WYROK SĄDU (druga izba)
z dnia 15 lipca 2015 r.(*)
Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku – Rejestracja międzynarodowa wskazująca Wspólnotę Europejską – Graficzny znak towarowy HOT – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Brak charakteru opisowego – Charakter odróżniający – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 – Artykuł 75 zdanie drugie rozporządzenia nr 207/2009 – Odwołanie wzajemne w postępowaniu przed izbą odwoławczą – Artykuł 8 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 216/96 – Skarga wzajemna w postępowaniu przed Sądem – Artykuł 134 § 3 regulaminu postępowania z dnia 2 maja 1991 r.
W sprawie T‑611/13
Australian Gold LLC, z siedzibą w Indianapolis, Indiana (Stany Zjednoczone), reprezentowana przez adwokatów A. von Mühlendahla i H. Hartwiga,
strona skarżąca,
przeciwko
Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), reprezentowanemu przez A. Poch i S. Hannego, działających w charakterze pełnomocników,
strona pozwana,
w której drugą stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą OHIM, występującą przed Sądem w charakterze interwenienta, jest
Effect Management & Holding GmbH, z siedzibą w Vöcklabruck (Austria), reprezentowana przez adwokata H. Perneza,
mającej za przedmiot skargę na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 10 września 2013 r. (sprawa R 1881/2012‑4), dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między Australian Gold LLC a Effect Management & Holding GmbH,
SĄD (druga izba),
w składzie: M.E. Martins Ribeiro, prezes, S. Gervasoni (sprawozdawca) i L. Madise, sędziowie,
sekretarz: J. Weychert, administrator,
po zapoznaniu się ze skargą złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 21 listopada 2013 r.,
po zapoznaniu się z odpowiedzią na skargę złożoną przez OHIM w sekretariacie Sądu w dniu 15 lipca 2014 r.,
po zapoznaniu się z odpowiedzią interwenienta na skargę złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 21 lipca 2014 r.,
po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 27 lutego 2015 r.,
wydaje następujący
Wyrok
Okoliczności powstania sporu
1 Interwenient, Effect Management & Holding GmbH, jest właścicielem rejestracji międzynarodowej wskazującej Wspólnotę Europejską, dokonanej w Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (WIPO) w dniu 13 sierpnia 2009 r. w odniesieniu do następującego oznaczenia graficznego:
2 W dniu 12 listopada 2009 r. rejestrację tę zgłoszono do Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), który decyzją z dnia 26 listopada 2010 r. udzielił na omawiane oznaczenie prawa ochronnego na terytorium Unii dla towarów z klas 3 i 5 w rozumieniu Porozumienia nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków z dnia 15 czerwca 1957 r., ze zmianami, odpowiadających następującemu opisowi:
– klasa 3: „środki wybielające i inne substancje stosowane w praniu; środki do czyszczenia, polerowania, szorowania i ścierania; mydła; produkty perfumeryjne, olejki eteryczne, kosmetyki, w szczególności szampony, żele pod prysznic, balsamy do ciała, olejki do masażu, żele, kremy do twarzy”;
– klasa 5: „środki higieniczne do celów medycznych; dodatki odżywcze do celów leczniczych; środki nawilżające do celów farmaceutycznych”.
3 W dniu 6 kwietnia 2011 r. skarżąca, Australian Gold LLC, wniosła o unieważnienie prawa do spornego znaku towarowego na podstawie art. 52 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1).
4 Decyzją z dnia 10 sierpnia 2012 r. Wydział Unieważnień OHIM uwzględnił częściowo ten wniosek i unieważnił prawo do spornego znaku towarowego dla „środków wybielających i innych substancji stosowanych w praniu; mydeł; produktów perfumeryjnych, olejków eterycznych, kosmetyków, w szczególności szamponów, żeli pod prysznic, balsamów do ciała, olejków do masażu, żeli, kremów do twarzy” należących do klasy 3, a także dla „dodatków odżywczych do celów leczniczych; środków nawilżających do celów farmaceutycznych” należących do klasy 5.
5 W dniu 10 października 2012 r. interwenient złożył w OHIM odwołanie od decyzji Wydziału Unieważnień w zakresie, w jakim uwzględniono w niej wniosek o unieważnienie prawa do spornego znaku towarowego. W odpowiedzi na odwołanie, złożonej w dniu 20 lutego 2013 r., skarżąca wniosła odwołanie wzajemne od decyzji Wydziału Unieważnień w zakresie, w jakim ta decyzja była dla niej niekorzystna.
6 Decyzją z dnia 10 września 2013 r. (zwaną dalej „zaskarżoną decyzją”) Czwarta Izba Odwoławcza OHIM uchyliła w części decyzję Wydziału Unieważnień, w zakresie, w jakim unieważniono nią prawo do spornego znaku towarowego dla „środków wybielających i innych substancji stosowanych w praniu; mydeł; produktów perfumeryjnych, olejków eterycznych, kosmetyków, w szczególności szamponów, żeli pod prysznic, balsamów do ciała, olejków do masażu, kremów do twarzy”, a także dla „dodatków odżywczych do celów leczniczych”. Uznała ona bowiem, że słowny element „hot” wskazanego znaku nie ma charakteru opisowego i odróżniającego względem rozpatrywanych towarów (pkt 13–42 zaskarżonej decyzji). Ponadto, potwierdziwszy ustalenia Wydziału Unieważnień dotyczące „olejków do masażu, żeli” oraz „środków nawilżających do celów farmaceutycznych”, Izba ta zmieniła zaskarżoną decyzję, unieważniając prawo do tego znaku tylko w odniesieniu do „olejków do masażu, żeli” należących do klasy 3 oraz „środków nawilżających do celów farmaceutycznych” należących do klasy 5 (pkt 47 zaskarżonej decyzji). Stwierdziła ona także, że uwagi skarżącej złożone w odpowiedzi na odwołanie interwenienta, zawierające odwołanie wzajemne, o którym mowa wyżej, zostały złożone po terminie, w związku z czym pozostawiła je bez rozpoznania (pkt 44–46 zaskarżonej decyzji).
Żądania stron
7 Skarżąca wnosi w istocie do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim uchylono nią decyzję Wydziału Unieważnień i nie rozpatrzono zasadności jej odwołania wzajemnego;
– oddalenie odwołania interwenienta od decyzji Wydziału Unieważnień;
– obciążenie OHIM i interwenienta kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi przez skarżącą w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą.
8 OHIM wnosi do Sądu o:
– oddalenie skargi;
– obciążenie skarżącej kosztami postępowania.
9 Interwenient wnosi w istocie do Sądu o:
– utrzymanie w mocy zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim uchylono nią decyzję Wydziału Unieważnień;
– zmianę zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim unieważniono w niej prawo do spornego znaku towarowego w odniesieniu do „olejków do masażu, żeli” oraz „środków nawilżających do celów farmaceutycznych”;
– utrzymanie w mocy decyzji Wydziału Unieważnień w zakresie, w jakim nie uwzględniono w niej wniosku o unieważnienie prawa do znaku towarowego w odniesieniu do „środków do czyszczenia, polerowania, szorowania i ścierania” oraz „środków higienicznych do celów medycznych”.
– obciążenie skarżącej kosztami postępowania.
10 Na rozprawie, w odpowiedzi na pytanie Sądu, która została wpisana do protokołu, interwenient potwierdził, że poprzez żądania pierwsze i trzecie zmierza do oddalenia skargi.
Co do prawa
11 Na poparcie skargi skarżąca podnosi w istocie trzy zarzuty, dotyczące, po pierwsze, naruszenia prawa do bycia wysłuchanym w rozumieniu art. 75 zdanie drugie rozporządzenia nr 207/2009; po drugie, naruszenia art. 8 ust. 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 216/96 z dnia 5 lutego 1996 r. ustanawiającego regulamin wewnętrzny izb odwoławczych OHIM (Dz.U. L 28, s. 11), ze zmianami; oraz po trzecie, naruszenia art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 207/2009.
12 Interwenient z kolei, domagając się od Sądu zmiany zaskarżonej decyzji, powołuje się na art. 134 § 3 regulaminu postępowania przed Sądem z dnia 2 maja 1991 r., który to przepis daje mu możliwość żądania w odpowiedzi na skargę uchylenia lub zmiany decyzji Izby Odwoławczej w zakresie nieuwzględnionym w skardze. Skarżąca i OHIM nie skorzystały z przewidzianej w art. 135 § 3 regulaminu postępowania przed Sądem z dnia 2 maja 1991 r. możliwości przedłożenia pisma, którego treść ogranicza się do odpowiedzi na żądania przedstawione po raz pierwszy w odpowiedzi interwenienta na skargę, i ustosunkowały się do wspomnianego wniosku interwenienta na rozprawie – zgodnie z zasadą kontradyktoryjności. Zgodnie z tą zasadą również interwenient miał na rozprawie możliwość przedstawienia argumentów w odpowiedzi na zarzuty skarżącej i OHIM.
13 Na poparcie wniosku złożonego na podstawie art. 134 § 3 regulaminu postępowania przed Sądem z dnia 2 maja 1991 r. interwenient powołuje jedyny zarzut, dotyczący naruszenia art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 207/2009. Argumenty podniesione na poparcie tego zarzutu zostaną zbadane łącznie z argumentami wysuniętymi przez skarżącą na poparcie zarzutu trzeciego.
W przedmiocie wysuniętego przez skarżącą zarzutu dotyczącego naruszenia art. 75 zdanie drugie rozporządzenia nr 207/2009
14 Skarżąca podnosi, że Izba Odwoławcza popełniła błąd, odrzucając, jako złożone po terminie, jej uwagi przedstawione w odpowiedzi na odwołanie interwenienta wniesione do Izby Odwoławczej. Zważywszy na to, że uwagi te zawierały argumenty zmierzające do zakwestionowania odwołania wniesionego do Izby Odwoławczej, jak też przytoczone na poparcie tych argumentów orzeczenie Bundespatentgericht (federalnego sądu patentowego, Niemcy), wydając rozstrzygnięcie w przedmiocie odwołania bez ustosunkowania się do tych argumentów i tego dowodu Izba Odwoławcza naruszyła art. 75 zdanie drugie rozporządzenia nr 207/2009.
15 Należy stwierdzić, podobnie jak zauważył OHIM w odpowiedzi na skargę, że Izba Odwoławcza błędnie uznała, iż uwagi skarżącej zostały złożone z uchybieniem terminu.
16 Otóż w dniu 20 grudnia 2012 r. skarżąca otrzymała od OHIM pismo, w którym OHIM zawiadomił ją o odwołaniu, jakie interwenient wniósł do Izby Odwoławczej. Pismo OHIM zawierało pouczenie o terminie dwóch miesięcy na przedstawienie uwag w przedmiocie tego odwołania. A więc na gruncie zasady 65 ust. 1 w związku z zasadą 70 ust. 2 i 4 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. wykonującego rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 303, s. 1), ze zmianami, termin ten upływał w dniu 20 lutego 2013 r., nie zaś w dniu 19 lutego 2013 r., jak stwierdziła Izba Odwoławcza w zaskarżonej decyzji (pkt 45). Skoro uwagi skarżącej zostały przedstawione w dniu 20 lutego 2013 r., Izba Odwoławcza nie mogła ich nie uwzględnić jako złożonych z uchybieniem terminu. W efekcie Izba Odwoławcza wydała rozstrzygnięcie w przedmiocie odwołania interwenienta bez uwzględnienia uwag skarżącej, naruszając w ten sposób art. 75 zdanie drugie rozporządzenia nr 207/2009.
17 OHIM twierdzi jednak, że owa nieprawidłowość jest w niniejszej sprawie bez znaczenia, gdyż po rozpatrzeniu argumentacji skarżącej Izba Odwoławcza i tak oddaliłaby ją jako bezzasadną.
18 Z orzecznictwa dotyczącego art. 75 zdanie drugie rozporządzenia nr 207/2009 wynika bowiem, że naruszenie tego przepisu, którego celem jest ochrona prawa do obrony i który stanowi, że decyzje OHIM „opierają się wyłącznie na przyczynach lub materiale dowodowym, co do których strony zainteresowane miały możliwość przedstawiania swoich uwag [na podstawach, w odniesieniu do których strony miały możliwość wypowiedzenia się]”, może prowadzić do uchybień w postępowaniu administracyjnym tylko wtedy, gdy zostanie wykazane, że gdyby nie doszło do naruszenia tych przepisów, postępowanie miałoby inny wynik [zob. wyrok z dnia 12 maja 2009 r., Jurado Hermanos/OHIM (JURADO), T‑410/07, Zb.Orz., EU:T:2009:153, pkt 32 i przytoczone tam orzecznictwo].
19 W rozpatrywanym przypadku nie wykazano, że gdyby Izba Odwoławcza uwzględniła argumenty i dowód przedstawione w uwagach skarżącej złożonych w odpowiedzi na odwołanie, jej rozstrzygnięcie byłoby inne.
20 Z jednej strony w swoich uwagach skarżąca ograniczyła się do odesłania do argumentacji, którą zaprezentowała przez Wydziałem Unieważnień, oraz do zacytowania pewnych fragmentów jego decyzji. Tak więc, skoro Izba Odwoławcza zobowiązana jest w swoim rozstrzygnięciu uwzględnić wszystkie okoliczności faktyczne i prawne, na które zainteresowana strona powołała się w toku postępowania przed składem orzekającym w pierwszej instancji [zob. podobnie wyrok z dnia 10 lipca 2006 r., La Baronia de Turis/OHIM – Baron Philippe de Rothschild (LA BARONNIE), T‑323/03, Zb.Orz., EU:T:2006:197, pkt 56–58 i przytoczone tam orzecznictwo], nie można uznać, że Izba Odwoławcza nie uwzględniła argumentu podniesionego przez skarżącą w jej uwagach, który mógłby prowadzić do zajęcia przez nią odmiennego stanowiska.
21 Z drugiej strony z utrwalonego orzecznictwa wynika, że OHIM nie jest związany orzeczeniami i decyzjami, które zapadły na szczeblu państw członkowskich, chociaż może je wziąć pod uwagę [zob. wyrok z dnia 21 marca 2013 r., Event/OHIM – CBT Comunicación Multimedia (eventer EVENT MANAGEMENT SYSTEMS), T‑353/11, EU:T:2013:147, pkt 58 i przytoczone tam orzecznictwo]. Izba Odwoławcza miała zatem prawo uznać w pkt 42 zaskarżonej decyzji, nie popełniając w tym względzie błędu, że nie musi uwzględniać decyzji organów administracji krajowej i orzeczeń sądów krajowych (zob. pkt 60–65 poniżej). Z tego względu nie można uznać, że dopuszczenie przez Izbę Odwoławczą w charakterze dowodu orzeczenia Bundespatentgericht, które skarżąca załączyła do swoich uwag, oraz fragmentów tego orzeczenia zacytowanych w tych uwagach, mogło doprowadzić do przyjęcia w okolicznościach rozpatrywanego przypadku odmiennego rozstrzygnięcia [zob. podobnie wyrok z dnia 27 września 2012 r., Tuzzi fashion/OHIM – El Corte Inglés (Emidio Tucci), T‑535/08, EU:T:2012:495, pkt 91].
22 Zarzut dotyczący art. 75 zdanie drugie rozporządzenia nr 207/2009 należy w związku z tym oddalić.
W przedmiocie wysuniętego przez skarżącą zarzutu dotyczącego naruszenia art. 8 ust. 3 rozporządzenia nr 216/96
23 Skarżąca podnosi, że nieprawidłowe odrzucenie jej uwag przedstawionych w odpowiedzi na odwołanie interwenienta w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą jako wniesionych po terminie narusza też art. 8 ust. 3 rozporządzenia nr 216/96, z tego względu, że jej uwagi zawierały odwołanie wzajemne, w którym domagała się częściowego uchylenia decyzji Wydziału Unieważnień, które to odwołanie Izba Odwoławcza pozostawiła bez rozpoznania.
24 Należy w tym względzie przypomnieć, że Izba Odwoławcza błędnie uznała, iż uwagi skarżącej zostały złożone z uchybieniem terminu (zob. pkt 15 i 16 powyżej).
25 Ponadto zgodnie z treścią art. 8 ust. 3 rozporządzenia nr 216/96 „w postępowaniach inter partes strona pozwana może w swojej odpowiedzi domagać się unieważnienia lub zmiany zaskarżonej decyzji w kwestii niepodniesionej w odwołaniu”.
26 Wynika stąd, że wskutek nierozpatrzenia wniosku o stwierdzenie częściowej nieważności decyzji Wydziału Unieważnień zawartego w uwagach skarżącej Izba Odwoławcza naruszyła art. 8 ust. 3 rozporządzenia nr 216/96. W rezultacie zarzut oparty na naruszeniu tego przepisu należy uwzględnić.
W przedmiocie wysuniętych przez skarżącą i interwenienta zarzutów dotyczących naruszenia art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 207/2009
27 W zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza przeanalizowała różne znaczenia słowa „hot” użytego w kontekście „środków wybielających i innych substancji stosowanych w praniu; mydeł; produktów perfumeryjnych, olejków eterycznych, kosmetyków, w szczególności szamponów, żeli pod prysznic, balsamów do ciała, kremów do twarzy” oraz „dodatków odżywczych do celów leczniczych”, które może między innymi oznaczać wysoką temperaturę, ostry smak lub też ekscytację, i doszła do wniosku, że sporny znak towarowy nie ma charakteru opisowego, jeśli chodzi o te towary (pkt 15–34 zaskarżonej decyzji). Uznała natomiast, że w przypadku „olejków do masażu, żeli” i „środków nawilżających do celów farmaceutycznych” omawiany znak towarowy miał taki charakter, ponieważ towary te są używane na ciepło lub wywołują efekt cieplny (pkt 17 zaskarżonej decyzji). W jej ocenie w przypadku towarów innych niż te, dla których znak ten ma charakter opisowy, czyli „olejków do masażu, żeli” i „środków nawilżających do celów farmaceutycznych”, znak ten ma charakter odróżniający, gdyż mimo niejednoznacznych pozytywnych skojarzeń, jakie wywołuje, jego skrótowość sprawia, że odbiorcy nie będą go postrzegać w charakterze sloganu reklamowego (pkt 36–41 zaskarżonej decyzji). Izba Odwoławcza powtórzyła wreszcie, że nie jest związana decyzjami i orzeczeniami organów krajowych, które zapadły w odniesieniu do tego samego znaku towarowego (pkt 10 i 42 zaskarżonej decyzji).
28 Ani skarżąca, ani interwenient nie kwestionują pominięcia przez Izbę Odwoławczą prostokątnej ramki otaczającej słowo „hot” służącej do graficznego przedstawienia tego słowa, ani też skoncentrowania analizy charakteru opisowego i odróżniającego spornego znaku towarowego wyłącznie na słowie „hot” (pkt 13 zaskarżonej decyzji). Nie kwestionują też decyzji o przeprowadzeniu analizy tego słowa w odniesieniu do listy towarów sformułowanej w języku francuskim, jako że w tym właśnie języku dokonano międzynarodowej rejestracji (pkt 10 zaskarżonej decyzji).
29 Natomiast zarówno skarżąca, jak i interwenient na poparcie swojej skargi wzajemnej, kwestionują niekorzystne dla nich ustalenia Izby Odwoławczej odnoszące się do charakteru opisowego i odróżniającego spornego znaku towarowego. Skarżąca nie zgadza się też z nieuwzględnieniem decyzji i orzeczeń organów krajowych, które zapadły w odniesieniu do tego samego znaku.
W przedmiocie zarzutów szczegółowych dotyczących charakteru opisowego spornego znaku towarowego
30 W ocenie skarżącej, wbrew temu, co stwierdziła Izba Odwoławcza, z zasad dotyczących oceny charakteru opisowego znaków towarowych wynika, że znak tworzony przez słowo „hot” ma charakter opisowy względem wszystkich „środków wybielających i innych substancji stosowanych w praniu; mydeł; produktów perfumeryjnych, olejków eterycznych, kosmetyków, w szczególności szamponów, żeli pod prysznic, balsamów do ciała, kremów do twarzy” oraz „dodatków odżywczych do celów leczniczych”. Otóż słowo „hot”, wskazujące na temperaturę tych towarów lub temperaturę ich używania, jest objaśnieniem, które może być stosowane w przypadku wszystkich rozpatrywanych towarów. Zdaniem skarżącej pozostałe znaczenia słowa „hot”, w tym między innymi „będący w modzie”, „pociągający”, „seksowny”, także mogą być stosowane względem omawianych towarów.
31 Z kolei interwenient nie zgadza się z ustaleniem Izby Odwoławczej, że sporny znak towarowy ma charakter opisowy w stosunku do „olejków do masażu, żeli” (klasa 3) oraz „środków nawilżających do celów farmaceutycznych” (klasa 5). Jego zdaniem chociaż środki nawilżające do celów farmaceutycznych wywołują uczucie gorąca lub efekt cieplny, nie to jest ich podstawowym celem; dalej – żele wywołujące efekt cieplny należą do klasy 5, a nie do klasy 3; wreszcie – uczucie ciepła powstające w trakcie masażu powstaje wskutek tarcia dłoni i nie jest wywoływane przez sam olejek do masażu.
32 Należy w tym względzie przypomnieć, że zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009 nie są rejestrowane „znaki towarowe, które składają się wyłącznie z oznaczeń lub wskazówek mogących służyć w obrocie do oznaczania rodzaju, jakości, ilości, przeznaczenia, wartości, pochodzenia geograficznego lub czasu produkcji towaru lub świadczenia usługi, lub innych właściwości towarów lub usług”.
33 Zgodnie z orzecznictwem art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009 uniemożliwia zarezerwowanie oznaczeń lub wskazówek, o których w nim mowa, dla jednego przedsiębiorstwa poprzez dokonanie ich rejestracji jako znaków towarowych. Zadaniem tego przepisu jest ochrona leżącego w interesie ogółu celu, jakim jest zapewnienie, by tego rodzaju oznaczenia lub wskazówki mogły być swobodnie używane przez wszystkich [wyroki: z dnia 23 października 2003 r., OHIM/Wrigley, C‑191/01 P, Rec, EU:C:2003:579, pkt 31; z dnia 27 lutego 2002 r., Ellos/OHIM (ELLOS), T‑219/00, Rec, EU:T:2002:44, pkt 27; z dnia 2 maja 2012 r., Universal Display/OHIM (UniversalPHOLED), T‑435/11, EU:T:2012:210, pkt 14].
34 Ponadto oznaczenia lub wskazówki mogące służyć w obrocie do oznaczania cech towaru lub usługi, dla których wnosi się o rejestrację, są uznawane zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009 za nienadające się do wypełniania podstawowej funkcji znaku towarowego, która polega na wskazywaniu pochodzenia handlowego towaru lub usługi, aby umożliwić w ten sposób konsumentowi nabywającemu towar lub usługę oznaczone danym znakiem towarowym dokonanie przy późniejszym zakupie takiego samego wyboru – jeśli doświadczenie okazało się pozytywne – lub dokonanie odmiennego wyboru – jeśli było ono negatywne (ww. w pkt 33 wyroki OHIM/Wrigley, EU:C:2003:579, pkt 30; UniversalPHOLED, EU:T:2012:210, pkt 15).
35 Z powyższego wynika, że aby oznaczenie zostało objęte zakazem przewidzianym przez ten przepis, musi ono mieć wystarczająco bezpośredni i konkretny związek z rozważanymi produktami lub usługami, który może pozwolić danemu kręgowi odbiorców natychmiast i bez głębszego zastanowienia dostrzec w nim opis tych towarów lub usług, lub jednej z ich cech (zob. ww. w pkt 33 wyrok UniversalPHOLED, EU:T:2012:210, pkt 16 i przytoczone tam orzecznictwo).
36 Wreszcie należy przypomnieć, że ocenę opisowego charakteru oznaczenia przeprowadzić można wyłącznie poprzez odniesienie, po pierwsze, do sposobu jego odbioru przez dany krąg odbiorców, a po drugie, do danych towarów lub usług [zob. wyrok z dnia 7 czerwca 2005 r., Münchener Rückversicherungs-Gesellschaft/OHIM (MunichFinancial Services), T‑316/03, Zb.Orz., EU:T:2005:201, pkt 26 i przytoczone tam orzecznictwo].
37 W rozpatrywanym przypadku Izba Odwoławcza uznała, że kręgiem odbiorców właściwym dla oceny sposobu postrzegania opisowego charakteru zgłoszonego oznaczenia jest konsument angielskojęzyczny (pkt 14 zaskarżonej decyzji). Należy zgodzić się z taką definicją właściwego kręgu odbiorców, która nie została też zakwestionowana przez skarżącą i interwenienta.
– W przedmiocie podnoszonego przez skarżącą i interwenienta braku opisowego charakteru spornego znaku towarowego względem „olejków do masażu, żeli” i „środków nawilżających do celów farmaceutycznych”
38 Argumenty wysunięte przez interwenienta na poparcie tezy, że sporny znak towarowy nie ma charakteru opisowego względem „olejków do masażu, żeli” i „środków nawilżających do celów farmaceutycznych”, należy oddalić.
39 Jest oczywiste, że, jak trafnie podnosi interwenient, słowo „hot”, które odnosi się do wysokiej temperatury, nie opisuje warunków termicznych, w jakich używane są dane towary. Towarów tych można bowiem używać zarówno w temperaturach wysokich, jak i w niskich, co w istocie miała na myśli Izba Odwoławcza, wskazując w zaskarżonej decyzji, że „towary te mogą być rozcierane nawet w wysokiej temperaturze”. Izba Odwoławcza popełniła zatem błąd, stwierdzając w pkt 17 zaskarżonej decyzji, że słowo „hot” służy do oznaczenia, w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzania nr 207/2009, okoliczności, że towary te są rozcierane na ciepło.
40 Należy natomiast zauważyć, zgadzając się z Izbą Odwoławczą i wbrew twierdzeniom interwenienta, że słowo „hot” odnosi się do efektu wywoływanego przez „olejki do masażu, żele” oraz „środki nawilżające do celów farmaceutycznych”. Otóż wszystkie te towary, niezależnie od tego, czy są stosowane w celach leczniczych, są rozcierane na skórze za pomocą mniej lub bardziej powtarzalnych ruchów wywołujących uczucie ciepła. Nie ma przy tym znaczenia okoliczność, na którą powołuje się skarżąca, że owo uczucie ciepła wywoływane jest wskutek pocierania rąk na skórze, a nie przez te towary jako takie, gdyż używanie tych towarów z konieczności wymaga pocierania rąk.
41 W świetle powyższego Izba Odwoławcza słusznie uznała w zaskarżonej decyzji, że sporny znak towarowy ma charakter opisowy względem „olejków do masażu, żeli” oraz „środków nawilżających do celów farmaceutycznych”.
– Wewnętrzna sprzeczność zaskarżonej decyzji, na którą powołuje się skarżąca
42 Zdaniem skarżącej Izba Odwoławcza nie mogła, nie przecząc sama sobie, uznać, że sporny znak ma charakter opisowy względem „olejków do masażu, żeli”, i jednocześnie odmówić uznania tego charakteru względem „produktów perfumeryjnych, olejków eterycznych, kosmetyków”.
43 Z tym zarzutem szczegółowym, w którym skarżąca w istocie zarzuca Izbie Odwoławczej niewyciągnięcie konsekwencji ze stwierdzenia, że sporny znak towarowy ma charakter opisowy względem „olejków do masażu; żeli”, w kontekście oceny charakteru opisowego tego znaku w przypadku „produktów perfumeryjnych, olejków eterycznych, kosmetyków”, należy się zgodzić.
44 Z utrwalonego orzecznictwa wynika bowiem, że ustalenie, iż rozpatrywany znak towarowy ma charakter opisowy, dotyczy nie tylko towarów, dla których jest on bezpośrednio opisowy, lecz również szerszej kategorii, do której należą te towary, chyba że zgłaszający znak towarowy uczyni stosowne zastrzeżenie [wyroki: z dnia 7 czerwca 2001 r., DKV/OHIM (EuroHealth), T‑359/99, Rec, EU:T:2001:151, pkt 33; z dnia 15 września 2009 r., Wella/OHIM (TAME IT), T‑471/07, Zb.Orz., EU:T:2009:328, pkt 18].
45 W rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że skarżąca słusznie uznała, podobnie jak OHIM w odpowiedzi na skargę, że „olejki do masażu; żele” są częścią szerszej kategorii „produktów perfumeryjnych, olejków eterycznych, kosmetyków”, o czym świadczy użycie wspólnego dla nich sformułowania „w szczególności” [zob. analogicznie w odniesieniu do sformułowania „w szczególności” wyroki: z dnia 8 czerwca 2005 r., Wilfer/OHIM (ROCKBASS), T‑315/03, Zb.Orz., EU:T:2005:211, pkt 3, 64; z dnia 12 listopada 2008 r., Scil proteins/OHIM – Indena (affilene), T‑87/07, EU:T:2008:487, pkt 38, 39].
46 Należy w tym względzie uściślić, że wbrew temu, co twierdzi interwenient, sformułowanie „w szczególności” nie zostało użyte tylko w odniesieniu do kosmetyków. Otóż z jednej strony na liście towarów, na które udzielono prawa ochronnego na sporny znak towarowy, „produkty perfumeryjne”, „olejki eteryczne” i „kosmetyki” zostały oddzielone przecinkami i oddzielone od innych towarów średnikiem (zob. podobnie wyrok z dnia 15 maja 2014 r., Louis Vuitton Malletier/OHIM, C‑97/12 P, EU:C:2014:324, pkt 96, 97); z drugiej strony między tymi trzema kategoriami towarów istnieją bezpośrednie i konkretne związki, gdyż produkty perfumeryjne, podobnie jak olejki eteryczne, można uznać za „kosmetyki”, gdyż produkty kosmetyczne normalnie definiuje się jako produkty używane w kontakcie z zewnętrznymi warstwami ludzkiego ciała w celu ich pielęgnacji lub upiększenia.
47 Z tych samych powodów, które zostały przedstawione w pkt 46 powyżej, należy oddalić, bez potrzeby badania jego dopuszczalności, argument OHIM podniesiony po raz pierwszy na rozprawie, zgodnie z którym „olejki do masażu” i „żele” nie należą do ogólnej kategorii „produktów perfumeryjnych, olejków eterycznych, kosmetyków”. W szczególności zarówno w przypadku „olejków do masażu”, jak i „żeli”, wobec braku jakichkolwiek uściśleń, można uznać, że są one przeznaczone do pielęgnacji lub upiększania ciała.
48 Należy zatem stwierdzić, że Izba Odwoławcza popełniła błąd, nie wyciągając konsekwencji ze stwierdzenia, że sporny znak towarowy ma charakter opisowy względem „olejków do masażu, żeli”, w kontekście oceny charakteru opisowego tego znaku względem „produktów perfumeryjnych, olejków eterycznych, kosmetyków” i pozostałych przykładowych kategorii towarów należących do tych ogólnych kategorii towarów. Należy więc stwierdzić, że Izba Odwoławcza błędnie odmówiła przyznania, że znak ten ma charakter opisowy względem „produktów perfumeryjnych, olejków eterycznych, kosmetyków, w szczególności szamponów, żeli pod prysznic, balsamów do ciała, kremów do twarzy”, bez uznania za konieczne rozpatrywania pozostałych argumentów skarżącej dotyczących charakteru opisowego tego znaku w stosunku do tych produktów.
– W przedmiocie twierdzenia skarżącej, że sporny znak towarowy ma charakter opisowy względem „środków wybielających i innych substancji stosowanych w praniu; mydeł” oraz „dodatków odżywczych do celów leczniczych”
49 Mając przede wszystkim na uwadze, że słowo „hot” wskazuje na wysoką temperaturę, nie można uznać, jak utrzymuje skarżąca, że słowo „hot” oznacza wysoką temperaturę „środków wybielających i innych substancji stosowanych w praniu; mydeł” oraz „dodatków odżywczych do celów leczniczych”. Otóż towary te, służące do prania, pielęgnacji i żywienia ludzi, nie mają z natury wysokiej temperatury. Przeciwnie, jak trafnie podkreśla OHIM, w przypadku niektórych z nich, jak na przykład mydła, wysoka temperatura niesie z sobą ryzyko ich zmiany.
50 Słowo „hot” nie odnosi się też do temperatury, w jakiej używa się tych towarów. Otóż o ile niektórych z nich można używać w wysokiej temperaturze, jak na przykład „środków wybielających i piorących” czy też „dodatków odżywczych”, o tyle wysoka temperatura nie jest warunkiem ich używania, gdyż towary te mogą być używane także w niskich temperaturach, a nawet, jak słusznie zauważył interwenient, w przypadku środków piorących możliwość stosowania w niskich temperaturach jest z punktu widzenia konsumentów szczególnie istotna.
51 Jeśli zaś chodzi o pozostałe znaczenia słowa „hot”, należy stwierdzić, że jedyny argument, jaki skarżąca podnosi na poparcie tezy, że innych znaczeń słowa „hot”, takich jak „będący w modzie”, „pociągający” czy „seksowny”, także można używać w celu opisania omawianych towarów, należy oddalić. Okoliczność, że omawiane towary mogą być potencjalnie sprzedawane w sex‑shopach nie ma znaczenia przy dokonywaniu oceny charakteru opisowego oznaczenia, jeżeli dane miejsce wprowadzania towaru do obrotu nie zostało zaznaczone na liście towarów objętych wnioskiem o rejestrację. Zgodnie bowiem z utrwalonym orzecznictwem oceny bezwzględnych podstaw odmowy rejestracji dokonuje się w odniesieniu do brzmienia towarów lub usług wskazanych w zgłoszeniu do rejestracji (zob. wyrok z dnia 22 czerwca 2006 r., Storck/OHIM, C‑24/05 P, Zb.Orz., EU:C:2006:421, pkt 23). Warto w każdym razie zauważyć, że pozytywne skojarzenia z powyższymi znaczeniami słowa „hot” związane są raczej z niejednoznacznym i pośrednim aniżeli bezpośrednim i natychmiastowym wskazaniem jakości lub cechy danych towarów [zob. podobnie wyrok z dnia 9 października 2002 r., Dart Industries/OHIM (UltraPlus), T‑360/00, Rec, EU:T:2002:244, pkt 27, 28].
52 W związku z powyższym argumenty skarżącej dotyczące posiadania przez sporny znak towarowy charakteru opisowego względem „środków wybielających i innych substancji stosowanych w praniu; mydeł” oraz „dodatków odżywczych do celów leczniczych” należy oddalić.
W przedmiocie zarzutów szczegółowych dotyczących charakteru odróżniającego spornego znaku towarowego
53 Skarżąca podnosi, że nawet gdyby przyjąć, iż słowo „hot” nie jest opisowe względem „środków wybielających i innych substancji stosowanych w praniu; mydeł; produktów perfumeryjnych, olejków eterycznych, kosmetyków, w szczególności szamponów, żeli pod prysznic, balsamów do ciała, kremów do twarzy” oraz „dodatków odżywczych do celów leczniczych”, należy je postrzegać wyłącznie jako „chwytliwe hasło”, niepełniące funkcji wskazywania pochodzenia, co sprawia, że słowo to nie ma charakteru odróżniającego.
54 Interwenient podnosi z kolei, że Izba Odwoławcza błędnie uznała, że sporny znak towarowy nie ma charakteru odróżniającego względem „olejków do masażu, żeli” i „środków nawilżających do celów farmaceutycznych”.
55 Należy przede wszystkim przypomnieć, że z art. 7 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009 wynika, iż do odmówienia rejestracji oznaczenia w charakterze wspólnotowego znaku towarowego wystarczy, aby znalazła zastosowanie jedna z wymienionych w nim bezwzględnych podstaw odmowy rejestracji [zob. wyrok z dnia 12 stycznia 2005 r., Wieland‑Werke/OHIM (SnTEM, SnPUR, SnMIX), od T‑367/02 do T‑369/02, Zb.Orz., EU:T:2005:3, pkt 45 i przytoczone tam orzecznictwo]. Skoro Izba Odwoławcza słusznie uznała, że sporny znak towarowy ma charakter opisowy względem „olejków do masażu, żeli” oraz „środków nawilżających do celów farmaceutycznych” (zob. pkt 41 powyżej) i miała rację wywodząc z tego charakteru opisowego, że oznaczenie to ma charakter opisowy również względem „produktów perfumeryjnych, olejków eterycznych, kosmetyków, w szczególności szamponów, żeli pod prysznic, balsamów do ciała, kremów do twarzy” (zob. pkt 48 powyżej), argumenty skarżącej i interwenienta dotyczące ewentualnego posiadania przez ten znak charakteru odróżniającego względem tych towarów należy oddalić jako nieistotne dla sprawy.
56 Ponieważ wszystkie argumenty interwenienta wysunięte na poparcie wniosku przedstawionego na podstawie art. 134 § 3 regulaminu postępowania z dnia 2 maja 1991 r. należy oddalić (zob. też pkt 38 powyżej), oddalić należy także sam ten wniosek.
57 Następnie, odnosząc się do argumentacji skarżącej dotyczącej towarów, względem których sporny znak towarowy nie ma charakteru opisowego, czyli „środków wybielających i innych substancji stosowanych w praniu; mydeł” oraz „dodatków odżywczych do celów leczniczych”, należy przypomnieć utrwalone orzecznictwo, zgodnie z którym sam fakt, że dany krąg odbiorców postrzega dany znak towarowy jako sformułowanie reklamowe, które ze względu na swój charakter zachwalający może co do zasady być powielone przez inne przedsiębiorstwa, nie wystarczy, aby uznać, że znak ten pozbawiony jest charakteru odróżniającego. Taka zachwalająca konotacja słownego znaku towarowego nie wyklucza bowiem, że nadaje się on mimo to do zagwarantowania konsumentom, że towary lub usługi nim oznaczone pochodzą z danego przedsiębiorstwa. W ten sposób taki znak towarowy może być postrzegany przez dany krąg odbiorców równocześnie jako sformułowanie reklamowe i jako wskazanie pochodzenia handlowego towarów lub usług (zob. wyrok z dnia 12 lipca 2012 r., Smart Technologies/OHIM, C‑311/11 P, Zb.Orz., EU:C:2012:460, pkt 29, 30 i przytoczone tam orzecznictwo).
58 A zatem argument skarżącej, że słowo „hot” pełni w istocie funkcję reklamową, sam w sobie nie wystarczy, aby podważyć wniosek Izby Odwoławczej, iż sporny znak towarowy ma charakter odróżniający. Należy jeszcze wykazać, że słowo to stanowi wyłącznie sformułowanie reklamowe. Tymczasem sama skarżąca przyznała, w ramach argumentacji dotyczącej charakteru opisowego spornego znaku towarowego, że słowo „hot” ma kilka znaczeń, takich jak „gorący” czy „pikantny”, które nie mają charakteru reklamowego. Skarżąca nie wykazała więc, że słowo „hot”, na podobieństwo innych słów, na które powołuje się ona na poparcie swojej argumentacji (takich jak słowa „super” czy „najlepszy”), jest wyłącznie sloganem reklamowym, co sprzeciwiałoby się uznaniu, że ma ono charakter odróżniający (zob. podobnie wyrok z dnia 21 stycznia 2010 r., Audi/OHIM, C‑398/08 P, Zb.Orz., EU:C:2010:29, pkt 47).
W przedmiocie zarzutu szczegółowego dotyczącego nieuwzględnienia decyzji organów administracji krajowej i orzeczeń sądów krajowych
59 Skarżąca zarzuca Izbie Odwoławczej nieuwzględnienie decyzji organów administracji krajowej i orzeczeń sądów krajowych, w szczególności orzeczeń Bundespatentgericht z dnia 9 października 2012 r. i Bundesgerichtshof (federalnego trybunału sprawiedliwości, Niemcy) z dnia 19 lutego 2014 r. odmawiających przyznania ochrony prawnej na sporny znak towarowy.
60 Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem system wspólnotowego znaku towarowego jest systemem autonomicznym, składającym się z całości właściwych mu celów i przepisów, a jego stosowanie jest niezależne od wszelkich systemów krajowych. W konsekwencji zdolność rejestracyjna oznaczenia jako wspólnotowego znaku towarowego powinna być oceniana wyłącznie na podstawie właściwych przepisów prawa. OHIM oraz w danym wypadku sąd Unii nie są zatem związane decyzjami i orzeczeniami, które zapadły na szczeblu państw członkowskich, mimo że mogą je uwzględnić, nawet jeżeli owe decyzje i orzeczenia zapadły na podstawie przepisów prawa krajowego zharmonizowanych na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/95/WE z dnia 22 października 2008 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (Dz.U. L 299, s. 25) (zob. orzecznictwo przytoczone w pkt 21 powyżej). Należy dodać, że żaden przepis rozporządzenia nr 207/2009 nie wymaga, by OHIM, a na etapie postępowania w sprawie skargi – Sąd, musiał zająć w podobnej sytuacji takie samo stanowisko jak organy administracji krajowej i sądy krajowe (zob. wyrok z dnia 12 stycznia 2006 r., Deutsche SiSi‑Werke/OHIM, C‑173/04 P, Zb.Orz, EU:C:2006:20, pkt 49 i przytoczone tam orzecznictwo).
61 Zgodnie bowiem z motywem 6 rozporządzenia nr 207/2009 wspólnotowe prawo znaków towarowych nie zastępuje ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych. W rezultacie może się zdarzyć, że z uwagi na różnice językowe, kulturowe, społeczne i ekonomiczne między państwami członkowskimi znak towarowy, który nie jest chroniony w jednym państwie członkowskim, będzie chroniony w innym państwie członkowskim lub na szczeblu Unii (zob. podobnie wyrok z dnia 25 października 2007 r., Develey/OHIM, C‑238/06 P, Zb.Orz., EU:C:2007:635, pkt 57–59 i przytoczone tam orzecznictwo).
62 Wbrew temu, co podnosi skarżąca, przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U. 2001, L 12, s. 1), ze zmianami, oraz art. 109 rozporządzenia nr 207/2009 w żaden sposób nie podważają tej tezy. Otóż jak w szczególności wynika z motywu 15 rozporządzenia nr 44/2001, na który powołuje się skarżąca, rozporządzenie to służy jedynie wyeliminowaniu sytuacji, w których w dwóch państwach członkowskich mogłyby zapaść niezgodne ze sobą orzeczenia, i nie ma zastosowania do OHIM. Ponadto art. 109 rozporządzenia nr 207/2009 służy temu, aby w przypadku wytoczenia przed sądami krajowymi powództw o naruszenie, jednego na podstawie wspólnotowego znaku towarowego, a drugiego na podstawie krajowego znaku towarowego, nie zapadały niezgodne z sobą orzeczenia. Jak słusznie podkreśla interwenient, przepis ten dotyczy zatem wyłącznie skutków, a nie warunków ochrony tych znaków.
63 Wyżej wskazanego stwierdzenia nie podważa również art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009, który stanowi, że bezwzględne podstawy odmowy rejestracji określone w ust. 1 znajdują zastosowanie bez względu na fakt, że podstawy te istnieją tylko w części Unii. Na szczeblu krajowym odmowy rejestracji dokonuje się na podstawie przepisów prawa krajowego ustanowionych zgodnie z procedurą krajową i uwzględniających krajowy kontekst (zob. pkt 61 powyżej), a więc nie jest ona równoznaczna z uznaniem w danym państwie, że istnieje bezwzględna podstawa odmowy rejestracji w rozumieniu rozporządzenia nr 207/2009.
64 W rozpatrywanym przypadku nie ma też znaczenia wyrok z dnia 10 marca 2011 r., Agencja Wydawnicza Technopol/OHIM (C‑51/10 P, Zb.Orz., EU:C:2011:139, pkt 73–77), na który powołuje się skarżąca, gdyż wyrok ten dotyczy obowiązku brania przez OHIM pod uwagę jego własnych decyzji wydanych w przedmiocie podobnych zgłoszeń dotyczących wspólnotowych znaków towarowych.
65 W konsekwencji jakkolwiek pożądane by było, by OHIM brał pod uwagę decyzje organów krajowych wydane w odniesieniu do znaków towarowych identycznych do tych, w przedmiocie których rozstrzyga – i odwrotnie, to OHIM nie ma obowiązku uwzględniania tych decyzji, w tym decyzji dotyczących znaków identycznych, a nawet gdyby wziął je pod uwagę, nie jest nimi związany.
66 W związku z tym w rozpatrywanej sprawie, bez potrzeby wypowiadania się w przedmiocie dopuszczalności dowodu z orzeczenia Bundesgerichtshof, który został przedstawiony pismem, które wpłynęło po wniesieniu skargi, i który został zakwestionowany przez OHIM, należy oddalić zarzut szczegółowy skarżącej dotyczący nieuwzględnienia przez Izbę Odwoławczą decyzji organów administracji krajowej i orzeczeń sądów krajowych dotyczących spornego znaku towarowego.
67 Z powyższych ustaleń wynika, że należy stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim Izba Odwoławcza pozostawiła bez rozpoznania wniosek skarżącej dotyczący „środków do czyszczenia, polerowania, szorowania i ścierania” należących do klasy 3 oraz „środków higienicznych do celów medycznych” należących do klasy 5 (zob. pkt 26 powyżej), oraz w zakresie, w jakim uchyliła ona i zmieniła decyzję Wydziału Unieważnień dotyczącą „produktów perfumeryjnych, olejków eterycznych, kosmetyków, w szczególności szamponów, żeli pod prysznic, balsamów do ciała, kremów do twarzy”, należących do klasy 3 (zob. pkt 48 powyżej).
68 Należy też, w drodze zmiany zaskarżonej decyzji, oddalić odwołanie wniesione przez interwenienta od decyzji Wydziału Unieważnień w odniesieniu do „produktów perfumeryjnych, olejków eterycznych, kosmetyków, w szczególności szamponów, żeli pod prysznic, balsamów do ciała, kremów do twarzy” [zob. podobnie wyrok z dnia 29 stycznia 2013 r., Fon Wireless/OHIM – nfon (nfon), T‑283/11, EU:T:2013:41, pkt 83], zgodnie z wnioskiem skarżącej sformułowanym w jej drugim żądaniu. Sąd może bowiem orzekać reformatoryjnie w odniesieniu do tego aspektu zaskarżonej decyzji, w którym Izba Odwoławcza zajęła stanowisko w przedmiocie charakteru opisowego spornego znaku towarowego względem omawianych produktów i nieprawidłowo uznała, jak wynika z pkt 43–48 powyżej, że nie ma on charakteru opisowego względem „produktów perfumeryjnych, olejków eterycznych, kosmetyków, w szczególności szamponów, żeli pod prysznic, balsamów do ciała, kremów do twarzy” (zob. podobnie wyrok z dnia 5 lipca 2011 r., Edwin/OHIM, C‑263/09 P, Zb.Orz., EU:C:2011:452, pkt 72).
69 Skargę skarżącej należy oddalić w pozostałym zakresie, podobnie jak wniosek interwenienta przedstawiony na podstawie art. 134 ust. 3 regulaminu postępowania z dnia 2 maja 1991 r. (zob. pkt 56 powyżej).
W przedmiocie kosztów
70 Zgodnie z art. 134 § 3 regulaminu postępowania przed Sądem w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań każdej ze stron każda z nich pokrywa własne koszty. Jednakże jeżeli jest to uzasadnione okolicznościami sprawy, Sąd może orzec, że jedna ze stron pokrywa, oprócz własnych kosztów, część kosztów poniesionych przez stronę przeciwną.
71 Ponieważ w niniejszym przypadku żądania wszystkich trzech stron zostały uwzględnione tylko częściowo i nie zachodzą okoliczności szczególne, należy obciążyć każdą ze stron jej własnymi kosztami.
Z powyższych względów
SĄD (druga izba)
orzeka, co następuje:
1) Stwierdza się nieważność decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 10 września 2013 r. (sprawa R 1881/2012‑4) w zakresie, w jakim Izba Odwoławcza pozostawiła w niej bez rozpoznania wniosek Australian Gold LLC dotyczący „środków do czyszczenia, polerowania, szorowania i ścierania” należących do klasy 3 oraz „środków higienicznych do celów medycznych” należących do klasy 5, oraz w zakresie, w jakim uchyliła ona i zmieniła decyzję Wydziału Unieważnień dotyczącą „produktów perfumeryjnych, olejków eterycznych, kosmetyków, w szczególności szamponów, żeli pod prysznic, balsamów do ciała, kremów do twarzy”, należących do klasy 3.
2) Odwołanie Effect Management & Holding GmbH wniesione do Izby Odwoławczej zostaje oddalone w zakresie, w jakim dotyczy „produktów perfumeryjnych, olejków eterycznych, kosmetyków, w szczególności szamponów, żeli pod prysznic, balsamów do ciała, kremów do twarzy”.
3) W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.
4) Wniosek o zmianę decyzji złożony przez Effect Management & Holding zostaje oddalony.
5) Każda ze stron pokrywa własne koszty.
Martins Ribeiro | Gervasoni | Madise |
Wyrok ogłoszono na posiedzeniu jawnym w Luksemburgu w dniu 15 lipca 2015 r.
Podpisy