Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 26 lipca 2023 r. w sprawie T-244/21, Luossavaara-Kiirunavaara/Komisja, wniesione w dniu 6 października 2023 r. przez Luossavaara-Kiirunavaara AB
(Sprawa C-621/23 P)
Język postępowania: angielski
Strony
Wnosząca odwołanie: Luossavaara-Kiirunavaara AB (przedstawiciele: A. Bryngelsson, F. Sjövall i A. Johansson, advokater)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Królestwo Szwecji
Żądania wnoszącej odwołanie
Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:
uchylenie zaskarżonego wyroku;
stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 3 decyzji Komisji Europejskiej (UE) 2021/3551 z dnia 25 lutego 2021 r. dotyczącej krajowych środków wykonawczych w odniesieniu do przejściowego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji gazów cieplarnianych zgodnie z art. 11 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE2 Parlamentu Europejskiego i Rady (zwanej dalej „dyrektywą ETS”);
obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania wnosząca odwołanie podnosi pięć zarzutów.
Zarzut pierwszy: Sąd dokonał błędnej wykładni terminu „substytuty” zawartego w art. 10a ust. 1 dyrektywy ETS.
Zarzut drugi: Sąd naruszył prawo w pkt 93–99, zastępując ocenę substytucyjności dokonaną przez Komisję swoją własną oceną.
Zarzut trzeci: o ile zarzut pierwszy podniesiony przez wnoszącą odwołanie jest konieczny, Sąd przeinaczył dowody.
Zarzut czwarty: Sąd naruszył prawo, stwierdzając, że Komisja spełniła ciążący na niej obowiązek starannego i bezstronnego zbadania wszystkich istotnych okoliczności sprawy.
Zarzut piąty: Sąd naruszył prawo, stwierdzając, że Komisja spełniła ciążący na niej obowiązek uzasadnienia.
____________
1 Dz.U. 2021, L 68, s. 221.
1 Dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych w Unii oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. 2003, L 275, s. 32).