WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ UNII EUROPEJSKIEJ
(trzecia izba)

z dnia 26 lutego 2014 r.

Sprawa F‑53/13

Alkis Diamantopoulos

przeciwko

Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych (ESDZ)

Służba publiczna – Urzędnicy – Awans – Decyzja o nieawansowaniu skarżącego do grupy zaszeregowania AD 12 – Dorozumiana decyzja oddalająca zażalenie – Wyraźna decyzja oddalająca zażalenie wydana po wniesieniu skargi – Uzasadnienie

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy art. 106a, w której A. Diamantopoulos żąda stwierdzenia nieważności decyzji Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) o nieawansowaniu go do grupy zaszeregowania AD 12 w postępowaniu w ramach awansu w 2012 r.

Orzeczenie:      Stwierdza się nieważność decyzji Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych o nieawansowaniu A. Diamantopoulosa do grupy zaszeregowania AD 12 w postępowaniu w ramach awansu w 2012 r. Europejska Służba Działań Zewnętrznych pokrywa własne koszty oraz zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez A. Diamantopoulosa.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Awans – Zażalenie kandydata, który nie został awansowany – Decyzja o oddaleniu – Całkowity brak uzasadnienia – Konwalidacja w trakcie postępowania spornego – Niedopuszczalność

(regulamin pracowniczy, art. 25 akapit drugi, art. 45, art. 90 ust. 2)

2.      Skargi urzędników – Zarzuty – Brak lub niewystarczający charakter uzasadnienia – Zarzut odrębny od zarzutu braku materialnej zgodności z prawem

(regulamin pracowniczy, art. 25 akapit drugi)

1.      Chociaż organ powołujący nie ma obowiązku uzasadniania decyzji o awansie w odniesieniu do kandydatów do awansu, którzy nie zostali awansowani, ma on za to obowiązek uzasadnienia decyzji o oddaleniu zażalenia złożonego na podstawie art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego przez kandydata, który nie został awansowany, jako że domniemywa się, że uzasadnienie tej decyzji o oddaleniu zażalenia pokrywa się z uzasadnieniem decyzji, na którą wniesiono zażalenie.

Ponadto, o ile trzeba mieć na uwadze to, że awanse przyznawane są wybranym kandydatom, o tyle uzasadnienie oddalenia zażalenia powinno zasadniczo dotyczyć jedynie spełnienia warunków prawnych, od których zgodnie z regulaminem pracowniczym zależy prawidłowość postępowania. Natomiast o ile organ powołujący nie jest zobowiązany do ujawnienia dokonanej przez siebie oceny porównawczej, o tyle musi on jednak wskazać zainteresowanemu urzędnikowi indywidualny istotny powód uzasadniający odmowę jego awansowania.

Zakres obowiązku uzasadnienia należy oceniać w zależności od konkretnych okoliczności sprawy. Tymczasem te obejmują w szczególności nie tylko treść zaskarżonego aktu, lecz także interes, jaki w uzyskaniu wyjaśnień może mieć adresat aktu, jak również okoliczności faktyczne i prawne, w jakie wpisuje się wydanie tego aktu.

Wreszcie brakowi jakiegokolwiek uzasadnienia przed wniesieniem skargi nie można zaradzić przedłożeniem wyjaśnień przez organ powołujący po wniesieniu skargi. Na tym etapie takie wyjaśnienia nie spełniają już bowiem funkcji uzasadnienia. Ponadto możliwość zaradzenia całkowitemu brakowi uzasadnienia po wszczęciu postępowania naruszałaby prawo do obrony, ponieważ pozbawiałaby skarżącego szansy podniesienia zarzutów przeciwko uzasadnieniu, z którym zapoznałby się on dopiero po wniesieniu skargi. Uchybiałoby to zasadzie równości stron przed sądem Unii.

(zob. pkt 18–21)

Odesłanie:

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑81/07 Barbin przeciwko Parlamentowi, 8 października 2008 r., pkt 27, 28 i przytoczone tam orzecznictwo; sprawa F‑83/08 Gheysens przeciwko Radzie, 19 września 2013 r., pkt 55

Sąd Unii Europejskiej: sprawa T‑31/13 P Bouillez przeciwko Radzie, 16 września 2013 r., pkt 26

2.      Uzasadnienie decyzji polega na formalnym wskazaniu podstaw, na jakich opiera się ta decyzja. Obowiązek uzasadnienia stanowi więc istotny wymóg formalny, który należy odróżnić od kwestii zasadności uzasadnienia, która odnosi się do zgodności z prawem materialnym spornego aktu. Argumenty zmierzające do wykazania zasadności aktu są tym samym nieistotne w ramach zarzutu opartego na braku uzasadnienia.

(zob. pkt 27)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa C‑367/95 P Komisja przeciwko Sytraval et Brink’s France, 2 kwietnia 1998 r., pkt 67

Sąd Unii Europejskiej: ww. sprawa Bouillez przeciwko Radzie, pkt 20