WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ (trzecia izba)
z dnia 10 lipca 2008 r.
Sprawa F-61/06
Cathy Sapara
przeciwko
Eurojustowi
Służba publiczna – Personel tymczasowy – Zatrudnienie – Okres próbny – Przedłużenie okresu próbnego – Zwolnienie po okresie próbnym – Obowiązek uzasadnienia – Prawo do obrony – Oczywisty błąd w ocenie – Mobbing
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której C. Sapara żąda stwierdzenia nieważności decyzji Eurojustu z dnia 6 lipca 2005 r. w sprawie zwolnienia jej po zakończeniu okresu próbnego, nakazania przywrócenia jej do pracy w Eurojuście od dnia 6 lipca 2005 r., zasądzenia od Eurojustu, tytułem odszkodowania, wynagrodzenia, jakie powinna była otrzymać w okresie od dnia 6 lipca 2005 r. do dnia 15 października 2009 r., oraz, tytułem zadośćuczynienia, kwoty 200 000 EUR oszacowanej tymczasowo na zasadzie ex aequo et bono.
Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Każda ze stron pokrywa własne koszty.
Streszczenie
1. Urzędnicy – Personel tymczasowy – Zatrudnienie – Okres próbny – Decyzja o przedłużeniu
(warunki zatrudnienia innych pracowników, art. 14 akapit trzeci)
2. Urzędnicy – Personel tymczasowy – Zatrudnienie – Okres próbny – Sprawozdanie z okresu próbnego
(warunki zatrudnienia innych pracowników, art. 14 akapit trzeci)
3. Urzędnicy – Mobbing – Pojęcie
(regulamin pracowniczy, art. 12a ust. 3; warunki zatrudnienia innych pracowników, art. 11 akapit pierwszy)
4. Urzędnicy – Personel tymczasowy – Zatrudnienie – Okres próbny – Ocena wyników
(warunki zatrudnienia innych pracowników, art. 14 akapit trzeci)
5. Urzędnicy – Personel tymczasowy – Zatrudnienie – Okres próbny – Negatywna ocena przydatności do pracy zainteresowanego
(warunki zatrudnienia innych pracowników, art. 14 akapit trzeci)
1. Z art. 14 akapit trzeci warunków zatrudnienia innych pracowników można wywieść, że jeżeli organ upoważniony do zawierania umów zatrudnienia postanowi przedłużyć okres próbny członka personelu tymczasowego, powinien wydać swoją decyzję w oparciu o sprawozdanie sporządzone na zakończenie okresu próbnego. Przepisu tego nie narusza fakt, że przełożony tego pracownika zaproponował przedłużenie okresu próbnego już w pierwszym sprawozdaniu, sporządzonym w połowie okresu próbnego, ponieważ tego rodzaju propozycja, jakkolwiek przedwczesna, nie może wywoływać skutków w odniesieniu do sytuacji zainteresowanego.
(zob. pkt 54, 56, 57)
2. Choć przepisy art. 14 akapit trzeci warunków zatrudnienia innych pracowników nie stanowią wyraźnie, że w przypadku przedłużenia okresu próbnego członka personelu tymczasowego należy sporządzić nowe sprawozdanie z okresu próbnego na zakończenie wspomnianego przedłużonego okresu, nie można ich interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie temu, by organ administracji sporządził kolejne sprawozdanie na zakończenie przedłużonego okresu próbnego. Skoro bowiem został przedłużony okres próbny zainteresowanego, odpowiedni organ może sporządzić jeszcze jedno sprawozdanie.
(zob. pkt 60)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 175/80 Tither przeciwko Komisji, 8 października 1981 r., Rec. s. 2345, pkt 12
3. Wprawdzie podstawowe wartości, na których oparty jest wspólnotowy porządek prawny, sprzeciwiają się temu, żeby urzędnik żartował na temat koloru skóry jednego ze swoich współpracowników, bez względu na to, czy taka sytuacja się powtarza, zachowania tego rodzaju, godnego potępienia i niedopuszczalnego, nie można jednak uznać za mobbing w rozumieniu art. 12a ust. 3 regulaminu pracowniczego, jeżeli wykazano, że żarty te nie powtarzały się i że ustały, gdy współpracownik, pod którego adresem były kierowane, tego zażądał.
(zob. pkt 105–107)
4. Zważywszy na szeroki zakres uznania przysługujący organowi administracji w zakresie oceny zdatności i wyników pracy członka personelu tymczasowego na okresie próbnym pod kątem interesu służby, Sąd nie może zastępować swoją oceną sądów instytucji dotyczących oceny wyników okresu próbnego, chyba że występuje oczywisty błąd w ocenie lub nadużycie władzy.
(zob. pkt 120)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa C‑17/88 Patrinos przeciwko KES, 13 grudnia 1989 r., Rec. s. 4249, publikacja streszczenia, pkt 33
Sąd Pierwszej Instancji: sprawy połączone T‑373/00, T‑27/01, T‑56/01 i T‑69/01 Tralli przeciwko EBC, 27 czerwca 2002 r., RecFP s. I‑A‑97, II‑453, pkt 76
5. Przestrzeganie prawa do obrony w trakcie całego postępowania wszczętego przeciwko osobie, które może prowadzić do aktu dla niej niekorzystnego, stanowi podstawową zasadę prawa wspólnotowego. Zasada ta, odpowiadająca wymogom dobrej administracji, wymaga, by osoba ta miała możliwość skutecznego przedstawienia swojego stanowiska w przedmiocie informacji, które mogą obciążać ją w akcie niekorzystnym.
Przepisem wdrażającym zasadę poszanowania prawa do obrony w kwestii zwolnienia członka personelu tymczasowego po okresie próbnym jest art. 14 akapit trzeci warunków zatrudnienia innych pracowników, zgodnie z którym sprawozdanie sporządzane w odniesieniu do członka personelu tymczasowego na miesiąc przed upływem okresu próbnego na temat jego zdatności do wypełniania zadań należących do zakresu jego obowiązków, wydajności i zachowania w ramach służby „przedstawia się osobie zainteresowanej, która ma prawo złożyć uwagi na piśmie”. Zasada ta nie wymaga natomiast, by organ administracji skierował w trakcie okresu próbnego ostrzeżenie do członka personelu tymczasowego, którego wyniki pracy nie są zadowalające. Zresztą nawet gdyby organ administracji nie poinformował zainteresowanego w trakcie okresu próbnego o tym, że jakoby nienależycie wykonuje swoje obowiązki, okoliczność taka nie oznacza naruszenia zasady poszanowania prawa do obrony, ponieważ sprawozdanie z okresu próbnego, na którym organ administracji oparł propozycję zwolnienia, zostało przekazane zainteresowanemu zgodnie z wszelkimi wymogami.
(zob. pkt 148–150)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 3/84 Patrinos przeciwko KES, 15 maja 1985 r., Rec. s. 1421, pkt 19; sprawa C‑344/05 P Komisja przeciwko De Bry, 9 listopada 2006 r., Zb.Orz. s. I‑10915, pkt 37, 38
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑96/95 Rozand-Lambiotte przeciwko Komisji, 5 marca 1997 r., RecFP s. I‑A‑35, II‑97, pkt 102; sprawa T‑277/03 Vlachaki przeciwko Komisji, 8 marca 2005 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑57, II‑243, pkt 64; sprawa T‑182/04 Van der Spree przeciwko Komisji, 10 października 2006 r., Zb.Orz.SP s. I‑A-2-205, II‑A‑2‑1049, pkt 70