Skarga wniesiona w dniu 21 lutego 2014 r. – Niderlandy przeciwko Komisji
(Sprawa T-126/14)
Język postępowania: niderlandzki
Strony
Strona skarżąca: Królestwo Niderlandów (przedstawiciele: M. Bulterman i J. Langer)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
Stwierdzenie nieważności art. 1 decyzji i załącznika do niej w zakresie, w jakim dotyczą one odsetek w wysokości 4 703 231,78 EUR, których naliczenia – jak podniesiono – niezgodnie z prawem zaniechały Niderlandy w związku z szeregiem wierzytelności związanych ze zwłoką w zapłacie opłat dodatkowych i bezprawnie wypłaconych refundacji wywozowych;
pomocniczo stwierdzenie nieważności art. 1 zaskarżonej decyzji i załącznika do niej w zakresie, w jakim dotyczą one odsetek w wysokości 3 208 935,04 EUR, których naliczenia – jak podniesiono – niezgodnie z prawem zaniechały Niderlandy w związku z szeregiem wierzytelności związanych ze zwłoką w zapłacie opłat dodatkowych i bezprawnie wypłaconych refundacji wywozowych;
obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarga dotyczy stwierdzenia nieważności w części decyzji wykonawczej Komisji 2013/763/EU z dnia 12 grudnia 2013 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektórych wydatków poniesionych przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (notyfikowanej jako dokument nr C(2013) 8743) (Dz.U. L 338, s. 81)
Na poparcie skargi skarżąca podnosi trzy zarzuty.
Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia zasady uzasadnienia, ponieważ zaskarżona decyzja nie została uzasadniona w sposób logiczny i zrozumiały.
Zarzut drugi dotyczy naruszenia art. 13 ust. 2 TUE poprzez korektę finansową dotyczącą odsetek w braku podstawy prawnej w tym zakresie w prawie Unii oraz poprzez błędne zastosowanie zasady równoważności poprzez przyjęcie, że w rozpatrywanym okresie Niderlandy naliczyły odsetki za porównywalne wierzytelności krajowe.
Zarzut trzeci dotyczy naruszenia zasady ostrożności w związku z art. 8 ust. 2 rozporządzenia (EWG) Nr. 729/701 i art. 5 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 595/912 , ponieważ od dnia 16 października 2006 r. nie przyjęto decyzji w sprawie wierzytelności pozostałych do zapłaty.
____________1 Rozporządzenie Rady (EWG) nr 729/70 z dnia 21 kwietnia 1970 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (Dz.U. L 94, s. 13).
2 Rozporządzenie Rady (EWG) nr 595/91 z dnia 4 marca 1991 r. dotyczące nieprawidłowości i odzyskiwania kwot niesłusznie wypłaconych w związku z finansowaniem wspólnej polityki rolnej oraz organizacji systemu informacyjnego w tej dziedzinie i uchylające rozporządzenie (EWG) 283/71 (Dz.U. L 67, s. 11).