Ανακοίνωση στην ΕΕ

 

Προσφυγή που άσκησε η Bouygues S.A. και Bouygues Télécom κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 21 Φεβρουαρίου 2004

(Υπόθεση T-81/04)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Η Bouygues S.A., με έδρα το Παρίσι, και η Bouygues Télécom, με έδρα το Boulogne Billancout (Γαλλία), εκπροσωπούμενες από τους Bernard Amory και Alexandre Verheyden, δικηγόρους, άσκησαν στις 21 Φεβρουαρίου 2004, ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, προσφυγή κατά της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Πρωτοδικείο:

να διαπιστώσει την παράλειψη της Επιτροπής να λάβει θέση εντός της προθεσμίας των δύο μηνών από την καταγγελία της 12ης Νοεμβρίου 2003·

επικουρικώς, να ακυρώσει την πράξη με την οποία η Επιτροπή έλαβε θέση στις 11 Δεκεμβρίου 2003·

να καταδικάσει την Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα:

Αντικείμενο της παρούσας προσφυγής είναι η καταγγελία που κατέθεσαν οι προσφεύγουσες εταιρίες στην καθής σχετικά, μεταξύ άλλων, με ενίσχυση που χορήγησε το Γαλλικό Δημόσιο στην ORANGE FRANCE και την SFR, με την αναδρομική μείωση του τέλους των 4,955 δισεκατομμυρίων ευρώ που καθεμία από αυτές τις επιχειρήσεις δεσμεύτηκε να καταβάλει ως αντίτιμο για τη χορήγηση της άδειας UMTS ("Universal Mobile Telecommunications System"), η οποία τους χορηγήθηκε στις 15 Ιουνίου 2001. Οι λοιπές αιτιάσεις των προσφευγουσών αφορούσαν τα εξής:

-     την αποκλειστική χρησιμοποίηση των πρακτορείων της FRANCE TELECOM από την ORANGE FRANCE·

-     την εφαρμογή στη FRANCE TELECOM ειδικού συστήματος ως προς την επιβολή του επαγγελματικού φόρου·

-     τις ελαφρύνσεις που χορηγήθηκαν στη FRANCE TELECOM ως προς την καταβολή των συνταξιοδοτικών εισφορών και την απαλλαγή της από τις εισφορές ανεργίας·

-     τη γαλλική κανονιστική ρύθμιση σχετικά με την παροχή καθολικής υπηρεσίας·

-     τη μεταχείριση των μερισμάτων της FRANCE TELECOM·

-     τα μέτρα χρηματοοικονομικής στήριξης υπέρ της FRANCE TELECOM.

Όσον αφορά την προσφυγή κατά παραλείψεως, οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι η Επιτροπή ουδέποτε έλαβε θέση ως προς την αιτίαση για την UMTS, η οποία ωστόσο αποτελούσε αντικείμενο της καταγγελίας τους, και ότι το έγγραφο με το οποίο η Επιτροπή απάντησε στην καταγγελία τους στις 11 Δεκεμβρίου 2003 δεν μπορεί να θεωρηθεί ως διατύπωση θέσεως υπό την έννοια του άρθρου 232 της Συνθήκης ΕΚ. Συγκεκριμένα, το έγγραφο αυτό απλώς τονίζει ότι η εξέταση των μέτρων που ενδέχεται να ενέχουν κρατικές ενισχύσεις υπέρ της FRANCE TELECOM αποτελεί μία από τις προτεραιότητες της Επιτροπής, χωρίς να διατυπώνεται άποψη επί του βασίμου της εν λόγω καταγγελίας. Επομένως, λαμβανομένης υπόψη της ελλιπούς αιτιολογίας του, το έγγραφο αυτό δεν μπορεί να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι έχει θέση τέρμα στην παράλειψη.

Όσον αφορά την επικουρικώς ασκηθείσα προσφυγή περί ακυρώσεως της αποφάσεως της 11 Δεκεμβρίου 2003, με την οποία απορρίφθηκε η καταγγελία, οι προσφεύγουσες επικαλούνται τρεις λόγους ακυρώσεως αντλούμενους από:

-     παραβίαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως·

-     προδήλως εσφαλμένη εκτίμηση των άρθρων 87 επ. της Συνθήκης ΕΚ, καθότι η αναδρομική μείωση του ποσού των τελών UMTS, που η ORANGE FRANCE και η SFR είχαν αρχικώς δεσμευθεί να καταβάλουν, πληροί όλες τις προϋποθέσεις ώστε να θεωρηθεί κρατική ενίσχυση·

-     παράβαση των διαδικαστικών κανόνων του άρθρου 88, παράγραφος 3, της Συνθήκης ΕΚ, καθότι η Επιτροπή κακώς αποφάσισε, λαμβανομένων υπόψη των περιστάσεων της υπό κρίση υποθέσεως, να μην κινήσει την προβλεπόμενη στη διάταξη αυτή διαδικασία εξετάσεως.

____________