Skarga wniesiona w dniu 16 czerwca 2014 r. – Arbuzov przeciwko Radzie
(Sprawa T-434/14)
Język postępowania: czeski
Strony
Strona skarżąca: Sergej Arbuzov (Kijów, Ukraina) (przedstawiciele: M. Machytková i P. Radošovský, adwokaci)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2014/119/WPZiB z dnia 5 marca 2014 r. w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. L 66, s. 26) i decyzji wykonawczej Rady 2014/216/WPZiB z dnia 14 kwietnia 2014 r. wykonującej decyzję 2014/119/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. L 111, s. 91) w zakresie, w jakim dotyczą one skarżącego; oraz
obciążenie Rady jej własnymi kosztami i kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą w całości.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.
Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia zasady domniemania niewinności, prawa do rzetelnego procesu oraz prawa do obrony
W uzasadnieniu skargi skarżący podnosi między innymi, że na mocy decyzji wykonującej Rady 2014/216/WPZiB jego nazwisko zostało umieszczone w wykazie zawartym w załączniku do decyzji Rady 2014/119/WPZiB zanim wszczęto śledztwo w sprawie zarzucanej mu działalności przestępczej na Ukrainie.
Skarżący następnie stwierdza, że naruszono przysługujące mu prawo do rzetelnego procesu ze względu na naruszenie prawnej zasady domniemania niewinności. Ponadto skarżący podnosi, że Rada nie poinformowała go o umieszczeniu jego nazwiska w wykazie ani o powodach przyjęcia wobec niego środków ograniczających. Nie umożliwiła mu też zapoznania się z tymi faktami w rozsądnym terminie po przyjęciu wspomnianych środków. Wreszcie, skarżący twierdzi, że nie mógł skutecznie przedstawić swego stanowiska na temat zaskarżonej decyzji, ani skorzystać z prawa do obrony bezpośrednio po jej wydaniu.
Zarzut drugi dotyczący nadużycia władzy przez Radę– Skarżący powołuje się na braki formalne przyjętego przez Radę zaskarżonego środka. Zdaniem skarżącego sformułowane w kategoriach prawa karnego uzasadnienie przyjęcia środków jest niewystarczające i wyraźnie nie zawiera rzeczywistych powodów politycznych – podanych jedynie w preambule do środków w sposób ogólny – ani powodów dotyczących zarzucanego naruszenia praw człowieka. Skarżący następnie podnosi, że Rada nadużyła władzy, ponieważ oficjalnie podane uzasadnienie przyjęcia środków nie jest objęte zakresem, w którym Rada jest uprawniona do przyjmowania takich środków.Zarzut trzeci dotyczący naruszenia prawa własności– Skarżący twierdzi w tym zakresie, że sankcja jest nieproporcjonalna i prowadzi do naruszenia gwarancji ustanowionych przez prawo międzynarodowe w z
akresie ochrony prawa własności.Zarzut czwarty dotyczący naruszenia prawa do integralności osoby oraz do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego, a także naruszenia zasady niedyskryminacjiW tym zakresie skarżący podnosi, że przyjęty środek stanowi akt naruszający prawo do integralności osoby oraz jego sferę rodzinną i prywatną.Według skarżącego doszło do naruszenia jego reputacji i godności w wyniku tego, że w podważonej decyzji i w decyzji wykonującej został on de facto oskarżony przez Radę o przesyłanie ukraińskich środków publicznych zagranicę oraz o naruszenie p
raw człowieka, chociaż żadne z tych przestępstw nig
dy nie zostało skarżącemu udowodnione, a w momencie umieszczenia jego nazwiska w wykazie nie było nawet prowadzone przeciwko niemu żadne śledztwo w sprawie popełnienia takich przestę
pstw.– Ponadto skarżący twierdzi, że przyjęty przez Radę środek jest dyskryminujący, ponieważ nazwisko skarżącego zostało umieszczone w wykazie bez żadnego rze
czywistego powodu, natomiast wykaz nie zawiera nazwisk osób, które powinny być w nim umieszczone ze względu na ich działalność przeciwko inter
esom państwa ukraińskiego.