Προσφυγή της 28ης Ιανουαρίου 2013 - 1. garantovaná κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-42/13)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: 1. garantovaná a.s. (Μπρατισλάβα, Σλοβακία) (εκπρόσωποι: M. Powell, Solicitor, G. Forwood, Barrister, M. Staroň και P. Hodál, δικηγόροι)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να ακυρώσει το έγγραφο της Επιτροπής της 21ης Δεκεμβρίου 2012, στην υπόθεση COMP/39.396 - Ανθρακασβέστιο, καθόσον:
- εφαρμόζει επιτόκιο 4,5% στις περιόδους κατά τις οποίες το Γενικό Δικαστήριο, αφενός, ανέστειλε την εφαρμογή του άρθρου 2 της αποφάσεως της Επιτροπής C(2009) 5791 τελικό, της 22ας Ιουλίου 2009, στην υπόθεση COMP/39.396 - Αντιδραστήρια με βάση το ανθρακασβέστιο και το μαγνήσιο για τη χαλυβουργία και τη βιομηχανία φυσικού αερίου, στο μέτρο που αφορά την προσφεύγουσα, και, αφετέρου, ανέστειλε την υποχρέωση της προσφεύγουσας να συστήσει τραπεζική εγγύηση προκειμένου να αποφύγει την άμεση καταβολή του προστίμου που της είχε επιβληθεί με το άρθρο 2 της αποφάσεως αυτής,
- καθορίζει το οφειλόμενο την 25η Ιανουαρίου 2013 υπόλοιπο, το οποίο καλύπτει το πρόστιμο και τόκους υπερημερίας, στο ποσό των 20 293 586,60 ευρώ,
- γνωστοποιεί στην προσφεύγουσα ότι οφείλει, το αργότερο έως τις 25 Ιανουαρίου 2013, είτε να καταβάλει προσωρινώς το ποσό των 20 293 586,60 ευρώ είτε να συστήσει αποδεκτή τραπεζική εγγύηση καλύπτουσα το ποσό αυτό,
να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της προσφυγής η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους.
Με τον πρώτο λόγο, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή δεν στηριζόταν σε καμία νομική βάση για την επιβολή τόκων, κατά την περίοδο την οποία κάλυπτε η διάταξη ασφαλιστικών μέτρων που εκδόθηκε ex parte στις 20 Οκτωβρίου 2009, καθόσον η διάταξη αυτή ανέστειλε την εφαρμογή του άρθρου 2 της αποφάσεως C(2009) 5791 στο μέτρο που αφορούσε την προσφεύγουσα. Κατά συνέπεια, το πρόστιμο δεν κατέστη "ληξιπρόθεσμο", κατά την έννοια του άρθρου 79, στοιχείο γ΄, των κανόνων εφαρμογής . Δυνάμει της αρχής ότι το παρεπόμενο ακολουθεί το κύριο, τόκοι επί του ποσού του προστίμου μπορούν να οφείλονται μόνον από την ημερομηνία κατά την οποία το πρόστιμο καθίσταται απαιτητό.
Με τον δεύτερο λόγο, η προσφεύγουσα διατείνεται ότι, κατά την περίοδο που καλύπτει η διάταξη ασφαλιστικών μέτρων, η επιβολή τόκων υπερημερίας με επιτόκιο 4,5% παραβιάζει την αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης της προσφεύγουσας, στο μέτρο που η διάταξη ασφαλιστικών μέτρων της 2ας Μαρτίου 2011 ανέστειλε την υποχρέωση της προσφεύγουσας να συστήσει τραπεζική εγγύηση προκειμένου να αποφύγει την άμεση καταβολή του προστίμου που της είχε επιβληθεί με το άρθρο 2 της αποφάσεως C(2009) 5791. Με τον τρόπο αυτό η προσφεύγουσα περιήλθε στην ίδια θέση στην οποία θα βρισκόταν εάν είχε συστήσει την τραπεζική εγγύηση. Συνεπώς, η προσφεύγουσα δικαιούνταν να επικαλεστεί τη δικαιολογημένη εμπιστοσύνη που της προκάλεσε το έγγραφο της Επιτροπής της 24ης Ιουλίου 2009, με το οποίο της κοινοποιήθηκε η απόφαση C(2009) 5791, ότι οι τόκοι επί του ποσού του προστίμου θα καταβάλλονταν βάσει του επιτοκίου που προβλέπει το άρθρο 86, παράγραφος 5, των κανόνων εφαρμογής.
Με τον τρίτο λόγο, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η επιβολή τόκων υπερημερίας με επιτόκιο 4,5%, κατά τις καλυπτόμενες από τις διατάξεις ασφαλιστικών μέτρων περιόδους, καταλύει την πρακτική αποτελεσματικότητα των διατάξεων αυτών, στο μέτρο που σκοπός των δύο επιτοκίων που προβλέπει το άρθρο 86, παράγραφοι 2, στοιχείο β΄, και 5, των κανόνων εφαρμογής είναι, αφενός, η παροχή κινήτρων στις επιχειρήσεις να συστήσουν τραπεζική εγγύηση και, αφετέρου, η επιβολή κυρώσεων στις επιχειρήσεις που αρνούνται να καταβάλουν το πρόστιμο όταν αυτό καθίσταται απαιτητό ή να συστήσουν κατάλληλη τραπεζική εγγύηση. Δεν έπρεπε να επιβληθούν σε βάρος της προσφεύγουσας κυρώσεις διά της εφαρμογής ενός επιτοκίου κυρωτικού χαρακτήρα για τον λόγο ότι δεν παρέσχε τραπεζική εγγύηση, υπό περιστάσεις κατά τις οποίες το Γενικό Δικαστήριο, αφενός, είχε αναστείλει την εκτέλεση του προστίμου και, αφετέρου, είχε κρίνει ότι ήταν αντικειμενικώς αδύνατο για την προσφεύγουσα να συστήσει τραπεζική εγγύηση.
Με τον τέταρτο λόγο, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η επιβολή τόκων υπερημερίας με επιτόκιο 4,5%, κατά τις καλυπτόμενες από τις διατάξεις ασφαλιστικών μέτρων περιόδους, παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας. Θα ήταν δυσανάλογη η επιβολή κυρώσεων σε βάρος της προσφεύγουσας, διά της επιβολής τόκων βάσει του προβλεπομένου στο άρθρο 86, παράγραφος 2, στοιχείο β΄, των κανόνων εφαρμογής επιτοκίου, υπό περιστάσεις κατά τις οποίες, αφενός, το πρόστιμο δεν ήταν απαιτητό και, αφετέρου, ο δικαστής της Ένωσης είχε αποφανθεί ότι η προσφεύγουσα δεν ήταν σε θέση να καταβάλει το πρόστιμο ή να συστήσει κατάλληλη τραπεζική εγγύηση.
____________1 - Κανονισμός (ΕΚ, Ευρατόμ) 2342/2002 της Επιτροπής, της 23ης Δεκεμβρίου 2002, για τη θέσπιση των κανόνων εφαρμογής του κανονισμού (EK, Ευρατόμ) 1605/2002 του Συμβουλίου, για τη θέσπιση του Δημοσιονομικού Κανονισμού που εφαρμόζεται στο γενικό προϋπολογισμό των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΕΕ L 357, σ. 1), όπως έχει τροποποιηθεί.