Προσφυγή της 21ης Νοεμβρίου 2014 – Ιταλία κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-770/14)
Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Ιταλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: P. Gentili, avvocato dello Stato, και G. Palmieri)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να ακυρώσει το από 11 Σεπτεμβρίου 2014 υπηρεσιακό σημείωμα το οποίο φέρει τα στοιχεία αναφοράς Ares (2014) 2975571 και με το οποίο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενημέρωσε την Ιταλική Δημοκρατία σχετικά με την αυτόματη αποδέσμευση, στις 31 Δεκεμβρίου 2013, πόρων που σχετίζονται με τις αναλήψεις υποχρεώσεων του ΕΤΠΑ οι οποίες μνημονεύονται στο πρόγραμμα διασυνοριακής συνεργασίας Ιταλίας-Μάλτας 2007-2013· και, αποφαινόμενο επί της ουσίας, να αναγνωρίσει ότι οι δαπάνες και οι αιτήσεις πληρωμών, οι οποίες αποτελούν αντικείμενο της υπό κρίση υποθέσεως, είναι επιλέξιμες.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της προσφυγής, η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους.
Ο πρώτος λόγος αντλείται από έλλειψη αιτιολογίας κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 296, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ.
Η προσφεύγουσα διατείνεται συναφώς ότι, με την προσβαλλόμενη απόφαση, η Επιτροπή, υποστηρίζοντας απερίφραστα ότι το περιλαμβανόμενο στον τίτλο της από 31 Δεκεμβρίου 2012 αποφάσεως περί τροποποιήσεως σφάλμα δεν είχε καμία συνέπεια επί του περιεχομένου της αποφάσεως, αυτής καθαυτής, και επί της υλοποιήσεως του προγράμματος, παρέλειψε να λάβει υπόψη της τη σπουδαιότητα του γεγονότος ότι οι εκδοθείσες από την Περιφέρεια αποφάσεις σχετικά με τις δαπάνες έπρεπε να αποτελέσουν αντικείμενο προληπτικού ελέγχου εκ μέρους του Ελεγκτικού Συνεδρίου, ότι μεταξύ της αναγγελίας της διορθώσεως και της πραγματοποιήσεώς της παρήλθαν τέσσερις μήνες, χωρίς να καταστούν γνωστοί οι λόγοι για τους οποίους χρειάστηκε η παρέλευση ενός τέτοιου χρονικού διαστήματος, ότι τούτο θα μπορούσε να οδηγήσει στο να εγερθεί υποψία ως προς το ότι η διόρθωση, η οποία επρόκειτο να λάβει χώρα, ήταν διόρθωση μεγαλύτερης εκτάσεως από αυτήν που είχε αναγγελθεί ως περιοριζόμενη στο να αφορά μόνον τον τίτλο της αποφάσεως της 31ης Δεκεμβρίου 2012, και ότι το Ελεγκτικό Συνέδριο επιβεβαίωσε ότι η συμπεριφορά που επέδειξε η Περιφέρεια, η οποία απέσχε από το να εγκρίνει τις αναλήψεις υποχρεώσεων προτού λάβει επισήμως γνώση της διορθώσεως (στις 28 Μαρτίου 2013), υπήρξε ορθή, αφήνοντας, κατ’ αυτόν τον τρόπο, να εννοηθεί ότι η υιοθέτηση αντίθετης συμπεριφοράς θα ήταν εσφαλμένη.
Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παραβίαση της αρχής της εταιρικής σχέσεως όσον αφορά τη διαχείριση των διαρθρωτικών ταμείων, καθώς και των αρχών, αφενός, της συνεργασίας μεταξύ κρατών μελών και ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων και, αφετέρου, του σεβασμού της στηριζόμενης στη συνταγματική ταυτότητα των κρατών μελών διαρθρώσεως. Η προσφεύγουσα διατείνεται συναφώς ότι η Επιτροπή παρέλειψε να συνεργαστεί με το κράτος μέλος προκειμένου αυτό να μπορέσει να υλοποιήσει το επιχειρησιακό πρόγραμμα κατά αποτελεσματικότερο τρόπο, χωρίς να υποστεί απώλεια της δυνατότητας ασκήσεως των σχετικών δικαιωμάτων λόγω εκπροθέσμου· η δε Επιτροπή ενήργησε κατ’ αυτόν τον τρόπο ως εκ του ότι παρέλειψε, μεταξύ άλλων, να λάβει υπόψη τις διαδικαστικές δεσμεύσεις του εσωτερικού ελέγχου, ιδίως του διεξαγομένου εκ μέρους του Ελεγκτικού Συνεδρίου, ελέγχου στον οποίο το εν λόγω κράτος υπέκειτο υποχρεωτικώς. Ο τρίτος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 96, στοιχείο γ΄, του κανονισμού (EK) 1083/2006 του Συμβουλίου, της 11ης Ιουλίου 2006, περί καθορισμού γενικών διατάξεων για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και το Ταμείο Συνοχής και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) 1260/1999.Η προσφεύγουσα διατείνεται συναφώς ότι η κατάσταση, η οποία δημιουργήθηκε εν προκειμένω, αποτελούσε πράγματι λόγο ανωτέρας βίας που παρεμπόδιζε την υποβολή της αιτήσεως πληρωμών σχετικώς με τα σχέδια τα οποία αφορά η απόφαση περί τροποποιήσεως. Ως εκ τούτου, κατά την προσφεύγουσα, το αρχικό σφάλμα στο οποίο υπέπεσε η Επιτροπή κατά την εκ μέρους της κοινοποίηση της εν λόγω αποφάσεως, η επακολουθήσασα, αμέσως μετά τη διαπίστωση του ως άνω σφάλματος, υπόσχεση ταχείας διορθώσεως περιοριζομένης στο να αφορά τον τίτλο της εν λόγω αποφάσεως, καθώς και το γεγονός ότι, αντιθέτως, επί τέσσερις μήνες τηρήθηκε σιωπή ως προς το ζήτημα αυτό, η οποία προοιωνιζόταν ενδεχομένως την ύπαρξη και άλλων, ουσιωδεστέρων, σφαλμάτων και ατελειών που θα έπρεπε να διορθωθούν, παρεμπόδισαν κατά τρόπο απόλυτο την εθνική διοίκηση να διεκπεραιώσει τη διαδικασία διαχειρίσεως των σχεδίων μέχρι το στάδιο της υποβολής αιτήσεως πληρωμής.Τέλος, με τον τέταρτο λόγο, η προσφεύγουσα προβάλλει παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας.