawiać uzasadnienia do decyzji w sprawie awansu względem kandydatów odrzuconych. Ma on za to obowiązek uzasadnienia decyzji oddalającej zażalenie złożone przez nieawansowanego kandydata na podstawie art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego, ponieważ uważa się, że uzasadnienie tej decyzji oddalającej pokrywa się z uzasadnieniem decyzji, na którą złożono zażalenie.

Ponieważ awansem obejmuje się, zgodnie z art. 45 regulaminu pracowniczego, osoby „wybrane”, uzasadnienie może dotyczyć wyłącznie istnienia przesłanek prawnych, od których spełnienia regulamin pracowniczy uzależnia prawidłowość awansu. W szczególności organ powołujący nie jest zobowiązany do ujawnienia odrzuconemu kandydatowi porównawczej oceny dokonanej przez siebie w stosunku do niego oraz kandydatów, którym przyznano awans.

(zob. pkt 50, 51)

Odesłanie

Sąd Pierwszej Instancji, wyrok Contargyris/Rada, T‑6/96, EU:T:1997:76, pkt 147, 148

Sąd do spraw Służby Publicznej, wyrok Merhzaoui/Rada, F‑18/09, EU:F:2011:180, pkt 71 i przytoczone tam orzecznictwo