Αναίρεση που άσκησε στις 2 Ιανουαρίου 2014 η BQ κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 23 Οκτωβρίου 2013 στην υπόθεση F-39/12, BQ κατά Ελεγκτικoύ Συνεδρίου

(Υπόθεση T-7/14 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: BQ (Bereldange, Λουξεμβούργο) (εκπρόσωπος D. de Abreu Caldas και J.-N. Louis, δικηγόροι)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να αναιρέσει την απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης (3ο τμήμα) της 23ης Οκτωβρίου 2013, στην υπόθεση F-39/12 (BQ κατά Ελεγκτικού Συνεδρίου)·

να καταδικάσει το Ελεγκτικό Συνέδριο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αναιρέσεως ο αναιρεσείων προβάλλει τέσσερις λόγους.

Ο πρώτος λόγος αναιρέσεως αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο ως προς τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για τη θεμελίωση της ευθύνης της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά την εφαρμογή του άρθρου 24 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ένωσης (ΚΥΚ), καθόσον το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης απαίτησε το ασύμβατο με την τάξη και τη γαλήνη της υπηρεσίας επεισόδιο να έχει επίπτωση στη λειτουργία της υπηρεσίας και την υγεία των εμπλεκομένων, μολονότι ούτε ο ΚΥΚ ούτε η νομολογία θέτουν μια τέτοια προϋπόθεση. Ο αναιρεσείων υποστηρίζει, επίσης, ότι το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης παραμόρφωσε το περιεχόμενο των πραγματικών περιστατικών, κρίνοντας, αφενός, ότι το Ελεγκτικό Συνέδριο έλαβε όλα τα αναγκαία μέτρα για την αποκατάσταση της εύρυθμης λειτουργίας της υπηρεσίας και, αφετέρου, ότι η αναταραχή στην υπηρεσία δεν είχε επιπτώσεις στην υγεία των εμπλεκομένων, ενώ το Ελεγκτικό Συνέδριο δεν ενήργησε αρκούντως άμεσα και δραστικά προκειμένου να θέσει τέλος στη σύγκρουση η οποία προκάλεσε μόνιμη ολική αναπηρία του αναιρεσείοντος (αφορά τις σκέψεις 67 και 68 της προσβαλλόμενης αποφάσεως).

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο κατά τον έλεγχο νομιμότητας που άσκησε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης, καθόσον απεφάνθη ότι οι ιατρικές εκτιμήσεις σχετικά με τις ψυχικές διαταραχές λόγω ηθικής παρενοχλήσεως που υπέστη ο αναιρεσείων στο πλαίσιο της εργασίας του δεν αποδεικνύουν ότι αυτός υπήρξε πράγματι θύμα παρενοχλήσεως. Ο αναιρεσείων υποστηρίζει ότι το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης δεν είναι αρμόδιο να αμφισβητήσει τις ιατρικές εκτιμήσεις και να καταλήξει σε αντίθετα συμπεράσματα (αφορά τις σκέψεις 69 και 70 της προσβαλλόμενης αποφάσεως).

Ο τρίτος λόγος αναιρέσεως αντλείται από παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, καθόσον το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης εκτίμησε ότι η ζημία που προκλήθηκε από τη μεγαλύτερη των δύο ετών καθυστέρηση στην παράδοση της εκθέσεως της έρευνας στον αναιρεσείοντα ανέρχεται σε 2 000 ευρώ, χωρίς να αιτιολογήσει κατά τρόπο κατανοητό για τον αναιρεσείοντα βάσει ποιων εκτιμήσεων κατέληξε στο ποσό αυτό. Ο αναιρεσείων υποστηρίζει ότι το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης δεν έλαβε υπόψη το πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται η ζημία αυτή.

Ο τέταρτος λόγος αναιρέσεως αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο κατά τον καταμερισμό των δικαστικών εξόδων.