WYROK SĄDU (pierwsza izba)
z dnia 16 września 2013 r.(*)
Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego GOLDEN BALLS – Wcześniejszy słowny wspólnotowy znak towarowy BALLON D’OR – Podobieństwo oznaczeń – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 – Wniosek o uchylenie złożony przez interwenienta – Artykuł 134 § 3 regulaminu postępowania przed Sądem – Zakres badania przeprowadzanego przez izbę odwoławczą – Obowiązek rozpoznania odwołania w całości – Artykuł 8 ust. 5, art. 64 ust. 1 i art. 76 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009
W sprawie T‑437/11
Golden Balls Ltd, z siedzibą w Londynie (Zjednoczone Królestwo), reprezentowana przez M. Edenborougha, QC, oraz S. Smith, solicitor,
strona skarżąca,
przeciwko
Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), reprezentowanemu przez A. Folliarda-Monguirala, działającego w charakterze pełnomocnika,
strona pozwana,
w której drugą stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą OHIM, występującą przed Sądem w charakterze interwenienta, jest
Intra-Presse, z siedzibą w Boulogne-Billancourt (Francja), reprezentowana przez adwokatów P. Pétersa, T. de Haana oraz M. Laborde’a,
mającej za przedmiot skargę na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 26 maja 2011 r. (sprawa R 1310/2010–1), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Intra-Presse a Golden Balls Ltd,
SĄD (pierwsza izba),
w składzie: J. Azizi (sprawozdawca), S. Frimodt Nielsen i M. Kancheva, sędziowie,
sekretarz: T. Weiler, administrator,
po zapoznaniu się ze skargą złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 5 sierpnia 2011 r.,
po zapoznaniu się z odpowiedzią na skargę złożoną przez OHIM w sekretariacie Sądu w dniu 19 grudnia 2011 r.,
po zapoznaniu się z odpowiedzią interwenienta na skargę złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 12 grudnia 2011 r.,
po zapoznaniu sią z repliką złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 26 marca 2012 r.,
po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 30 kwietnia 2013 r.,
wydaje następujący
Wyrok
Okoliczności powstania sporu
1 W dniu 1 października 2007 r. skarżąca, Golden Balls Ltd, dokonała w Urzędzie Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, s. 1), ze zmianami [zastąpionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1)].
2 Znakiem towarowym, dla którego wniesiono o rejestrację, jest słowne oznaczenie GOLDEN BALLS.
3 Towary, dla których wniesiono o rejestrację, należą do klas 16, 21 i 24 w rozumieniu Porozumienia nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków z dnia 15 czerwca 1957 r., zrewidowanego i zmienionego, i odpowiadają, dla każdej z tych klas, następującemu opisowi:
– klasa 16: „papier, tektura i wyroby z tych materiałów nieujęte w innych klasach; druki; materiały introligatorskie; materiały fotograficzne; materiały piśmienne; kleje do materiałów piśmiennych lub do celów domowych; materiały przeznaczone dla artystów; pędzle malarskie; maszyny do pisania i sprzęt biurowy (z wyjątkiem mebli); materiały szkoleniowe i instruktażowe (z wyjątkiem aparatów); materiały z tworzyw sztucznych do pakowania (nieujęte w innych klasach); czcionki drukarskie; matryce”;
– klasa 21: „przybory kuchenne i gospodarstwa domowego oraz pojemniki; grzebienie i gąbki; pędzle (z wyjątkiem pędzli malarskich); materiały do wytwarzania pędzli; sprzęt do czyszczenia; wiórki stalowe; nieprzerobione lub półprzetworzone szkło (z wyjątkiem szkła stosowanego w budownictwie); wyroby szklane, porcelanowe i ceramiczne nieujęte w innych klasach”;
– klasa 24: „tekstylia i wyroby włókiennicze nieujęte w innych klasach, narzuty na łóżka i obrusy”.
4 Zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego zostało opublikowane w Biuletynie Wspólnotowych Znaków Towarowych nr 8/2008 z dnia 18 lutego 2008 r.
5 W dniu 16 maja 2008 r. interwenient, Intra-Presse, wniósł na podstawie art. 42 rozporządzenia nr 40/94 (obecnie art. 41 rozporządzenia nr 207/2009) sprzeciw wobec rejestracji zgłoszonego znaku towarowego dla towarów wskazanych w pkt 3 powyżej.
6 Sprzeciw został oparty w szczególności na słownym wspólnotowym znaku towarowym BALLON D’OR, który został zgłoszony do rejestracji w dniu 24 grudnia 2004 r. i zarejestrowany w dniu 7 listopada 2006 r. pod nr. 4226148 w odniesieniu do towarów i usług należących do klas 9, 14, 16, 18, 25, 28, 38 i 41 i odpowiadających, dla każdej z tych klas, następującemu opisowi:
– klasa 9: „urządzenia i przyrządy naukowe (inne niż do użytku medycznego), żeglarskie, geodezyjne, fotograficzne, kinematograficzne, optyczne, wagowe, pomiarowe, sygnalizacyjne, kontrolne, do ratowania życia; urządzenia i przyrządy do celów dydaktycznych; urządzenia do nagrywania, transmisji lub reprodukcji dźwięku lub obrazu; dyski kompaktowe (CD), magnetyczne i optyczne nośniki danych, płyty (dyski) z nagraniami; kasety wideo, kasety audio, aparaty radiowe, urządzenia telewizyjne, urządzenia telefoniczne, automaty sprzedające i mechanizmy do urządzeń uruchamianych przez wrzucenie monety; kasy sklepowe, maszyny liczące; gaśnice; urządzenia i sprzęt do przetwarzania informacji, komputery, oprogramowanie komputerowe, nagrane, urządzenia i przyrządy telekomunikacyjne, urządzenia i przyrządy do transmisji i odbioru obrazu, dźwięku i danych, notesy elektroniczne, maski do nurkowania, wyroby optyczne, okulary (optyka), okulary przeciwsłoneczne”;
– klasa 14: „metale szlachetne i ich stopy inne niż do celów dentystycznych; wyroby jubilerskie, kamienie szlachetne; przyrządy zegarmistrzowskie i chronometryczne, zegarki, zegary, budziki, chronometry, broszki (biżuteria), zegary słoneczne, medale, figurki (statuetki) z metali szlachetnych, futerały na cygara, papierosy i zapalniczki z metali szlachetnych, popielniczki (z metali szlachetnych), papierośnice (z metali szlachetnych), breloczki do kluczy, ozdobne”;
– klasa 16: „papier, karton (nieprzetworzony, półprzetworzony lub do celów papierniczych), druki; materiały introligatorskie; fotografie; materiały biurowe; kleje do celów biurowych lub domowych; materiały dla artystów; pędzle do malowania; maszyny do pisania i sprzęt biurowy (z wyjątkiem mebli); materiały szkoleniowe i instruktażowe (z wyjątkiem przyrządów); materiały z tworzyw sztucznych do pakowania (nieujęte w innych klasach); torby, torebki i arkusze do pakowania z papieru lub tworzyw sztucznych, czcionki drukarskie; matryce drukarskie, gazety, książki, czasopisma, magazyny”;
– klasa 18: „skóra i imitacje skóry, wyroby z tych materiałów nieujęte w innych klasach; skóry zwierzęce; walizy i torby podróżne; parasolki, parasole (duże) i laski; bicze, uprzęże i wyroby rymarskie”;
– klasa 25: „odzież, (ubranie), obuwie (z wyjątkiem obuwia ortopedycznego), nakrycia głowy; odzież dla automobilistów; kostiumy i czepki kąpielowe; płaszcze kąpielowe; berety; bluzy, kombinezony; trykoty (ubrania); czapki (nakrycia głowy); boty; szelki, majtki; czapki (nakrycia głowy); paski (odzież); szale; szlafroki; swetry; kapelusze; skarpetki; pantofle, buty do gry w piłkę nożną; buty narciarskie; obuwie sportowe; koszule; koszulki; rajstopy; kombinezony dla narciarzy wodnych; garnitury; odzież dla kolarzy; szarfy (do ubrania); espadryle; chusty, fulardy; gabardyna (ubrania); kamizelki; buty gimnastyczne; płaszcze przeciwdeszczowe; bielizna osobista; koszulki gimnastyczne; prochowce; spodnie; pantofle domowe; palta; kurtki wełniane lub futrzane z kapturem; szlafroki (peniuary); pulowery; piżamy; sukienki; szlafroki; drewniaki; fartuchy (odzież); mundury; marynarki; odzież gimnastyczna; odzież ze skóry lub imitacji skóry; daszki do czapek (kapelusznictwo)”;
– klasa 28: „gry, zabawki, artykuły gimnastyczne i sportowe (z wyjątkiem odzieży, obuwia i dywanów) ozdoby na choinkę, lotnie; dętki do piłek do gry; pistolety powietrzne (zabawki); przynęty stosowane w wędkarstwie, sztuczne; kapiszony wybuchowe (zabawki); zabawki dla zwierząt domowych; ringo; ozdoby na choinkę (z wyjątkiem artykułów oświetleniowych i słodyczy), stojaki do choinek; choinki z materiałów syntetycznych; przybory do łuków do strzelania; łuki do strzelania; śmieszne rzeczy i atrapy; huśtawki; piłki do gry i balony do zabawy; rękawice baseballowe; baseny kąpielowe (zabawki); rowery treningowe stacjonarne; kule, kije, stoły bilardowe; kulki do gry; bobsleje; kule do gry; rękawice bokserskie; naciągi do rakiet; wędki; kije do gry w golfa; maski (zabawki); latawce; pokoje dla lalek; konie na biegunach; tarcze strzelnicze; gry polegające na konstrukcjach; przyrządy do ćwiczeń fizycznych; torby na sprzęt do krykieta; kije golfowe; torby na kije golfowe na kółkach lub bez; kije hokejowe; przyrządy do gimnastyki; warcaby (gry); kości do gry; dyski sportowe; gry w domino; gry w szachy; broń; rękawice i maski szermiercze; uprząż wspinaczkowa; ekspandery; siatki (artykuły sportowe); wiązania do nart; rzutki, strzałki (gra); florety; spławiki; stoły do piłkarzyków; strzelby harpunowe (artykuły sportowe); rękawiczki do golfa; hantle; haczyki wędkarskie; grzechotki; żetony do gry; gry automatyczne lub elektroniczne inne niż na żetony oraz inne niż do użytku wyłącznie z odbiornikiem telewizyjnym; mahjongs; kukiełki; modele pojazdów przeskalowane; płetwy do pływania; misie pluszowe; paralotnie; łyżwy, wrotki; sprzęt wędkarski; deskorolki; deski windsurfingowe; deski surfingowe; lalki; ochraniacze (części strojów sportowych); ochraniacze łokci, nakolanniki i nagolenniki (artykuły sportowe); kręgle (gra); kije do gry; narty; narty wodne; narty surfingowe; gry towarzyskie (salonowe); stoły do tenisa stołowego; przyrządy do zjeżdżania z góry po śniegu; bąki (zabawki); sanki (artykuły sportowe; trampoliny (artykuły sportowe); hulajnogi (zabawki); pojazdy (zabawki); lotki (gry); odzież dla lalek; karty do gry”;
– klasa 38: „telekomunikacja; transmisja obrazu, dźwięku i danych drogą telefoniczną, poprzez terminale komputerowe, poprzez globalną sieć komputerową (Internet) lub sieć lokalną (Intranet), transmisja satelitarna, poczta elektroniczna; przetwarzanie, monitorowanie, wysyłanie i odbiór danych, sygnałów, obrazów i informacji przetwarzanych przez komputery czy aparaty i przyrządy telekomunikacyjne; transmisja informacji zawartych w bankach danych i bankach obrazów; usługi transmisji informacji drogą elektroniczną, agencje informacyjne (aktualności); łączność poprzez sieć światłowodów; łączność radiowa, telegraficzna, telefoniczna; transmisja telewizyjna; transmisja radiowa; transmisja programów telewizyjnych, przesyłanie telegramów; usługi nadawania programów radiofonicznych; transmisja programów radiowych; transmisja satelitarna; telematyka; telewizja kablowa”;
– klasa 41: „nauczanie, szkolenia, rozrywka, działalność sportowa i kulturalna; chronometria na imprezach sportowych, organizacja zawodów sportowych i wręczanie nagród, usługi klubów rozrywkowych i klubów sportowych, rozrywka radiowa i telewizyjna, korzystanie z obiektów i urządzeń sportowych, korzystanie z parków rozrywki i wypoczynkowych; publikacja książek, magazynów, czasopism i gazet, montaż programów radiofonicznych i telewizyjnych, wypożyczanie sprzętu sportowego (z wyjątkiem pojazdów); organizacja i prowadzenie konferencji, forów i kolokwiów; nauczanie gimnastyki, parki zabaw, organizacja konkursów (edukacyjnych lub rekreacyjnych), produkcja spektakli, staże (obozy) sportowe, produkcja filmów, wynajem stadionów”.
7 W uzasadnieniu sprzeciwu podniesiono podstawy odmowy rejestracji wskazane w art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 40/94 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009].
8 W dniu 19 maja 2010 r. Wydział Sprzeciwów oddalił sprzeciw w całości. Towary i usługi oznaczone kolidującymi ze sobą oznaczeniami były w części identyczne i w części różne. Oznaczenia były pod względem wizualnym i fonetycznym różne i w małym stopniu podobne do siebie pod względem konceptualnym z punktu widzenia części właściwego kręgu odbiorców. Skoro oznaczenia różniły się całościowo od siebie, nie istniało w ich przypadku prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009. Jeżeli chodzi o podstawę dotyczącą renomy wcześniejszego znaku towarowego, to ze względu na fakt, że znaki różniły się od siebie, art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009 nie miał zastosowania.
9 W dniu 15 lipca 2002 r. interwenient – działając na podstawie art. 58–64 rozporządzenia nr 207/2009 – wniósł odwołanie od decyzji Wydziału Sprzeciwów do OHIM.
10 Decyzją z dnia 26 maja 2011 r. (zwaną dalej „zaskarżoną decyzją”) Pierwsza Izba Odwoławcza OHIM uwzględniła w części odwołanie, a mianowicie w odniesieniu do towarów należących do klasy 16, i w części je oddaliła, a mianowicie w odniesieniu do towarów z klas 21 i 24. W szczególności stwierdziła ona, co następuje:
– właściwy krąg odbiorców składał się z ogółu odbiorców Unii Europejskiej (pkt 12 zaskarżonej decyzji);
– w odniesieniu do porównania towarów Izba Odwoławcza zgodziła się z oceną dokonaną przez Wydział Sprzeciwów, która nie została zakwestionowana przez strony. Uznała ona zatem, że towary oznaczone zgłoszonym znakiem towarowym należące do klasy 16 są identyczne z tymi oznaczonymi wcześniejszym znakiem należącymi do tej samej klasy, a te należące do klas 21 i 24 są różne od tych oznaczonych wcześniejszym znakiem towarowym (pkt 13–16 zaskarżonej decyzji).
– w odniesieniu do porównania oznaczeń, dotyczącego porównania pod względem wizualnym i fonetycznym, Izba Odwoławcza zgodziła się z rozumowaniem Wydziału Sprzeciwów, że oznaczenia różnią się od siebie pod względem wizualnym i fonetycznym (pkt 18 zaskarżonej decyzji). W odniesieniu do porównania pod względem konceptualnym, w odróżnieniu od Wydziału Sprzeciwów, Izba Odwoławcza uznała, że przedmiotowe znaki są identyczne lub „przynajmniej” wykazują silne podobieństwo pod względem konceptualnym (pkt 22 zaskarżonej decyzji);
– w świetle powyższego Izba Odwoławcza uznała, że istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd lub skojarzenia w przypadku kolidujących ze sobą oznaczeń w odniesieniu do identycznych towarów, a mianowicie towarów należących do klasy 16, oraz brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w odniesieniu do różniących się od siebie towarów należących do klas 21 i 24 (pkt 23–32 zaskarżonej decyzji);
– jeżeli chodzi o art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009, to Izba Odwoławcza uznała, że nie było potrzeby jego zbadania (pkt 33 zaskarżonej decyzji).
Żądania stron
11 Skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w odniesieniu do towarów z klasy 16;
– obciążenie OHIM i, w razie potrzeby, interwenienta kosztami postępowania.
12 Skarżąca wnosi ponadto do Sądu w swej replice złożonej zgodnie z art. 135 § 3 regulaminu postępowania przed Sądem o „oddalenie odpowiedzi na skargę” interwenienta złożonej zgodnie z art. 134 § 3 wspomnianego regulaminu.
13 OHIM wnosi do Sądu o:
– oddalenie skargi w całości;
– obciążenie skarżącej kosztami postępowania.
14 Interwenient wnosi do Sądu o:
– oddalenie skargi w całości;
– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji, w zakresie, w jakim oddala ona sprzeciw interwenienta skierowany wobec towarów oznaczonych zgłoszonym znakiem towarowym należących do klas 21 i 24;
– obciążenie skarżącej kosztami postępowania, w tym niezbędnymi kosztami poniesionymi przez interwenienta w związku z postępowaniem przed Izbą Odwoławczą OHIM.
Co do prawa
Kwestie wstępne
15 Na poparcie skargi skarżąca podnosi jeden zarzut, dotyczący naruszenia art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009. Ponadto na poparcie wniosku o uchylenie złożonego na podstawie art. 134 § 3 regulaminu postępowania interwenient podnosi jeden zarzut dotyczący naruszenia art. 8 ust. 5, art. 64 ust. 1 i art. 76 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009.
W przedmiocie wysuniętego przez skarżącą zarzutu naruszenia art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009
16 Na poparcie skargi skarżąca podnosi naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.
17 Skarżąca kwestionuje zasadniczo wniosek, do jakiego doszła Izba Odwoławcza, że istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w przypadku kolidujących ze sobą oznaczeń w odniesieniu do towarów należących do klasy 16. W szczególności kwestionuje ona podobieństwo pod względem konceptualnym i całościowym kolidujących ze sobą oznaczeń, o którym orzekła Izba Odwoławcza w zaskarżonej decyzji.
18 OHIM i interwenient kwestionują zasadność zarzutu wysuniętego przez skarżącą i twierdzą, że istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w przypadku kolidujących ze sobą oznaczeń w odniesieniu do towarów należących do klasy 16.
19 Sąd przypomina, że zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 w wyniku sprzeciwu właściciela wcześniejszego znaku towarowego zgłoszonego znaku towarowego nie rejestruje się, jeżeli z powodu identyczności z wcześniejszym znakiem towarowym lub podobieństwa do niego i identyczności lub podobieństwa towarów lub usług oznaczonych tymi dwoma znakami towarowymi istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd odbiorców na terytorium, na którym wcześniejszy znak towarowy jest chroniony. Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd obejmuje również prawdopodobieństwo skojarzenia ze wcześniejszym znakiem towarowym.
20 Zatem jak wynika z utrwalonego orzecznictwa, prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd istnieje w rozumieniu tego przytoczonego wyżej przepisu, jeżeli odbiorcy mogliby uznać, że dane towary lub usługi pochodzą z tego samego przedsiębiorstwa lub z przedsiębiorstw powiązanych gospodarczo. Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd podlega całościowej ocenie zgodnie ze sposobem postrzegania rozpatrywanych oznaczeń oraz towarów lub usług przez właściwy krąg odbiorców, z uwzględnieniem wszystkich istotnych okoliczności danego przypadku, w szczególności wzajemnej zależności pomiędzy podobieństwem oznaczeń a podobieństwem oznaczonych towarów lub usług [zob. wyrok Sądu z dnia 9 lipca 2003 r. w sprawie T‑162/01 Laboratorios RTB przeciwko OHIM – Giorgio Beverly Hills (GIORGIO BEVERLY HILLS), Rec. s. II‑2821, pkt 30–33 i przytoczone tam orzecznictwo].
21 Dla celów stosowania art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd zakłada jednoczesne istnienie identyczności lub podobieństwa między kolidującymi ze sobą znakami towarowymi oraz identyczności lub podobieństwa oznaczonych tymi znakami towarów lub usług. Przesłanki te muszą być spełnione łącznie [zob. wyrok Sądu z dnia 22 stycznia 2009 r. w sprawie T‑316/07 Commercy przeciwko OHIM – easyGroup IP Licensing (easyHotel), Zb.Orz. s. II‑43, pkt 42 i przytoczone tam orzecznictwo].
22 Ocena prawdopodobieństwa wprowadzenia odbiorców w błąd jest zależna od licznych czynników i winna być dokonywana całościowo, z uwzględnieniem wszystkich czynników istotnych w danym wypadku. Ową całościową ocenę – w zakresie, w jakim dotyczy wizualnego, fonetycznego lub konceptualnego podobieństwa kolidujących ze sobą znaków – należy oprzeć na wywieranym przez te znaki całościowym wrażeniu, ze szczególnym uwzględnieniem ich elementów odróżniających i dominujących (zob. wyroki Trybunału: z dnia 12 czerwca 2007 r. w sprawie C‑334/05 P OHIM przeciwko Shaker, Zb.Orz. s. I‑4529, pkt 34, 35; z dnia 3 września 2009 r. w sprawie C‑498/07 P Aceites del Sur-Coosur przeciwko Koipe, Zb.Orz. s. I‑7371, pkt 59, 60 i przytoczone tam orzecznictwo). Ponadto wspomniana ocena uwzględnia pewną współzależność branych pod uwagę czynników, skutkiem czego niski stopień podobieństwa między oznaczonymi towarami lub usługami może być zrównoważony wysokim stopniem podobieństwa między samymi znakami i odwrotnie (wyrok Trybunału z dnia 17 kwietnia 2008 r. w sprawie C‑108/07 P Ferrero Deutschland przeciwko OHIM, niepublikowany w Zbiorze, pkt 44, 45; ww. w pkt 21 wyrok w sprawie easyHotel, pkt 41).
W przedmiocie właściwego kręgu odbiorców
23 Zgodnie z orzecznictwem przy dokonywaniu całościowej oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd należy wziąć pod uwagę przeciętnego konsumenta danej kategorii towarów lub usług, który jest właściwie poinformowany, dostatecznie uważny i rozsądny. Należy także uwzględnić okoliczność, że poziom uwagi przeciętnego konsumenta może ulegać zmianom w zależności od kategorii rozpatrywanych towarów lub usług [zob. wyrok Sądu z dnia 13 lutego 2007 r. w sprawie T‑256/04 Mundipharma przeciwko OHIM – Altana Pharma (RESPICUR), Zb.Orz. s. II‑449, pkt 42 i przytoczone tam orzecznictwo].
24 W tym zakresie skarżąca zarzuca Izbie Odwoławczej zdefiniowanie poziomu uwagi właściwego kręgu odbiorców jako niższego niż normalny, podczas gdy powinna ona była ustalić go jako normalny poziom uwagi.
25 Należy stwierdzić, podobnie jak to uczynili OHIM i interwenient, że zarzut ten jest oparty na dokonanej przez skarżącą błędnej wykładni zaskarżonej decyzji.
26 W istocie Izba Odwoławcza zaznaczyła w pkt 12 zaskarżonej decyzji, że właściwy krąg odbiorców w odniesieniu do towarów z klas 16, 21 i 24 składa się z przeciętnych konsumentów właściwie poinformowanych, dostatecznie uważnych i rozsądnych oraz że niektóre towary, a mianowicie „materiały przeznaczone dla artystów” należące do klasy 16 oraz „materiały do wytwarzania pędzli” i „nieprzerobione lub półprzetworzone szkło” należące do klasy 21 przeznaczone są dla fachowców. Stwierdziła ona następnie, że w wypadku gdy właściwy krąg odbiorców składa się zarówno z przeciętnych konsumentów jak i z fachowców, prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd należy oceniać w odniesieniu do części odbiorców wykazujących niższy poziom uwagi, a mianowicie przeciętnych konsumentów w Unii Europejskiej, a nie fachowców, jak zostało to również uznane w orzecznictwie [wyrok Sądu z dnia 15 lutego 2011 r. w sprawie T‑213/09 Yorma’s przeciwko OHIM – Norma Lebensmittelfilialbetrieb (YORMA’S), niepublikowany w Zbiorze, pkt 25].
27 Zatem Izba Odwoławcza w rzeczywistości słusznie uznała, że właściwy krąg odbiorców składał się w tym wypadku z przeciętnych konsumentów Unii Europejskiej właściwie poinformowanych, dostatecznie uważnych i rozsądnych. Zatem oparła się, w przeciwieństwie do tego, co utrzymuje skarżąca, na kręgu odbiorców wykazujących normalny poziom uwagi.
28 W konsekwencji należy stwierdzić, że ocena właściwego kręgu odbiorców i jego poziomu uwagi, jaka została dokonana przez Izbę Odwoławczą, nie jest błędna.
W przedmiocie porównana towarów
29 Jak zostało to uznane w utrwalonym orzecznictwie, przy ocenie podobieństwa rozpatrywanych towarów lub usług należy uwzględnić wszystkie istotne czynniki charakteryzujące wzajemny stosunek tych towarów lub usług. Czynniki te obejmują w szczególności charakter tych towarów lub usług, ich przeznaczenie, sposób używania, podobnie jak to, czy towary lub usługi te konkurują ze sobą, czy też się uzupełniają. Pod uwagę mogą być wzięte także inne czynniki, na przykład kanały dystrybucji rozpatrywanych towarów [zob. wyrok Sądu z dnia 11 lipca 2007 r. w sprawie T‑443/05 El Corte Inglés przeciwko OHIM – Bolaños Sabri (PiraÑAM diseño original Juan Bolaños), Zb.Orz. s. II‑2579, pkt 37 i przytoczone tam orzecznictwo].
30 W zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza przychyliła się do oceny dokonanej przez Wydział Sprzeciwów, gdy chodzi o porównanie towarów objętych kolidującymi ze sobą oznaczeniami, która to ocena nie została ponadto zakwestionowana przez strony. Zatem towary oznaczone kolidującymi ze sobą oznaczeniami należące do klasy 16 są identyczne, podczas gdy te należące do klas 21 i 24 są różne (pkt 13–16 zaskarżonej decyzji).
31 W niniejszej sprawie ustalenia dokonane przez Izbę Odwoławczą dotyczące porównania towarów, w szczególności jeżeli chodzi o przedmiotowe towary należące do klasy 16, nie są kwestionowane przez strony. Ponadto zważywszy, że żaden z dostępnych w sprawie dowodów nie podaje tej oceny w wątpliwość, to należy tę ocenę zaakceptować.
W przedmiocie porównania oznaczeń
32 Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem dwa znaki towarowe są podobne, jeżeli z punktu widzenia właściwego kręgu odbiorców są one przynajmniej częściowo identyczne w jednym lub kilku istotnych aspektach [wyrok Sądu z dnia 23 października 2002 r. w sprawie T‑6/01 Matratzen Concord przeciwko OHIM – Hukla Germany (MATRATZEN), Rec. s. II‑4335, pkt 30 utrzymany w mocy postanowieniem Trybunału z dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie C‑3/03 P Matratzen Concord przeciwko OHIM, Rec. s. I‑3657]. Jak zostało stwierdzone w orzecznictwie, do istotnych należą aspekty wizualny, fonetyczny i konceptualny (wyroki Trybunału: z dnia 11 listopada 1997 r. w sprawie C‑251/95 SABEL, Rec. s. I‑6191, pkt 23; z dnia 22 czerwca 1999 r. w sprawie Lloyd Schuhfabrik Meyer, Rec. s. I‑3819, pkt 25).
33 Całościową ocenę prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w zakresie wizualnego, fonetycznego lub konceptualnego podobieństwa kolidujących ze sobą oznaczeń należy oprzeć na wywieranym przez nie całościowym wrażeniu, ze szczególnym uwzględnieniem elementów odróżniających i dominujących. Sposób postrzegania znaków towarowych przez przeciętnych konsumentów danych towarów lub usług odgrywa w całościowej ocenie wspomnianego prawdopodobieństwa decydującą rolę. W tym względzie przeciętny konsument postrzega zwykle znak towarowy jako całość i nie dokonuje analizy jego poszczególnych detali (zob. ww. w pkt 22 wyrok w sprawie OHIM przeciwko Shaker, pkt 35 i przytoczone tam orzecznictwo).
34 W niniejszej sprawie Izba Odwoławcza uznała, że kolidujące ze sobą znaki towarowe są różne pod względem wizualnym i fonetycznym, podzielając rozumowanie Wydziału Sprzeciwów (pkt 18 zaskarżonej decyzji). Jednakże kolidujące ze sobą oznaczenia są identyczne lub przynajmniej wykazują silne podobieństwo pod względem konceptualnym (pkt 22 zaskarżonej decyzji). Wyrazy „golden” i „balls” stanowią część podstawowego słownictwa języka angielskiego znaną dużej części właściwego kręgu odbiorców i należy je rozumieć jako odnoszące się do „złotej piłki” lub „piłki ze złota” (pkt 21 zaskarżonej decyzji).
35 Skarżąca potwierdza brak podobieństwa pod względem wizualnym i fonetycznym między kolidującymi ze sobą oznaczeniami, lecz kwestionuje ich podobieństwo pod względem konceptualnym, jakie stwierdziła Izba Odwoławcza w zaskarżonej decyzji. Jej zdaniem nawet osoba najmniej spostrzegawcza lub poinformowana będzie postrzegać zgłoszony znak towarowy jako znak w języku angielskim, a wcześniejszy znak towarowy jako znak w języku francuskim. Ta fundamentalna różnica gwarantuje, że jeden z tych znaków nie może nigdy w żadnych okolicznościach być pomylony z drugim. Ponadto kolidujące ze sobą oznaczenia nią są ani transliterowaniem, ani dosłownym tłumaczeniem jeden drugiego. Tak więc przede wszystkim wyraz angielski „balls” występuje w liczbie mnogiej i przywołuje na myśl kilka piłek, podczas gdy wyraz francuski „ballon” występuje w liczbie pojedynczej i przywołuje na myśl jedną piłkę. Następnie wyraz francuski „ballon”, który może również oznaczać „sterowca”, nie jest dokładnie odpowiednikiem wyrazu angielskiego „ball”, i oznaczenia nie są identyczne. Wreszcie wcześniejszy znak towarowy BALLON D’OR tłumaczy się na język angielski jako „balon ze złota” lub „piłka ze złota”, a nie jako „złota piłka”.
36 OHIM i interwenient nie kwestionują różnic pod względem wizualnym i fonetycznym między kolidującymi ze sobą oznaczeniami, lecz twierdzą, w przeciwieństwie do skarżącej, że kolidujące ze sobą oznaczenia są identyczne lub prawie identyczne pod względem konceptualnym i że istnieje między nimi całościowe podobieństwo.
37 Sąd stwierdza, czego ponadto nie kwestionują strony, że ocena dokonana przez Izbę Odwoławczą, jeżeli chodzi o porównanie pod względem wizualnym i fonetycznym kolidujących ze sobą oznaczeń, jest prawidłowa.
38 Kolidujące ze sobą oznaczenia dzielą się bowiem ze sobą pod względem wizualnym jedynie grupą liter „ball”, która umieszczona jest na początku oznaczenia we wcześniejszym znaku towarowym i na końcu oznaczenia w zgłoszonym znaku towarowym. Omawiane oznaczenia różnią się od siebie w pozostałym zakresie pod względem wizualnym. W istocie poza grupą liter „ball” wcześniejszy znak towarowy zawiera grupę liter „on” i element „d’or” na końcu oznaczenia, a zgłoszony znak towarowy rozpoczyna się elementem „golden” i kończy literą „s”. W konsekwencji kolidujące ze sobą oznaczenia różnią się całościowo od siebie pod względem wizualnym.
39 Kolidujące ze sobą oznaczenia wymawiają się pod względem fonetycznym w sposób zupełnie odmienny w różnych językach i dlatego są również odmienne.
40 W konsekwencji należy potwierdzić ocenę dokonaną przez Izbę Odwoławczą, zgodnie z którą kolidujące ze sobą oznaczenia różnią się od siebie pod względem wizualnym i fonetycznym.
41 Jeżeli chodzi następnie o ocenę dokonaną przez Izbę Odwoławczą, zgodnie z którą kolidujące ze sobą oznaczenia są identyczne lub przynajmniej wykazują silne do siebie podobieństwo pod względem konceptualnym, Sąd zaznacza przede wszystkim, że wspomniane oznaczenia przywołują z pewnością z obiektywnego punktu widzenia i bez względu na niektóre szczegółowe różnice (zob. pkt 47 poniżej) zasadniczo tę samą zawartość znaczeniową lub też tę samą ideę, a mianowicie złoty balon lub złotą piłkę lub piłkę ze złota. Należy następnie stwierdzić w tym kontekście, że skarżąca nie mogła w odpowiedzi na wysunięte w trakcie rozprawy żądanie Sądu przytoczyć żadnego innego niż wyrażenie „golden ball” przykładu na tłumaczenie w angielskich gazetach wyrażenia „ballon d’or”.
42 Niemniej jednak do celów oceny podobieństwa pod względem konceptualnym w odczuciu właściwego kręgu odbiorców, w szczególności przeciętnych odbiorców anglojęzycznych i francuskojęzycznych, należy właściwe wziąć pod uwagę fakt, że wcześniejszy znak towarowy jest znakiem w języku francuskim, podczas gdy zgłoszony znak towarowy jest znakiem w języku angielskim, tak że kolidujące ze sobą oznaczenia, różnią się od siebie, jeżeli chodzi o język umożliwiający ich odpowiednie zrozumienie konceptualne.
43 W tym względzie różnica językowa między oznaczeniami nie może, w przeciwieństwie do tego, co zdaje się sugerować skarżąca, wystarczać automatycznie do tego, aby wykluczyć istnienie podobieństwa pod względem konceptualnym z punktu widzenia właściwych konsumentów. Nie umniejsza to jednak faktu, iż tego rodzaju różnica – w zakresie, w jakim stawia ona po stronie konsumenta wymóg dokonania tłumaczenia – może, w zależności zwłaszcza od wiedzy językowej właściwego kręgu odbiorców, stopnia pokrewieństwa między przedmiotowymi językami oraz samych wyrazów zastosowanych w rozpatrywanych oznaczeniach, stać bardziej lub mniej na przeszkodzie natychmiastowemu porównaniu konceptualnemu przez właściwy krąg odbiorców [zob. podobnie wyroki Sądu: z dnia 28 czerwca 2011 r. w sprawie T‑471/09 Oetker Nahrungsmittel przeciwko – Bonfait (Buonfatti), niepublikowany w Zbiorze, pkt 82; z dnia 26 września 2012 r. w sprawie T‑265/09 Serrano Aranda przeciwko OHIM – Burg Groep (LE LANCIER), niepublikowany w Zbiorze, pkt 66].
44 W tych okolicznościach należy stwierdzić, że w niniejszym wypadku nie wykazano, iż znaczenie zgłoszonego znaku towarowego, który składa się z wyrazów „golden” i „balls”, zostanie natychmiast zrozumiane przez właściwy krąg odbiorców, a mianowicie ogół odbiorców w Unii Europejskiej, zwłaszcza odbiorców francuskojęzycznych, którzy rozumieją wyrażenie francuskie „ballon d’or”, z którego składa się wcześniejszy znak towarowy.
45 W istocie nawet przy założeniu podobnie jak Izba Odwoławcza, że słowa „golden” i „ball” stanowią część podstawowego słownictwa w języku angielskim i że są zatem jako takie zrozumiałe dla przeciętnego konsumenta, w tym przeciętnego francuskiego konsumenta, nie oznacza to jednak, że konsument ten, który posiada generalnie, co jest bezsporne dla stron, słabą wiedzę języka angielskiego, zrozumie te wyrazy w ich specyficznej kombinacji „golden balls” spontanicznie jako tłumaczenie z języka angielskiego wyrażenia francuskiego „ballon d’or”, z którego składa się wcześniejszy znak towarowy.
46 W tym względzie należy zaznaczyć różnice występujące między kolidującymi ze sobą oznaczeniami, które przemawiają przeciwko tego rodzaju natychmiastowemu porównaniu konceptualnemu.
47 W pierwszej kolejności, w zakresie, w jakim skarżąca podnosi, iż oznaczenie GOLDEN BALLS nie jest dokładnym tłumaczeniem oznaczenia BALLON D’OR, z uwagi na to, że wyraz francuski „ballon” nie jest dokładnie odpowiednikiem wyrazu angielskiego „ball” i wyrażenie francuskie „ballon d’or” jest tłumaczone w sposób prawidłowy raczej jako wyrażenie w języku angielskim „gold ball” lub „ball of gold”, a nie wyrażenie w języku angielskim „golden ball”, należy podobnie jak OHIM i interwenient uznać, że te nieścisłości w tłumaczeniu, nawet przy założeniu, że takie istnieją, są pozbawione znaczenia, ze względu na to, że tego rodzaju subtelności językowe nie są postrzegane przez właściwy krąg odbiorców, a w szczególności konsumenta francuskiego posiadającego ograniczoną wiedzę języka angielskiego. Niemniej jednak Sąd uważa, że w przeciwieństwie do oceny dokonanej przez Izbę Odwoławczą, inaczej to wygląda wówczas, gdy chodzi o fakt, że oznaczenie GOLDEN BALLS różni się od oznaczenia BALLON D’OR użyciem liczby mnogiej. Chodzi tu o na tyle podstawową kwestię gramatyczną, która może być rozumiana i postrzegana również przez francuskojęzycznych odbiorców, tym bardziej, że jak zaznaczyła to słusznie skarżąca, liczbę mnogą wyrazów tworzy się w taki sam sposób w języku angielskim jak i w języku francuskim. Zatem przeciętny konsument, zwłaszcza francuskojęzyczny, który posiada, jak utrzymują OHIM i interwenient, ograniczoną znajomość języka angielskiego, lecz wystarczającą na tyle, by zrozumieć słowa „golden” i „balls”, będzie również postrzegał użycie liczby mnogiej.
48 W drugiej kolejności należy zauważyć różne usytuowanie odpowiednio elementów „golden” i „d’or”, bądź to na początku oznaczenia w przypadku pierwszego z nich, bądź na końcu oznaczenia w przypadku drugiego z nich oraz wyraźne różnice w pochodzeniu wyrazu angielskiego „gold”, do którego odnosi się pierwszy element i wyrazu francuskiego „or”, do którego odnosi się drugi element. O ile nie ulega wątpliwości, że różnice te sprawiają, iż tłumaczenie wspomnianego wyrazu angielskiego na francuski i wspomnianego wyrazu francuskiego na angielski staje się jedynie trochę trudniejsze, o tyle tego rodzaju różnice mogą utrudnić przeciętnie uważnemu konsumentowi, zarówno francuskiemu jak i angielskiemu, spontaniczne odkrycie podobnego ukrytego znaczenia kolidujących ze sobą oznaczeń.
49 Zatem nawet przy założeniu, że konsumenci francuscy posiadają zasadniczo wystarczającą wiedzę języka angielskiego, aby zrozumieć znaczenie wyrażenia „golden balls”, i mimo faktu, że chodzi tu o zwykłą czynność kupna dotyczącą towarów codziennego użytku, zaczynają tłumaczyć omawiane oznaczenie, tak aby przybliżyć je trochę bardziej do znaczenia leżącego u podłoża znaku towarowego BALLON D’OR, wydaje się nieprawdopodobne, że wynik tego typu analizy przychodzi spontanicznie na myśl danemu przeciętnemu konsumentowi (zob. podobnie ww. w pkt 43 wyrok w sprawie Buonfatti, pkt 82).
50 Należy zatem dojść do wniosku, że Izba Odwoławcza błędnie uznała, że kolidujące ze sobą znaki towarowe wykazywały silny stopień podobieństwa lub były identyczne pod względem konceptualnym. Omawiane bowiem oznaczenia wykazują co najwyżej słaby stopień podobieństwa pod względem konceptualnym – a wręcz bardzo słaby – w odczuciu właściwego kręgu odbiorców, zwłaszcza francuskojęzycznych przeciętnie poinformowanych i uważnych.
51 W świetle powyższego należy stwierdzić, że w niniejszym wypadku nie występuje żadne podobieństwo pod względem wizualnym i fonetycznym między spornymi oznaczeniami, a co najwyżej słabe wymagające dokonania wcześniejszego tłumaczenia podobieństwo pod względem konceptualnym.
52 Należy zatem ocenić całościowo, czy w niniejszym wypadku to podobieństwo pod względem konceptualnym wystarczy, jak orzekła Izba Odwoławcza, do tego, aby stworzyć prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd [zob. podobnie wyroki Sądu: z dnia 9 marca 2005 r. w sprawie T‑33/03 Osotspa przeciwko OHIM – Distribution & Marketing (Hai), Zb.Orz. s. II‑763, pkt 62; z dnia 13 czerwca 2012 r. w sprawie T‑534/10 Organismos Kypriakis Galaktokomikis Viomichanias przeciwko OHIM – Garmo (HELLIM), pkt 43].
W przedmiocie całościowej oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w przypadku kolidujących ze sobą oznaczeń
53 Należy przypomnieć po pierwsze, jak wynika z utrwalonego orzecznictwa, że prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd jest tym większe, im bardziej odróżniający jest wcześniejszy znak towarowy. Nie można zatem wykluczyć, że podobieństwo konceptualne wynikające z faktu, że w dwóch znakach towarowych użyte są oznaczenia o takiej samej zawartości znaczeniowej, może spowodować powstanie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w przypadku, gdy wcześniejszy znak towarowy posiada charakter szczególnie odróżniający ze względu na jego cechy samoistne albo ze względu na jego znajomość na rynku [zob. ww. w pkt 32 wyrok w sprawie SABEL, pkt 24; wyrok z dnia 18 lutego 2004 r. w sprawie T‑10/03 Koubi przeciwko OHMI – Flabesa (CONFORFLEX), Rec. s. II‑719, pkt 50; ww. w pkt 52 wyrok w sprawie Hai, pkt 56 i przytoczone tam orzecznictwo].
54 Z drugiej strony zgodnie z tym samym orzecznictwem zwykłe podobieństwo konceptualne między znakami towarowymi nie wystarczy jednak do stworzenia prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd, jeżeli wcześniejszy znak towarowy nie cieszy się w szczególny sposób powszechną znajomością i jeżeli stanowi oznaczenie charakteryzujące się niewielką liczbą elementów fantazyjnych (ww. w pkt 32 wyrok w sprawie SABEL, pkt 25; ww. w pkt 52 wyrok w sprawie Hai, pkt 55).
55 Izba Odwoławcza uznała w pkt 31 i 32 zaskarżonej decyzji, że identyczność rozpatrywanych towarów w połączeniu z identycznością lub bardzo silnym podobieństwem pod względem konceptualnym mogły rekompensować rozbieżności wizualne i fonetyczne i że w konsekwencji istniało prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd lub skojarzenia w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 w przypadku kolidujących ze sobą oznaczeń w odniesieniu do identycznych oznaczonych zgłoszonym znakiem towarowym towarów należących do klasy 16. W tym względzie, przy jednoczesnym zaznaczeniu, że interwenient przedstawił co najmniej imponującą ilość dokumentów celem udowodnienia reputacji znaku towarowego BALLON D’OR w odniesieniu do „zawodów sportowych”, Izba Odwoławcza stwierdziła, że w ramach analizy prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w rozumieniu tego przepisu reputacja, a poza tym charakter odróżniający znaku towarowego były uwzględniane jedynie wówczas, gdy wykazano wspomnianą reputację w odniesieniu do rozpatrywanych towarów (pkt 27, 28 zaskarżonej decyzji).
56 Skarżąca kwestionuje istnienie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w przypadku kolidujących ze sobą znaków towarowych. W szczególności twierdzi ona, że wcześniejszy znak towarowy posiada normalny charakter odróżniający w odniesieniu do towarów należących do klasy 16 i kwestionuje identyczność lub silne podobieństwo konceptualne kolidujących ze sobą oznaczeń.
57 OHIM i interwenient nie zgadzają się z argumentami skarżącej. Interwenient podnosi ponadto wysoce odróżniający charakter i renomę wcześniejszego znaku towarowego.
58 Jeżeli chodzi o całościową ocenę prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd, to Sąd podkreśla przede wszystkim, jak zostało to orzeczone w pkt 50 i 51 powyżej, że rozpatrywane znaki towarowe nie są identyczne lub nie wykazują bardzo silnego podobieństwa pod względem konceptualnym, lecz co najwyżej słabe podobieństwo. Zatem w przeciwieństwie do tego co uznała Izba Odwoławcza w pkt 31 zaskarżonej decyzji, należy stwierdzić, że nawet jeżeli rozpatrywane towary są identyczne, to słabe podobieństwo pod względem konceptualnym – a wręcz bardzo słabe – wymagające dokonania wcześniejszego tłumaczenia, nie może wystarczająco rekompensować istniejących różnic wizualnych i fonetycznych.
59 W tym kontekście z utrwalonego orzecznictwa z pewnością wynika, że jak zaobserwowano w pkt 53 i 54 powyżej, nie można wykluczyć tego, iż zwykłe podobieństwo pod względem konceptualnym między dwoma znakami towarowymi może spowodować prawdopodobieństwo wprowadzania w błąd w przypadku podobieństwa towarów, jednakże pod warunkiem, że wcześniejszy znak towarowy posiada wysoce odróżniający charakter. Wystarczy stwierdzić, że ten szczególny charakter odróżniający znaku towarowego BALLON D’OR nie został w niniejszym wypadku wykazany w odniesieniu do rozpatrywanych towarów. Ponadto nawet przy założeniu, że ten znak towarowy ma wysoce odróżniający charakter i mając na uwadze identyczny charakter rozpatrywanych towarów, bardzo słabe wymagające dokonania wcześniejszego tłumaczenia podobieństwo pod względem konceptualnym nie może w okolicznościach niniejszej sprawy wystarczyć do tego, aby samemu w sobie stworzyć prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd (ww. w pkt 52 wyrok w sprawie Hai, pkt 61, 64, 65).
60 W konsekwencji należy stwierdzić, że Izba Odwoławcza błędnie uznała, że istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w odczuciu właściwego kręgu odbiorców w odniesieniu do identycznych towarów oznaczonych kolidującymi ze sobą oznaczeniami i należących do klasy 16. W istocie ze względu na to, że kolidujące ze sobą oznaczenia są w różnych językach, istnieje między nimi oczywista rozbieżność, z takim skutkiem, iż jak zostało to podkreślone powyżej w pkt 44–48, przeciętny konsument nie skojarzy ich natychmiast ze sobą bez przejścia przez intelektualny proces tłumaczenia (zob. podobnie ww. w pkt 43 wyrok w sprawie Boonfatti, pkt 87).
61 Trzeba zatem dojść do wniosku, iż należy stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji w odniesieniu do punktu pierwszego jej sentencji, w zakresie, w jakim uchyliła ona decyzję Wydziału Sprzeciwów i uwzględniła sprzeciw w odniesieniu do towarów oznaczonych zgłoszonym znakiem towarowym, należących do klasy 16, ze względu na naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.
W przedmiocie wysuniętego przez interwenienta zarzutu naruszenia art. 8 ust. 5, art. 64 ust. 1 i art. 76 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009
62 Interwenient złożył wniosek na podstawie art. 134 § 3 regulaminu postępowania.
63 Interwenient wysuwa zasadniczo oddzielny zarzut naruszenia art. 8 ust. 5, art. 64 ust. 1 i art. 76 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009 na poparcie wniosku o uchylenie zaskarżonej decyzji, w zakresie, w jakim decyzja ta oddaliła sprzeciw w odniesieniu do towarów oznaczonych zgłoszonym znakiem towarowym, należących do klas 21 i 24, a mianowicie punkt drugi sentencji zaskarżonej decyzji. Jego zdaniem Izba Odwoławcza powinna była ocenić zarzut naruszenia art. 8 ust. 5 wspomnianego rozporządzenia dotyczący tych towarów z klas 21 i 24. Chodziło tutaj jego zdaniem o naruszenie istotnych wymogów proceduralnych i naruszenie prawa.
64 Skarżąca podważa argumenty interwenienta. Według niej Izba Odwoławcza słusznie uznała, że nie było potrzeby rozpatrzenia wysuniętego przez interwenienta argumentu dotyczącego art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009, z uwagi na to, że argument ten jest oczywiście bezzasadny.
65 OHIM, który nie skorzystał z możliwości przedłożenia pisma celem udzielenia odpowiedzi na przedstawione na podstawie art. 134 § 3 regulaminu postępowania żądania i zarzuty, po raz pierwszy w odpowiedzi interwenienta na skargę, przyznał zasadniczo w trakcie rozprawy, że brak rozpatrzenia przez Izbę Odwoławczą zarzutu naruszenia art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009 stanowi naruszenie istotnych wymogów proceduralnych.
66 Sąd stwierdza, że w swym wniosku o oddalenie skargi strony skarżącej i o uchylenie decyzji, w zakresie, w jakim oddala ona sprzeciw interwenienta skierowany wobec rejestracji zgłoszonego znaku towarowego w odniesieniu do towarów należących do klas 21 i 24, interwenient korzysta z przyznanej mu w art. 134 § 3 regulaminu postępowania możliwości sformułowania w odpowiedzi na skargę żądań mających na celu uchylenie zaskarżonej decyzji w zakresie nieuwzględnionym w skardze [zob. podobnie wyrok Sądu z dnia 21 lutego 2006 r. w sprawie T‑214/04 Royal County of Berkshire Polo Club przeciwko OHIM – Polo/Lauren (ROYAL COUNTY OF BERKSHIRE POLO CLUB), Zb.Orz. s. II‑239, pkt 50].
67 W zakresie, w jakim interwenient podnosi w ramach niniejszego zarzutu naruszenie art. 8 ust. 5, art. 64 ust. 1 i art. 76 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009, kwestionuje on zgodność z prawem zaskarżonej decyzji, z uwagi na brak rozpatrzenia przez Izbę Odwoławczą przedstawionego w sprzeciwie argumentu dotyczącego naruszenia art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009.
68 W niniejszej sprawie Izba Odwoławcza uznała, w odróżnieniu od Wydziału Sprzeciwów, że kolidujące ze sobą oznaczenia są całościowo podobne i że istniało prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w przypadku identycznych towarów należących do klasy 16 na podstawie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009. W świetle tego ustalenia uznała ona, że nie było potrzeby rozpatrzenia zarzutów wysuniętych przez interwenienta na podstawie art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009 (pkt 33 zaskarżonej decyzji), bez względu na fakt, że przedmiot sporu obejmował również różne oznaczone zgłoszonym znakiem towarowym towary należące do klas 21 i 24, niewchodzące w zakres oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd, gdy chodzi o uznane za identyczne towary należące do klasy 16.
69 Tytułem wstępu należy przypomnieć, iż zgodnie z brzmieniem art. 64 ust. 1 zdanie pierwsze rozporządzenia nr 207/2009 „[p]o rozpatrzeniu odwołania co do istoty izba odwoławcza podejmuje decyzję w sprawie odwołania”. Izba odwoławcza ma obowiązek przeprowadzić nowe całościowe badanie sprzeciwu pod względem merytorycznym zarówno z prawnego jak i faktycznego punktu widzenia [wyrok Trybunału z dnia 13 marca 2007 r. w sprawie C‑29/05 P OHIM przeciwko Kaul, Zb.Orz. s. I‑2213, pkt 57; wyrok Sądu z dnia 22 marca 2007 r. w sprawie T‑215/03 Sigla przeciwko OHIM – Elleni Holding (VIPS), Zb.Orz. s. II‑711, pkt 96]. Orzecznictwo uznało, że ten obowiązek rozpatrzenia odwołania co do istoty należy rozumieć w ten sposób, że izba odwoławcza jest zobowiązana rozpoznać w całości każde ze sformułowanych przed nią żądań, bądź je uwzględniając, bądź je odrzucając jako niedopuszczalne, czy też oddalając jako bezzasadne. Ponieważ naruszenie tego obowiązku może wpływać na treść decyzji wydanej przez izbę odwoławczą, stanowi ono naruszenie istotnego wymogu proceduralnego [zob. podobnie wyrok Sądu z dnia 9 września 2011 r. w sprawie T‑382/09 Ergo Versicherungsgruppe przeciwko OHIM – DeguDent (ERGO), niepublikowany w Zbiorze, pkt 15 i przytoczone tam orzecznictwo].
70 Jednakże należy w tym wypadku podkreślić, iż z brzmienia art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009 wynika, że identyczność czy podobieństwo kolidujących ze sobą oznaczeń stanowi również jedną z kumulatywnych przesłanek stosowania wspomnianego artykułu [zob. podobnie wyrok Sądu z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie T‑67/04 Spa Monopole przeciwko OHIM – Spa‑Finders Travel Arrangements (SPA-FINDERS), Zb.Orz. s. II‑1825, pkt 30].
71 Należy także przypomnieć, iż z orzecznictwa wynika, że naruszenia, o których mowa w art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009, jeśli takowe występują, stanowią konsekwencję pewnego stopnia podobieństwa między kolidującymi ze sobą znakami towarowymi, w wyniku którego następuje ich skojarzenie ze sobą przez dany krąg odbiorców, które doprowadza go do ustanowienia istniejącego między nimi związku (zob. podobnie wyrok Trybunału z dnia 27 listopada 2008 r. w sprawie C‑252/07 Intel Corporation, Zb.Orz. s. I‑8823, pkt 30 i przytoczone tam orzecznictwo).
72 W świetle oceny dokonanej w pkt 41–51 powyżej należy stwierdzić, że kolidujące ze sobą oznaczenia nie wykazują podobieństwa wymaganego do celów zastosowania art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009. Izba Odwoławcza była zatem w każdym razie zobowiązana – nawet jeżeli zbadała ona zarzut interwenienta dotyczący naruszenia tego przepisu – do oddalenia sprzeciwu odnoszącego się do towarów należących do klas 21 i 24.
73 Wynika z tego, że sprzeciw powinien był w każdym razie zostać oddalony w całości, z uwagi na brak zarówno prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. b), jak i prawdopodobieństwa istnienia związku w rozumieniu art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009.
74 W tych okolicznościach nawet przy uznaniu, że Izba Odwoławcza błędnie zaniechała rozpatrzenia zarzutu naruszenia art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009, gdy chodzi o należące do klas 21 i 24 towary oznaczone zgłoszonym znakiem towarowym, nie należy stwierdzać nieważności punktu drugiego zaskarżonej decyzji, ponieważ błąd ten w szczególnych okolicznościach niniejszej sprawy nie mógł mieć wpływu na omawianą część sentencji zaskarżonej decyzji (zob.podobnie wyrok Sądu z dnia 9 lipca 2008 r. w sprawie T‑301/01 Alitalia przeciwko Komisji, Zb.Orz. s. II‑1753, pkt 307 i przytoczone tam orzecznictwo).
75 W konsekwencji zarzut interwenienta naruszenia art. 8 ust. 5, art. 64 ust. 1 i art. 76 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009, jaki został wysunięty na poparcie wniosku o częściowe uchylenie zaskarżonej decyzji dotyczący towarów z klas 21 i 24 oznaczonych zgłoszonym znakiem towarowym, należy oddalić jako nieistotny dla sprawy. W konsekwencji należy oddalić przedstawiony przez interwenienta wniosek o uchylenie.
76 Z powyższego wynika, że należy stwierdzić jedynie nieważność punktu pierwszego sentencji zaskarżonej decyzji.
W przedmiocie kosztów
77 Zgodnie z art. 87 § 2 regulaminu postępowania kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę.
78 Po pierwsze, ponieważ OHIM przegrał sprawę, należy go obciążyć, zgodnie z żądaniami skarżącej, jego własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez skarżącą. Po drugie, ponieważ interwenient przegrał sprawę w zakresie swego wniosku o uchylenie na podstawie art. 134 § 3 regulaminu postępowania, należy go obciążyć, zgodnie z żądaniami skarżącej, własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez skarżącą w związku z omawianym wnioskiem.
Z powyższych względów
SĄD (pierwsza izba)
orzeka, co następuje:
1) Stwierdza się nieważność punktu pierwszego sentencji decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 26 maja 2011 r. (sprawa R 1310/2010–1).
2) Wniosek przedstawiony przez Intra-Presse zostaje odrzucony.
3) OHIM pokrywa, oprócz własnych kosztów, koszty poniesione przez Golden Balls Ltd, z wyjątkiem kosztów poniesionych przez Golden Balls Ltd w związku z wnioskiem na podstawie art. 134 § 3 regulaminu postępowania przed Sądem.
4) Intra-Presse pokrywa, oprócz własnych kosztów, koszty poniesione przez Golden Balls Ltd w związku z wnioskiem na podstawie art. 134 § 3 regulaminu postępowania.
Azizi | Frimodt Nielsen | Kancheva |
Wyrok ogłoszono na posiedzeniu jawnym w Luksemburgu w dniu 16 września 2013 r.
Podpisy