Προσφυγή της 23ης Απριλίου 2012 - HUK-Coburg κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-185/12)
Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: HUK-Coburg Haftpflicht-Unterstützungs-Kasse kraftfahrender Beamter Deutschlands a.G. in Coburg (Coburg, Γερμανία) (εκπρόσωποι: A. Birnstiel, H. Heinrich και A. Meier, δικηγόροι)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να ακυρώσει την από 23 Φεβρουαρίου 2012 απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα της προσφεύγουσας να αποκτήσει πρόσβαση σε συγκεκριμένα έγγραφα διαδικασίας ελέγχου συμπράξεων (COMP/39.125 - Carglass),
να καταδικάσει την καθής στα δικά της δικαστικά έξοδα και στα έξοδα της προσφεύγουσας.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της προσφυγής η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους ακυρώσεως.
Πρώτος λόγος ακυρώσεως: παράλειψη εξετάσεως των εξατομικευμένη εξέταση των ειδικών εγγράφων που παρατέθηκαν στην αίτηση
Στο πλαίσιο του πρώτου λόγου ακυρώσεως η προσφεύγουσα διατείνεται ότι η απόφαση δεν βασίσθηκε σε συγκεκριμένη και εξατομικευμένη εξέταση των εγγράφων. Κατά την προσφεύγουσα, η προσβαλλόμενη απόφαση στηρίζεται στη νομικώς εσφαλμένη παραδοχή ότι εν προκειμένω υπήρχε γενικό τεκμήριο εφαρμογής μιας εξαιρέσεως.
Δεύτερος λόγος ακυρώσεως: παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως
Στο πλαίσιο του υπό κρίση λόγου ακυρώσεως η προσφεύγουσα διατείνεται ότι η Επιτροπή βάσισε την απόρριψη της αιτήσεώς της στο σύνολό της απλώς και μόνον σε γενικές εκτιμήσεις και, επομένως, δεν την αιτιολόγησε επαρκώς. Κατ' αυτήν τούτο συνιστά παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως και συνεπώς παράβαση ουσιώδους τύπου.
Τρίτος λόγος ακυρώσεως: εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 4, παράγραφος 2, πρώτη και τρίτη περίπτωση του κανονισμού (EΚ) 1049/2001
Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως ο προσφεύγων διατείνεται ότι ερμηνεύτηκαν και εφαρμόστηκαν κατά τρόπο εσφαλμένο οι εξαιρέσεις που προβλέπει το άρθρο 4, παράγραφος 2, πρώτη και τρίτη περίπτωση, του κανονισμού 1049/2001. Κατά την προσφεύγουσα η Επιτροπή δεν έλαβε υπόψη τη σχέση κανόνα-εξαιρέσεως και ερμήνευσε κατά τρόπο υπερβολικά διασταλτικό την έννοια της προστασίας των εμπορικών συμφερόντων.
Τέταρτος λόγος ακυρώσεως: Μη συνεκτίμηση του γεγονότος ότι η αναγόμενη στο ιδιωτικό δίκαιο ικανοποίηση των συμφερόντων της σύμπραξης συνιστά δημόσιο συμφέρον υπό την έννοια του άρθρου 4, παράγραφος 2, του Κανονισμού 1049/2001
Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή εσφαλμένως αρνήθηκε την ύπαρξη υπερισχύοντος δημοσίου συμφέροντος για τη γνωστοποίηση των εγγράφων στα οποία ζητήθηκε πρόσβαση. Κατά την προσφεύγουσα, η Επιτροπή όφειλε να θεωρήσει, στο πλαίσιο της σταθμίσεως συμφερόντων, ότι και η αναγόμενη στο ιδιωτικό δίκαιο ικανοποίηση των συμφερόντων της σύμπραξης συνιστά δημόσιο συμφέρον υπό την έννοια του άρθρου 4, παράγραφος 2, του Κανονισμού 1049/2001.
____________1 - Κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής (ΕΕ L 145, σ. 43)