Αναίρεση που άσκησε στις 19 Σεπτεμβρίου 2011 ο Luigi Marcuccio κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 30 Ιουνίου 2011 στην υπόθεση F-14/10, Marcuccio κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-491/11 P)
Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική
Διάδικοι
Αναιρεσείων: Luigi Marcuccio (εκπρόσωπος: G. Cipressa, δικηγόρος)
Αντίδικος κατ' αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα του αναιρεσείοντος
Ο αναιρεσείων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να εξαφανίσει στο σύνολό της και άνευ εξαιρέσεως την αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη·
ως κύριο αίτημα, να κάνει δεκτό στο σύνολό του και άνευ εξαιρέσεως το αιτητικό της πρωτοδίκως ασκηθείσας αγωγής·
να καταδικάσει την Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων του αναιρεσείοντος και για όλους τους βαθμούς δικαιοδοσίας·
επικουρικώς, να αναπέμψει την υπόθεση στο Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης, υπό διαφορετικό σχηματισμό, προκειμένου να αποφανθεί εκ νέου επί της ουσίας της διαφοράς.
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Η παρούσα αίτηση αναιρέσεως στρέφεται κατά της διατάξεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, της 30ής Ιουνίου 2011, με την οποία απορρίφθηκε ως στερούμενη παντελώς νομικής βάσεως αγωγή αποζημιώσεως με αίτημα να υποχρεωθεί η Επιτροπή στην αποκατάσταση της περιουσιακής ζημίας και να επιδικάσει χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη ο νυν αναιρεσείων εξαιτίας της φερόμενης αδικαιολογήτως μακράς διάρκειας της διαδικασίας περί αναγνωρίσεως μόνιμης μερικής αναπηρίας.
Προς στήριξη της αναιρέσεως, ο αναιρεσείων προβάλλει πέντε λόγους.
Ο πρώτος λόγος αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο, καθώς και από ελλιπή αιτιολόγηση και παραβίαση της υποχρεώσεως για διεξαγωγή ενδεδειγμένης έρευνας, καθώς απέκλεισε αποκλείοντας, για μία ακόμη φορά, τη στοιχειοθέτηση αδικοπρακτικής ευθύνης θεσμικού οργάνου της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε περίπτωση παραβιάσεως της υποχρεώσεώς του για αιτιολόγηση των αποφάσεών του και έκρινε αλυσιτελή την συναφή επιχειρηματολογία του νυν αναιρεσείοντος.
Ο δεύτερος λόγος αντλείται από πεπλανημένη, εσφαλμένη και στερούμενη λογικής ερμηνεία και εφαρμογή της έννοιας της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως.
Ο τρίτος λόγος αντλείται από παντελή έλλειψη αιτιολογίας, καθώς και από μη διεξαγωγή αποδεικτικής διαδικασίας και από διαδικαστική πλημμέλεια, καθόσον παρέλειψε να κρίνει την αντίθετη αγωγή της Επιτροπής ως εκπροθέσμως ασκηθείσα και, ως εκ τούτου, απαράδεκτη.
Ο τέταρτος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 44 του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης και από προσβολή λοιπών δικαιωμάτων σχετικών με την κατ' αντιμωλία διαδικασία και τα δικαιώματα άμυνας.
Ο πέμπτος λόγος αντλείται από πεπλανημένη, εσφαλμένη και στερούμενη λογικής ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 94 του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης.
____________