Sprawa T‑240/10

Węgry

przeciwko

Komisji Europejskiej

Zbliżanie ustawodawstw – Zamierzone uwalnianie GMO do środowiska – Procedura udzielania zezwoleń na dopuszczenie do obrotu – Opinie naukowe EFSA – Komitologia – Procedura regulacyjna – Naruszenie istotnych wymogów proceduralnych – Podniesienie z urzędu

Streszczenie – Wyrok Sądu (pierwsza izba w składzie powiększonym) z dnia 13 grudnia 2013 r.

1.      Skarga o stwierdzenie nieważności – Zarzuty – Naruszenie istotnych wymogów proceduralnych – Brak kompetencji instytucji wydającej zaskarżony akt – Badanie z urzędu przez sąd – Przesłanka – Przestrzeganie zasady kontradyktoryjności

(art. 263 TFUE)

2.      Skarga o stwierdzenie nieważności – Zarzuty – Naruszenie istotnych wymogów proceduralnych – Zakres – Naruszenie przepisów postępowania – Procedura udzielania zezwoleń na dopuszczenie do obrotu organizmów zmodyfikowanych genetycznie – Brak przedłożenia przez Komisję zmienionych projektów decyzji w przedmiocie zezwolenia właściwym komitetom regulacyjnym – Zaliczenie – Konsekwencje – Nieważność tych decyzji w przedmiocie zezwolenia

(art. 263 akapit drugi TFUE, art. 264 akapit pierwszy TFUE; rozporządzenie nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady; dyrektywa 2001/18 Parlamentu Europejskiego i Rady; decyzja Rady 1999/468, art. 5)

3.      Prawo Unii Europejskiej – Wykładnia – Akty instytucji – Uzasadnienie – Uwzględnienie – Decyzje oparte na opiniach organu naukowego – Włączenie przedmiotowych opinii w uzasadnienie tych decyzji

1.      Naruszenie istotnych wymogów proceduralnych w rozumieniu art. 263 TFUE jest bezwzględną przesłanką procesową, którą sąd Unii powinien zbadać z urzędu. To samo dotyczy zarzutu braku kompetencji w rozumieniu wskazanego artykułu. Ponadto ciążący na sądzie Unii obowiązek zbadania z urzędu bezwzględnej przesłanki procesowej powinien być wykonywany przy poszanowaniu zasady kontradyktoryjności.

(por. pkt 70, 71)

2.      Naruszenie przepisu proceduralnego stanowi naruszenie istotnych wymogów proceduralnych, jeśli w wypadku postąpienia zgodnie z tym przepisem wynik procedury lub treść wydanego aktu mogłyby być zasadniczo odmienne.

Jeżeli chodzi o zaproponowane przez Komisję środki dotyczące dopuszczenia do obrotu organizmów zmodyfikowanych genetycznie, to powinny one zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną ustanowioną w art. 5 decyzji 1999/468 ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji. Procedura ta przewiduje po stronie Komisji obowiązek przedłożenia projektu środków właściwemu komitetowi regulacyjnemu.

Zatem w sytuacji, gdy należy uznać, że wynik procedury udzielania zezwoleń na dopuszczenie do obrotu organizmów zmodyfikowanych genetycznie lub treść wydanych w przedmiocie zezwolenia decyzji mogłyby być zasadniczo odmienne, gdyby Komisja postępowała zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 5 decyzji 1999/468, Komisja wydając decyzje w przedmiocie zezwolenia na dopuszczenie do obrotu bez przedłożenia właściwym komitetom regulacyjnym zmienionych projektów tych decyzji w przedmiocie zezwolenia, narusza swe obowiązki proceduralne wynikające z art. 5 decyzji 1999/468, a także z odsyłających do niego przepisów dyrektywy 2001/18 w sprawie zamierzonego uwalniania do środowiska organizmów zmodyfikowanych genetycznie i uchylającej dyrektywę Rady 90/220/EWG i rozporządzenia nr 1829/2003 w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy, a tym samym, dopuszcza się naruszenia istotnych wymogów proceduralnych w rozumieniu art. 263 akapit drugi TFUE, które Sąd powinien podnieść z urzędu. Oznacza to, że zgodnie z art. 264 akapit pierwszy TFUE tego rodzaju decyzje są w całości dotknięte sankcją nieważności.

(por. pkt 80, 84, 85, 87)

3.      Część normatywną aktu należy interpretować w świetle motywów, które leżały u podstaw jego wydania i od których nie może on zostać oderwany, gdyż akt ten stanowi całość. Instytucja, opierając się w swych decyzjach na opiniach organu naukowego, włącza treść tych opinii w ocenę leżącą u podstaw wydania tych decyzji oraz w ich uzasadnienie.

(por. pkt 90, 91)