Skarga wniesiona w dniu 4 maja 2007 r. Schindler Holding i in. przeciwko Komisji

(Sprawa T-138/07)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Schindler Holding Ltd (Hergiswil, Szwajcaria), Schindler Management AG (Ebikon, Szwajcaria), S.A. Schindler N.V. (Bruksela, Belgia), Schindler Sàrl (Luksemburg, Luksemburg), Schindler Liften B.V. (Haga, Niderlandy) i Schindler Deutschland Holding GmbH (Berlin, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci R. Bechtold, W. Bosch, U. Soltész i S. Hirsbrunner)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 21 lutego 2007 r. w sprawie COMP/E-1/38.823 - PO/Windy i schody ruchome, na podstawie art. 231 ust. 1 WE;

tytułem żądania ewentualnego, obniżenie grzywien nałożonych w tej decyzji;

obciążenie Komisji kosztami postępowania zgodnie z art. 87 § 2 regulaminu Sądu Pierwszej Instancji.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżący kwestionują decyzję Komisji C(2007) 512 wersja ostateczna z dnia 21 lutego 2007 r. w sprawie COMP/E-1/38.823 - PO/Windy i schody ruchome. W zaskarżonej decyzji na skarżące spółki i inne przedsiębiorstwa zostały nałożone grzywny z powodu ich uczestnictwa w kartelach dotyczących instalacji i obsługi wind i schodów ruchomych w Belgii, Niemczech, Luksemburgu i Niderlandach. Zdaniem Komisji, zainteresowane przedsiębiorstwa naruszyły art. 81 WE.

Na poparcie swojej skargi, skarżące spółki przedstawiają następujące zarzuty:

- naruszenie zasady pewności prawa poprzez zastosowanie art. 23 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1/2003¹ w zakresie, w jakim przepis ten przyznaje Komisji nieograniczony zakres uznania co do ustalania grzywien;

- naruszenie zakazu działania wstecz grzywny nałożonej przez Komisję;

- nieskuteczność wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien ("wytyczne z 1998 r.")² w zakresie, w jakim nie uwzględniają one odpowiednio okoliczności właściwych danej sprawie poprzez łączenie kwot podstawowych grzywien z odpowiednimi naruszeniami i przyznają zbyt duży zakres uznania Komisji co do ustalania grzywien;

- niezgodność z prawem dowodu, na który powołały się przedsiębiorstwa spółdzielcze na podstawie komunikatu dotyczącego nienakładania grzywien lub obniżenia ich kwoty w sprawach kartelowych³ poprzez naruszenie zasady nemo tenetur, prawa do nieświadczenia przeciwko sobie, zasady in dubio pro reo i zasady proporcjonalności a także poprzez sposób, w jaki Komisja przekroczyła przysługujące jej uprawnienia do przyjęcia tej zasady;

- naruszenie zasady podziału władzy i wymogów rzetelnego procesu;

- niezgodność zaskarżonej decyzji z prawem międzynarodowym z racji konfiskacyjnego charakteru nałożonych grzywien;

- naruszenie wytycznych z 1998 r. poprzez obliczenie grzywien opierając się na zbyt wysokich kwotach podstawowych w porównaniu do poszczególnych wykroczeń;

- naruszenie wytycznych z 1998 r. poprzez niewystarczające uwzględnienie/nieuwzględnienie okoliczności łagodzących;

- naruszenie zasad z 2002 r. dotyczących przedsiębiorstw spółdzielczych poprzez niesłusznie niskie obniżenie grzywny z tytułu współpracy lub nieuzasadnionej odmowy takiego obniżenia;

- nieproporcjonalny poziom grzywny;

- niezgodność z prawem zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim została ona skierowana do Schindler Holding Ltd i Schindler Management AG ponieważ z powodu braku porozumienia międzynarodowego ze Szwajcarią zainteresowane spółki nie zostały skutecznie powiadomione o zaskarżonej decyzji;

- brak przesłanek solidarnej odpowiedzialności spółki Schindler Holding Ltd;

- naruszenie art. 23 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003 w zakresie, w jakim został przekroczony maksymalny pułap grzywien.

____________

¹ - Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Dz. U. 2003 L 1, str. 1).

² - Wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien nakładanych na mocy artykułu 15 ust. 2 rozporządzenia nr 17 oraz artykułu 65 ust. 5 Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Węgla i Stali" (Dz.U. 1998 C 9, str. 3).

³ - Komunikat Komisji dotyczący nienakładania grzywien lub obniżenia ich kwoty w sprawach kartelowych (Dz. U. 2002 C 45, str. 3)