ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
(δεύτερο τμήμα)
της 10ης Απριλίου 2014
Υπόθεση F‑16/13
Ivo Camacho-Fernandes
κατά
Ευρωπαϊκής Επιτροπής
«Υπαλληλική υπόθεση — Υπάλληλοι — Κοινωνική ασφάλιση — Άρθρο 73 του ΚΥΚ — Επαγγελματική ασθένεια — Έκθεση στον αμίαντο και σε άλλες ουσίες — Ιατρική επιτροπή — Άρνηση αναγνωρίσεως της επαγγελματικής αιτίας της ασθένειας που προκάλεσε τον θάνατο του υπαλλήλου — Νομότυπος χαρακτήρας της γνωμοδοτήσεως της ιατρικής επιτροπής — Αρχή της συλλογικότητας — Εντολή — Αιτιολογία — Αρχή της ίσης μεταχειρίσεως»
Αντικείμενο: Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία ο I. Camacho-Fernandes ζητεί, κατ’ ουσίαν, την ακύρωση της αποφάσεως της 23ης Μαρτίου 2012 με την οποία η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (στο εξής: ΑΔΑ) περάτωσε τη διαδικασία που κινήθηκε βάσει του άρθρου 73 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: ΚΥΚ) και επιβεβαίωσε το περιεχόμενο του σχεδίου της αποφάσεως της 23ης Ιουνίου 1995 η οποία απορρίπτει την αίτηση αναγνωρίσεως της επαγγελματικής αιτίας της ασθένειας η οποία προκάλεσε τον θάνατο της συζύγου του.
Απόφαση: Η προσφυγή απορρίπτεται. Ο I. Camacho-Fernandes φέρει τα δικαστικά έξοδά του και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Περίληψη
1. Υπάλληλοι — Κοινωνική ασφάλιση — Ασφάλιση κατά ατυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών — Ιατρική επιτροπή — Οργάνωση — Υποχρέωση εκδόσεως εσωτερικού κανονισμού — Δεν υφίσταται — Υποχρέωση διενέργειας τυπικής ψηφοφορίας — Δεν υφίσταται
(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 73· Ρύθμιση σχετικά με την ασφάλιση κατά των κινδύνων ατυχήματος και επαγγελματικής ασθένειας, άρθρο 22 § 3)
2. Υπάλληλοι — Κοινωνική ασφάλιση — Ασφάλιση κατά ατυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών — Ιατρική πραγματογνωμοσύνη — Υποχρέωση αιτιολογήσεως που υπέχει η ιατρική επιτροπή — Περιεχόμενο
(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 73· Ρύθμιση σχετικά με την ασφάλιση κατά των κινδύνων ατυχήματος και επαγγελματικής ασθένειας, άρθρο 22 § 3)
3. Υπάλληλοι — Κοινωνική ασφάλιση — Ασφάλιση κατά ατυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών — Ιατρική πραγματογνωμοσύνη — Συλλογική λειτουργία της επιτροπής — Εξέταση υποθέσεως και κατάρτιση της τελικής εκθέσεως κατά πλειοψηφία — Κύρος — Προϋποθέσεις
(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 73· Ρύθμιση σχετικά με την ασφάλιση κατά των κινδύνων ατυχήματος και επαγγελματικής ασθένειας, άρθρο 22 § 3)
1. Στο πλαίσιο αιτήσεως αναγνωρίσεως της επαγγελματικής αιτίας της ασθένειας υπαλλήλου, το έργο της ιατρικής επιτροπής να εξετάζει κατά τρόπο αντικειμενικό και ανεξάρτητο τα ιατρικής φύσεως ζητήματα επιτάσσει να έχει πλήρη ελευθερία εκτιμήσεως. Εντούτοις, η ελευθερία αυτή περιορίζεται στην περίπτωση που η εν λόγω επιτροπή, η οποία εξάλλου συστήνεται ad hoc για κάθε συγκεκριμένη περίπτωση την οποία καλείται να εκτιμήσει και συνεπώς ο ρόλος της είναι χρονικά περιορισμένος, υπέχει την υποχρέωση εκδόσεως σε κάθε περίπτωση εσωτερικού κανονισμού. Υπό τις συνθήκες αυτές, είναι θεμιτό η ιατρική επιτροπή να αποφασίσει ότι, λαμβανομένων υπόψη των περιστάσεων της συγκεκριμένης υποθέσεως που υποβάλλεται στην κρίση της, είναι σε θέση να επιτελέσει το έργο της χωρίς να είναι αναγκαία η έκδοση τυπικών και λεπτομερών κανόνων σχετικά με τη λειτουργία της, πράγμα το οποίο δεν απαιτείται, εξάλλου, από τις διατάξεις του άρθρου 22, παράγραφος 3, της ρυθμίσεως σχετικά με την ασφάλιση κατά των κινδύνων ατυχήματος και επαγγελματικής ασθένειας των υπαλλήλων της Ένωσης, που τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 2006. Περαιτέρω, από καμία διάταξη της ρυθμίσεως αυτής δεν συνάγεται υποχρέωση της ιατρικής επιτροπής να διενεργήσει τυπική ψηφοφορία πριν τη λήψη της αποφάσεώς της.
(βλ. σκέψεις 74, 79 και 98)
Παραπομπή:
ΔΕΕ: 19 Ιανουαρίου 1988, 2/87, Biedermann κατά Ελεγκτικού Συνεδρίου, σκέψη 16
ΔΔΔΕΕ: 12 Δεκεμβρίου 2012, F‑90/11, BS κατά Επιτροπής, σκέψη 38, κατά της οποίας έχει ασκηθεί αναίρεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπόθεση T‑83/13 P
2. Στο πλαίσιο αιτήσεως αναγνωρίσεως της επαγγελματικής αιτίας της ασθένειας υπαλλήλου, λαμβανομένου υπόψη του έργου της ιατρικής επιτροπής, που είναι να γνωμοδοτεί επί ζητημάτων ιατρικής φύσεως, η υποχρέωση αιτιολογήσεως που υπέχει συνεπάγεται μόνον τη διευκρίνιση της προσεγγίσεως που ακολούθησε, βάσει των στοιχείων που τέθηκαν στη διάθεσή της, για να υιοθετήσει το ιατρικό πόρισμα στο οποίο καταλήγει με την τελική έκθεσή της. Από το άρθρο 22, παράγραφος 3, της ρυθμίσεως σχετικά με την ασφάλιση κατά των κινδύνων ατυχήματος και επαγγελματικής ασθένειας των υπαλλήλων της Ένωσης, που τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 2006, δεν απορρέει καμία υποχρέωση παραθέσεως επιστημονικών εγγράφων προς στήριξη των απόψεων της πλειοψηφίας των μελών της ιατρικής επιτροπής. Σημασία έχει, συναφώς, μόνον το γεγονός ότι η τελική έκθεση περιέχει αιτιολογία η οποία καθιστά δυνατή την αξιολόγηση των εκτιμήσεων επί των οποίων ερείδεται το περιλαμβανόμενο σε αυτήν πόρισμα καθώς και το ότι θεμελιώνει αρκούντως σαφή αιτιώδη σύνδεσμο μεταξύ των ιατρικών διαπιστώσεων που περιέχει και του πορίσματος στο οποίο η ιατρική επιτροπή καταλήγει.
(βλ. σκέψεις 88 και 120)
3. Στο πλαίσιο αιτήσεως αναγνωρίσεως της επαγγελματικής αιτίας της ασθένειας υπαλλήλου, η τελική έκθεση της ιατρικής επιτροπής ολοκληρώνεται μόνον εφόσον οι υπογράφοντες την έκθεση αυτή έχουν την ευκαιρία να λάβουν υπόψη την άποψη της μειοψηφίας. Το γεγονός και μόνον ότι, μετά την εξέταση των επιχειρημάτων που προβάλλονται κατά την άποψη της μειοψηφίας, τα υπόλοιπα μέλη της ιατρικής επιτροπής δεν έχουν πεισθεί ότι πρέπει να τροποποιήσουν τα πορίσματά τους που περιλαμβάνονται στην καταρτισθείσα για λογαριασμό της ιατρικής επιτροπής έκθεση δεν μπορεί να συνιστά παράβαση της ανατεθείσας στην ιατρική επιτροπή εντολής.
(βλ. σκέψη 108)