ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

(τρίτο τμήμα)

της 5ης Φεβρουαρίου 2014

Υπόθεση F‑29/13

David Drakeford

κατά

Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων (EMA)

«Υπαλληλική υπόθεση – Έκτακτος υπάλληλος – Άρθρο 8, πρώτο εδάφιο, του ΚΛΠ – Μη ανανέωση σύμβασης – Μετατροπή μιας σύμβασης ορισμένου χρόνου σε σύμβαση αορίστου χρόνου»

Αντικείμενο:      Προσφυγή-αγωγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, με την οποία ο D. Drakeford ζητεί την ακύρωση αφενός της απόφασης της 30ής Αυγούστου 2012 του εκτελεστικού διευθυντή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων (EMA), ο οποίος ενεργούσε ως η αρμόδια αρχή του EMA για τη σύναψη των συμβάσεων πρόσληψης (στο εξής: ΑΣΠΑ), με την οποία δεν ανανεώθηκε η σύμβαση έκτακτου υπαλλήλου του προσφεύγοντος και τέθηκε ο προσφεύγων-ενάγων αυτεπαγγέλτως σε άδεια και αφετέρου της απόφασης της ίδιας αυτής αρχής της 26ης Φεβρουαρίου 2013, με την οποία, μεταξύ άλλων, απορρίφθηκαν η αίτησή του να μετατραπεί η σύμβασή του από σύμβαση επικουρικού υπαλλήλου σε σύμβαση έκτακτου υπαλλήλου και το επικουρικό αίτημά του να ανανεωθεί η τελευταία σύμβαση έκτακτου υπαλλήλου που είχε συνάψει.

Απόφαση:      Το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης ακυρώνει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων, της 30ής Αυγούστου 2012, να μην ανανεώσει τη σύμβαση του D. Drakeford. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων υποχρεούται να καταβάλει στον D. Drakeford, προς αποκατάσταση της υλικής ζημίας που έχει υποστεί μέχρι την ημερομηνία της σημερινής απόφασης του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, τη διαφορά μεταξύ, αφενός, των αποδοχών που θα δικαιούνταν αν παρέμενε στην υπηρεσία μέχρι την ημερομηνία της σημερινής απόφασης και, αφετέρου, των αποδοχών, αμοιβών, επιδομάτων ανεργίας ή τυχόν άλλων επιδομάτων που όντως έλαβε αντί των αποδοχών έκτακτου υπαλλήλου από την 1η Μαΐου 2013 μέχρι την ημερομηνία της σημερινής απόφασης. Οι διάδικοι θα διαβιβάσουν στο Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης, εντός τριών μηνών από την ημερομηνία της σημερινής απόφασης, είτε τη λύση επί της οποίας θα έχουν συμφωνήσει για την επαρκή προστασία των συμφερόντων του D. Drakeford είτε, εφόσον δεν καταλήξουν σε συμφωνία, τα αιτήματά τους, συνοδευόμενα από συγκεκριμένα αριθμητικά στοιχεία, σχετικά με την επιδίκαση της ενδεδειγμένης αποζημίωσης για την υλική ζημία που θα έχει υποστεί ο προσφεύγων-ενάγων μετά από την ημερομηνία έκδοσης της σημερινής απόφασης. Το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης απορρίπτει την προσφυγή-αγωγή κατά τα λοιπά. Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

Περίληψη

1.      Υπαλληλικές προσφυγές – Βλαπτική πράξη – Έννοια – Έγγραφο απευθυνόμενο προς έκτακτο υπάλληλο που του υπενθυμίζει την ημερομηνία λήξης της σύμβασής του – Δεν εμπίπτει – Απόφαση μη ανανέωσης μιας σύμβασης – Εμπίπτει

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 90 § 2)

2.      Υπάλληλοι – Έκτακτοι υπάλληλοι – Έκτακτοι υπάλληλοι που εμπίπτουν στο άρθρο 2, στοιχείο α΄, του καθεστώτος που εφαρμόζεται επί του λοιπού προσωπικού (ΚΛΠ) – Ανανέωση μετά από την πρώτη παράταση της σύμβασης για ορισμένο χρόνο – Μετατροπή της σύμβασης σε σύμβαση αορίστου χρόνου – Έννοια του όρου «ανανέωση» – Συνέχιση της εργασιακής σχέσης, με ή χωρίς παράλληλη επαγγελματική εξέλιξη

(Καθεστώς που εφαρμόζεται επί του λοιπού προσωπικού, άρθρα 2, στοιχείο α΄, και 8, εδ. 1)

1.      Το έγγραφο της διοίκησης με το οποίο απλώς υπενθυμίζονται σε μη μόνιμο υπάλληλο οι όροι της σύμβασής του σχετικά με την ημερομηνία λήξης της σύμβασης αυτής και το οποίο δεν περιέχει κανένα νέο στοιχείο σε σχέση με τους όρους αυτούς δεν συνιστά βλαπτική πράξη. Εντούτοις, στην περίπτωση κατά την οποία μια σύμβαση μπορεί να ανανεωθεί, η απόφαση που λαμβάνεται κατόπιν εσωτερικής διαδικασίας κατ’ εφαρμογή του άρθρου 8 του Καθεστώτος που εφαρμόζεται επί του λοιπού προσωπικού και με την οποία η Διοίκηση γνωστοποιεί την πρόθεσή της να μην ανανεώσει την εν λόγω σύμβαση συνιστά βλαπτική πράξη.

(βλ. σκέψεις 23 έως 25)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 15 Οκτωβρίου 2008, T‑160/04, Ποταμιάνος κατά Επιτροπής, σκέψη 21

ΔΔΔΕΕ: 15 Σεπτεμβρίου 2011, F‑102/09, Bennett κ.λπ. κατά ΓΕΕΑ, σκέψεις 57 και 59 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία· 26 Ιουνίου 2013, F‑135/11, F‑51/12 και F‑110/12, BU κατά EMA, σκέψη 36, κατά της οποίας έχει ασκηθεί αναίρεση ενώπιον του ΓΔΕΕ, υπόθεση T‑444/13 P· 23 Οκτωβρίου 2013, F‑124/12, Solberg κατά ΕΚΠΝΤ, σκέψεις 17 και 18

2.      Όσον αφορά τη μετατροπή της σύμβασης ορισμένου χρόνου σε σύμβαση αορίστου χρόνου κατά το άρθρο 8 του Καθεστώτος που εφαρμόζεται επί του λοιπού προσωπικού, και ειδικότερα την ερμηνεία που πρέπει να δοθεί στο αντικείμενο της ανανέωσης, πρέπει, εφόσον το κείμενο της διάταξης αυτής δεν παρέχει καμία σαφή ένδειξη, να ληφθεί υπόψη ο σκοπός του εν λόγω άρθρου.

Μολονότι δηλαδή η σταθερότητα απασχόλησης η οποία προσιδιάζει στις συμβάσεις αορίστου χρόνου δεν συγκρίνεται με τη σταθερότητα την οποία εγγυάται ο ΚΥΚ, αφού οι έκτακτοι υπάλληλοι δεν έχουν καμία αξίωση σύναψης σύμβασης για μόνιμη απασχόληση, η κατηγορία των συμβάσεων αορίστου χρόνου εμφανίζει, υπό το πρίσμα της εργασιακής ασφάλειας, μια ιδιαιτερότητα, η οποία τη διακρίνει ουσιωδώς από την κατηγορία των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου. Επομένως, το άρθρο 8, πρώτο εδάφιο, του Καθεστώτος που εφαρμόζεται επί του λοιπού προσωπικού, το οποίο, καθιερώνοντας το τεκμήριο ότι η τρίτη διαδοχική σύμβαση ορισμένου χρόνου λογίζεται αυτομάτως ως σύμβαση αορίστου χρόνου, περιορίζει τη δυνατότητα σύναψης διαδοχικών συμβάσεων έκτακτου υπαλλήλου ορισμένου χρόνου, αποσκοπεί προφανώς στη διασφάλιση της σταθερότητας και, συνεπώς, στη διασφάλιση ορισμένης διάρκειας της σχέσης εργασίας του ενδιαφερόμενου υπαλλήλου με το θεσμικό όργανο, τον οργανισμό ή την υπηρεσία που τον έχει προσλάβει.

Η φράση «κάθε μεταγενέστερη ανανέωση», η οποία περιέχεται στο άρθρο 8, πρώτο εδάφιο, τρίτη περίοδος, του καθεστώτος που εφαρμόζεται επί του λοιπού προσωπικού, έχει την έννοια ότι καλύπτει κάθε διαδικασία κατόπιν της οποίας συνεχίζεται, κατά τη λήξη της ισχύος της σύμβασης εργασίας ορισμένου χρόνου ενός έκτακτου υπαλλήλου, υπό την έννοια του άρθρου 2, στοιχείο α΄, του καθεστώτος που εφαρμόζεται επί του λοιπού προσωπικού, η σχέση εργασίας του υπαλλήλου αυτού με τον εργοδότη του, υπό την ίδια ιδιότητα του έκτακτου υπαλλήλου, έστω και αν η ανανέωση αυτή συνοδεύεται από προαγωγή κατά βαθμό ή από αναβάθμιση των καθηκόντων του. Αυτό δεν ισχύει μόνο στην περίπτωση κατά την οποία η νέα σύμβαση διέπεται από άλλη νομική ρύθμιση ή αποτελεί τομή στη σταδιοδρομία του ενδιαφερόμενου υπαλλήλου, για παράδειγμα αν μεταβάλλεται ουσιωδώς η φύση των καθηκόντων του.

(βλ. σκέψεις 43, 45 και 48)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 6 Οκτωβρίου 1982, 283/81, Cilfit κατά Ministère de la santé, σκέψη 20

ΔΔΔΕΕ: 26 Οκτωβρίου 2006, F‑1/05, Landgren κατά ETF, σκέψη 68· 13 Απριλίου 2011, F‑105/09, Scheefer κατά Κοινοβουλίου, σκέψεις 55 και 60