Language of document : ECLI:EU:T:2012:592

Sprawy połączone T-83/11 i T-84/11

Antrax It Srl

przeciwko

Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Wzór wspólnotowy – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru – Zarejestrowane wzory wspólnotowe przedstawiające termosyfony dla grzejników – Wcześniejszy wzór – Podstawa unieważnienia – Brak indywidualnego charakteru – Brak innego całościowego wrażenia – Artykuł 6 i art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 6/2002 – Nasycenie stanu sztuki wzorniczej – Obowiązek uzasadnienia

Streszczenie – Wyrok Sądu (druga izba) z dnia 13 listopada 2012 r.

1.      Wzory wspólnotowe – Postępowanie odwoławcze – Skarga do sądu Unii – Właściwość Sądu – Ponowne badanie stanu faktycznego w świetle dowodów przedstawionych po raz pierwszy przed Sądem – Wyłączenie

(rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 61)

2.      Wzory wspólnotowe – Podstawy unieważnienia – Brak indywidualnego charakteru – Poinformowany użytkownik – Pojęcie

(rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 6 ust. 1, art. 25 ust. 1 lit. b))

3.      Wzory wspólnotowe – Podstawy unieważnienia – Brak indywidualnego charakteru – Wzór niewywołujący u poinformowanego użytkownika innego całościowego wrażenia niż to wywierane przez wcześniejszy wzór – Kryteria oceny – Swoboda twórcy

(rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 6 ust. 2, art. 25 ust. 1 lit. b))

4.      Wzory wspólnotowe – Podstawy unieważnienia – Brak indywidualnego charakteru – Wzór niewywołujący u poinformowanego użytkownika innego całościowego wrażenia niż to wywierane przez wcześniejszy wzór – Nasycenie stanu sztuki wzorniczej – Znaczenie

5.      Wzory wspólnotowe – Postępowanie odwoławcze – Skarga do sądu Unii – Uprawnienie Sądu do zmiany zaskarżonej decyzji – Granice

(rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 61)

1.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 28)

2.      Pojęcie poinformowanego użytkownika w rozumieniu art. 6 rozporządzenia nr 6/2002 w sprawie wzorów wspólnotowych nie odnosi się ani do wytwórcy, ani do sprzedawcy produktów, w których rozpatrywane wzory mają być zawarte lub zastosowane. Poinformowany użytkownik jest szczególnie uważny i dysponuje pewną wiedzą na temat stanu sztuki wzorniczej, to znaczy wcześniejszych wzorów związanych z danym produktem, które były udostępnione w dacie dokonania zgłoszenia spornego wzoru.

Co więcej, przymiot „użytkownika” oznacza, że dana osoba używa produktu, w którym zawiera się wzór, zgodnie z przeznaczeniem tego produktu.

Określenie „poinformowany” sugeruje ponadto, że nie będąc twórcą czy ekspertem technicznym, użytkownik zna różne wzory istniejące w danej branży, posiada pewien zakres wiedzy na temat elementów, jakie te wzory zwykle posiadają, i w związku z zainteresowaniem danymi produktami wykazuje stosunkowo wysoki poziom uwagi przy ich używaniu.

Jednak okoliczność ta nie oznacza, że poinformowany użytkownik jest w stanie dokonać rozróżnienia – wychodząc poza doświadczenie, jakie zgromadził w związku z użytkowaniem danego produktu – między aspektami wyglądu produktu podyktowanymi jego funkcją techniczną a tymi, które są dowolne.

(por. pkt 36–39)

3.      Stopień swobody twórcy przy opracowywaniu wzoru należy określać ze szczególnym uwzględnieniem wymagań związanych z właściwościami wynikającymi z funkcji technicznej danego produktu lub jego części, a także przepisów prawnych mających zastosowanie do takiego produktu. Wspomniane wymagania prowadzą do standaryzacji niektórych właściwości, które stają się w ten sposób wspólne wzorom stosowanym w danym produkcie.

Stąd też im większa swoboda twórcy przy opracowywaniu wzoru, tym rzadziej drobne różnice pomiędzy porównywanymi wzorami wystarczają, aby wywołać inne całościowe wrażenie na poinformowanym użytkowniku. Odwrotnie, im bardziej ograniczona jest swoboda twórcy przy opracowywaniu wzoru, tym mniejsze różnice pomiędzy porównywanymi wzorami wystarczają, aby wywołać inne całościowe wrażenie na poinformowanym użytkowniku. Tak więc wysoki stopień swobody twórcy przy opracowywaniu wzoru wzmacnia tezę, że porównywane wzory, nie różniąc się znacząco od siebie, wywołują na poinformowanym użytkowniku takie samo całościowe wrażenie.

(por. pkt 44, 45)

4.      Nasycenie stanu sztuki wzorniczej wynikające z faktu istnienia innych wzorów, które jako całość posiadają te same cechy charakterystyczne co rozpatrywane wzory, ma znaczenie dla oceny indywidualnego charakteru w zakresie, w jakim mogło uwrażliwić poinformowanego użytkownika na różnice w wewnętrznych proporcjach tych poszczególnych wzorów.

(por. pkt 89)

5.      Przyznana Sądowi kompetencja o charakterze reformatoryjnym nie skutkuje przyznaniem mu uprawnienia do dokonania oceny, w przedmiocie której rzeczona izba odwoławcza nie przedstawiła jeszcze swojego stanowiska, a wykonanie kompetencji o charakterze reformatoryjnym powinno w konsekwencji ograniczyć się zasadniczo do sytuacji, w których Sąd, po przeprowadzeniu kontroli oceny dokonanej przez izbę odwoławczą, jest w stanie określić na podstawie elementów stanu faktycznego i prawnego, jakie zostały ustalone, decyzję, jaką powinna była wydać izba odwoławcza.

(por. pkt 92)