POSTANOWIENIE SĄDU (czwarta izba)
z dnia 13 stycznia 2015 r.(*)
Postępowanie – Ustalenie kosztów – Oczywista niedopuszczalność
W sprawie T‑159/11 DEP
Marek Marszałkowski, zamieszkały w Sokolnikach (Polska), reprezentowany przez C. Sadkowskiego, radcę prawnego,
strona skarżąca,
przeciwko
Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), reprezentowanemu przez K. Zajfert i D. Walicką, działające w charakterze pełnomocników,
strona pozwana,
w której drugą stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą OHIM, występującą przed Sądem w charakterze interwenienta, jest:
Mar-Ko Fleischwaren GmbH & Co. KG, z siedzibą w Blankenheim (Niemcy), reprezentowana przez adwokata O. Ruhla,
mającej za przedmiot wniosek o ustalenie kosztów w następstwie wyroku z dnia 4 lutego 2013 r., Marszałkowski/OHIM – Mar‑Ko Fleischwaren (WALICHNOWY MARKO) (T‑159/11, EU:T:2013:56),
SĄD (czwarta izba),
w składzie: M. Prek, prezes, I. Labucka i V. Kreuschitz (sprawozdawca), sędziowie,
sekretarz: E. Coulon,
wydaje następujące
Postanowienie
1 Pismem złożonym w dniu 10 marca 2011 r. skarżący, Marek Marszałkowski, wniósł skargę mającą na celu stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 11 stycznia 2011 r. (sprawa R 760/2010‑4), dotyczącej postępowania w sprawie sprzeciwu między Mar‑Ko Fleischwaren GmbH & Co. KG a nim samym.
2 Interwenient, Mar-Ko Fleischwaren GmbH & Co. KG, wstąpił do postępowania, popierając żądania OHIM. Wniósł on do Sądu, podobnie jak OHIM, o oddalenie skargi i o obciążenie skarżącego kosztami postępowania zgodnie z art. 87 § 2 regulaminu postępowania przed Sądem.
3 Wyrokiem z dnia 4 lutego 2013 r., Marszałkowski/OHIM – Mar‑Ko Fleischwaren (WALICHNOWY MARKO) (T‑159/11, EU:T:2013:56) Sąd oddalił skargę i obciążył skarżącego kosztami postępowania.
4 W dniu 9 kwietnia 2013 r. skarżący wniósł do Trybunału odwołanie od tego wyroku w trybie art. 56 statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
5 Postanowieniem z dnia 13 lutego 2014 r., Marszałkowski/OHIM (C‑177/13 P, EU:C:2014:183) Trybunał w części odrzucił odwołanie jako oczywiście niedopuszczalne, a w pozostałym zakresie oddalił je jako oczywiście bezzasadne, jak również obciążył wnoszącego odwołanie kosztami postępowania.
6 Pismem złożonym w sekretariacie Sądu w dniu 30 czerwca 2014 r. interwenient wystąpił na podstawie art. 92 § 1 regulaminu postępowania z wnioskiem o ustalenie kosztów, w którym wnosi do Sądu o ustalenie kosztów podlegających zwrotowi, które miałby pokryć skarżący, na łączną wysokość 2580 EUR, z czego 2090 EUR stanowią koszty związane z postępowaniem w sprawie T‑159/11 przed Sądem, a 490 EUR koszty związane z postępowaniem w sprawie C‑177/13 P przed Trybunałem.
7 Pismem złożonym w sekretariacie Sądu w dniu 20 sierpnia 2014 r. skarżący wskazał, że został wezwany przez interwenienta do zapłaty ryczałtowej sumy 2800 EUR z tytułu kosztów poniesionych w związku z postępowaniami w sprawach T‑159/11 i C‑177/13 P. Skarżący sprecyzował, że jest gotów zaakceptować tę propozycję pod warunkiem podpisania porozumienia, na mocy którego interwenient zrzekłby się jakichkolwiek dalszych roszczeń związanych z kosztami, jednak nie otrzymał jeszcze od interwenienta ostatecznej odpowiedzi w tym względzie.
Co do prawa
8 Na podstawie art. 111 regulaminu postępowania przed Sądem, jeżeli Sąd jest oczywiście niewłaściwy do rozpoznania skargi lub jeżeli skarga jest oczywiście niedopuszczalna, Sąd może, bez dalszych czynności procesowych, podjąć decyzję, wydając postanowienie z uzasadnieniem.
9 W niniejszej sprawie Sąd uznaje, że akta dostarczają mu wystarczających informacji, i na podstawie wyżej wymienionego przepisu postanawia podjąć decyzję bez dokonania dalszych czynności procesowych.
10 Na podstawie art. 92 § 1 regulaminu postępowania w razie sporu dotyczącego kosztów podlegających zwrotowi Sąd, na wniosek zainteresowanej strony i po wysłuchaniu uwag strony przeciwnej, wydaje postanowienie niepodlegające zaskarżeniu.
11 Z powyższego przepisu wynika konieczność ustalenia, czy w niniejszym przypadku istnieje spór dotyczący kosztów podlegających zwrotowi [zob. podobnie postanowienia: z dnia 17 marca 1999 r., NTN/Rada, T‑163/94 (92), EU:T:1999:60, pkt 13; z dnia 18 kwietnia 2012 r., Chabou/OHIM, T‑323/10 DEP, EU:T:2012:185, pkt 9, 10 i przytoczone tam orzecznictwo].
12 W tym względzie wystarczy stwierdzić, że po pierwsze, interwenient wnosi do Sądu o orzeczenie w przedmiocie kosztów podlegających zwrotowi, nie twierdząc nawet, że między nim a skarżącym istnieje spór co do wysokości wspomnianych kosztów lub ich zapłaty, gdyż wniosek o ustalenie kosztów nie został umotywowany i ogranicza się wyłącznie do zestawienia żądanych kosztów wynoszących łącznie 2580 EUR. Przeciwnie, jak wynika z pkt 7 powyżej, skarżący wyraził wolę zaakceptowania wysuwanej przez interwenienta propozycji zapłaty ryczałtowej kwoty 2800 EUR, czyli kwoty przekraczającej nawet tę, o której ustalenie wniesiono we wspomnianym wniosku.
13 Po drugie, w zakresie, w jakim interwenient domaga się zapłaty kwoty 490 EUR tytułem podlegających zwrotowi kosztów poniesionych w związku z postępowaniem przed Trybunałem, z łącznej lektury art. 92 regulaminu postępowania przed Sądem i art. 145 regulaminu postępowania przed Trybunałem wynika, że Sąd jest oczywiście niewłaściwy do rozpoznania takiego wniosku.
14 Z powyższego wynika, że wniosek należy odrzucić jako oczywiście niedopuszczalny.
W przedmiocie kosztów
15 Zważywszy, że niniejszy wniosek o ustalenie kosztów ma charakter oczywiście przedwczesny i nie został umotywowany oraz że skarżący nie wniósł o zasądzenie kosztów, należy postanowić, iż interwenient i skarżący pokryją własne koszty związane z niniejszym postępowaniem, zgodnie z art. 87 § 3 regulaminu postępowania.
Z powyższych względów
SĄD (czwarta izba)
postanawia, co następuje:
1) Wniosek o ustalenie kosztów zostaje odrzucony jako oczywiście niedopuszczalny.
2) Mar-Ko Fleischwaren GmbH & Co. KG i Marek Marszałkowski pokrywają własne koszty związane z niniejszym postępowaniem.
Sporządzono w Luksemburgu w dniu 13 stycznia 2015 r.