WYROK SĄDU (izba ds. odwołań)
z dnia 6 lutego 2015 r.
Sprawa T‑7/14 P
BQ
przeciwko
Trybunałowi Obrachunkowemu Unii Europejskiej
Odwołanie – Służba publiczna – Urzędnicy – Sprawozdanie z oceny – Mobbing – Częściowe oddalenie skargi o odszkodowanie w pierwszej instancji – Przeinaczenie okoliczności faktycznych – Obowiązek uzasadnienia spoczywający na Sądzie do spraw Służby Publicznej – Proporcjonalność – Podział kosztów
Przedmiot: Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (trzecia izba) z dnia 23 października 2013 r. w sprawie BQ/Trybunał Obrachunkowy (F‑39/12, Zb.Orz.SP, EU:F:2013:158).
Orzeczenie: Odwołanie zostaje oddalone. BQ pokrywa w niniejszej instancji własne koszty oraz koszty poniesione przez Trybunał Obrachunkowy Unii Europejskiej.
Streszczenie
Urzędnicy – Obowiązek wspomagania ciążący na administracji – Przesłanki – Zakres
(regulamin pracowniczy, art. 24 akapit pierwszy)
Na podstawie obowiązku wspomagania na mocy art. 24 akapit pierwszy regulaminu pracowniczego, administracja powinna, w obliczu zdarzenia zakłócającego porządek i spokój służby, interweniować z całą konieczną stanowczością i reagować z szybkością i starannością, jakiej wymagają okoliczności danego przypadku w celu ustalenia faktów i wyciągnięcia z nich stosownych konsekwencji, mając pełne rozeznanie w sprawie. Wystarczy, aby w tym celu urzędnik, który domaga się ochrony ze strony swojej instytucji, uprawdopodobnił rzeczywiste istnienie ataków, których stał się rzekomo obiektem. W świetle tych informacji dana instytucja powinna podjąć odpowiednie działania, w szczególności poprzez wszczęcie dochodzenia w celu ustalenia okoliczności faktycznych leżących u podstaw skargi, we współpracy z wnioskodawcą.
Ponadto, kiedy do administracji wpłynie wniosek o udzielenie wsparcia, skierowany przez urzędnika na mocy art. 24 akapit pierwszy regulaminu pracowniczego, jest ona również zobowiązana, w związku z obowiązkiem zapewnienia ochrony, który na nią nakłada ten artykuł, do podjęcia właściwych działań zapobiegawczych, takich jak zmiana miejsca zatrudnienia lub czasowe przeniesienie ofiary nękania, których celem jest zapewnienie jej ochrony przed powtórzeniem się działania opisanego we wniosku przez cały okres konieczny do przeprowadzenia dochodzenia administracyjnego.
W tym zakresie samo istnienie konfliktowych stosunków między urzędnikami nie wystarcza do wykazania winy po stronie danej instytucji. Tylko bowiem bezczynność wspomnianej instytucji w wypadku napiętej sytuacji może stanowić taką winę. Podobnie opinie lekarzy, nawet gdyby opierały się na okolicznościach innych niż opis warunków pracy, jaki przedstawił im dany urzędnik, nie mogą wykazać same z siebie istnienia w prawie mobbingu lub winy instytucji w odniesieniu do jej obowiązku wspomagania.
(zob. pkt 33, 34, 37, 49)
Odesłanie
Trybunał, wyroki: z dnia 14 czerwca 1979 r., V./Komisja, 18/78, Rec, EU:C:1979:154, pkt 16; z dnia 26 stycznia 1989 r., Koutchoumoff/Komisja, 224/87, Rec, EU:C:1989:38, pkt 15, 16
Sąd, wyroki: z dnia 5 grudnia 2000 r., Campogrande/Komisja, T‑136/98, RecFP, EU:T:2000:281, pkt 55; z dnia 9 marca 2005 r., L/Komisja, T‑254/02, RecFP, EU:T:2005:88, pkt 84 i przytoczone tam orzecznictwo