Skarga wniesiona w dniu 9 grudnia 2011 r. - Regency Entertainment Psychagogiki kai Touristiki przeciwko Komisji
(Sprawa T-635/11)
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Regency Entertainment Psychagogiki kai Touristiki AE (Maroussi Attikis, Grecja) (przedstawiciele: N. Niejahr, Q. Azau, F. Spyropoulos, I. Dryllerakis, K. Spyropoulos, adwokaci, i F. Carlin, Barrister)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2011/716/UE z dnia 24 maja 2011 r. w sprawie pomocy państwa udzielonej przez Grecję na rzecz niektórych kasyn w Grecji [środek pomocy państwa C 16/10 (ex NN 22/10, ex CP 318/09)] (Dz.U. 2011, L 285, s. 25);
w drugiej kolejności, stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim dotyczy ona strony skarżącej; lub
w dalszej kolejności, stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim nakazano w niej odzyskanie od strony skarżącej kwot pomocy; oraz
obciążenie strony pozwanej własnymi kosztami oraz kosztami strony skarżącej poniesionymi w związku z niniejszym postępowaniem.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.
Zarzut pierwszy, w ramach którego strona skarżąca twierdzi, że strona pozwana naruszyła art. 107 ust. 1 TFUE, ustalając, że analizowany środek stanowi pomoc, poprzez uznanie, że:
strona skarżąca odniosła korzyść gospodarczą w postaci "dyskryminacji podatkowej", w kwocie 7,20 EUR za każdy bilet;
omawiany środek ten wiązał się z utratą zasobów państwowych;
środek ten był selektywny na korzyść strony skarżącej; oraz
środek ten zakłócił konkurencję i wywarł wpływ na wymianę handlową między państwami członkowskimi.
Zarzut drugi, w ramach którego strona skarżąca utrzymuje, ze strona pozwana naruszyła jej proceduralne prawo do obrony poprzez całkowite pominięcie uwag i dodatkowych komentarzy przedstawionych przez stronę skarżącą w wykonaniu praw proceduralnych po wydaniu decyzji wszczynającej postępowanie.
Zarzut trzeci, w którym strona skarżąca twierdzi, że strona pozwana naruszyła art. 296 TFUE przez to, że nie przedstawiła uzasadnienia wystarczającego, by strona skarżąca mogła zrozumieć, a Trybunał skontrolować rozumowanie, w oparciu o które strona pozwana doszła do wniosku, że strona skarżąca odniosła korzyść selektywną, że każda korzyść tego rodzaju wiąże się z utratą zasobów państwowych oraz może zakłócić konkurencję i wywrzeć wpływ na wymianę handlową między państwami członkowskimi.
Zarzut czwarty, w ramach którego strona skarżąca podnosi, że w zakresie, w jakim zaskarżona decyzja nakazuje odzyskanie od strony skarżącej kwot pomocy, akt ten narusza:
- art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999, zgodnie z którym odzyskanie odnosi się do pomocy otrzymanej przez beneficjenta, gdyż w zaskarżonej decyzji strona pozwana nie określiła prawidłowo kwoty pomocy, jaką strona skarżąca mogła otrzymać; oraz
- art. 14 ust. 1 zdanie drugie rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999, gdyż odzyskanie pomocy narusza w tym wypadku ogólne zasady prawa Unii, a mianowicie zasadę ochrony uzasadnionych oczekiwań, zasadę pewności prawa i zasadę proporcjonalności.
____________1 - Rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 93 traktatu WE (Dz.U. L 83, s. 1)