Προσφυγή της 12 Αυγούστου 2008 - Ligny Pesca di Guaiana Francesco κ.λπ κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-330/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Ligny Pesca di Guaiana Francesco e C. Snc (Trapani, Ιταλία), Macaluso Gaetano (Palermo, Ιταλία), Gallo (Salerno, Ιταλία), Severino Pesca (Salerno, Ιταλία), Gallo Pesca (Salerno, Ιταλία), Fulvia di Pappalardo Luigi Matteo (Cetara, Ιταλία), Federazione Nazionale delle Imprese di Pesca [Εθνική Ομοσπονδία Αλιευτικών Επιχειρήσεων] (Ρώμη, Ιταλία) (εκπρόσωποι: A. Clarizia και P. Ziotti, δικηγόροι)

Καθής:Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα των προσφευγουσών

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Πρωτοδικείο:

να κάνει δεκτά τα διατυπούμενα στο εισαγωγικό μέρος της προσφυγής αιτήματα και κατόπιν αυτού να ακυρώσει τον κανονισμό ο οποίος επέβαλε απαγόρευση αλιείας του τόνου στον Ατλαντικό Ωκεανό, ανατολικά του γεωγραφικού μήκους 45°Δ, και στη Μεσόγειο εκ μέρους των τον αλιευτικών σκαφών γρι-γρι υπό ιταλική σημαία, αρχής γενομένης από τις 16 Ιουνίου 2008 (άρθρο 1 του κανονισμού), καθώς και απαγόρευση για τους κοινοτικούς επιχειρηματίες να διατηρούν επί του σκάφους, να τοποθετούν σε κλωβούς για πάχυνση ή εκτροφή και να μεταφορτώνουν εντός των κοινοτικών υδάτων ή λιμένων φορτία τόνου αλιευθέντος στον Ατλαντικό Ωκεανό, ανατολικά του γεωγραφικού μήκους 45°Δ, και στη Μεσόγειο εκ μέρους των ανωτέρω πλοίων, αρχής γενομένης από τις 16 Ιουνίου 2008 (άρθρο 3, πρώτη παράγραφος, του κανονισμού)

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα δυνάμει του άρθρου 87 του Κανονισμού Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, συμπεριλαμβανομένων των συνδεομένων με το ευεργέτημα πενίας των προσφευγουσών εξόδων.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Οι λόγοι ακυρώσεως και τα κύρια επιχειρήματα είναι παρεμφερή προς εκείνα, επίκληση των οποίων έγινε στα πλαίσια των υποθέσεων T-305/08, Ιταλική Δημοκρατία κατά Επιτροπής, και T-313/08, Veromar di Tudisco Alfio & Salvatore S.n.c. κατά Επιτροπής. Ειδικότερα, γίνεται επίκληση της πεπλανημένης νομικής βάσεως του βαλλόμενου κανονισμού, υπό την έννοια ότι το άρθρο 7 του κανονισμού (ΕΚ) 2371/2002, της 20ής Δεκεμβρίου 2002, για τη διατήρηση και τη βιώσιμη εκμετάλλευση των αλιευτικών πόρων στο πλαίσιο της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής (ΕΕ L 358, σ. 59), δεν προσφέρεται για τη θέσπιση των εκεί περιλαμβανόμενων μέτρων, τα οποία θα απαιτούσαν την προσφυγή στη διαφορετική διάταξη του άρθρου 26, παράγραφοι 2 και 3, του ιδίου κανονισμού.

____________