Προσφυγή της 25ης Σεπτεμβρίου 2013 – Ισπανία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-515/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγον: Βασίλειο της Ισπανίας (εκπρόσωπος: N. Díaz Abad, Abogado del Estado)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Το προσφεύγον ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

Να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση,

Να καταδικάσει στα έξοδα την καθής.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Η υπό κρίση προσφυγή στρέφεται κατά της αποφάσεως της Επιτροπής C (2013) 4426 τελικό, της 17ης Ιουλίου 2013, περί του φορολογικού καθεστώτος το οποίο διέπει ορισμένες συμφωνίες χρηματοδοτικής μίσθωσης, γνωστό και ως «ισπανικό φορολογικό καθεστώς χρηματοδοτικής μίσθωσης» [κρατική ενίσχυση SA.21233 C/2011(πρώην NN/2011, πρώην CP 137/2006)]. Στην απόφαση αυτή η Επιτροπή έκρινε ότι τα μέτρα που απορρέουν από το άρθρο 115, παράγραφος 11, του κωδικοποιημένου κειμένου του νόμου περί φορολογίας επιχειρήσεων (πρόωρη αποπληρωμή μισθωμένων περιουσιακών στοιχείων), της εφαρμογής του καθεστώτος της φορολογήσεως με κριτήριο τη χωρητικότητα μη επιλέξιμων εταιριών, πλοίων ή δραστηριοτήτων, και του άρθρου 50, παράγραφος 3, της κανονιστικής πράξεως περί φορολογίας εταιριών, συνιστούν ασύμβατη με την κοινή αγορά κρατική ενίσχυση προς ομάδες οικονομικών συμφερόντων.

Προς στήριξη της προσφυγής του, το προσφεύγον προβάλλει δύο λόγους ακυρώσεως.

1.    Ο πρώτος λόγος αφορά παράβαση του άρθρου 107 ΣΛΕΕ, καθόσον δεν συντρέχει στην περίπτωση των εξεταζόμενων στην προσβαλλόμενη απόφαση μέτρων καμία από τις προϋποθέσεις ώστε να θεωρηθούν κρατικές ενισχύσεις, στον βαθμό που δεν υπάρχει κανένα στοιχείο επιλεξιμότητας στην περίπτωση πλεονεκτήματος ανοικτού στο σύνολο των πιθανών επενδυτών όλων των τομέων της οικονομίας και ελλείψει προηγούμενων όρων∙ ούτε συντρέχει νόθευση ή πιθανή νόθευση του ανταγωνισμού, δεδομένου ότι δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι ένα ανοικτό σε όλους και μη εισάγον διακρίσεις (ούτε καν λόγω εθνικότητας) πλεονέκτημα ευνοεί ή δύναται να ευνοήσει την ανταγωνιστική θέση συγκεκριμένων τομέων ή εταιριών σε βάρος των ανταγωνιστών τους, καθότι όλοι οι επενδυτές μπορούν να συμμετάσχουν στις δομές του επονομαζόμενου SEAF και να αποκτήσουν τα οφέλη που παρέχει το συγκεκριμένο σύστημα. Κατά συνέπεια, δεν επηρεάζεται ούτε το εμπόριο μεταξύ κρατών μελών, καθόσον οι εταίροι (ή μέτοχοι) ενός φορέα δεν αναπτύσσουν καμία δραστηριότητα στην αγορά. 2.    Ο δεύτερος λόγος, ο οποίος προβάλλεται επικουρικώς, βασίζεται σε παραβίαση των αρχών της ίσης μεταχειρίσεως, της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και της ασφάλειας δικαίου, και, συνεπώς, δεν συντρέχει λόγος ανακτήσεως των ενισχύσεων, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 14 του κανονισμού (EΚ) 659/1999 του Συμβουλίου, της 22ας Μαρτίου 1999, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της συνθήκης ΕΚ.