Language of document : ECLI:EU:T:2022:297

WYROK SĄDU (druga izba)

z dnia 18 maja 2022 r.(*)

Wzór wspólnotowy – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru – Zarejestrowany wzór wspólnotowy przedstawiający fotel – Wcześniejszy wzór wspólnotowy – Dowód ujawnienia – Artykuł 7 rozporządzenia (WE) nr 6/2002 – Podstawy unieważnienia – Brak indywidualnego charakteru – Artykuł 25 ust. 1 lit. b) i art. 6 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 6/2002

W sprawie T‑256/21

Domator24.com Paweł Nowak, z siedzibą w Zielonej Górze (Polska), którego reprezentował T. Gawliczek, radca prawny,

strona skarżąca,

przeciwko

Urzędowi Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), który reprezentowali J. Ivanauskas i E. Śliwińska, w charakterze pełnomocników,

strona pozwana,

w której drugą stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą EUIPO, występującą przed Sądem w charakterze interwenientów, byli

Piotr Siwek, zamieszkały w Gdańsku (Polska),

Sebastian Didyk, zamieszkały w Gdańsku,

których reprezentował W. Gierszewski, radca prawny,

mającej za przedmiot skargę na decyzję Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 15 marca 2021 r. (sprawa R 1275/2020‑3) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do wzoru między Piotrem Siwkiem i Sebastianem Didykiem z jednej strony a Domator24.com Paweł Nowak z drugiej strony,

SĄD (druga izba),

w składzie: V. Tomljenović, prezes, F. Schalin (sprawozdawca) i I. Nõmm, sędziowie,

sekretarz: R. Ūkelytė, administratorka,

po zapoznaniu się ze skargą złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 15 maja 2021 r.,

po zapoznaniu się z odpowiedzią EUIPO na skargę, złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 17 sierpnia 2021 r.,

po zapoznaniu się z uwagami interwenientów w przedmiocie skargi, złożonymi w sekretariacie Sądu w dniu 10 sierpnia 2021 r.,

po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 24 stycznia 2022 r.,

wydaje następujący

Wyrok

 Okoliczności powstania sporu

1        W dniu 12 lipca 2016 r. skarżący, Domator24.com Paweł Nowak, dokonał w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) zgłoszenia do rejestracji wzoru wspólnotowego na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 6/2002 z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie wzorów wspólnotowych (Dz.U. 2002, L 3, s. 1).

2        Wzór wspólnotowy, o którego rejestrację wniesiono i który został zakwestionowany w niniejszej sprawie, został przedstawiony w następujących ujęciach:

Image not foundImage not foundImage not found

3        Produkt, w którym zakwestionowany wzór miał być zawarty, należy do klasy 06.01 w rozumieniu porozumienia z Locarno z dnia 8 października 1968 r. ustanawiającego międzynarodową klasyfikację wzorów przemysłowych, ze zmianami, i odpowiada następującemu opisowi: „fotele”.

4        Zakwestionowany wzór został zarejestrowany w dniu 18 sierpnia 2016 r. jako wzór wspólnotowy pod numerem 3304021‑0001 i opublikowany w Biuletynie Wzorów Wspólnotowych nr 2016/157 z dnia 22 sierpnia 2016 r.

5        W dniu 6 lutego 2019 r. interwenienci, P. Siwek i S. Didyk, złożyli na podstawie art. 52 rozporządzenia nr 6/2002 wniosek o unieważnienie prawa do zakwestionowanego wzoru.

6        W uzasadnieniu wniosku powołano się na podstawę unieważnienia określoną w art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 6/2002 w związku z art. 4 ust. 1 tego rozporządzenia. Interwenienci podnieśli, że zakwestionowany wzór nie jest nowy i że jest pozbawiony indywidualnego charakteru w rozumieniu art. 5 i 6 wspomnianego rozporządzenia.

7        Na poparcie wniosku o unieważnienie prawa do wzoru interwenienci powołali się na kilka wcześniejszych wzorów i w tym kontekście przedstawili w szczególności wydruk z witryny internetowej, który zawierał artykuł zatytułowany „What is the Best PC/Desk Gaming Chair 2015? Ultimate Guide to the best PC Gaming Chair” (Które krzesło jest najlepsze do grania na komputerze/przy biurku w 2015 r.? Wyczerpujący przewodnik po najlepszych krzesłach do gier komputerowych”), obejmujący, oprócz komentarzy kilku klientów z 2014 r., między innymi przedstawiony poniżej wizerunek krzesła o nazwie „DXRacer FE08NB PC Gaming Chairs”:

Image not found

8        W dniu 27 kwietnia 2020 r. Wydział Unieważnień uwzględnił wniosek o unieważnienie prawa do wzoru, uznając, że zakwestionowany wzór nie ma indywidualnego charakteru w rozumieniu art. 6 rozporządzenia nr 6/2002.

9        W dniu 22 czerwca 2020 r. skarżący – działając na podstawie art. 55–60 rozporządzenia nr 6/2002 – wniósł odwołanie od decyzji Wydziału Unieważnień do EUIPO.

10      Decyzją z dnia 15 marca 2021 r. (zwaną dalej „zaskarżoną decyzją”) Trzecia Izba Odwoławcza EUIPO oddaliła odwołanie. W szczególności uznała ona, po pierwsze, że wcześniejszy wzór został udostępniony publicznie w rozumieniu art. 7 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002. Po drugie, co się tyczy rozpatrywanych produktów, Izba Odwoławcza wskazała, że chodzi o krzesła, których przeznaczenie jest identyczne z przeznaczeniem fotela, mianowicie umożliwienie danej osobie siedzenia na nich. Po trzecie, co się tyczy swobody twórczej, zauważyła ona, że twórca dysponuje wysokim stopniem swobody w odniesieniu do formy, kształtu i rozmiaru krzesła do gier komputerowych, konfiguracji elementów tworzących wspomniane krzesło oraz wyboru materiałów, kolorów, ornamentów i wzorów. Po czwarte, co się tyczy pojęcia „poinformowanego użytkownika” w rozumieniu art. 6 rozporządzenia nr 6/2002, uznała ona, że jest nim każdy członek ogółu społeczeństwa, który zwykle używa takiego krzesła i kupuje je oraz wykazuje stosunkowo wysoki stopień uwagi. Po piąte, w odniesieniu do całościowego wrażenia stwierdziła ona, że zakwestionowany wzór i wcześniejszy wzór wywierają na poinformowanym użytkowniku takie samo całościowe wrażenie. Izba Odwoławcza uznała zatem, że należy unieważnić prawo do zakwestionowanego wzoru na podstawie art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 6/2002 w związku z art. 6 tego rozporządzenia.

 Żądania stron

11      Skarżący wnosi do Sądu o:

–        stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

–        zasądzenie od strony przegrywającej na rzecz skarżącego kosztów postępowania przed Sądem oraz kosztów poniesionych przez skarżącego w związku z postępowaniem przed Izbą Odwoławczą;

–        obciążenie interwenientów ich własnymi kosztami.

12      EUIPO i interwenienci wnoszą co do istoty do Sądu o:

–        oddalenie skargi;

–        obciążenie skarżącego kosztami postępowania.

 Co do prawa

13      Skarżący podnosi zasadniczo dwa zarzuty, z których pierwszy dotyczy naruszenia art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 6/2002 w związku z art. 7 ust. 1 tego rozporządzenia, a drugi – naruszenia art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 6/2002 w związku z art. 6 wspomnianego rozporządzenia.

 W przedmiocie zarzutu pierwszego, dotyczącego naruszenia art. 25 ust. 1 lit. b) w związku z art. 7 ust. 1 tego rozporządzenia

14      W ramach zarzutu pierwszego skarżący podnosi co do istoty, że Izba Odwoławcza błędnie uznała, iż wcześniejszy wzór został ujawniony.

15      Po pierwsze, skarżący twierdzi, że nie jest możliwe uzyskanie dostępu do witryny internetowej, w której został opublikowany wcześniejszy wzór, aby zweryfikować jej zawartość. Wydruk strony mającej pochodzić z tej witryny internetowej nie wystarcza zatem w jego przekonaniu do wykazania ujawnienia.

16      Po drugie, zdaniem skarżącego środowiska wyspecjalizowane w sektorze gier wideo nie mogły dowiedzieć się o tym udostępnieniu, ponieważ nie jest możliwe uzyskanie dostępu do witryny internetowej, w której miał zostać opublikowany wcześniejszy wzór. Do interwenientów, występujących w charakterze wnoszących sprzeciw w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą, należało zaś wedle skarżącego wykazanie takiego ujawnienia, czego nie uczynili.

17      Po trzecie, skarżący twierdzi, że Izba Odwoławcza naruszyła zasadę rozkładu ciężaru dowodu, wymagając od skarżącego, aby wykazał on istnienie wszelkich wątpliwości co do prawdziwości wydruków z witryny internetowej, w której miał zostać opublikowany wcześniejszy wzór.

18      Po czwarte, w przekonaniu skarżącego Izba Odwoławcza naruszyła granice zasady swobodnej oceny dowodów poprzez uznanie, że artykuł zatytułowany „What is the best PC/Desk Gaming Chair 2015? Ultimate Guide to the best PC Gaming Chair” ma większą moc dowodową niż dowody przedstawione przez skarżącego.

19      EUIPO i interwenienci nie zgadzają się z argumentami skarżącego.

20      Należy przypomnieć, że zgodnie z art. 4 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002 wzór jest chroniony jako wzór wspólnotowy w zakresie, w jakim ten wzór jest nowy i posiada indywidualny charakter.

21      Artykuł 5 rozporządzenia nr 6/2002 uściśla, że wzór uważa się za nowy, jeżeli identyczny wzór nie został udostępniony publicznie.

22      Zgodnie z art. 7 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002 uważa się, że wzór został udostępniony publicznie, jeżeli został opublikowany po zarejestrowaniu lub w inny sposób lub wystawiony, wykorzystany w handlu, lub w inny sposób ujawniony przed datą dokonania zgłoszenia do rejestracji lub, jeśli wystąpiono o zastrzeżenie pierwszeństwa – przed datą zastrzeżenia pierwszeństwa, z wyjątkiem przypadków, gdy wydarzenia te nie mogły stać się dostatecznie znane podczas zwykłego toku prowadzenia spraw środowiskom wyspecjalizowanym w danej branży działającym w Unii Europejskiej.

23      Istnieje domniemanie znajomości, w kręgach środowisk wyspecjalizowanych w danej branży, udostępnienia wcześniejszego wzoru, w sytuacji gdy strona, która powołuje się na to udostępnienie, dowiodła okoliczności składających się na takie udostępnienie [zob. podobnie wyrok z dnia 21 maja 2015 r., Senz Technologies/OHIM – Impliva (Parasole), T‑22/13 i T‑23/13, EU:T:2015:310, pkt 26].

24      Domniemanie przewidziane w art. 7 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002 stosuje się ponadto niezależnie od miejsca, w którym miały miejsce okoliczności składające się na udostępnienie, gdyż ze zdania pierwszego tego przepisu wynika, że po to, aby uznać, iż wzór został udostępniony publicznie do celów zastosowania art. 5 i 6 tego rozporządzenia, nie wymaga się, aby okoliczności składające się na udostępnienie miały miejsce na terytorium Unii [wyrok z dnia 21 maja 2015 r., Senz Technologies/OHIM – Impliva (Parasole), T‑22/13 i T‑23/13, EU:T:2015:310, pkt 27].

25      To w świetle powyższych rozważań należy zbadać, czy Izba Odwoławcza mogła słusznie stwierdzić, że wcześniejszy wzór został udostępniony w rozumieniu art. 7 rozporządzenia nr 6/2002.

26      W tym względzie interwenienci przedstawili przed Wydziałem Unieważnień dowód w postaci wydruków artykułu pochodzącego z witryny internetowej o nazwie „Gaming accessories guide. Ultimate Weapon for Gamers” (Przewodnik po akcesoriach do gier wideo. Najlepsza broń dla graczy), którego każda ze stron zawiera adres URL (Uniform Resource Locator) (ujednolicony format adresowania) wspomnianej witryny internetowej. Już z samej nazwy tej witryny wynika, że jest przeznaczona dla graczy gier wideo i że oferuje przewodniki po akcesoriach w tym sektorze.

27      Wspomniany artykuł stanowi przewodnik poświęcony najlepszemu krzesłu do gier komputerowych w roku 2015 i przedstawia listę krzeseł zawierających wcześniejszy wzór, wraz z informacjami takimi jak ich cena, rating czy zakładka wskazująca portal sprzedaży przez Internet. Jak słusznie stwierdziła Izba Odwoławcza, datę udostępnienia wcześniejszego wzoru można wywieść z tytułu tego artykułu („What is the Best PC/Desk Gaming Chair 2015? Ultimate Guide to the best PC Gaming Chair”), a także z zamieszczonych przez wielu klientów komentarzy do niego, z których pierwszy pochodził z dnia 9 listopada 2014 r., a najnowszy – z dnia 19 marca 2015 r. Z tego dowodu wynika zatem, że wcześniejszy wzór został udostępniony nie później niż w latach 2014–2015, czyli przed dniem 12 lipca 2016 r., to jest dniem dokonania zgłoszenia spornego wzoru do rejestracji.

28      Żaden z argumentów skarżącego nie pozwala na podważenie tych stwierdzeń.

29      Po pierwsze, jeśli chodzi o argument skarżącego, zgodnie z którym witryna internetowa, z której pochodzi wydruk artykułu, jest obecnie niedostępna, co uniemożliwia uwzględnienie jej jako dowodu ze względu na to, że jej treść nie jest możliwa do zweryfikowania, należy zauważyć, że taka argumentacja ma w rzeczywistości na celu podważenie wiarygodności tego dowodu.

30      W tym względzie z utrwalonego orzecznictwa wynika, że obowiązującą w prawie Unii zasadą jest zasada swobodnej oceny dowodów, z której wynika w szczególności, że jedynym kryterium istotnym dla oceny mocy dowodowej prawidłowo przedstawionych dowodów jest ich wiarygodność. Co za tym idzie, aby ocenić moc dowodową dokumentu, należy wziąć pod uwagę w szczególności jego pochodzenie, okoliczności jego opracowania, jego adresata i zadać sobie pytanie, czy – w kontekście jego treści – wydaje się sensowny i rzetelny [zob. wyrok z dnia 24 października 2018 r., Bayer/EUIPO – Uni‑Pharma (SALOSPIR), T‑261/17, niepublikowany, EU:T:2018:710, pkt 60 i przytoczone tam orzecznictwo].

31      Ponadto w odniesieniu do oceny wiarygodności treści blogów Sąd orzekł już, że sama abstrakcyjna możliwość manipulacji treścią lub datą witryny internetowej nie stanowi wystarczającej podstawy do podważenia wiarygodności dowodu w postaci zrzutu ekranu wspomnianej witryny internetowej. Wiarygodność ta może zostać podważona jedynie poprzez powołanie się na fakty, które w sposób konkretny sugerują manipulację. Takie fakty mogą obejmować wyraźne oznaki podrobienia, bezsporne sprzeczności w przedstawionych informacjach lub oczywiste niespójności, które mogą racjonalnie uzasadniać wątpliwości co do autentyczności zrzutów ekranu rozpatrywanych witryn internetowych [zob. podobnie wyrok z dnia 20 października 2021 r., JMS Sports/EUIPO – Inter‑Vion (Spiralna gumka do włosów), T‑823/19, EU:T:2021:718, pkt 49 i przytoczone tam orzecznictwo].

32      Tymczasem w niniejszej sprawie należy stwierdzić, że argumenty skarżącego i dowody przedstawione przez niego przed Izbą Odwoławczą, głównie w postaci wydruków wyników bezowocnego wyszukiwania w Internecie według haseł „http://www.gamingaccessories.com” lub „what is the best pc/desk gaming chair 2015”, nie pozwalają na wykazanie takich konkretnych okoliczności faktycznych podważających wiarygodność dowodu przedstawionego przez interwenientów. W tym względzie sam fakt, że witryna internetowa nie jest już dostępna, ponieważ przestała być aktualizowana lub została zastąpiona, nie oznacza, że nigdy nie istniała i że pochodzące z niej wydruki były przedmiotem manipulacji. W każdym razie skarżący mógł również odwiedzić witrynę archiwalną, pozwalającą potwierdzić istnienie danej witryny internetowej, co mogłoby pozwolić na podniesienie wątpliwości co do pochodzenia tej witryny.

33      Po drugie, co się tyczy argumentu skarżącego, zgodnie z którym przedstawiony przez interwenientów dowód nie mógł być – racjonalnie rzecz biorąc – znany działającym w Unii środowiskom wyspecjalizowanym w sektorze gier w ramach zwykłego toku prowadzenia spraw, należy przypomnieć, że uważa się, iż wzór został udostępniony, gdy strona, która powołuje się na udostępnienie, udowodniła okoliczności składające się na to udostępnienie. Natomiast do celów obalenia tego domniemania to na stronie, która podważa udostępnienie, ciąży obowiązek wykazania zgodnie z wymogami prawa, że uwarunkowania danego przypadku mogły racjonalnie stać na przeszkodzie temu, by okoliczności te stały się znane środowiskom wyspecjalizowanym w danej branży w ramach zwykłego toku prowadzenia spraw (wyrok z dnia 21 maja 2015 r., Senz Technologies/OHIM – Impliva (Parasole), T‑22/13 i T‑23/13, EU:T:2015:310, pkt 26).

34      Jak wynika z pkt 26 i 27 powyżej, interwenienci udowodnili, że wcześniejszy wzór został udostępniony. Do skarżącego należało zatem wykazanie, że w niniejszym przypadku środowiska wyspecjalizowane w sektorze gier wideo nie wiedziały o udostępnieniu, czego jednak nie zdołał uczynić.

35      Skarżący twierdził bowiem jedynie, że witryna internetowa, z której pochodzą wydruki, nie była dostępna i że – przy założeniu, że taka strona w ogóle istniała – była ona przeznaczona dla klientów amerykańskich. Jednakże nawet jeśli witryna internetowa stała się niedostępna w toku postępowania, skarżący nie zdołał wykazać, że była ona również niedostępna w latach 2014 i 2015, czyli w okresie, w którym – jak wykazali interwenienci – wcześniejszy wzór został udostępniony. Ponadto – nawet przy założeniu, że witryna internetowa była rzeczywiście przeznaczona dla klientów amerykańskich – należy przypomnieć, że z orzecznictwa przytoczonego w pkt 24 powyżej wynika, iż nie jest wymagane, aby okoliczności składające się na udostępnienie wystąpiły na terytorium Unii. Sama okoliczność, że witryna internetowa może być przeznaczona dla klientów amerykańskich, nie wystarcza zatem do wykazania, że wyspecjalizowane środowiska działające w Unii nie wiedziały o udostępnieniu wcześniejszego wzoru.

36      Po trzecie, co się tyczy argumentu skarżącego, zgodnie z którym Izba Odwoławcza naruszyła zasadę rozkładu ciężaru dowodu, należy wskazać, że Izba Odwoławcza mogła słusznie uznać, iż to do skarżącego należało wykazanie braku wiarygodności omawianego dowodu. Zważywszy bowiem, że interwenienci przedłożyli pochodzący z witryny internetowej dowód wskazujący na udostępnienie wcześniejszego wzoru, który nie budził poważnych wątpliwości co do swojej rzetelności i wiarygodności, to do skarżącego – który powoływał się na brak wiarygodności tego dowodu – należało wykazanie w konkretny sposób braku jego wiarygodności, czego skarżący w niniejszym przypadku nie zdołał uczynić [zob. podobnie wyrok z dnia 20 października 2021 r., JMS Sports/EUIPO – Inter‑Vion (Spiralna gumka do włosów), T‑823/19, EU:T:2021:718, pkt 73].

37      Po czwarte, jeśli chodzi o argument skarżącego, zgodnie z którym Izba Odwoławcza naruszyła zasadę swobodnej oceny dowodów, należy zauważyć – jak wynika z pkt 26, 27 i 30–32 powyżej – że wszelkie dowody i argumenty skarżącego nie pozwalają w niniejszym przypadku na zwątpienie w wiarygodność dowodu przedstawionego przez interwenientów na poparcie wcześniejszego wzoru. Tym samym Izba Odwoławcza mogła słusznie stwierdzić w pkt 20 zaskarżonej decyzji, że dowody przedstawione przez skarżącego nie były „przekonujące”, i należycie uzasadniła powody, dla których nie należało ich uwzględniać, oraz powody, dla których dowód przedstawiony przez interwenientów był wiarygodny.

38      W konsekwencji należy oddalić zarzut pierwszy.

 W przedmiocie zarzutu drugiego, dotyczącego naruszenia art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 6/2002 w związku z art. 6 tego rozporządzenia

39      W ramach zarzutu drugiego skarżący podnosi co do istoty, że Izba Odwoławcza błędnie uznała, że zakwestionowany wzór nie ma indywidualnego charakteru i że wywołuje on na poinformowanym użytkowniku takie samo całościowe wrażenie co wcześniejszy wzór. Konkretniej rzecz ujmując – skarżący utrzymuje, że, w pierwszej kolejności, Izba Odwoławcza nie zbadała prawidłowo kwestii natury i sektora krzesła do gier, w którym został zawarty zakwestionowany wzór, podczas gdy ma to wpływ na stopień swobody twórcy. Zdaniem skarżącego Izba Odwoławcza powinna była w tym względzie wziąć pod uwagę okoliczność, że zakwestionowany wzór odpowiada fotelowi do gier typu „fotel do gier wyścigowych”. W drugiej kolejności – w przekonaniu skarżącego Izba Odwoławcza błędnie stwierdziła, że poinformowany użytkownik, wykazujący wysoki poziom uwagi, postrzega rozpatrywane wzory jako wywołujące takie samo całościowe wrażenie, podczas gdy różnice występujące między nimi dotyczą zasadniczych właściwości tego rodzaju produktu.

40      EUIPO i interwenienci nie zgadzają się z argumentami skarżącego.

41      Artykuł 25 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002 stanowi, że wzór wspólnotowy może zostać uznany za nieważny tylko w przypadkach określonych w lit. a)–g) tego ustępu, w tym w sytuacji określonej w lit. b), a mianowicie kiedy wzór ten nie spełnia wymogów art. 4–9 tego rozporządzenia.

42      Zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. b) wspomnianego rozporządzenia uznaje się, że zarejestrowany wzór ma indywidualny charakter, jeśli całościowe wrażenie, jakie wywołuje na poinformowanym użytkowniku, różni się od wrażenia, jakie wywiera na takim użytkowniku wzór, który został udostępniony publicznie przed datą dokonania zgłoszenia wzoru do rejestracji lub, jeśli wystąpiono o zastrzeżenie pierwszeństwa, przed datą zastrzeżenia pierwszeństwa.

43      Ponadto z motywu 14 rozporządzenia nr 6/2002 wynika, że przy ocenie indywidualnego charakteru wzoru należy wziąć pod uwagę naturę produktu, do którego odnosi się wzór lub w którym się on zawiera, a w szczególności sektora przemysłu, do którego należy, oraz stopień swobody twórcy przy tworzeniu danego wzoru.

44      Ocena indywidualnego charakteru wzoru wspólnotowego polega co do zasady na przeprowadzeniu czteroetapowego badania. Badanie to polega na określeniu, po pierwsze, sektora produktów, w których wzór ma zostać zawarty lub zastosowany; po drugie, poinformowanego użytkownika wspomnianych produktów według ich przeznaczenia, a także, poprzez odniesienie do tego poinformowanego użytkownika, stopnia znajomości stanu sztuki wzorniczej i poziomu uwagi poświęcanej podobieństwom i różnicom przy dokonywaniu porównywania wzorów; po trzecie, stopnia swobody twórcy przy opracowywaniu wzoru, którego wpływ na indywidualny charakter wzoru jest odwrotnie proporcjonalny; i po czwarte, z uwzględnieniem tego stopnia swobody, wyniku porównania – bezpośredniego, jeśli to możliwe – całościowego wrażenia wywieranego na poinformowanym użytkowniku przez zakwestionowany wzór i przez każdy rozpatrywany odrębnie wcześniejszy wzór, który został udostępniony publicznie [zob. wyrok z dnia 13 czerwca 2019 r., Visi/one/EUIPO – EasyFix (Kieszonka na plakietkę informacyjną dla pojazdów), T‑74/18, EU:T:2019:417, pkt 66 i przytoczone tam orzecznictwo].

45      To w świetle tych zasad należy zbadać, czy w niniejszym przypadku Izba Odwoławcza mogła słusznie stwierdzić, że sporny wzór jest pozbawiony indywidualnego charakteru.

 W przedmiocie produktu, do którego odnosi się zakwestionowany wzór

46      Przy określaniu produktu, w którym zakwestionowany wzór ma być zawarty lub do którego ma być zastosowany, należy uwzględnić nie tylko wskazanie tego produktu zawarte w zgłoszeniu takiego wzoru, ale także, w razie potrzeby, sam wzór – w zakresie, w jakim ukazuje on charakter produktu, jego przeznaczenie i funkcję [zob. podobnie wyrok z dnia 18 marca 2010 r., Grupo Promer Mon Graphic/OHIM – PepsiCo (Przedstawienie okrągłej podstawki do celów promocyjnych), T‑9/07, EU:T:2010:96, pkt 56].

47      W pkt 22–24 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza zauważyła, że wskazanie produktu zakwestionowanego wzoru obejmuje „fotele”, ale strony są zgodne co do tego, że rozpatrywane wzory ukazują w szczególności krzesła do gier komputerowych. Następnie Izba Odwoławcza stwierdziła, że niezależnie od określenia tego typu krzesła jako „krzesła do gier komputerowych” lub „krzesła do gier wyścigowych”, rozpatrywane wzory przedstawiają ten sam typ krzesła, którego przeznaczenie jest identyczne z przeznaczeniem fotela, oraz że skarżący nie wyjaśnił, w jaki sposób charakter, przeznaczenie lub funkcja krzesła do gier wyścigowych różniły się od charakteru, przeznaczenia lub funkcji „foteli” lub „krzeseł do gier komputerowych”.

48      W niniejszej sprawie skarżący ograniczył się do twierdzenia, że wśród krzeseł do gier komputerowych istnieje szczególna kategoria obejmująca model do gier wyścigowych, którego kształt siedzenia, typu kubełkowego, jest charakterystyczny dla tego rodzaju produktu. Niemniej należy zauważyć, że żaden z przedstawionych przez skarżącego argumentów lub dowodów nie pozwolił wykazać, z jakiego powodu takie produkty stanowiłyby szczególną kategorię w rozumieniu orzecznictwa, która ze względu na ich charakter, przeznaczenie lub też funkcję różniłaby się od „krzeseł do gier komputerowych” w ogólności [zob. podobnie wyrok z dnia 6 czerwca 2019 r., Porsche/EUIPO – Autec (Pojazdy silnikowe), T‑209/18, EU:T:2019:377, pkt 35].

49      W związku z tym nie istnieją obiektywne powody, aby wyodrębnić z „krzeseł do gier komputerowych” węższą podkategorię, która składałaby się z krzeseł do gier wyścigowych.

50      Wynika z tego, że Izba Odwoławcza mogła słusznie uznać, iż przedmiotowy sektor jest sektorem „foteli”, a dokładniej „krzeseł do gier komputerowych”.

 W przedmiocie poinformowanego użytkownika

51      Izba Odwoławcza uznała co do istoty w pkt 32 zaskarżonej decyzji, że poinformowanym użytkownikiem krzeseł do gier komputerowych jest każdy członek szerokiego kręgu odbiorców, który zwykle używa tego typu krzeseł i kupuje je – na przykład gracz, oraz który zdobył pewien poziom wiedzy w tej dziedzinie, szukając informacji między innymi w Internecie, i wykazuje wysoki poziom uwagi.

52      Należy potwierdzić powyższe stwierdzenia Izby Odwoławczej, które jawią się jako prawidłowe w świetle informacji zawartych w aktach sprawy i które nie są zresztą kwestionowane przez strony.

 W przedmiocie stopnia swobody twórcy

53      Zgodnie z orzecznictwem stopień swobody twórcy przy opracowywaniu wzoru należy określać ze szczególnym uwzględnieniem wymagań związanych z właściwościami wynikającymi z funkcji technicznej danego produktu lub jego części, a także przepisów prawnych mających zastosowanie do takiego produktu. Wspomniane wymagania prowadzą do standaryzacji niektórych właściwości, które stają się w ten sposób wspólne wzorom stosowanym w danym produkcie [wyrok z dnia 18 marca 2010 r., Grupo Promer Mon Graphic/OHIM – PepsiCo (Przedstawienie okrągłej podstawki do celów promocyjnych), T‑9/07, EU:T:2010:96, pkt 67].

54      Istnienie pewnych tendencji w typowych liniach, powszechnie przyjętych zwyczajowych kształtów oraz istnienie wzorów o zastrzeżonym pierwszeństwie, które posiadają w ujęciu ogólnym te same właściwości co właściwości kolidujących z nimi wzorów, nie stanowią wymogów związanych z właściwościami wynikającymi z funkcji technicznej produktu lub jego części ani nie odpowiadają wymogom przepisów prawnych mających zastosowanie do produktów, do których kolidujące ze sobą wzory są stosowane [zob. podobnie wyrok z dnia 29 października 2015 r., Roca Sanitario/OHIM – Villeroy & Boch (Kran z jednym uchwytem), T‑334/14, niepublikowany, EU:T:2015:817, pkt 48, 50, 52].

55      Izba Odwoławcza stwierdziła w pkt 27 zaskarżonej decyzji, że swoboda twórcy przy opracowywaniu krzeseł do gier komputerowych jest ograniczona jedynie w zakresie, w jakim krzesła te powinny zawierać siedzisko, oparcie i podłokietniki. Wskazała ona natomiast, że twórca dysponuje wysokim stopniem swobody w odniesieniu do formy, kształtu i rozmiaru krzesła do gier komputerowych, konfiguracji elementów tworzących wspomniane krzesło oraz wyboru materiałów, kolorów, ornamentów i wzorów.

56      Należy przypomnieć, że jak wynika z pkt 50 powyżej, sektorem, którego dotyczy postępowanie, jest sektor „krzeseł do gier komputerowych”. A zatem wbrew temu, co twierdzi skarżący, Izba Odwoławcza mogła słusznie uznać, że kubełkowy kształt siedziska czy też umieszczenie poduszek podtrzymujących lędźwiowy odcinek kręgosłupa lub zagłówka nie stanowią elementów narzuconych przez funkcję techniczną produktu. Ponadto skarżący nie wykazał, w jaki sposób elementy te są niezbędne do spełnienia wymogów ergonomii, trwałości, stabilności, komfortu czy też bezpieczeństwa.

57      W konsekwencji należy zgodzić się z ustaleniami Izby Odwoławczej przytoczonymi w pkt 55 powyżej.

 W przedmiocie całościowego wrażenia

58      Jak wynika z utrwalonego orzecznictwa, indywidualny charakter wzoru wynika z odmiennego całościowego wrażenia lub braku „déjà vu” w odczuciu poinformowanego użytkownika w stosunku do ogółu istniejących wcześniej wzorów, z pominięciem różnic, które nie są wystarczająco uwydatnione, ażeby wpłynąć na wspomniane całościowe wrażenie, nawet jeśli wykraczają poza nieznaczące szczegóły, z uwzględnieniem jednak różnic wystarczająco uwydatnionych, by stworzyć odmienne całościowe wrażenie [zob. wyrok z dnia 16 lutego 2017 r., Antrax It/EUIPO – Vasco Group (Termosyfony do grzejników), T‑828/14 i T‑829/14, EU:T:2017:87, pkt 53 i przytoczone tam orzecznictwo].

59      Różnice nie są wystarczające, by wywrzeć inne całościowe wrażenie, kiedy nie są wystarczająco uwydatnione, aby w odczuciu poinformowanego użytkownika odróżnić dane produkty lub aby zrównoważyć stwierdzone podobieństwa wzorów [zob. podobnie wyrok z dnia 18 marca 2010 r., Grupo Promer Mon Graphic/OHIM – PepsiCo (Przedstawienie okrągłej podstawki do celów promocyjnych), T‑9/07, EU:T:2010:96, pkt 77–84].

60      Izba Odwoławcza stwierdziła w pkt 39 i 45 zaskarżonej decyzji, że rozpatrywane wzory wywierają to samo całościowe wrażenie i że pewne różnice w ich wyglądzie nie mogą zmienić tego wrażenia.

61      W niniejszej sprawie należy zauważyć, podobnie jak uczyniła to Izba Odwoławcza, że oba rozpatrywane wzory mają cechy krzesła składającego się z wyściełanego siedziska o kształcie kubełkowym, z wysokim oparciem i wzmocnieniem na poziomie ramion w formie skrzydeł, z pięcioramiennej podstawy w formie gwiazdy wyposażonej w kółka, z zagłówka, poduszki podtrzymującej lędźwiowy odcinek kręgosłupa, a całości dopełniają dekoracyjne przeszycia wierzchniej warstwy. Różnice między rozpatrywanymi wzorami ograniczają się natomiast do konkretnego motywu i układu dekoracji powierzchni, a także do kombinacji kolorów krzesła i poduszek oraz kąta nachylenia ramion podstawy krzesła.

62      Skarżący utrzymuje, że w przypadku krzesła do gier wyścigowych różnice między rozpatrywanymi wzorami są wystarczające do ich rozróżnienia, w szczególności ze względu na wysoki poziom uwagi poinformowanego użytkownika. Ten ostatni nie koncentruje się zresztą, w przekonaniu skarżącego, na kształcie tego rodzaju produktu.

63      Niemniej jednak w odniesieniu do „krzeseł do gier komputerowych”, wbrew temu, co twierdzi skarżący, kształt stanowi zasadniczą właściwość tego rodzaju produktu, na której poinformowany użytkownik koncentruje się i która może wykluczyć wrażenie jakiegokolwiek „déjà vu” rozumieniu orzecznictwa przytoczonego w pkt 58 powyżej. Przeciwnie, to kolory i motywy nie wystarczają do stworzenia w niniejszym przypadku odmiennego wrażenia w odbiorze poinformowanego użytkownika, nawet jeśli wykazuje on wysoki poziom uwagi, ponieważ powszechnym zjawiskiem jest, że ten sam model krzesła do gier komputerowych jest oferowany z różnymi motywami i w rożnych kolorach. Różnica związana z kątem nachylenia ramion podstawy tych krzeseł również nie jest w niniejszym przypadku wystarczająca, aby stworzyć odmienne wrażenie w odbiorze poinformowanego użytkownika.

64      Ponadto w każdym wypadku należy stwierdzić, że w zakresie, w jakim rozpatrywane produkty dotyczą wyłącznie „krzeseł do gier komputerowych”, argument skarżącego, zgodnie z którym istnieje nasycenie stanu sztuki wzorniczej w odniesieniu do krzeseł do gry wyścigowych, jest pozbawiony znaczenia dla sprawy.

65      Mając na uwadze powyższe rozważania oraz wysoki stopień swobody twórcy, Izba Odwoławcza mogła słusznie uznać, że różnice między rozpatrywanymi wzorami nie wystarczają do wywołania w odniesieniu do nich różnych całościowych wrażeń.

66      Należy zatem oddalić zarzut drugi, a tym samym skargę w całości, bez konieczności orzekania w przedmiocie podniesionego przez skarżącego na rozprawie zarzutu dotyczącego niedopuszczalności, jako nowych dowodów, załącznika B. 1 i załączników 2–5, załączonych, odpowiednio, do odpowiedzi na skargę złożonej przez EUIPO i do uwag interwenientów w przedmiocie skargi.

 W przedmiocie kosztów

67      Zgodnie z art. 134 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę. Ponieważ skarżący przegrał sprawę, należy – zgodnie z żądaniem EUIPO i interwenientów – obciążyć go kosztami postępowania.

Z powyższych względów

SĄD (druga izba)

orzeka, co następuje:

1)      Skarga zostaje oddalona.

2)      Domator24.com Paweł Nowak zostaje obciążony kosztami postępowania.

Tomljenović

Schalin

Nõmm

Wyrok ogłoszono na posiedzeniu jawnym w Luksemburgu w dniu 18 maja 2022 r.

Sekretarz

 

Prezes

E. Coulon

 

M. van der Woude


*      Język postępowania: polski.