POSTANOWIENIE SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI (druga izba)
z dnia 13 listopada 2009 (1)
Oczywisty brak właściwości
W sprawie T-362/09,
Andrzej Trzeciak, zamieszkały w Grabówce (Polska), reprezentowany przez M. Olszewskiego, adwokata,
strona skarżąca,
przeciwko
Prezesowi Narodowego Funduszu Zdrowia,
strona pozwana,
mającej za przedmiot wniosek o uchylenie, ze względu na naruszenie prawa wspólnotowego dotyczącego stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników będących cudzoziemcami, decyzji nr 145/2006/UB Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 6 kwietnia 2009 r. w sprawie podlegania przez stronę skarżącą obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego,
SĄD PIERWSZEJ INSTANCJI WSPÓLNOT EUROPEJSKICH
(druga izba),
w składzie: I. Pelikánová (sprawozdawca), prezes, K. Jürimäe i S. Soldevila Fragoso, sędziowie,
sekretarz: E. Coulon,
wydaje następujące
Postanowienie
Przebieg postępowania i żądanie strony skarżącej
1 Pismem złożonym w sekretariacie Sądu w dniu 17 września 2009 r. strona skarżąca wniosła skargę w niniejszej sprawie.
2 Wnosi ona do Sądu o:
– uchylenie decyzji Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia nr 145/2006/UB z dnia 6 kwietnia 2006 r., utrzymującej w mocy decyzję Dyrektora Podlaskiego Oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia nr 10/3/03/00015/2006 z dnia 21 lutego 2006 r. w sprawie objęcia ubezpieczeniem zdrowotnym;
– orzeczenie, że strona skarżąca jest zobowiązana do zapłaty za każdy miesiąc kalendarzowy od dnia 6 grudnia 2001 r. jednej składki na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne, z jednego tytułu ubezpieczenia, bez względu na rodzaj i formę prowadzonej działalności gospodarczej oraz sposób zatrudniania, a prowadzenie przez stronę skarżącą działalności gospodarczej w różnych formach prawnych nie będzie stanowiło podstawy do zapłaty dodatkowych obowiązkowych składek na ubezpieczenie zdrowotne;
– zasądzenie od strony pozwanej kosztów niniejszego postępowania.
Co do prawa
3 Zgodnie z art. 111 regulaminu, jeżeli Sąd jest oczywiście niewłaściwy do rozpoznania skargi, może on, bez dalszych czynności procesowych, podjąć decyzję, wydając postanowienie z uzasadnieniem.
4 W niniejszej sprawie Sąd uznaje, że dokumenty znajdujące się w aktach sprawy pozwalają na wystarczające jej wyjaśnienie i postanawia, zgodnie z przepisami tego artykułu, orzec bez przeprowadzania dalszych czynności procesowych.
5 Strona skarżąca wnosi do Sądu o uchylenie, ze względu na rzekome naruszenie prawa wspólnotowego dotyczącego stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników będących cudzoziemcami, decyzji w sprawie podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, wydanej przez krajowy organ odpowiedzialny za zarządzanie środkami pochodzącymi ze składek na ubezpieczenie zdrowotne przeznaczonymi na finansowanie ze środków publicznych świadczeń opieki zdrowotnej.
6 Sąd jest właściwy w sprawach wymienionych w art. 225 WE i art. 140a EWEA, określonych w art. 51 statutu Trybunału Sprawiedliwości i art. 1 załącznika do statutu Trybunału Sprawiedliwości. Zgodnie z tymi postanowieniami do właściwości Sądu, w zakresie skarg o uchylenie aktu, należy jedynie rozpatrywanie skarg wniesionych na podstawie art. 230 WE lub art. 146 EWEA przeciwko instytucjom i organom wspólnotowym, utworzonym na mocy traktatów lub aktów wykonawczych do traktatów.
7 Z akt niniejszej sprawy wynika, że autor spornego aktu nie jest ani instytucją wspólnotową, ani organem wspólnotowym.
8 Ponadto, strona skarżąca wnosi do Sądu o określenie zakresu ciążących na niej obowiązków wynikających z krajowego systemu obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego.
9 W tej kwestii należy stwierdzić, że zgodnie z postanowieniami wymienionymi powyżej w punkcie 6, do właściwości Sądu nie należy zastępowanie władz krajowych odpowiedzialnych za wykonanie przepisów prawa wspólnotowego.
10 W świetle powyższych rozważań skargę w niniejszej sprawie należy odrzucić ze względu na oczywisty brak właściwości, bez konieczności doręczenia jej stronie pozwanej.
W przedmiocie kosztów
11 Niniejsze postanowienie wydaje się przed doręczeniem skargi stronie pozwanej oraz zanim strona pozwana mogła ponieść koszty. Zgodnie z art. 87 § 1 regulaminu należy zatem orzec, że strona skarżąca ponosi własne koszty.
Z powyższych względów
SĄD (druga izba)
postanawia, co następuje:
1) Skarga zostaje odrzucona.
2) Andrzej Trzeciak ponosi własne koszty.
Sporządzono w Luksemburgu w dniu 13 listopada 2009.