Sprawa T‑304/09

Tilda Riceland Private Ltd

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego
(znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego BASmALI – Wcześniejszy niezarejestrowany znak towarowy i wcześniejsze oznaczenie BASMATI – Względna podstawa odmowy rejestracji – Artykuł 8 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 40/94 [obecnie art. 8 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 207/2009]

Streszczenie wyroku

Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela niezarejestrowanego znaku towarowego lub innego oznaczenia używanego w obrocie handlowym – Przesłanki – Dowód nabycia praw do oznaczenia przez wnoszącego sprzeciw – Uwzględnienie prawa krajowego przywołanego w uzasadnieniu sprzeciwu

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 8 ust. 4)

1.      Zgodnie z art. 8 ust. 4 rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego właściciel niezarejestrowanego znaku towarowego lub innego oznaczenia używanego w obrocie gospodarczym o zasięgu większym niż lokalny może wnieść sprzeciw wobec rejestracji wspólnotowego znaku towarowego, jeżeli zgodnie z obwiązującym prawem państwa członkowskiego z jednej strony prawa do tego oznaczenia zostały nabyte przed datą wniosku o rejestrację wspólnotowego znaku towarowego lub w danym wypadku przed datą zastrzeżenia prawa pierwszeństwa wniosku o rejestrację wspólnotowego znaku towarowego oraz z drugiej strony oznaczenie to daje właścicielowi prawo zakazu używania późniejszego znaku towarowego. Z powyższego wynika, że jednym z warunków zastosowania art. 8 ust. 4 rozporządzenia nr 40/94 jest, aby wnoszący sprzeciw wykazał, iż jest właścicielem oznaczenia przywołanego w uzasadnieniu sprzeciwu. Warunek ten zakłada, że wnoszący sprzeciw udowodni nabycie praw do tego oznaczenia. Prawa te winny umożliwiać, zgodnie z tym przepisem zakazanie używania późniejszego znaku towarowego. Rozpoznając kwestię, czy wnoszący sprzeciw nabył prawa do niezarejestrowanego znaku towarowego lub oznaczenia używanego w obrocie handlowym – a zatem czy jest właścicielem oznaczenia w rozumieniu wspomnianego przepisu – nie należy abstrahować od prawa krajowego przywołanego w uzasadnieniu sprzeciwu. W tym kontekście obowiązujące prawo krajowe znajduje bowiem zastosowanie zwłaszcza w celu określenia sposobów nabycia praw do oznaczenia, na które powołano się w uzasadnieniu sprzeciwu wniesionego na podstawie tego przepisu.

(por. pkt 16, 17, 22)