WYROK SĄDU (siódma izba)
z dnia 6 września 2023 r.(*)
Znak towarowy Unii Europejskiej – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego SMART! – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Brak charakteru odróżniającego – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001
W sprawie T‑658/22
Allegro sp. z o.o., z siedzibą w Poznaniu (Polska), którą reprezentowała M. Podbielska, radca prawny,
strona skarżąca,
przeciwko
Urzędowi Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), który reprezentowali M. Chylińska i J. Ivanauskas, w charakterze pełnomocników,
strona pozwana,
SĄD (siódma izba),
w składzie: K. Kowalik-Bańczyk, prezes, I. Dimitrakopoulos (sprawozdawca) i B. Ricziová, sędziowie,
sekretarz: V. Di Bucci,
uwzględniając pisemny etap postępowania,
uwzględniwszy, że w terminie trzech tygodni od dnia powiadomienia stron o zamknięciu pisemnego etapu postępowania nie wpłynął żaden wniosek o wyznaczenie rozprawy, i postanowiwszy, na podstawie art. 106 § 3 regulaminu postępowania przed Sądem, o wydaniu rozstrzygnięcia w przedmiocie skargi z pominięciem ustnego etapu postępowania,
wydaje następujący
Wyrok
1 W skardze opartej na art. 263 TFUE skarżąca, Allegro s.p. z o.o., wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 24 sierpnia 2022 r. (sprawa R 712/2022‑1) (zwanej dalej „zaskarżoną decyzją”).
Okoliczności powstania sporu
2 W dniu 2 sierpnia 2021 r. skarżąca dokonała w EUIPO zgłoszenia unijnego znaku towarowego dla oznaczenia słownego SMART! na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (Dz.U. 2017, L 154, s. 1).
3 Zgłoszony znak towarowy oznacza towary i usługi należące do klas 9, 35 i 42 w rozumieniu Porozumienia nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków z dnia 15 czerwca 1957 r., ze zmianami, i odpowiadające dla każdej z tych klas następującemu opisowi:
– klasa 9: „oprogramowanie komputerowe w zakresie obsługiwania sklepów online; aplikacje mobilne w zakresie obsługiwania sklepów online”;
– klasa 35: „obsługa rynków online w celu umożliwienia negocjacji transakcji handlowych między osobami trzecimi podczas sprzedaży i zakupu towarów; udostępnianie przestrzeni reklamowej online dla osób trzecich; usługi w zakresie ogłoszeń drobnych; udostępnianie przestrzeni reklamowej online w zakresie ogłoszeń drobnych; usługi reklamowe i promocyjne; usługi porównywania cen; usługi marketingowe; usługi programów lojalnościowych, motywacyjnych i promocyjnych; pomoc w prowadzeniu przedsiębiorstw handlowych polegająca na: udostępnianiu witryny internetowej w światowej sieci komputerowej, za pomocą której osoby trzecie mogą oferować i zaopatrywać się w towary i usługi, umieszczać, określać status oraz realizować zlecenia i zamówienia handlowe, zawierać umowy i dokonywać transakcji; usługi handlu online w odniesieniu do licytacji elektronicznych oraz oceny online z tym związane; usługi promocyjne polegające na dostarczaniu pakietu korzyści w ramach internetowej platformy sprzedaży towarów; usługi promocyjne polegające na dostarczaniu pakietu korzyści w ramach internetowej platformy sprzedaży towarów, w tym zwłaszcza w zakresie: dostawy towarów, śledzenia przesyłek, płatności ratalnych, zniżek lub podwyższenia jakości obsługi; usługi informacyjne dotyczące wyżej wymienionych usług”;
– klasa 42: „usługi komputerowe, mianowicie udostępnianie wyszukiwarki produktów w ramach serwisu internetowego; tworzenie i utrzymywanie, w imieniu osób trzecich, informatycznych systemów marketingowych dostępnych przez Internet; oprogramowanie jako usługa (SaaS) w zakresie obsługiwania sklepów online”.
4 Decyzją z dnia 22 marca 2022 r. ekspertka odmówiła rejestracji wspomnianego znaku towarowego na podstawie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001.
5 W dniu 28 kwietnia 2022 r. skarżąca wniosła do EUIPO odwołanie od tej decyzji o odmowie rejestracji.
6 W zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza oddaliła odwołanie ze względu na to, że zgłoszony znak towarowy nie ma charakteru odróżniającego w odniesieniu do rozpatrywanych towarów i usług w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) w związku z art. 7 ust. 2 rozporządzenia 2017/1001. Izba Odwoławcza uznała bowiem w istocie, że zgłoszony znak towarowy zawiera jedynie pozytywny przekaz, zgodnie z którym rozpatrywane towary i usługi są wysokiej jakości lub najbardziej odpowiednie, ponieważ stanowią inteligentną opcję czy rozwiązanie.
Żądania stron
7 Skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;
– obciążenie EUIPO kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą.
8 EUIPO wnosi do Sądu o:
– oddalenie skargi;
– obciążenie skarżącej kosztami postępowania na wypadek przeprowadzenia rozprawy.
Co do prawa
9 Skarżąca podnosi w istocie trzy zarzuty dotyczące, po pierwsze, naruszenia art. 7 ust. 1 lit. b) w związku z art. 7 ust. 2 rozporządzenia 2017/1001 w zakresie, w jakim zgłoszony znak towarowy ma charakter odróżniający w odniesieniu do rozpatrywanych towarów i usług, po drugie, niespójnego stosowania praktyki decyzyjnej EUIPO, a po trzecie, niewystarczającego zbadania charakteru odróżniającego zgłoszonego znaku towarowego.
W przedmiocie zarzutu pierwszego, dotyczącego naruszenia art. 7 ust. 1 lit. b) w związku z art. 7 ust. 2 rozporządzenia 2017/1001
10 Skarżąca uważa, że EUIPO popełniło szereg błędów w ocenie dotyczącej charakteru odróżniającego zgłoszonego znaku towarowego. Po pierwsze, niesłusznie uznało ono, że słowo „smart” oznacza jedynie „inteligentny”, ponieważ jest ono w rzeczywistości wielowymiarowe i nieuchwytne. Po drugie, nie wykazało ono zachwalającego charakteru słowa „smart” odnoszącego się do rozpatrywanych towarów i usług, a znak towarowy jest co najwyżej „aluzją” do tych towarów i usług. Po trzecie, Izba Odwoławcza nie wzięła pod uwagę usług, które skarżąca wskazała jako kluczowe na poparcie analizy charakteru odróżniającego zgłoszonego znaku towarowego. Po czwarte, błędnie oceniła znaczenie elementu „!” zgłoszonego znaku towarowego.
11 EUIPO nie zgadza się z argumentami skarżącej.
12 Zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001 nie są rejestrowane znaki towarowe, które są pozbawione jakiegokolwiek charakteru odróżniającego. Na podstawie art. 7 ust. 2 tego rozporządzenia art. 7 ust. 1 stosuje się bez względu na fakt, że podstawy odmowy rejestracji istnieją tylko w części Unii Europejskiej.
13 Charakter odróżniający znaku towarowego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001 oznacza, że znak towarowy pozwala na określenie towaru, dla którego wnosi się o rejestrację, jako pochodzącego z określonego przedsiębiorstwa i tym samym na odróżnienie tego towaru od towarów pochodzących z innych przedsiębiorstw [zob. wyroki: z dnia 20 października 2011 r., Freixenet/OHIM, C‑344/10 P i C‑345/10 P, EU:C:2011:680, pkt 42 i przytoczone tam orzecznictwo; z dnia 21 stycznia 2010 r., Audi/OHIM, C‑398/08 P, EU:C:2010:29, pkt 33 i przytoczone tam orzecznictwo; z dnia 22 marca 2017 r., Hoffmann/EUIPO (Genius), T‑425/16, niepublikowany, EU:T:2017:199, pkt 23 i przytoczone tam orzecznictwo]. Do rejestracji oznaczenia w charakterze znaku towarowego wystarczy jedynie minimum charakteru odróżniającego [zob. podobnie wyroki: z dnia 27 lutego 2002 r., Eurocool Logistik/OHIM (EUROCOOL), T‑34/00, EU:T:2002:41, pkt 39; z dnia 30 kwietnia 2015 r., Steinbeck/OHIM– Alfred Sternjakob (BE HAPPY), T‑707/13 i T‑709/13, niepublikowany, EU:T:2015:252, pkt 21].
14 Charakter odróżniający znaku towarowego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001 należy oceniać, po pierwsze, w stosunku do towarów lub usług, dla których wystąpiono o rejestrację, a po drugie, z uwzględnieniem sposobu postrzegania go przez właściwy krąg odbiorców (zob. wyroki: z dnia 29 kwietnia 2004 r., Henkel/OHIM, C‑456/01 P i C‑457/01 P, EU:C:2004:258, pkt 35 i przytoczone tam orzecznictwo; z dnia 21 stycznia 2010 r., Audi/OHIM, C‑398/08 P, EU:C:2010:29, pkt 34 i przytoczone tam orzecznictwo; z dnia 12 lipca 2012 r., Smart Technologies/OHIM, C‑311/11 P, EU:C:2012:460, pkt 24 i przytoczone tam orzecznictwo).
15 Jeśli chodzi o znaki towarowe składające się z oznaczeń lub wskazówek, które są ponadto używane jako slogany reklamowe, oznaczenia dotyczące jakości lub wyrażenia zachęcające do zakupu towarów lub usług oznaczonych tymi znakami, ich rejestracja nie jest sama w sobie wykluczona ze względu na tego rodzaju użycie (wyroki: z dnia 21 stycznia 2010 r., Audi/OHIM, C‑398/08 P, EU:C:2010:29, pkt 35; z dnia 22 marca 2017 r., Genius, T‑425/16, niepublikowany, EU:T:2017:199, pkt 66).
16 Co się tyczy oceny charakteru odróżniającego takich znaków towarowych, Trybunał orzekł już w przeszłości, że nie należy do nich stosować kryteriów bardziej rygorystycznych niż te stosowane do innych oznaczeń (wyroki: z dnia 21 października 2004 r., OHIM/Erpo Möbelwerk, C‑64/02 P, EU:C:2004:645, pkt 32; z dnia 21 stycznia 2010 r., Audi/OHIM, C‑398/08 P, EU:C:2010:29, pkt 36; z dnia 22 marca 2017 r., Genius, T‑425/16, niepublikowany, EU:T:2017:199, pkt 27).
17 Z orzecznictwa wynika również, że chociaż wszystkie znaki towarowe składające się z oznaczeń lub wskazówek, które są ponadto używane jako slogany reklamowe, oznaczenia dotyczące jakości lub wyrażenia zachęcające do zakupu towarów lub usług oznaczonych tymi znakami towarowymi, z definicji przekazują, w mniejszym lub większym stopniu, obiektywne, nawet proste informacje, to mogą one jednak nadawać się do wskazywania konsumentowi pochodzenia handlowego rozpatrywanych towarów lub usług. Taka sytuacja może w szczególności mieć miejsce, gdy znaki towarowe nie ograniczają się do zwykłego przekazu reklamowego, lecz charakteryzują się pewną oryginalnością czy też siłą wywoływania skojarzeń, wymagają minimalnego wysiłku interpretacyjnego lub prowadzą do rozpoczęcia procesu poznawczego u właściwego kręgu odbiorców (wyroki: z dnia 21 stycznia 2010 r., Audi/OHIM, C‑398/08 P, EU:C:2010:29, pkt 56, 57; z dnia 22 marca 2017 r., Genius, T‑425/16, niepublikowany, EU:T:2017:199, pkt 28).
18 Wynika z tego, że znak towarowy mający postać sloganu reklamowego należy uznać za pozbawiony charakteru odróżniającego, jeśli może być postrzegany przez właściwy krąg odbiorców wyłącznie jako zwykłe sformułowanie reklamowe. Natomiast taki znak towarowy trzeba uznać za mający charakter odróżniający, jeżeli właściwy krąg odbiorców będzie mógł w nim dostrzec od razu, oprócz funkcji reklamowej, także wskazanie pochodzenia handlowego danych towarów lub usług [wyroki: z dnia 11 grudnia 2012 r., Fomanu/OHIM (Qualität hat Zukunft), T‑22/12, niepublikowany, EU:T:2012:663, pkt 22; z dnia 6 czerwca 2013 r., Interroll/OHIM (Inspired by efficiency), T‑126/12, niepublikowany, EU:T:2013:303, pkt 24; zob. również podobnie postanowienie z dnia 12 czerwca 2014 r., Delphi Technologies/OHIM, C‑448/13 P, niepublikowane, EU:C:2014:1746, pkt 37].
19 To w świetle powyższych rozważań należy zbadać, czy – jak twierdzi skarżąca – Izba Odwoławcza naruszyła art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001 w związku z art. 7 ust. 2 tego rozporządzenia, stwierdzając, że zgłoszony znak towarowy jest pozbawiony charakteru odróżniającego.
– W przedmiocie definicji właściwego kręgu odbiorców i właściwego terytorium
20 W pierwszej kolejności, co się tyczy właściwego kręgu odbiorców, Izba Odwoławcza stwierdziła, że towary ujęte w klasie 9 są skierowane do klientów profesjonalnych, podczas gdy usługi ujęte w klasach 35 i 42 są skierowane zarówno do przedsiębiorców, jak i do przeciętnych odbiorców. Izba Odwoławcza wywiodła z tego, że rozpatrywane towary i usługi są przeznaczone dla przeciętnych konsumentów, stosunkowo dobrze poinformowanych i dostatecznie uważnych lub wykazujących wyższy poziom uwagi.
21 W drugiej kolejności Izba Odwoławcza uściśliła, że z uwagi na angielskie słowo tworzące zgłoszony znak towarowy, a mianowicie „smart”, właściwy krąg odbiorców odnosi się do odbiorców anglojęzycznych w Unii Europejskiej, a zatem przynajmniej do konsumentów w Irlandii i na Malcie.
22 Skarżąca nie podważyła tych ustaleń Izby Odwoławczej.
– W przedmiocie sposobu postrzegania zgłoszonego znaku towarowego przez właściwy krąg odbiorców
23 Izba Odwoławcza stwierdziła, podobnie jak ekspertka, że słowo „smart”, będące jednym z dwóch elementów tworzących zgłoszony znak towarowy, ma jasne znaczenie, zbliżone do znaczenia słów „inteligentny” i „bystry”, nadając temu ostatniemu znaczenie czysto pozytywne i zachwalające. A zatem słowo to odnosi się do cech takich jak inteligencja, zdolność do inteligentnego reagowania na daną sytuację, zręczność, bystrość, przenikliwość, szybkie lub umiejętne wykonanie działania, które można zastosować do rozpatrywanych towarów i usług, w tym do usług należących do klas 35 i 42. Uznała ona również, że dodanie wykrzyknika, będącego drugim elementem zgłoszonego znaku towarowego stanowiło jedynie podkreślenie słowa „smart”. Izba Odwoławcza stwierdziła, że zgłoszony znak towarowy jako całość zostanie zrozumiany przez właściwy krąg odbiorców jako informacja zachwalająca.
24 Tytułem wstępnym w celu dokonania oceny, czy dany znak towarowy jest pozbawiony charakteru odróżniającego, należy wziąć pod uwagę wywierane przezeń całościowe wrażenie. Nie stoi to jednak na przeszkodzie dokonaniu na wstępie sukcesywnej analizy poszczególnych elementów użytych w celu przedstawienia tego znaku towarowego. Przy dokonywaniu całościowej oceny może bowiem okazać się pomocne zbadanie każdego z elementów tworzących dany znak towarowy (zob. wyrok z dnia 25 października 2007 r., Develey/OHIM, C‑238/06 P, EU:C:2007:635, pkt 82 i przytoczone tam orzecznictwo).
25 W niniejszej sprawie, po pierwsze, należy zauważyć, że słowo „smart” występujące w rozpatrywanym oznaczeniu, które jest terminem powszechnie używanym w języku angielskim i poprawnym z gramatycznego punktu widzenia, jest, podobnie jak stwierdziła Izba Odwoławcza w pkt 22 zaskarżonej decyzji, natychmiast rozumiane przez właściwy krąg odbiorców jako oznaczające „inteligentny” [zob. podobnie postanowienie z dnia 8 maja 2019 r., Getsmarter Online/EUIPO (getsmarter), T‑473/18, niepublikowane, EU:T:2019:315, pkt 34]. Jako takie wskazuje ono na różne pozytywne cechy posiadane przez towary i usługi.
26 Po drugie, podobnie jak w przypadku analizy dokonanej przez Izbę Odwoławczą w pkt 24 zaskarżonej decyzji, należy stwierdzić, że wykrzyknik zostanie uznany przez właściwy krąg odbiorców za zwykłą pochwałę lub element przyciągający uwagę [zob. podobnie wyrok z dnia 30 września 2009 r., JOOP!/OHIM (!), T‑75/08, niepublikowany, EU:T:2009:374, pkt 27], które wzmacnia zawarty w słowie „smart” przekaz. Element, jaki stanowi wykrzyknik, nie jest bowiem samoistnie odróżniający [zob. podobnie wyroki: z dnia 30 września 2009 r., !, T‑75/08, niepublikowany, EU:T:2009:374, pkt 27; z dnia 10 stycznia 2019 r., achtung!/EUIPO (achtung!), T‑832/17, niepublikowany, EU:T:2019:2, pkt 49].
27 Po trzecie, połączenie słowa „smart” z wykrzyknikiem jest zgodne z regułami leksykalnymi i gramatycznymi języka angielskiego i nie zawiera w swej składni żadnego nietypowego elementu, który pozwalałby na wykroczenie poza zwykłą kombinację wspomnianych elementów. Połączenie to nie jest niezwykłe i nie zawiera żadnego elementu, który mógłby zostać szczególnie rozpoznany przez właściwy krąg odbiorców jako odróżniający, wbrew temu, co twierdzi skarżąca w pkt 21 skargi. Zgłoszony znak towarowy jest zatem nośnikiem jasnego i jednoznacznego przekazu, natychmiast dostrzegalnego i niewymagającego interpretacji przez właściwy krąg odbiorców. Tenże krąg odbiorców będzie faktycznie postrzegał zgłoszony znak towarowy jako nośnik zachwalającego i promocyjnego przekazu mającego na celu pochwalanie pozytywnych cech towarów i usług.
28 Wniosku tego nie może podważyć argument skarżącej, zgodnie z którym słowo „smart” jest wielowymiarowe i nieuchwytne, oznaczające zespół wielu cech i niemające wyłącznie znaczenia „inteligentny”. W tym względzie należy bowiem przypomnieć, że zgodnie z orzecznictwem, niezależnie od możliwości przewidzenia innego znaczenia rozpatrywanego oznaczenia, do celów stosowania art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001 wystarczy stwierdzić, że przynajmniej znaczna część właściwego kręgu odbiorców będzie postrzegała rzeczone oznaczenie jako przekaz promocyjny, a nie jako wskazanie pochodzenia handlowego rozpatrywanych towarów lub usług [zob. analogicznie wyrok z dnia 15 marca 2023 r., FA World Entertainment/EUIPO (FUCKING AWESOME), T‑178/22, niepublikowany, EU:T:2023:131, pkt 41]. W niniejszej zaś sprawie właściwy krąg odbiorców składa się z przeciętnych konsumentów anglojęzycznych, stosunkowo dobrze poinformowanych i dostatecznie uważnych lub wykazujących wyższy poziom uwagi. Z tego względu ci ostatni postrzegają zgłoszony znak towarowy jako przekaz promocyjny mający na celu uwydatnienie przenikliwego charakteru rozpatrywanych towarów i usług bez potrzeby dokonywania jakiejkolwiek interpretacji. Należy zauważyć, że stwierdzenie to jest ponadto wzmocnione argumentem skarżącej, zgodnie z którym słowo „smart” oznacza inteligentny wybór ze strony konsumentów, to znaczy przemyślany wybór właściwych towarów. W związku z tym Izba Odwoławcza słusznie przystąpiła do analizy charakteru odróżniającego zgłoszonego znaku towarowego, biorąc pod uwagę wspomnianą wyżej zachwalającą ideę, jaką ze sobą niesie oznaczenie SMART!.
29 Wreszcie należy zauważyć, że inne możliwe znaczenia lub konotacje słowa „smart” zaproponowane przez skarżącą w pkt 8 skargi, takie jak szybkość uczenia się i rozumienia, umiejętność logicznego myślenia, zasób rozległej wiedzy, zdolność do skutecznego wykonania zadania, umiejętność wykonywania trudnych zadań, są w istocie objęte tymi wskazanymi w zaskarżonej decyzji (zob. pkt 23 powyżej), a w każdym razie nie różnią się one znacząco od nich, ponieważ wpisują się w ten sam kontekst konceptualny zwykłego przekazu zachwalającego. Z tego względu nie mogą one podważyć zawartego w zaskarżonej decyzji wniosku, zgodnie z którym znak towarowy jest nośnikiem zwykłego przekazu zachwalającego.
30 W świetle powyższego należy stwierdzić, że dokonana przez Izbę Odwoławczą ocena sposobu postrzegania rozpatrywanego oznaczenia przez właściwy krąg odbiorców nie jest obarczona błędem.
– W przedmiocie charakteru odróżniającego zgłoszonego znaku towarowego w stosunku do rozpatrywanych towarów i usług
31 Izba Odwoławcza stwierdziła, że zgłoszony znak towarowy zawiera pozytywny przekaz, zgodnie z którym rozpatrywane towary i usługi są wysokiej jakości lub najbardziej odpowiednie, ponieważ stanowią inteligentną opcję czy rozwiązanie. W tym względzie wskazała ona w odniesieniu do rozpatrywanych towarów, że słowo „smart” jest używane powszechnie dla określenia oprogramowania komputerowego, a jeśli chodzi o rozpatrywane usługi, że zgłoszony znak towarowy ma charakter czysto promocyjny lub zachwalający, przywołując, że usługi te będą oferowane w sposób inteligentny, będą oferować inteligentne rozwiązania lub wykorzystywać inteligentne technologie. Ponadto zauważyła ona, że zgłoszony znak towarowy nie posiada szczególnego wzoru pisma, czcionki czy grafiki, które mogłyby zostać rozpoznane lub odróżnione przez właściwy krąg odbiorców.
32 W niniejszej sprawie z powyższych rozważań w przedmiocie sposobu postrzegania zgłoszonego znaku towarowego przez właściwy krąg odbiorców wynika, że znak ten niesie ze sobą jasny przekaz mający na celu pochwalenie pozytywnych cech towarów lub usług. Należy stwierdzić, że Izba Odwoławcza słusznie uznała, iż przekaz ten może wiązać się z rozpatrywanymi towarami i usługami.
33 Po pierwsze, w odniesieniu do rozpatrywanych towarów, a mianowicie tych wymienionych w zgłoszeniu, należy bowiem stwierdzić, że Izba Odwoławcza słusznie stwierdziła w pkt 26 zaskarżonej decyzji, iż słowo „smart” jest powszechnie używane dla określania oprogramowania komputerowego będącego w stanie dokonywać operacji polegających na interpretacji i przetwarzaniu danych w celu zastosowania odpowiednich funkcji czy działań.
34 Tymczasem argument skarżącej, zgodnie z którym to wyrażenie „intelligent software”, a nie „smart software”, jest używane na rynku, nie może zniuansować tego stwierdzenia, ponieważ właściwy krąg odbiorców postrzega bez wysiłku interpretacyjnego słowo „smart” jako oznaczające „intelligent”. Skarżąca przyznaje ponadto, że zgłoszony znak towarowy stanowi aluzję do rozpatrywanych towarów. Zgłoszony znak towarowy ma zatem dla tych towarów charakter zachwalający.
35 Ponadto, co się tyczy argumentu, zgodnie z którym ikona oprogramowania lub aplikacji na komputerze lub telefonie umożliwia odróżnienie oznaczenia jako znaku towarowego w odniesieniu do towarów należących do klasy 9, ten ostatni nie ma znaczenia, ponieważ ikona ta nie stanowi części treści zgłoszenia do rejestracji. Argument ten jest zatem bezskuteczny.
36 Po drugie, co się tyczy rozpatrywanych usług, Izba Odwoławcza stwierdziła w pkt 27 zaskarżonej decyzji, że znak ten byłby postrzegany jako zwykła reklama lub że przywoływałby on informacje o charakterze czysto zachwalającym.
37 Tymczasem skarżąca nie krytykuje w rzeczywistości tego stwierdzenia, ponieważ przyznaje w skardze, że zgłoszony znak towarowy stanowi aluzję do rozpatrywanych usług. Jej argument, zgodnie z którym rozpatrywane usługi nie są co do zasady oferowane online i nie mogą być świadczone za pomocą systemów lub aplikacji zakwalifikowanych jako „smart”, w niczym nie zmienia faktu, że zgłoszony znak towarowy może być łatwo postrzegany przez właściwy krąg odbiorców jako wyrażający ideę usług oferowanych w sposób inteligentny, oferujących inteligentne rozwiązania lub wykorzystujących inteligentne technologie, jak wskazała Izba Odwoławcza.
38 Stwierdzenie to odnosi się również do usług wskazanych przez skarżącą w pkt 18 skargi jako kluczowe, a mianowicie usług promocyjnych, które polegają na dostarczeniu pakietu korzyści w ramach internetowej platformy sprzedaży towarów, dotyczących zwłaszcza dostawy towarów, śledzenia przesyłek, płatności ratalnych, zniżek lub podwyższenia jakości obsługi. O ile skarżąca wskazuje, że te ostatnie usługi nie są związane z technologiami informacyjnymi, a zatem nie mogą być świadczone za pomocą inteligentnych rozwiązań lub technologii ani w szybki sposób, o tyle nie zmienia to faktu, że właściwy krąg odbiorców postrzega zgłoszony znak towarowy jako opisujący inteligentną usługę, co przyznaje sama skarżąca, podnosząc w pkt 20 skargi, że zgłoszony znak towarowy będzie aluzyjny dla tych usług.
39 A zatem zgłoszony znak towarowy będzie w sposób naturalny postrzegany przez właściwy krąg odbiorców jako zwykłe sformułowanie reklamowe lub slogan mający na celu uwypuklenie pozytywnych cech rozpatrywanych towarów i usług. W ten sposób, wbrew argumentom skarżącej, rozpatrywane oznaczenie nie wykazuje się oryginalnością lub wyrazistością wymagającą minimalnego wysiłku interpretacyjnego lub wywołującą u właściwego kręgu odbiorców proces poznawczy w rozumieniu orzecznictwa przytoczonego w pkt 17 powyżej. Nie jest zatem w stanie wskazać konsumentowi pochodzenia handlowego rozpatrywanych towarów i usług.
40 W konsekwencji Izba Odwoławcza słusznie stwierdziła w zaskarżonej decyzji, że w odniesieniu do rozpatrywanych towarów i usług zgłoszony znak towarowy zawiera jedynie pozytywny przekaz, zgodnie z którym towary te i usługi są wysokiej jakości lub najbardziej odpowiednie, stanowiąc inteligentną opcję lub rozwiązanie.
41 Skarżąca nie może zatem zarzucać Izbie Odwoławczej błędnego zastosowania art. 7 ust. 1 lit. b) i art. 7 ust. 2 rozporządzenia 2017/1001 poprzez uznanie, że oznaczenie SMART! jest pozbawione charakteru odróżniającego w odniesieniu do rozpatrywanych towarów i usług.
42 W konsekwencji zarzut pierwszy należy oddalić w całości jako bezzasadny.
W przedmiocie zarzutu drugiego, dotyczącego niespójnego stosowania praktyki decyzyjnej EUIPO
43 W ramach zarzutu drugiego skarżąca twierdzi, że Izba Odwoławcza w sposób niespójny odniosła się w zaskarżonej decyzji do swojej praktyki decyzyjnej dotyczącej zgłoszeń znaków towarowych zawierających słowo „smart”. O ile bowiem Izba Odwoławcza odrzuciła znaczenie przytoczonych przez skarżącą przykładów rejestracji znaków towarowych zawierających element „smart”, o tyle na poparcie własnych wniosków oparła się ona na innych wcześniejszych decyzjach oraz na wyrokach Sądu.
44 EUIPO nie zgadza się z argumentami skarżącej.
45 W zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza przypomniała bowiem w motywie 36 swojej decyzji, że z przeprowadzonej przez nią analizy dotyczącej charakteru odróżniającego zgłoszonego znaku towarowego wynika, iż znak ten nie może zostać zarejestrowany niezależnie od istnienia wcześniejszych rejestracji. Ponadto przypomniała ona w motywie 37 swojej decyzji, że nie jest związana wcześniejszymi decyzjami EUIPO, ponieważ musi zbadać zdolność rejestracyjną znaku towarowego na podstawie rozporządzenia 2017/1001, zgodnie z jego wykładnią dokonaną przez sąd Unii, biorąc pod uwagę jej kompetencję związaną.
46 Tytułem wstępu należy przypomnieć, że EUIPO jest zobowiązane wykonywać swoje kompetencje w zgodzie z ogólnymi zasadami prawa Unii, takimi jak zasada równego traktowania i zasada dobrej administracji (wyrok z dnia 10 marca 2011 r., Agencja Wydawnicza Technopol/OHIM, C‑51/10 P, EU:C:2011:139, pkt 73).
47 Ze względu na te dwie ostatnie zasady EUIPO musi przy rozpatrywaniu zgłoszenia unijnego znaku towarowego brać pod uwagę decyzje wydane już w odniesieniu do podobnych zgłoszeń i ze szczególną uwagą rozważyć, czy w danym przypadku rozstrzygnięcie winno brzmieć podobnie. Niemniej jednak zasady równego traktowania i dobrej administracji muszą pozostawać w zgodzie z przestrzeganiem zasady legalności. W konsekwencji osoba, która wystąpiła o rejestrację oznaczenia w charakterze znaku towarowego, nie może powoływać się z korzyścią dla siebie na niezgodne z prawem działanie na rzecz innej osoby w celu uzyskania identycznej decyzji. Ponadto ze względów pewności prawa, a dokładniej dobrej administracji, każde zgłoszenie do rejestracji musi zostać rozpatrzone w sposób dokładny i kompletny, tak aby uniknąć nieprawidłowego rejestrowania znaków towarowych. Takie rozpatrzenie musi mieć miejsce w każdym konkretnym przypadku. Rejestracja oznaczenia jako znaku towarowego zależy bowiem od specyficznych kryteriów, które znajdują zastosowanie w kontekście stanu faktycznego danej sprawy i służą weryfikacji, czy dane oznaczenie nie jest objęte podstawą odmowy rejestracji [zob. wyrok z dnia 7 listopada 2019 r., A9.com/EUIPO (Przedstawienie dzwonka), T‑240/19, niepublikowany, EU:T:2019:779, pkt 77 i przytoczone tam orzecznictwo].
48 Rozważania te znajdują zastosowanie nawet wówczas, gdy oznaczenie, o którego rejestrację w charakterze unijnego znaku towarowego wniesiono, składa się z identycznych elementów co znak towarowy, który EUIPO dopuściło już do rejestracji jako unijny znak towarowy i który odnosi się do towarów lub usług identycznych z tymi, dla których wniesiono o rejestrację rozpatrywanego oznaczenia, lub do nich podobnych. W konsekwencji te same zasady powinny mieć zastosowanie w przypadku wcześniejszych oznaczeń, które nie są identyczne, lecz co najwyżej podobne (zob. wyrok z dnia 7 listopada 2019 r., Przedstawienie dzwonka, T‑240/19, niepublikowany, EU:T:2019:779, pkt 78 i przytoczone tam orzecznictwo).
49 W niniejszej sprawie, niezależnie od tego, co mogło mieć miejsce w przypadku niektórych wcześniejszych zgłoszeń do rejestracji oznaczeń zawierających słowo „smart”, Izba Odwoławcza słusznie stwierdziła, że na przeszkodzie rejestracji zgłoszonego znaku towarowego stoi podstawa odmowy rejestracji określona w art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001. Wniosek ten wynikał z analizy szczególnych okoliczności zgłoszenia do rejestracji zgłoszonego znaku towarowego, przy uwzględnieniu właściwego kręgu odbiorców, sposobu postrzegania przez niego zgłoszonego znaku towarowego oraz jego charakteru odróżniającego w stosunku do rozpatrywanych towarów i usług. W konsekwencji skarżąca nie może skutecznie powoływać się, w celu podważenia tego wniosku, na wcześniejsze decyzje EUIPO.
50 W związku z tym należy oddalić zarzut drugi jako bezzasadny.
W przedmiocie zarzutu trzeciego, dotyczącego niewystarczającego zbadania charakteru odróżniającego zgłoszonego znaku towarowego
51 W ramach zarzutu trzeciego skarżąca twierdzi, że Izba Odwoławcza nie zbadała w sposób wystarczający niniejszego przypadku, ponieważ ograniczyła się do powtórzenia decyzji ekspertki, która sama ograniczyła się do powtórzenia fragmentów wcześniejszych decyzji. A zatem Izba Odwoławcza i ekspertka nie zbadały w wystarczający sposób sprawy, ponieważ nie wyjaśniły powodów, dla których znak towarowy SMART! nie miał w niniejszym przypadku charakteru odróżniającego.
52 EUIPO nie zgadza się z argumentami skarżącej.
53 W tym względzie należy odnieść się do badania zarzutów pierwszego i drugiego dotyczących, odpowiednio, braku charakteru odróżniającego zgłoszonego znaku towarowego oraz zastosowania wcześniejszej praktyki decyzyjnej EUIPO przez Izbę Odwoławczą. Z analiz tych wynika bowiem, że Izba Odwoławcza słusznie uznała, iż zgłoszony znak towarowy nie ma charakteru odróżniającego w odniesieniu do rozpatrywanych towarów i usług. Należy również przypomnieć wniosek, do którego doszedł Sąd w pkt 49 powyżej, zgodnie z którym Izba Odwoławcza wystarczająco zbadała charakter odróżniający zgłoszonego znaku towarowego w niniejszej sprawie. W konsekwencji nie można zarzucić Izbie Odwoławczej, że nie wyjaśniła w wystarczający sposób powodów, dla których zgłoszony znak towarowy nie ma charakteru odróżniającego, a tym bardziej nie można jej zarzucać niewystarczającego zbadania.
54 Należy zatem oddalić zarzut trzeci jako bezzasadny i w konsekwencji oddalić skargę w całości.
W przedmiocie kosztów
55 Zgodnie z art. 134 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę.
56 W niniejszej sprawie, chociaż skarżąca przegrała sprawę, EUIPO wniosło o obciążenie jej kosztami postępowania jedynie w przypadku wezwania na rozprawę. Wobec braku przeprowadzenia rozprawy należy orzec, że każda ze stron pokrywa własne koszty.
Z powyższych względów
SĄD (siódma izba)
orzeka, co następuje:
1) Skarga zostaje oddalona.
2) Każda ze stron pokrywa własne koszty.
Kowalik-Bańczyk | Dimitrakopoulos | Ricziová |
Wyrok ogłoszono na posiedzeniu jawnym w Luksemburgu w dniu 6 września 2023 r.
V. Di Bucci | | M. van der Woude |