Skarga wniesiona w dniu 21 listopada 2014 r. – Musso przeciwko Parlamentowi
(Sprawa T-772/14)
Język postępowania: francuski
Strony
Strona skarżąca: François Musso (Ajaccio, Francja) (przedstawiciel: A. Gross, adwokat)
Strona pozwana: Parlament Europejski
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
uznanie niniejszej skargi za dopuszczalną i zasadną;
stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 22 września 2014 r.:
przede wszystkim ze względu na naruszenie zasady rozsądnego terminu, które miało w niniejszym przypadku wpływ na realizację prawa do obrony;
ewentualnie, ze względu na uchybienie formalne w postaci braku dokładnego i pewnego charakteru należności;
tytułem żądania ewentualnego, nakazanie połącznia niniejszej skargi ze skargą Musso przeciwko Parlamentowi Europejskiemu (nr rejestru 633447, nr sprawy T-589/14) z dnia 8 sierpnia 2014 r.;
tytułem dalszego żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 22 września 2014 r., którą wydano w następstwie decyzji z dnia 26 czerwca 2014 r. i na którą ta ostania decyzja, której stwierdzenia nieważności zażądano w skardze z dnia 8 sierpnia 2014 r. (Musso/Parlament Europejski, nr rejestru 633447, nr sprawy T-589/14), miała wpływ;
ze względu na uchybienie formalne w postaci braku podpisu przewodniczącego na decyzji z dnia 26 czerwca 2014 r.;
ewentualnie ze względu na naruszenie prawa do obrony wskutek braku publikacji decyzji z dnia 17 lipca 1996 r., która stanowi podstawę decyzji z dnia 26 czerwca 2014 r.;
ewentualnie ze względu na niewystarczające uzasadnienie decyzji z dnia 26 czerwca 2014 r.;
ewentualnie ze względu na naruszenie zasady rozsądnego terminu, które miało wpływ na realizację prawa do obrony;
ewentualnie ze względu na naruszenie zasady praw nabytych;
zastrzeżenie dla skarżącego wszelkich pozostałych praw, roszczeń, żądań i środków prawnych;
obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi osiem zarzutów.
Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia zasady rozsądnego terminu, które miało wpływ na realizację prawa do obrony strony skarżącej w zakresie, w jakim decyzja z dnia 22 września 2014 r., czyli zaskarżona nota obciążeniowa, została wydana dwanaście lat po stwierdzeniu przez Parlament swej należności wobec strony skarżącej.Zarzut drugi dotyczący uchybienia formalnego dotyczącego zaskarżonej noty obciążeniowej w zakresie, w jakim należność Parlamentu nie jest ani dokładna ani pewna w rozumieniu art. 81 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 1268/2012 , a poza tym nie można jest zweryfikować.Zarzut trzeci dotyczący uchybienia formalnego dotyczącego decyzji z dnia 26 czerwca 2014 r., w następstwie której nota obciążeniowa została wydana, wskutek niepodpisania wspomnianej decyzji przez przewodniczącego Parlamentu stosownie do przepisów regulaminu wewnętrznego Parlamentu Europejskiego.Zarzut czwarty dotyczący naruszenia prawa strony skarżącej do obrony w zakresie, w jakim decyzja z dnia 17 lipca 1996 r., która stanowiła podstawę ww. decyzji z dnia 26 czerwca 2014 r., nie została opublikowana, co narusza art. 28 regulaminu wewnętrznego Parlamentu Europejskiego.Zarzut piąty dotyczący naruszenia zasady kontradyktoryjności.Zarzut szósty dotyczący niewystarczającego uzasadnienia ww. decyzji z dnia 26 czerwca 2014 r.Zarzut siódmy dotyczący n
aruszenia zasady rozsądnego terminu wskutek tego, że Parlament aż osiem lat zwlekał z wszczęciem przeciwko stronie skarżącej postępowania w sprawie zwrotu.Zarzut ósmy dotyczący naruszenia zasady praw nabytych w zakresie, w jakim w decyzji z dnia 26 czerwca 2014 r., w n
astępstwie której została wydana zaskarżona nota obciążeniowa, zakwestionowano uprawnienia emerytalne skarżącego nabyte przez niego w dniu 3 sierpnia 1994 r.
________________________1 Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1268/2012 z dnia 29 października 2012 r. w sprawie zasad stosowania rozporządzenia Parlamentu