WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI (pierwsza izba)
z dnia 12 lipca 2007 r.
Sprawa T‑144/02
Richard J. Eagle i in.
przeciwko
Komisji Wspólnot Europejskich
Pracownicy zatrudnieni przez wspólne przedsiębiorstwo JET – Stosowanie wobec nich odmiennego statusu prawnego niż wobec członków personelu tymczasowego – Odszkodowanie za poniesioną szkodę materialną
Przedmiot: Skarga mająca za przedmiot ustalenie, w następstwie wyroku Sądu z dnia 5 października 2004 r. w sprawie T‑144/02 Eagle i in. przeciwko Komisji, Zb.Orz. str. II‑3381, kwoty odszkodowania należnego za szkodę finansową poniesioną przez każdego ze skarżących ze względu na to, że nie zostali zatrudnieni jako członkowie personelu tymczasowego Wspólnot Europejskich w celu świadczenia pracy we wspólnym przedsiębiorstwie JET.
Orzeczenie: Od Komisji zostaje zasądzone na rzecz każdego ze skarżących odszkodowanie odpowiadające kwocie wskazanej dla każdego z nich w kolumnie (6) załącznika 3 niniejszego wyroku. Kwota ta powiększona jest o odsetki w wysokości 5,25% naliczane od dnia 31 grudnia 1999 r. do czasu faktycznej wypłaty. Komisja pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez skarżących w związku z całym postępowaniem przed Sądem. Rada, będąca interwenientem po stronie Komisji, pokrywa własne koszty.
Streszczenie
1. Postępowanie – Podnoszenie nowych zarzutów w toku postępowania
(regulamin Sądu, art. 44)
2. Urzędnicy – Skarga – Nieograniczone prawo orzekania
3. Urzędnicy – Skarga – Nieograniczone prawo orzekania
4. Urzędnicy – Skarga – Nieograniczone prawo orzekania
1. Żądań zawierających dane liczbowe zgłoszonych w ramach skargi o odszkodowanie po ogłoszeniu wyroku wstępnego, którym Sąd nakazał Wspólnocie naprawienie szkody poniesionej przez członków personelu wspólnego przedsiębiorstwa EWEA wskutek stosowania do nich odmiennego statusu prawnego niż wobec członków personelu tymczasowego, zmodyfikowanych celem uwzględnienia zasad obliczania wysokości szkody określonych w wyroku wstępnym, nie można uznać za niedopuszczalne, jako że żądania te stanowiły dopuszczalne rozwinięcie żądań sformułowanych w skardze, przede wszystkim dlatego, że po pierwsze, czynniki niezbędne dla obliczenia wysokości szkody zostały przez Sąd po raz pierwszy ustalone w wyroku wstępnym oraz dlatego, że po drugie, elementy składające się na szkodę i szczegółowy sposób obliczenia odszkodowania nie były jeszcze roztrząsane.
W istocie, ponieważ wyrok wstępny ustalił okres, za jaki jest należne odszkodowanie, jego elementy składowe oraz metodę, jaką należy stosować przy obliczaniu dokładnej wysokości odszkodowania należnego każdemu ze skarżących, w następstwie tego wyroku powinno być możliwe skorygowanie wyrażonej w liczbach oceny indywidualnych roszczeń.
(zob. pkt 21, 22)
Odesłanie:
Trybunał: sprawy połączone C‑104/89 i C‑37/90 Mulder i in. przeciwko Radzie i Komisji, 27 stycznia 2000 r., Rec. str. I‑203, pkt 38–40
2. W ramach skargi o odszkodowanie, po ogłoszeniu wyroku wstępnego, którym Sąd nakazał Wspólnocie naprawienie szkody poniesionej przez członków personelu wspólnego przedsiębiorstwa Joint European Torus (JET) wskutek stosowania do nich odmiennego statusu prawnego niż wobec członków personelu tymczasowego, zaszeregowanie do grupy i stopnia każdego ze skarżących na początku okresu dającego prawo do odszkodowania powinno zostać ustalone z uwzględnieniem jego rzeczywistego zatrudnienia, zaś okres ten wynosi pięć lat, licząc od daty początku obowiązywania najstarszej zawartej z nim lub przedłużonej umowy, przy czym data ta nie może wykraczać poza okres pięciu lat.
O ile bowiem Sąd ograniczył prawo do uzyskania naprawienia szkody każdego ze skarżących do okresu co najwyżej pięciu lat, orzekł jednak, że od początku, to jest od ich pierwszego zatrudnienia, zainteresowani powinni być zatrudnieni jako członkowie personelu tymczasowego, a stan bezprawności trwał przez cały okres istnienia wspólnego przedsiębiorstwa. W konsekwencji sytuacji każdego ze skarżących na początku okresu dającego prawo do odszkodowania nie można traktować na równi z sytuacją wynikającą z pierwszego zatrudnienia, lecz przy jej rozpatrywaniu należy pamiętać o tym, że już w chwili pierwszego zatrudnienia w charakterze pracownika kontraktowego zainteresowany powinien był zostać zatrudniony jako członek personelu tymczasowego, co prowadzi do uwzględnienia „kariery zawodowej” sprzed tego okresu. Ta metoda „odtworzenia ścieżki kariery” w sposób nieunikniony obejmuje awanse, jakie mógłby uzyskać każdy ze skarżących.
W odniesieniu do awansów w okresie dającym prawo do odszkodowania Sąd uznał bowiem, że to utrzymanie dyskryminującego prawnie położenia tego personelu właśnie względem etatowych członków zespołu projektu JET stanowi zawinioną bezprawność i spowodowało wyrządzenie im szkody. W konsekwencji podobnym położeniem personelu tymczasowego EWEA, które powinno być punktem wyjścia przy ustalaniu, z jakich postępów kariery skarżący mogliby skorzystać, jest sytuacja, w danym wypadku najbardziej korzystna, etatowych członków zespołu projektu JET.
(zob. pkt 49–51, 64, 67)
3. W wyroku wstępnym, którym Sąd nakazał Wspólnocie naprawienie szkody poniesionej przez członków personelu wspólnego przedsiębiorstwa Joint European Torus (JET) wskutek stosowania do nich odmiennego statusu prawnego niż wobec członków personelu tymczasowego, Sąd orzekł, iż szkoda poniesiona przez skarżących wynikała z różnicy między wynagrodzeniem i związanymi z nim korzyściami, jakie zainteresowani mogli uzyskać lub nabyć, jeśli pracowaliby na rzecz projektu JET w charakterze członków personelu tymczasowego, a wynagrodzeniem i związanymi z nim korzyściami, jakie faktycznie uzyskali lub nabyli jako personel kontraktowy.
Wynika z tego po pierwsze, że w celu ustalenia wspólnotowego wynagrodzenia netto, jakie każdy ze skarżących mógłby uzyskać w okresie dającym prawo do odszkodowania określonym przez Sąd, jeżeli zostałby zatrudniony w charakterze członka personelu tymczasowego, należy uwzględnić ogół korzyści, o jakie zainteresowany mógłby się ubiegać, biorąc pod uwagę czynniki związane z jego sytuacją osobistą i zawodową, co do których jest w stanie przedstawić potwierdzające je dokumenty. Nie należy natomiast włączać diet, jakie mogliby pobrać z tytułu podróży służbowych, gdyż w JET zwracane były wszystkie koszty pobytu, natomiast diety służbowe zostały zmniejszone, a nawet zniesione. Po drugie, w celu ustalenia krajowego wynagrodzenia netto otrzymanego przez każdego ze skarżących w charakterze pracownika kontraktowego w tym okresie dającym prawo do odszkodowania należy wziąć pod uwagę wszystkie składniki wynagrodzenia rzeczywiście uzyskane przez skarżących z tego tytułu, w szczególności diety dzienne, które ewentualnie uzyskali niektórzy ze skarżących z powodu ich oddalenia od siedziby JET.
(zob. pkt 76–78)
4. W wyroku wstępnym, którym Sąd nakazał Wspólnocie naprawienie szkody poniesionej przez członków personelu wspólnego przedsiębiorstwa Joint European Torus (JET) wskutek stosowania do nich odmiennego statusu prawnego niż wobec członków personelu tymczasowego Sąd orzekł, że od początku skarżący powinni być zatrudnieni jako członkowie personelu tymczasowego oraz że stan bezprawności trwał dłużej niż określony przez Sąd okres dający prawo do odszkodowania. Stwierdzenie to powoduje konieczność uwzględnienia faktu, że skarżący mogli nabyć prawa emerytalne za cały okres, który każdy z nich rzeczywiście przepracował w JET, z tym że odszkodowanie z tytułu tych ewentualnych praw jest ograniczone do okresu dającego prawo do odszkodowania.
W konsekwencji w celu ustalenia części odszkodowania odpowiadającej prawom emerytalnym należy wziąć pod uwagę, w przypadku każdego ze skarżących, datę jego pierwszego rzeczywistego zatrudnienia przez JET, która może w niektórych przypadkach poprzedzać okres dający prawo do odszkodowania, gdyż odszkodowanie jest należne z tytułu utraty praw emerytalnych dotyczących co najwyżej pięciu lat odpowiadających okresowi dającemu prawo do odszkodowania. Wspomniane co najwyżej pięć lat nie są jedynymi latami powodującymi powstanie praw. To bowiem cały okres pracy każdego ze skarżących powoduje powstanie na jego rzecz praw emerytalnych, a odpowiednie uprawnienia zostaną następnie pomniejszone poprzez ustalenie proporcji długości okresu dającego prawa do odszkodowania w odniesieniu do całego okresu zatrudnienia.
Ponadto należy stwierdzić, że odszkodowanie należne z tytułu praw emerytalnych nie może być niższe niż wartość aktuarialna salda zgromadzonego na rzecz każdego ze skarżących ze składek pracownika i pracodawcy za okres co najwyżej pięciu lat odpowiadający okresowi dającemu prawo do odszkodowania.
Natomiast, w przypadku gdy któryś ze skarżących, w szczególności dlatego, że przepracował w JET mniej niż 10 lat, z powodu uregulowań zawartych w regulaminie pracowniczym w żadnym razie nie mógł nabyć praw do emerytury, lecz jedynie do odprawy, odszkodowanie z tytułu utraty takiego dodatku, pomniejszone poprzez ustalenie proporcji długości okresu dającego prawa do odszkodowania w odniesieniu do całego okresu zatrudnienia, stanowi kwotę alternatywną, która powinna być mu przyznana.
(zob. pkt 89–92)