Sprawa T‑400/10
Hamas
przeciwko
Rada Unii Europejskiej
Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom w ramach walki z terroryzmem – Zamrożenie funduszy – Podstawa faktyczna decyzji o zamrożeniu funduszy – Odwołanie do aktów terrorystycznych – Konieczność istnienia decyzji właściwej władzy w rozumieniu wspólnego stanowiska 2001/931 – Obowiązek uzasadnienia – Dostosowanie w czasie skutków stwierdzenia nieważności
Streszczenie – wyrok Sądu (druga izba) z dnia 17 grudnia 2014 r.
1. Skarga o stwierdzenie nieważności – Interes prawny – Skarga na uchylony akt prawny – Odpowiednie skutki uchylenia i stwierdzenia nieważności – Zachowanie interesu skarżącego w stwierdzeniu nieważności zaskarżonego aktu
(decyzje Rady: 2010/386/WPZiB, 2011/70/WPZiB, 2011/430/WPZiB, 2011/872/WPZiB, 2012/333/WPZiB, 2012/765/WPZiB, 2013/395/WPZiB i 2014/72/WPZiB; rozporządzenia Rady: nr 610/2010, nr 83/2011, nr 687/2011, nr 1375/2011, nr 542/2012, nr 1169/2012, nr 714/2013, nr 125/2014)
2. Skarga o stwierdzenie nieważności – Akty podlegające zaskarżeniu – Pojęcie – Akty wywołujące wiążące skutki prawne – Akt o charakterze wyłącznie informacyjnym – Wyłączenie
(art. 263 TFUE)
3. Akty instytucji – Uzasadnienie – Obowiązek – Zakres – Decyzja o zamrożeniu funduszy skierowana przeciwko niektórym osobom i podmiotom podejrzewanym o prowadzenie działalności terrorystycznej – Decyzja dotycząca osoby lub podmiotu, który dopuścił się w przeszłości aktów terrorystycznych – Wymogi minimalne – Podstawa faktyczna, która musi opierać się na okolicznościach konkretnie zbadanych i uznanych za ustalone w decyzjach właściwych władz krajowych
(wspólne stanowisko Rady 2001/931)
4. Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom w ramach walki z terroryzmem – Decyzja o zamrożeniu funduszy – Przyjęcie lub utrzymanie na podstawie krajowej decyzji o wszczęciu dochodzenia lub postępowania – Przegląd służący uzasadnieniu utrzymania wpisu na liście podmiotów, których fundusze zostały zamrożone – Obowiązek uzasadnienia spoczywający na Radzie – Zakres
(wspólne stanowisko Rady 2001/931, art. 1 ust. 4; rozporządzenie Rady nr 2580/2001)
5. Skarga o stwierdzenie nieważności – Wyrok stwierdzający nieważność – Skutki – Ograniczenie przez Trybunał – Szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom w ramach walki z terroryzmem – Ryzyko zaszkodzenia w sposób poważny i nieodwracalny skuteczności środków ograniczających – Utrzymanie w mocy skutków decyzji, której nieważność została stwierdzona, przez okres trzech miesięcy lub do dnia upływu terminu do wniesienia odwołania lub do dnia jego oddalenia
(art. 264 akapit drugi TFUE; statut Trybunału, art. 56 akapit pierwszy; decyzja Rady 2014/483/WPZiB; rozporządzenie Rady nr 790/2014)
1. Zobacz tekst orzeczenia.
(por. pkt 59)
2. Zobacz tekst orzeczenia.
(por. pkt 71–75)
3. Wspólne stanowisko 2001/931 w sprawie zastosowania szczególnych środków w celu zwalczania terroryzmu wymaga, ze względu na ochronę zainteresowanych osób i ze względu na brak środków umożliwiających prowadzenie dochodzenia przez Unię, aby podstawa faktyczna decyzji o zamrożeniu funduszy w przypadku terroryzmu obejmowała nie informacje uzyskane przez Radę z prasy i Internetu, lecz informacje rzeczywiście zbadane i przywołane w decyzjach właściwych władz krajowych w rozumieniu wspólnego stanowiska 2001/931.
Tylko w oparciu o tego rodzaju pewny stan faktyczny Rada może następnie wykorzystać szeroki zakres swobodnego uznania przysługujący jej w ramach przyjmowania decyzji o zamrożeniu funduszy na poziomie Unii, w szczególności jeżeli chodzi o względy celowości, na których decyzje te są oparte.
(por. pkt 110, 111)
4. Jeżeli kwestią decydującą na etapie kontroli decyzji o zastosowaniu środka restrykcyjnego jest ta, czy od czasu wpisania odnośnej osoby na listę podmiotów, których fundusze zostały zamrożone, względnie od czasu poprzedniej kontroli, stan faktyczny uległ takiej zmianie, że nie pozwala on już na dalsze trwanie przy konkluzji o zaangażowaniu tej osoby w działalność terrorystyczną, co w konsekwencji oznacza, że Rada może, w danym przypadku i w ramach szerokiego zakresu swobodnego uznania, zdecydować o utrzymaniu osoby na liście podmiotów, których fundusze zostały zamrożone, w sytuacji braku zmian stanu faktycznego, niemniej jednak każdy nowy akt terrorystyczny, który Rada dodaje do swojego uzasadnienia przy okazji kontroli decyzji o zastosowaniu środka restrykcyjnego w celu uzasadnienia utrzymania danej osoby na liście podmiotów, których fundusze zostały zamrożone, musi w ustanowionym przez wspólne stanowisko 2001/931 w sprawie zastosowania szczególnych środków w celu zwalczania terroryzmu dwupoziomowym systemie kompetencji do podejmowania decyzji i wobec braku możliwości przeprowadzenia dochodzenia przez Radę zostać zbadany i stanowić przedmiot decyzji właściwej władzy w rozumieniu tego wspólnego stanowiska. Spoczywający na Radzie obowiązek opierania swoich decyzji o zamrożeniu funduszy w dziedzinie terroryzmu na stanie faktycznym określonym w decyzjach właściwych władz wynika bezpośrednio z dwupoziomowego systemu kompetencji ustanowionego przez wspólne stanowisko 2001/931. Obowiązek ten nie jest więc warunkowany przez zachowanie danej osoby czy grupy. W związku z obowiązkiem uzasadnienia, który stanowi istotny wymóg formalny, Rada musi wskazać w uzasadnieniach swoich decyzji o zamrożeniu funduszy decyzje właściwych władz krajowych, które zbadały konkretny stan faktyczny i potwierdziły dokonanie aktów terrorystycznych, które to decyzje stanowią podstawę faktyczną jej własnych decyzji.
(por. pkt 127, 129, 130)
5. Zobacz tekst orzeczenia.
(por. pkt 144, 145)