Προσφυγή της Ziegler SA κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

(Υπόθεση T-199/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα : Ziegler SA (εκπρόσωπος : J.-L. Lodomez, δικηγόρος)

Καθής : Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

Να ακυρώσει την από 11 Μαρτίου 2008 απόφαση της Επιτροπής, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 81 της Συνθήκης ΕΚ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ (υπόθεση COMP/38.543 - Υπηρεσίες διασυνοριακών μεταφορών), με την οποία επιβλήθηκε στην προσφεύγουσα πρόστιμο ύψους 9 200 000,00 ευρώ·

επικουρικώς, να εξαλείψει το πρόστιμο αυτό·

έτι επικουρικότερον, να μειώσει ουσιωδώς το ποσό του προστίμου αυτού·

και, εν πάση περιπτώσει, να καταδικάσει την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων σε όλα τα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Με την παρούσα προσφυγή, η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση της από 11 Μαρτίου 2008 αποφάσεως της Επιτροπής C(2008) 926 τελικό, στην υπόθεση COMP/38.543 - Υπηρεσίες διασυνοριακών μεταφορών, με την οποία η Επιτροπή διαπίστωσε ότι ορισμένες επιχειρήσεις, μεταξύ των οποίων και η προσφεύγουσα, παρέβησαν το άρθρο 81, παράγραφος 1, ΕΚ και το άρθρο 53, παράγραφος 1, της Συμφωνίας για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο καθορίζοντας τιμές για τις υπηρεσίες διασυνοριακών μεταφορών στο Βέλγιο, κατανέμοντας ένα τμήμα της αγοράς και καταστρατηγώντας τη διαδικασία υποβολής προσφορών.

Προς στήριξη των αξιώσεών της, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως και πλάνη περί το δίκαιο, κατά τον καθορισμό της εν λόγω αγοράς και αξιολογήσεως του μεγέθους της αγοράς και των μεριδίων αγοράς καθεμίας από τις επίδικες εταιρίες.

Η προσφεύγουσα προβάλλει εξάλλου λόγους αντλούμενους από μη τήρηση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας, του δικαιώματος προσβάσεως στον φάκελο της υποθέσεως, του δικαιώματος για δίκαιη δίκη και της γενικής αρχής της χρηστής διοικήσεως.

Όσον αφορά το επιβληθέν πρόστιμο και το ύψος του, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι:

η Επιτροπή δεν απέδειξε ότι οι επίδικες πρακτικές έθιξαν ουσιωδώς το εμπόριο μεταξύ κρατών μελών·

το ποσό του προστίμου είναι δυσανάλογο σε σχέση με το πραγματικό περιεχόμενο των πρακτικών και το αληθές αποτέλεσμά τους στην αγορά· και

από πολύ καιρό, η Επιτροπή γνώριζε και ανεχόταν την πρακτική των εικονικών προσφορών· ελλείψει αντιδράσεως της Επιτροπής, η προσφεύγουσα πίστευε ότι η πρακτική ήταν θεμιτή.

Τέλος, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή δεν έλαβε υπόψη, ως ελαφρυντικές περιστάσεις, ότι η προσφεύγουσα έπαυσε προ πολλού τη συμφωνημένη πρακτική και οι εικονικές προσφορές ανταποκρίνονταν σε ζήτηση της αγοράς και όχι σε σύμπραξη ή συμφωνημένη πρακτική. Η προσφεύγουσα προβάλλει επίσης προσβολή της αρχής της ίσης μεταχείρισης.

____________