Υπόθεση T-532/08

Norilsk Nickel Harjavalta Oy και Umicore SA/NV

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Προσφυγή ακυρώσεως – Περιβάλλον και προστασία της υγείας του ανθρώπου – Ταξινόμηση, συσκευασία και επισήμανση ως επικίνδυνων ουσιών ορισμένων ενώσεων του ανθρακικού νικελίου – Οδηγία 2008/58/ΕΚ – Οδηγία 67/548/ΕΟΚ – Κανονισμός (ΕΚ) 790/2009 – Κανονισμός (ΕΚ) 1272/2008 – Προσαρμογή των αιτημάτων – Διαχρονική εφαρμογή του άρθρου 263, τέταρτο εδάφιο, ΣΛΕΕ – Δεν αφορά ατομικά τις προσφεύγουσες – Απαράδεκτο»

Περίληψη της διατάξεως

1.      Προσφυγή ακυρώσεως – Φυσικά ή νομικά πρόσωπα – Πράξεις που τα αφορούν άμεσα και ατομικά – Δυνατότητα ασκήσεως προσφυγής βάσει του άρθρου 263, τέταρτο εδάφιο, ΣΛΕΕ, πριν την έναρξη ισχύος της Συνθήκης της Λισσαβώνας – Δεν υφίσταται

(Άρθρα 230, εδ. 4 και 5, ΕΚ και 263, εδ. 4, ΣΛΕΕ)

2.      Προσφυγή ακυρώσεως – Πράξεις δεκτικές προσφυγής – Προπαρασκευαστικές πράξεις – Δεν συνιστούν πράξεις δεκτικές προσφυγής

(Άρθρο 230 ΕΚ)

3.      Προσφυγή ακυρώσεως – Φυσικά ή νομικά πρόσωπα – Πράξεις που τα αφορούν άμεσα και ατομικά – Ενδεχόμενο απόφαση γενικής ισχύος να αφορά ατομικά ορισμένα πρόσωπα – Προϋποθέσεις – Πράξεις που αφορούν διαδικασίες αξιολόγησης των κινδύνων και ταξινόμησης των επικίνδυνων ουσιών

(Άρθρο 230, εδ. 4, ΕΚ)

1.      Η Συνθήκη ΛΕΕ δεν προβλέπει καμία ειδική μεταβατική διάταξη που να ρυθμίζει το ζήτημα του κατά πόσον το άρθρο 263, τέταρτο εδάφιο, ΣΛΕΕ έχει εφαρμογή σε δικαστικές διαδικασίες που εκκρεμούν κατά την ημερομηνία της 1ης Δεκεμβρίου 2009. Όσον αφορά συγκεκριμένα το ζήτημα της δυνατότητας διαχρονικής εφαρμογής των κανόνων που ορίζουν τις προϋποθέσεις του παραδεκτού προσφυγής ακυρώσεως που ασκεί ιδιώτης ενώπιον δικαστή της Ένωσης, κατά πάγια νομολογία, αφενός, σύμφωνα με την αρχή tempus regit actum, το ζήτημα του παραδεκτού της προσφυγής πρέπει να κριθεί βάσει των κανόνων που ισχύουν κατά την ημερομηνία που ασκήθηκε και, αφετέρου, οι προϋποθέσεις του παραδεκτού της προσφυγής εκτιμώνται κατά τον χρόνο ασκήσεως της προσφυγής, δηλαδή κατά τον χρόνο κατάθεσης του δικογράφου της προσφυγής. Επομένως, όταν, κατά τον χρόνο ασκήσεως της προσφυγής, δηλαδή τόσο της καταθέσεως του εισαγωγικού δικογράφου της προσφυγής όσο και της αίτησης προσαρμογής των αιτημάτων και των λόγων ακυρώσεως, οι προϋποθέσεις του παραδεκτού της διέπονταν από το άρθρο 230 ΕΚ, το ζήτημα του παραδεκτού της προσφυγής πρέπει να κριθεί βάσει του άρθρου αυτού.

(βλ. σκέψεις 69-70, 72)

2.      Μία ενδιάμεση ή προπαρασκευαστική πράξη δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο προσφυγής ακυρώσεως, κατά την έννοια του άρθρου 230 ΕΚ, εφόσον η πράξη αυτή δεν παράγει δεσμευτικά έννομα αποτελέσματα ικανά να θίξουν τα συμφέροντα των προσφευγουσών, τροποποιώντας ουσιωδώς τη νομική κατάστασή τους. Συγκεκριμένα, είναι δυνατή η επίκληση των ενδεχομένων παρανομιών μιας προπαρασκευαστικής πράξης προς υποστήριξη προσφυγής, η οποία στρέφεται κατά της τελικής πράξεως, της οποίας αποτελούν προπαρασκευαστικές πράξεις. Επομένως, η νομιμότητα της «αποφάσεως» αυτής μόνον παρεμπιπτόντως μπορεί να αμφισβητηθεί, προς στήριξη προσφυγής στρεφόμενης κατά των πράξεων που περαιώνουν τη διαδικασία.

(βλ. σκέψεις 93-94)

3.      Άλλο πρόσωπο πλην του αποδέκτη μιας πράξεως μπορεί να ισχυριστεί ότι μια πράξη το αφορά ατομικά, υπό την έννοια του άρθρου 230, τέταρτο εδάφιο, ΕΚ, μόνον αν η εν λόγω πράξη το θίγει λόγω ορισμένων ιδιαιτέρων ιδιοτήτων του ή μιας πραγματικής καταστάσεως που το χαρακτηρίζει σε σχέση με κάθε άλλο πρόσωπο και, ως εκ τούτου, το εξατομικεύει κατά τρόπο ανάλογο προς αυτόν του αποδέκτη. Ωστόσο, η δυνατότητα προσδιορισμού, με μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό ακριβείας, του αριθμού ή και της ταυτότητας των υποκειμένων δικαίου στα οποία εφαρμόζεται ένα μέτρο ουδόλως σημαίνει ότι το μέτρο αυτό πρέπει να θεωρείται ως αφορών τα πρόσωπα αυτά ατομικά, όταν δεν αμφισβητείται ότι η εφαρμογή αυτή λαμβάνει χώρα βάσει αντικειμενικής έννομης ή πραγματικής καταστάσεως την οποία καθορίζει η εν λόγω πράξη. Έτσι, μολονότι το γεγονός ότι ένα πρόσωπο παρεμβαίνει στη διαδικασία εκδόσεως κοινοτικής πράξης είναι ικανό να το εξατομικεύσει σε σχέση με την εν λόγω πράξη στην περίπτωση που η κανονιστική ρύθμιση της Ένωσης προβλέπει διαδικαστικές εγγυήσεις υπέρ του προσώπου αυτού, τούτο δεν ισχύει στην περίπτωση προσφευγόντων που επικαλούνται την ενεργό συμμετοχή τους σε διαδικασία αξιολόγησης των κινδύνων από ορισμένες ουσίες, που προβλέπεται από τα άρθρα 6 έως 10 του κανονισμού 793/93, για την αξιολόγηση και τον έλεγχο των κινδύνων από τις υπάρχουσες ουσίες, τα οποία δεν έχουν εφαρμογή στη διαδικασία, η οποία είναι διαφορετική από την προηγούμενη, ταξινόμησης μιας ουσίας ως επικίνδυνης βάσει της οδηγίας 67/548, περί προσεγγίσεως των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων που αφορούν την ταξινόμηση, συσκευασία και επισήμανση των επικινδύνων ουσιών, και του κανονισμού 1272/2008, για την ταξινόμηση, την επισήμανση και τη συσκευασία των ουσιών και των μειγμάτων, την τροποποίηση και την κατάργηση των οδηγιών 67/548 και 1999/45 και την τροποποίηση του κανονισμού 1907/2006.

(βλ. σκέψεις 97-99, 103, 108-109)