Skarga wniesiona w dniu 24 lipca 2014 r. – Królestwo Hiszpanii przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa T-548/14)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: A. Rubio González, Abogado del Estado)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

stwierdzenie częściowej nieważności decyzji z dnia 15 maja 2014 r. stwierdzającej, że w konkretnym przypadku umorzenie należności celnych przywozowych jest dla określonej kwoty uzasadnione, a dla innej kwoty nie jest uzasadnione (świadectwo REM 03/2013) oraz

obciążenie kosztami pozwanej instytucji.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia art. 220 ust. 2 lit. b) akapit piąty rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. L 302, s. 1)

W tej kwestii strona skarżąca podnosi, że zawiadomienie dla importerów opublikowane w dniu 21 maja 2010 r. odnosi się wyłącznie do przywozu przetworzonego tuńczyka z Kolumbii i Salwadoru, z pominięciem Ekwadoru i że zawiera ogólną wzmiankę o niemożności wykluczenia w innych państwach nieprawidłowości dotyczących kumulacji pochodzenia. Opublikowane zawiadomienie spełnia uprzednie wymogi każdego zawiadomienia w odniesieniu do Kolumbii i Salwadoru, jego skutki nie mogą być jednak dowolnie rozszerzane na inne państwa z tego jedynie powodu, że zawiera ono ogólną wzmiankę o samej możliwości istnienia nieprawidłowości.

Zarzut drugi, dotyczący naruszenia art. 239 Wspólnotowego kodeksu celnegoW tej kwestii strona skarżąca podnosi, że w niniejszej sprawie cały proces uzyskiwania świadectwa pochodzenia toczy się zgodnie z przepisami ustanowionymi w tym celu przez właściwe organy, które nieprawidłowo stosują prawo i nie dopełniają swoich obowiązków w dziedzinie wydawania świadectw i kontroli właściwego funkcjonowania systemu. Ponadto jest to działanie trwałe, które przyczynia się do stwarzania uzasadnionych oczekiwań po stronie podmiotów gospodarczych. W tym stanie rzeczy spełnione są wymogi do uznania, że ma miejsce sytuacja szczególna w ramach systemów preferencyjnych.Zarzut, trzeci dotyczący naruszenia art. 220 ust. 2 lit. b) akapit piąty Wspólnotowego kodeksu celnego w związku z regułą kumulacji regionalnej z rozporządzenia wykonawczegoW tej k

westii strona skarżąca twierdzi, że skoro przynależność do tego samego ugrupowania regionalnego wiąże się bezpośrednio z regułą kumulacji regionalnej, a zawiadomienie obejmuje kumulację w ogólnej wzmiance o możliwych nieprawidłowościach, w żadnym wypadku nie może wpływać na możliwość powoływania się na dobrą wiarę w odniesieniu do transakcji, w których nie była stosowana reguła kumulacji, z państwami, których dotyczy zawiadomienie. W tym przypadku ograniczenie nie może być stosowane do przywozów, w których nie występują towary pochodzące z Kolumbii i Salwadoru.