POSTANOWIENIE SĄDU (izba ds. odwołań)
z dnia 26 czerwca 2009 r.

Sprawa T‑114/08 P

Luigi Marcuccio

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Odwołanie – Służba publiczna – Urzędnicy – Rozsądny termin do złożenia wniosku o odszkodowanie – Przekroczenie terminu – Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne, a w części oczywiście bezzasadne

Przedmiot: Odwołanie mające na celu uchylenie postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (pierwsza izba) z dnia 14 grudnia 2007 r. w sprawie F‑21/07 Marcuccio przeciwko Komisji, dotychczas nieopublikowanego w Zbiorze.

Orzeczenie: Odwołanie zostaje w części odrzucone, a w części oddalone. Luigi Marcuccio pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Wspólnot Europejskich w postępowaniu odwoławczym.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Skarga – Ramy proceduralne – Artykuł 236 WE; art. 90, 91 regulaminu pracowniczego – Termin

(art. 236 WE; regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

2.      Urzędnicy – Skarga – Termin – Wniosek o odszkodowanie skierowany do instytucji – Dochowanie rozsądnego terminu – Kryteria oceny

(statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 46; regulamin pracowniczy, art. 90)

3.      Postępowanie – Orzeczenie w drodze postanowienia z uzasadnieniem – Przesłanki – Skarga oczywiście niedopuszczalna lub oczywiście pozbawiona podstawy prawnej

1.      Spór pomiędzy urzędnikiem a instytucją, w której ten urzędnik jest lub był zatrudniony, o naprawienie szkody mieści się, jeśli u podstaw tego sporu leży stosunek pracy łączący zainteresowanego z instytucją, w zakresie stosowania art. 236 WE oraz art. 90 i 91 regulaminu pracowniczego, natomiast znajduje się, w szczególności w kwestii dopuszczalności, poza zakresem stosowania zarówno art. 235 WE i art. 288 akapit drugi WE, jak i art. 46 statutu Trybunału. Z tego wynika, że skargi wniesione na podstawie art. 236 WE podlegają terminom określonym w art. 90 i 91 regulaminu pracowniczego, bez względu na to, czy ich przedmiotem jest stwierdzenie nieważności, czy odszkodowanie.

(zob. pkt 12)

Odesłanie: Trybunał, sprawa 9/75 Meyer-Burckhardt przeciwko Komisji, 22 października 1975 r., Rec. s. 1171, pkt 7; Trybunał, sprawa 48/76 Reinarz przeciwko Komisji i Radzie, 17 lutego 1977 r., Rec. s. 291, pkt 10; Trybunał, sprawa 174/83 Amman i in. przeciwko Radzie, 4 lipca 1985 r., Rec. s. 2133, pkt 12; Trybunał, sprawa 175/83 Culmsee i in. przeciwko KES, 4 lipca 1985 r., Rec. s. 2149, pkt 12; Trybunał, sprawa 257/85 Dufay przeciwko Parlamentowi, 1 kwietnia 1987 r., Rec. s. 1561, pkt 21; Trybunał, sprawa 401/85 Schina przeciwko Komisji, 7 października 1987 r., Rec. s. 3911, pkt 9

2.      Określenie terminu do wniesienia skargi jest kwestią prawną. Obowiązujące przepisy nie przewidują konkretnego terminu do złożenia wniosku o odszkodowanie wynikające ze stosunku pracy pomiędzy urzędnikiem a instytucją, w której jest on zatrudniony. Wprost przeciwnie, termin do złożenia wniosku o odszkodowanie określa się w świetle okoliczności sprawy, zgodnie z zasadą przestrzegania rozsądnego terminu, czyli, między innymi, w świetle: znaczenia sporu dla zainteresowanego, stopnia złożoności sprawy, zachowania stron oraz, orientacyjnie, poprzez odesłanie do art. 46 statutu Trybunału, uważanego za termin maksymalny. W tym względzie, jeśli Sąd do spraw Służby Publicznej ustali istotne dla sprawy fakty i dokona ich niezależnej oceny, z zastrzeżeniem przypadku ich przeinaczenia, to następnie dokonuje ich kwalifikacji prawnej w świetle zasady przestrzegania rozsądnego terminu, pod kontrolą Sądu Pierwszej Instancji.

(zob. pkt 25–27)

3.      Z pozostawionej przez art. 111 regulaminu Sądu Pierwszej Instancji możliwości wydania rozstrzygnięcia w drodze postanowienia z uzasadnieniem w przedmiocie skargi, która jest oczywiście niedopuszczalna lub oczywiście pozbawiona podstawy prawnej, można skorzystać nawet przed złożeniem odpowiedzi na skargę, a zasadności skorzystania z tego przepisu nie ocenia się według liczby motywów podniesionych w wydanym postanowieniu.

(zob. pkt 50)