WYROK SĄDU (ósma izba)
z dnia 13 czerwca 2012 r.(*)
Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego HELLIM – Wcześniejszy słowny wspólnotowy znak wspólny HALLOUMI – Względna podstawa odmowy rejestracji – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 – Prawo do bycia wysłuchanym – Artykuł 63 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009
W sprawie T‑534/10
Organismos Kypriakis Galaktokomikis Viomichanias, z siedzibą w Nikozji (Cypr), reprezentowany początkowo przez adwokatów C. Milbradt i H. Van Volxema, a następnie przez C. Milbradt i A. Schwarz,
strona skarżąca,
przeciwko
Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), reprezentowanemu przez G. Schneidera, działającego w charakterze pełnomocnika,
strona pozwana,
w której drugą stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą OHIM była
Garmo AG, z siedzibą w Stuttgarcie (Niemcy),
mającej za przedmiot skargę na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 20 września 2010 r. (sprawa R 794/2010‑4), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Organismos Kypriakis Galaktokomikis Viomichanias a Garmo AG,
SĄD (ósma izba),
w składzie: L. Truchot, prezes, M.E. Martins Ribeiro (sprawozdawca) i H. Kanninen, sędziowie,
sekretarz: J. Weychert, administrator,
po zapoznaniu się ze skargą złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 22 listopada 2010 r.,
po zapoznaniu się z odpowiedzią na skargę złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 21 marca 2011 r.,
uwzględniając postanowienie z dnia 15 kwietnia 2011 r. odmawiające wydania zgody na złożenie repliki,
po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 16 listopada 2011 r.,
wydaje następujący
Wyrok
Okoliczności powstania sporu
1 W dniu 24 października 2005 r. Garmo AG dokonała w Urzędzie Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, s. 1), ze zmianami [zastąpionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1)].
2 Znak towarowy, o którego rejestrację wystąpiono, to oznaczenie słowne HELLIM.
3 Towary, dla których wystąpiono o rejestrację, należą do klasy 29 w rozumieniu Porozumienia nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków z dnia 15 czerwca 1957 r., ze zmianami, i odpowiadają następującemu opisowi: „mleko i przetwory mleczne”.
4 Zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego zostało opublikowane w Biuletynie Wspólnotowych Znaków Towarowych nr 14/2006 z dnia 3 kwietnia 2006 r.
5 W dniu 26 czerwca 2006 r. skarżący, Organismos Kypriakis Galaktokomikis Viomichanias, wniósł sprzeciw na podstawie art. 42 rozporządzenia nr 40/94 (obecnie art. 41 rozporządzenia nr 207/2009) wobec rejestracji zgłoszonego znaku towarowego dla towarów wskazanych w pkt 3 powyżej.
6 Sprzeciw opierał się na wcześniejszym słownym wspólnotowym znaku wspólnym HALLOUMI, zgłoszonym w dniu 22 lutego 1999 r. i zarejestrowanym w dniu 14 lipca 2000 r. pod numerem 1082965, który określa towary należące do klasy 29 i odpowiadające następującemu opisowi: „ser”.
7 W uzasadnieniu sprzeciwu powołano się na podstawę odmowy rejestracji określoną w art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009].
8 Na mocy decyzji z dnia 10 marca 2010 r. Wydział Sprzeciwów oddalił sprzeciw, swe rozstrzygnięcie uzasadniając tym, że mimo identyczności lub podobieństwa rozpatrywanych towarów w przypadku oznaczeń HELLIM i HALLOUMI nie istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd. Wydział Sprzeciwów stwierdził, że kolidujące ze sobą oznaczenia nie są do siebie podobne pod względem wizualnym i fonetycznym. Konceptualnie natomiast wykazują one w odczuciu konsumentów pewne podobieństwo, ponieważ oba te określenia są używane do oznaczania szczególnego rodzaju sera. Ponadto charakter odróżniający wcześniejszego znaku towarowego jest na Cyprze nieznaczny, zważywszy że wyraz „halloumi” oznacza cypryjski szczególny rodzaj sera. Z powodu opisowego charakteru wcześniejszego znaku towarowego podobieństwo konceptualne nie może kompensować występujących między kolidującymi ze sobą oznaczeniami różnic wizualnych i fonetycznych, w związku z czym nie występuje tu prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd.
9 W dniu 7 maja 2010 r. skarżący, działając na podstawie art. 58–64 rozporządzenia nr 207/2009, wniósł do OHIM odwołanie od decyzji Wydziału Sprzeciwów.
10 Decyzją z dnia 20 września 2010 r. (zwaną dalej „zaskarżoną decyzją”) Czwarta Izba Odwoławcza oddaliła odwołanie. Po pierwsze, w pkt 18 zaskarżonej decyzji przychyliła się ona do dokonanego przez Wydział Sprzeciwów i niezakwestionowanego przez strony ustalenia, zgodnie z którym rozpatrywane towary są identyczne lub podobne. Po drugie, Izba Odwoławcza uznała w pkt 21 i 22 zaskarżonej decyzji, że pod względem wizualnym i fonetycznym podobieństwo kolidujących ze sobą oznaczeń jest nieznaczne. W odniesieniu do płaszczyzny konceptualnej stwierdziła ona w pkt 23 zaskarżonej decyzji, że turecki nie jest jednym z urzędowych języków Unii Europejskiej, w związku z czym ewentualne znaczenie słowa „hellim” w języku tureckim nie może być rozstrzygające dla oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd. Ponadto, nawet przy założeniu, że odbiorcy rozpoznaliby określenie cypryjskiego szczególnego rodzaju sera, okoliczność ta nie jest istotna, ponieważ byłoby to znaczenie czysto opisowe, które nie może służyć za podstawę porównania oznaczeń. Porównanie konceptualne daje zatem wynik neutralny. Po trzecie, co się tyczy prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd, w pkt 26 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza stwierdziła, że fakt, iż wcześniejszy znak towarowy jest znakiem wspólnym, nie powoduje uzyskania przez ten znak charakteru przeciętnie odróżniającego. Izba Odwoławcza zauważyła, że znak wspólny różni się od znaku indywidualnego tym, że w przypadku tego pierwszego nie znajduje zastosowania podstawa odmowy rejestracji dotycząca opisowego oznaczenia geograficznego, ponieważ znak wspólny wyróżnia chronione nim towary ze względu na to, że pochodzą one od kolektywu wytwórców regionalnych. Biorąc pod uwagę nieznacznie odróżniający charakter wcześniejszego znaku towarowego oraz nieznaczne podobieństwo kolidujących ze sobą oznaczeń pod względem wizualnym i fonetycznym, Izba Odwoławcza stwierdziła w pkt 30 zaskarżonej decyzji, że w tym przypadku, nawet jeżeli towary są identyczne i podobne, prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd nie istnieje.
Żądania stron
11 Skarżący wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;
– obciążenie OHIM kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi przez skarżącego w związku z postępowaniem przed Izbą Odwoławczą.
12 OHIM wnosi do Sądu o:
– oddalenie skargi;
– obciążenie skarżącego kosztami postępowania.
Co do prawa
13 Na poparcie skargi skarżący podnosi dwa zarzuty, dotyczące naruszenia z jednej strony art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 z uwagi na to, że w tym przypadku występuje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd, a z drugiej strony art. 63 ust. 2 wspomnianego rozporządzenia, gdyż prawo skarżącego do bycia wysłuchanym nie zostało poszanowane.
W przedmiocie zarzutu pierwszego, dotyczącego naruszenia art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009
14 Skarżący kwestionuje zasadniczo stwierdzenie przez Izbę Odwoławczą, po pierwsze, że pod względem wizualnym i fonetycznym kolidujące ze sobą oznaczenia są do siebie podobne w niewielkim stopniu, i po drugie, że porównanie konceptualne jest neutralne.
15 Zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 w wyniku sprzeciwu właściciela wcześniejszego znaku towarowego zgłoszonego znaku towarowego nie rejestruje się, jeżeli „z powodu identyczności lub podobieństwa do wcześniejszego znaku towarowego, identyczności lub podobieństwa towarów lub usług istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd opinii publicznej [odbiorców] na terytorium, na którym wcześniejszy znak towarowy jest chroniony; prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd obejmuje również prawdopodobieństwo skojarzenia z wcześniejszym znakiem towarowym”.
16 W myśl utrwalonego orzecznictwa prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd istnieje, jeżeli odbiorcy mogliby uznać, że dane towary lub usługi pochodzą z tego samego przedsiębiorstwa lub ewentualnie z przedsiębiorstw powiązanych gospodarczo [zob. wyrok Sądu z dnia 10 września 2008 r. w sprawie T‑325/06 Boston Scientific przeciwko OHIM – Terumo (CAPIO), niepublikowany w Zbiorze, pkt 70 i przytoczone tam orzecznictwo; zob. także analogicznie wyroki Trybunału: z dnia 29 września 1998 r. w sprawie C‑39/97 Canon, Rec. s. I‑5507, pkt 29; z dnia 22 czerwca 1999 r. w sprawie C‑342/97 Lloyd Schuhfabrik Meyer, Rec. s. I‑3819, pkt 17].
17 Ponadto prawdopodobieństwo wprowadzenia odbiorców w błąd należy oceniać całościowo, przy uwzględnieniu wszystkich istotnych czynników występujących w danym przypadku (zob. ww. w pkt 16 wyrok w sprawie CAPIO, pkt 71 i przytoczone tam orzecznictwo; zob. także analogicznie wyrok Trybunału z dnia 11 listopada 1997 r. w sprawie C‑251/95 SABEL, Rec. s. I‑6191, pkt 22; ww. w pkt 16 wyroki: w sprawie Canon, pkt 16; w sprawie Lloyd Schuhfabrik Meyer, pkt 18).
18 Owa całościowa ocena prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd zakłada pewną współzależność branych pod uwagę czynników, w szczególności podobieństwa znaków towarowych i podobieństwa oznaczonych towarów lub usług. W związku z tym niski stopień podobieństwa oznaczonych towarów lub usług może być kompensowany wysokim stopniem podobieństwa znaków towarowych i odwrotnie [wyrok Trybunału z dnia 13 września 2007 r. w sprawie C‑234/06 P Il Ponte Finanziaria przeciwko OHIM, Zb.Orz. s. I‑7333, pkt 48; wyrok Sądu z dnia 23 października 2002 r. w sprawie T‑6/01 Matratzen Concord przeciwko OHIM – Hukla Germany (MATRATZEN), Rec. s. II‑4335, pkt 25; zob. także analogicznie ww. w pkt 16 wyrok w sprawie Canon, pkt 17]. Współzależność pomiędzy tymi czynnikami została wyrażona w motywie 8 rozporządzenia nr 207/2009, zgodnie z którym pojęcie podobieństwa należy interpretować w odniesieniu do prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd, którego ocena zależy od wielu czynników, a w szczególności od rozpoznawalności znaku towarowego na rynku, mogącego powstać skojarzenia ze znakiem używanym lub zarejestrowanym i stopnia podobieństwa między znakiem towarowym a oznaczeniem oraz między oznaczonymi towarami lub usługami (zob. ww. w pkt 16 wyrok w sprawie CAPIO, pkt 72 i przytoczone tam orzecznictwo).
19 Ponadto, jako że prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd jest tym większe, im bardziej odróżniający jest wcześniejszy znak towarowy, znaki towarowe, które mają charakter wysoce odróżniający – samoistny lub wynikający z ich znajomości na rynku – cieszą się większą ochroną niż te, których charakter jest mało odróżniający (zob. ww. w pkt 16 wyrok w sprawie Lloyd Schuhfabrik Meyer, pkt 20 i przytoczone tam orzecznictwo).
20 W rezultacie do celów stosowania art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd może istnieć mimo niskiego stopnia podobieństwa znaków towarowych, jeśli podobieństwo towarów lub usług nimi oznaczonych jest duże, a wcześniejszy znak towarowy posiada charakter wysoce odróżniający (zob. ww. w pkt 16 wyrok w sprawie Lloyd Schuhfabrik Meyer, pkt 21 i przytoczone tam orzecznictwo).
21 Wreszcie należy przypomnieć, że na potrzeby całościowej oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd przeciętnego konsumenta danych towarów uważa się za właściwie poinformowanego oraz dostatecznie uważnego i rozsądnego. Ponadto należy wziąć pod uwagę fakt, że przeciętny konsument rzadko kiedy ma możliwość dokonania bezpośredniego porównania między poszczególnymi znakami i w tym zakresie musi ufać ich niedoskonałemu obrazowi zachowanemu w pamięci. Należy również pamiętać, że poziom uwagi przeciętnego konsumenta może różnić się w zależności od kategorii danych towarów lub usług [wyroki Sądu: z dnia 23 października 2002 r. w sprawie T‑104/01 Oberhauser przeciwko OHIM – Petit Liberto (Fifties), Rec. s. II‑4359, pkt 28; z dnia 30 czerwca 2004 r. w sprawie T‑186/02 BMI Bertollo przeciwko OHIM – Diesel (DIESELIT), Zb.Orz. s. II‑1887, pkt 38; zob. także analogicznie ww. w pkt 16 wyrok w sprawie Lloyd Schuhfabrik Meyer, pkt 26].
22 W niniejszej sprawie Izba Odwoławcza prawidłowo stwierdziła w pkt 17 zaskarżonej decyzji, co nie zostało też zakwestionowane przez skarżącego, że właściwy krąg odbiorców składa się z ogółu odbiorców w Unii, ponieważ, po pierwsze, rozpatrywane towary stanowią produkty spożywcze codziennego użytku, a po drugie, wcześniejszy znak jest wspólnotowym znakiem towarowym.
W przedmiocie porównania oznaczeń
23 W pierwszej kolejności, odnosząc się do podobieństwa wizualnego, należy stwierdzić, co wynika ponadto z pkt 21 zaskarżonej decyzji, że kolidujące ze sobą oznaczenia mają wspólną pierwszą ze składających się na nie liter, czyli „h”, jak również następujące po sobie litery „ll”, oraz że zawierają na końcu słowa litery „i” i „m”, chociaż w innym szyku, a mianowicie „mi” i „im”. Niemniej jednak z wizualnego punktu widzenia różnice wynikające ze struktury każdego z tych słów, z użycia odmiennych samogłosek, z układu liter i długości tych wyrazów sprawiają, że całościowo kolidujące ze sobą oznaczenia nie są wizualnie podobne – co zostało już stwierdzone przez Wydział Sprzeciwów [zob. podobnie wyrok Sądu z dnia 9 kwietnia 2003 r. w sprawie T‑224/01 Durferrit przeciwko OHIM – Kolene (NU‑TRIDE), Rec. s. II‑1589, pkt 46].
24 W tym zakresie argumentacja skarżącego, zgodnie z którą w tym wypadku mamy do czynienia z przeciętnym stopniem podobieństwa wizualnego, ponieważ pięć z sześciu liter tworzących zgłoszony znak towarowy występuje we wcześniejszym znaku towarowym, a mianowicie litery „h”, „i” i „m”, jak również dwa „l”, nie może zostać uwzględniona ze względu na konieczność dokonania oceny wszystkich poszczególnych elementów kolidujących ze sobą oznaczeń jako całości, a w szczególności kompozycji tych oznaczeń, ich długości, a także rozmieszczenia tworzących je liter.
25 W drugiej kolejności, co się tyczy podobieństwa fonetycznego, Izba Odwoławcza prawidłowo zauważyła w pkt 22 zaskarżonej decyzji, że o ile wcześniejszy znak składa się z trzech sylab, o tyle zgłoszony znak towarowy zawiera dwie sylaby. Co więcej, brzmienie poszczególnych sylab w kolidujących ze sobą oznaczeniach jest różne. Z wyjątkiem bowiem pierwszych sylab tych oznaczeń, czyli „he” i „ha”, które mogą wykazywać pewne podobieństwo, dalszy ich ciąg jest zupełnie inny, zważywszy na użycie w nich odmiennych samogłosek, jak również na układ i liczbę tworzących je liter, w związku z czym, jak to zostało stwierdzone już przez Wydział Sprzeciwów, całościowo oznaczenia te nie są do siebie podobne pod względem fonetycznym (zob. podobnie ww. w pkt 23 wyrok w sprawie NU‑TRIDE, pkt 47).
26 W tym zakresie skarżący dodał na rozprawie, że Izba Odwoławcza przeprowadziła to badanie w sposób błędny, ponieważ jego zdaniem słowo „hellim” będzie wymawiane przez część właściwego kręgu odbiorców jako „hellimi”. Odbiorcy cypryjscy mają bowiem tendencję do dodawania samogłoski na końcu słowa kończącego się spółgłoską. Skutkiem tego mamy do czynienia z przeciętnym stopniem podobieństwa fonetycznego.
27 OHIM zauważa, że ten element stanu faktycznego nie był podnoszony w toku postępowania administracyjnego, wobec czego chodzi tu o nową okoliczność.
28 Należy zauważyć, że zgodnie z art. 76 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009 w postępowaniu dotyczącym względnych podstaw odmowy rejestracji badanie ogranicza się do stanu faktycznego, dowodów i argumentów przedstawionych przez strony oraz do poszukiwanego zadośćuczynienia. W związku z tym w odniesieniu do względnej podstawy odmowy rejestracji okoliczności faktyczne lub prawne powołane przed Sądem, a niepodnoszone uprzednio przed izbą odwoławczą, nie mogą podważyć zgodności z prawem decyzji tej izby [wyrok Trybunału z dnia 13 marca 2007 r. w sprawie C‑29/05 P OHIM przeciwko Kaul, Zb.Orz. s. I‑2213, pkt 54; wyroki Sądu: z dnia 15 lutego 2005 r. w sprawie T‑169/02 Cervecería Modelo przeciwko OHIM – Modelo Continente Hipermercados (NEGRA MODELO), Zb.Orz. s. II‑505, pkt 22; z dnia 17 marca 2010 r. w sprawie T‑63/07 Mäurer + Wirtz przeciwko OHIM – Exportaciones Aceiteras Fedeoliva (tosca de FEDEOLIVA), Zb.Orz. s. II‑957, pkt 22].
29 Z powyższego wynika, że w ramach kontroli zgodności z prawem decyzji izb odwoławczych powierzonej Sądowi na mocy art. 65 rozporządzenia nr 207/2009 okoliczności prawne i faktyczne, które są podnoszone w postępowaniu przed Sądem, a które nie zostały ujawnione uprzednio w postępowaniu przed instancjami OHIM, nie mogą być przedmiotem badania mającego na celu ocenę zgodności z prawem decyzji izby odwoławczej i w konsekwencji muszą zostać uznane za niedopuszczalne (ww. w pkt 28 wyroki: w sprawie NEGRA MODELO, pkt 22, 23; w sprawie tosca de FEDEOLIVA, pkt 23).
30 Tymczasem z akt sprawy przed OHIM nie wynika, by skarżący podnosił w ramach postępowania administracyjnego, że odbiorcy cypryjscy wymawiają słowo „hellim”, dodając do niego „i” na końcu. Poza tym, jakkolwiek Wydział Sprzeciwów stwierdził – w przeciwieństwie do Izby Odwoławczej – że między kolidującymi ze sobą oznaczeniami nie występuje żadne podobieństwo fonetyczne, to do skarżącego należało wskazanie we wniesionym od tej decyzji odwołaniu do Izby Odwoławczej – czego skarżący jednak nie uczynił – że zgłoszony znak towarowy mógł być wymawiany „hellimi”.
31 Stąd też zgodnie z orzecznictwem wspomnianym w pkt 28 i 29 powyżej argument podnoszony przez skarżącego na etapie procedury ustnej musi zostać uznany za niedopuszczalny.
32 W pozostałym zakresie należy stwierdzić, że skarżący w żaden sposób nie poparł – w drodze namacalnych dowodów – twierdzenia, iż słowo „hellim” będzie wymawiane przez odbiorców cypryjskich jako „hellimi”.
33 W każdym razie, nawet przy założeniu dopuszczalności podniesienia tego argumentu na etapie skargi, co w swoim przekonaniu skarżący uczynił, należy wskazać, że w odniesieniu do tej kwestii skarga brzmi następująco: „Ponadto można się zastanawiać, na jakim języku oparła się Izba Odwoławcza, stwierdzając, że kolejność samogłosek w oznaczeniu »Hellim»« ma jaśniejsze brzmienie niż w oznaczeniu »Halloumi«. W języku angielskim w wymowie litera »a« przypomina literę »e«, co znacznie wzmacnia podobieństwo brzmieniowe”.
34 Wbrew temu, co skarżący utrzymywał podczas rozprawy, z takiego sformułowania skargi absolutnie nie wynika, by przywołał on w niej kwestię wymawiania słowa „hellimi” przez odbiorców cypryjskich.
35 Ponadto należy stwierdzić, że gdyby skarżący miał zamiar powołać się przed Sądem na określony sposób wymawiania jednego z oznaczeń przez odbiorców cypryjskich, to nieuchronnie podważyłby ustalenie Izby Odwoławczej, zawarte w pkt 22 zaskarżonej decyzji poświęconym analizie podobieństwa fonetycznego, zgodnie z którym wcześniejszy znak towarowy składa się z trzech sylab, a zgłoszony znak – z dwóch, jako że w przeciwieństwie do słowa „hellim” słowo „hellimi” dzieli się na trzy sylaby – „hel”, „li” i „mi”. Tymczasem skarżący nie zakwestionował tego ustalenia w skardze.
36 W trzeciej kolejności, w przedmiocie podobieństwa konceptualnego Izba Odwoławcza uznała w pkt 23 zaskarżonej decyzji, że porównanie na tej płaszczyźnie daje wynik neutralny. W tym względzie stwierdziła ona na wstępie, że turecki nie jest jednym z urzędowych języków Unii, w związku z czym ewentualne znaczenie słowa „hellim” w języku tureckim nie może być rozstrzygające dla oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd. Izba Odwoławcza wskazała następnie, że nawet gdyby odbiorcy rozpoznawali określenie cypryjskiego szczególnego rodzaju sera, nie miałoby to wpływu na ocenę podobieństwa oznaczeń, ponieważ chodziłoby tu o znaczenie czysto opisowe, które nie może posłużyć za podstawę porównania oznaczeń.
37 Powyższa analiza nie może zostać potwierdzona.
38 W istocie – co zresztą OHIM przyznaje w odpowiedzi na skargę – chociaż turecki nie stanowi jednego z języków urzędowych Unii, pozostaje bezsporne, że jest on jednym z języków urzędowych Republiki Cypryjskiej. A zatem należy z tego wywieść, że turecki będzie rozumiany przez część populacji Cypru, która również posługuje się tym językiem.
39 To właśnie punkt widzenia konsumenta z terytorium Unii, dla którego rozpatrywane słowa posiadają znaczenie, należy brać pod uwagę w kontekście podobieństwa konceptualnego.
40 Tymczasem, co się tyczy analizy dokładnego znaczenia słów tworzących kolidujące ze sobą oznaczenia, należy stwierdzić, że porównanie konceptualne nie może dać neutralnego wyniku, jeżeli rozpatrywane oznaczenia mają precyzyjne znaczenie w języku, którym posługuje się właściwy krąg odbiorców [zob. a contrario wyrok Sądu z dnia 23 października 2002 r. w sprawie T‑388/00 Institut für Lernsysteme przeciwko OHIM – Educational Services (ELS), Rec. s. II‑4301, pkt 74].
41 W niniejszej sprawie bezsporne jest, że na płaszczyźnie konceptualnej greckie słowo „halloumi” tłumaczone jest w języku tureckim jako „hellim”. Z tej perspektywy nie można kwestionować, że przeciętny konsument z Cypru, gdzie grecki i turecki są językami urzędowymi, zrozumie, iż słowa „halloumi” i „hellim” odnoszą się do tego samego cypryjskiego szczególnego rodzaju sera [zob. podobnie wyrok Sądu z dnia 9 marca 2005 r. w sprawie T‑33/03 Osotspa przeciwko OHIM – Distribution & Marketing (Hai), Zb.Orz. s. II‑763, pkt 51; w odniesieniu do znaku wspólnego Rioja i zgłoszonego znaku towarowego Riojavina wyrok Sądu z dnia 9 czerwca 2010 r. w sprawie T‑138/09 Muñoz Arraiza przeciwko OHIM – Consejo Regulador de la Denominación de Origen Califícada Rioja (RIOJAVINA), Zb.Orz. s. II‑2317, pkt 52].
42 Z powyższego wynika, że w tym wypadku istnieje pewne podobieństwo koncepcyjne, wymagające uprzedniego tłumaczenia (zob. podobnie ww. w pkt 41 wyrok w sprawie Hai, pkt 53).
43 W rezultacie należy rozważyć, czy – jak uznała Izba Odwoławcza w zaskarżonej decyzji – w przypadku kolidujących ze sobą oznaczeń nie występuje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd.
W przedmiocie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd
44 Z jednej strony z utrwalonego orzecznictwa wynika, że prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd jest tym większe, im bardziej odróżniający jest wcześniejszy znak towarowy. A zatem nie można wykluczyć, że podobieństwo konceptualne wynikające z tego, iż dwa znaki towarowe wykorzystują oznaczenia wyrażające zbieżną treść semantyczną, może stwarzać prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd, w przypadku gdy wcześniejszy znak towarowy ma charakter szczególnie odróżniający – samoistny albo wynikający z jego znajomości na rynku [zob. ww. w pkt 41 wyrok w sprawie Hai, pkt 56 i przytoczone tam orzecznictwo; zob. także ww. w pkt 17 wyrok w sprawie SABEL, pkt 24; wyrok Sądu z dnia 18 lutego 2004 r. w sprawie T‑10/03 Koubi przeciwko OHIM – Flabesa (CONFORFLEX), Rec. s. II‑719, pkt 50].
45 Z drugiej strony zgodnie z tym samym orzecznictwem zwykłe podobieństwo konceptualne między znakami towarowymi nie wystarczy do stworzenia prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd, jeżeli wcześniejszy znak towarowy nie cieszy się w szczególny sposób powszechną znajomością i jeżeli stanowi oznaczenie charakteryzujące się niewielką liczbą elementów fantazyjnych (ww. w pkt 17 wyrok w sprawie SABEL, pkt 25; ww. w pkt 41 wyrok w sprawie Hai, pkt 55).
46 W pkt 25–27 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza stwierdziła zasadniczo, że charakter odróżniający wcześniejszego znaku towarowego jest osłabiony z powodu opisowego znaczenia słowa „halloumi”, w związku z czym wcześniejszy znak ma charakter opisowy względem rozpatrywanego produktu, czyli sera. Oznaczenie to opisuje zgodnie z pkt 27 zaskarżonej decyzji „charakter i rodzaj oznaczonego nim sera, a nie jego pochodzenie geograficzne lub inne właściwości wynikające z szczególnych cech danego regionu”.
47 Skarżący utrzymuje natomiast, że dokonana ocena nie uwzględniała w wystarczającym stopniu szczególnych kwestii wynikających z faktu, iż wcześniejszy znak towarowy jest znakiem wspólnym, który wskazuje nie tylko na to, że omawiany ser pochodzi wyłącznie z określonych przedsiębiorstw, będących członkami skarżącego, ale również i w sposób konieczny na to, że ser ten ma określone pochodzenie geograficzne (konkretne miejsce produkcji, szczególna receptura na bazie mleka z Cypru). Jednocześnie szczególne cechy znaku wspólnego, którego zgłoszenie jest uprzywilejowane na mocy art. 66 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009, nie mogą szkodzić skarżącemu lub sugerować osłabienia charakteru odróżniającego wspomnianego znaku, a przeciwnie, powinny raczej prowadzić do domniemania istnienia przynajmniej przeciętnie odróżniającego charakteru takiego znaku.
48 Argumentacji tej nie można uwzględnić.
49 Na wstępie należy bowiem zauważyć, że art. 66 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009, przewidujący odstępstwo od stosowania bezwzględnej podstawy odmowy rejestracji, o której mowa w art. 7 ust. 1 lit. c) tego rozporządzenia, musi podlegać wykładni zawężającej [wyrok Sądu z dnia 17 maja 2011 r. w sprawie T‑341/09 Consejo Regulador de la Denominación de Origen Txakoli de Álava i in. przeciwko OHIM (TXAKOLI), Zb.Orz. s. II‑2373, pkt 35].
50 Jak słusznie wskazał OHIM, choć art. 66 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009 zezwala na rejestrację znaków wspólnych, mimo że mogłyby one zostać objęte zakresem stosowania art. 7 ust. 1 lit. c) tego rozporządzenia, to z art. 66 ust. 2 zdanie drugie wspomnianego rozporządzenia wyraźnie wynika, że znak wspólny nie uprawnia właściciela do zakazywania osobom trzecim używania w obrocie takich oznaczeń, pod warunkiem że używają ich zgodnie z uczciwymi praktykami w przemyśle lub handlu; w szczególności taki znak nie może być powołany wobec strony trzeciej, która jest uprawniona do używania nazwy geograficznej.
51 Stąd też w świetle konieczności dokonania zawężającej wykładni art. 66 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009 warunki uzyskania znaku towarowego zostały złagodzone wyłącznie na etapie rejestracji, powodując, że w drodze odstępstwa od przesłanek określonych w art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009 znaki opisowe mogą korzystać z rejestracji.
52 Rejestracja w charakterze znaku wspólnego nie może więc per se, wbrew twierdzeniom skarżącego, stanowić podstawy domniemania istnienia charakteru przeciętnie odróżniającego, w związku z czym Izba Odwoławcza słusznie stwierdziła, że wcześniejszy znak towarowy charakter należało uznać za nieznacznie odróżniający.
53 W tym względzie należy przypomnieć, że prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd może istnieć także w odniesieniu do wcześniejszego znaku towarowego mającego charakter nieznacznie odróżniający, w szczególności o ile rozpatrywane towary są identyczne, a kolidujące ze sobą oznaczenia – podobne [zob. wyrok Sądu z dnia 13 kwietnia 2011 r. w sprawie T‑358/09 Sociedad Agricola Requingua przeciwko OHIM – Consejo Regulador de la Denominación de Origen Toro (TORO DE PIEDRA), niepublikowany w Zbiorze, pkt 45 i przytoczone tam orzecznictwo].
54 Niemniej jednak należy stwierdzić, że wobec braku podobieństwa fonetycznego i wizualnego kolidujących ze sobą oznaczeń, mimo identyczności lub podobieństwa rozpatrywanych towarów, w odczuciu docelowego kręgu odbiorców nie może istnieć prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd, ponieważ istnienie podobieństwa konceptualnego między kolidującymi ze sobą oznaczeniami nie pozwala w przypadku opisowego wcześniejszego znaku towarowego na wyciągnięcie wniosku o istnieniu takiego prawdopodobieństwa.
55 W kontekście niniejszej sprawy – mimo identyczności lub podobieństwa rozpatrywanych towarów – wobec braku szczególnie odróżniającego charakteru wcześniejszego znaku towarowego i z powodu opisowego charakteru tego znaku samo podobieństwo konceptualne nie wystarczy do stworzenia prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd.
56 Z ogółu powyższych rozważań wynika, że Izba Odwoławcza słusznie stwierdziła, iż w przypadku zgłoszonego znaku towarowego i wcześniejszego znaku towarowego nie istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009, w związku z czym zarzut pierwszy należy oddalić.
W przedmiocie zarzutu drugiego, dotyczącego naruszenia art. 63 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009
57 Skarżący podnosi, że Izba Odwoławcza, nie uwzględniając jego repliki z dnia 20 września 2010 r., złożonej w dniu wydania zaskarżonej decyzji, naruszyła art. 63 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009 ze względu na to, że jego prawo do bycia wysłuchanym nie zostało poszanowane.
58 Należy zauważyć, że w skardze skarżący nie wskazał na wysuwaną w replice złożonej w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą argumentację odpierającą argumenty Garmo dotyczące podobieństwa konceptualnego, na które Izba Odwoławcza nie odpowiedziała, chociaż powinna była to uczynić.
59 Dopiero w odpowiedzi na pytanie zadane na rozprawie przez Sąd skarżący podkreślił, że nie miał możliwości wypowiedzenia się w przedmiocie podobieństwa konceptualnego, odnosząc się również do neutralnego charakteru tego porównania. Jak zostało odnotowane w protokole z rozprawy, skarżący sprecyzował, że Izba Odwoławcza nie odpowiedziała na pkt 3 złożonej w postępowaniu przed nią repliki, zatytułowany „W przedmiocie podobieństwa na płaszczyźnie konceptualnej”, który to punkt zawierał rozważania dotyczące istnienia podobieństwa konceptualnego.
60 Należy zauważyć, że w pkt 3 repliki złożonej w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą skarżący wskazał, iż nie zgadza się z dokonanym przez Garmo opisem sytuacji politycznej na Cyprze. Przypomniał, że chociaż północna część Cypru jest okupowana przez Turcję, całość tego terytorium należy do Unii, a społeczności o orientacji greckiej i tureckiej nie są tak bardzo odizolowane, ponieważ strefa demarkacyjna obejmuje tereny zamieszkałe przez miliony Cypryjczyków o orientacji greckiej i tureckiej. Wywodził on z tego, że Cypryjczycy ci wiedzą, iż „halloumi” i „hellim” oznaczają jeden i ten sam produkt, a mianowicie narodowy ser cypryjski.
61 W tym względzie należy na wstępie stwierdzić, że Sąd orzekł już, w pkt 36–42 powyżej, iż Izba Odwoławcza popełniła błąd, uznając, że podobieństwo konceptualne między kolidującymi ze sobą oznaczeniami było neutralne.
62 W pozostałym zakresie i niezależnie od wszystkiego z pkt 60 powyżej wynika, że pkt 3 wspomnianej repliki nie zawiera żadnej argumentacji dotyczącej neutralnego charakteru konceptualnego porównania kolidujących ze sobą oznaczeń.
63 Z powyższego wynika, że należy oddalić zarzut drugi, a także skargę w całości.
W przedmiocie kosztów
64 Zgodnie z art. 87 § 2 regulaminu postępowania kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę. Ponieważ skarżący przegrał sprawę, należy – zgodnie z żądaniem OHIM – obciążyć go kosztami postępowania.
Z powyższych względów
SĄD (ósma izba)
orzeka, co następuje:
1) Skarga zostaje oddalona.
2) Organismos Kypriakis Galaktokomikis Viomichanias zostaje obciążony kosztami postępowania.
Truchot | Martins Ribeiro | Kanninen |
Wyrok ogłoszono na posiedzeniu jawnym w Luksemburgu w dniu 13 czerwca 2012 r.
Podpisy