Αναίρεση που άσκησε στις 25 Αυγούστου 2011 η Ziegler SA κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) στις 16 Ιουνίου 2011 στην υπόθεση T-199/08, Ziegler κατά Επιτροπής
(Υπόθεση C-439/11 P)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Αναιρεσείουσα: Ziegler SA (εκπρόσωποι: J.-F. Bellis, M. Favart, A. Bailleux, avocats)
Αντίδικος κατ' αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα της αναιρεσείουσας
Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:
να κηρύξει την υπό κρίση αίτηση αναιρέσεως παραδεκτή και βάσιμη·
να ακυρώσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 16ης Ιουνίου 2011 στην υπόθεση T-199/08, Ziegler κατά Επιτροπής, και να αποφανθεί το ίδιο επί της διαφοράς που αποτελεί αντικείμενο της υποθέσεως αυτής·
να δεχθεί τα πρωτοδίκως υποβληθέντα αιτήματα και, ως εκ τούτου, να ακυρώσει την απόφαση C(2008) 926 τελικό της Επιτροπής, της 11ης Μαρτίου 2008, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 81 [ΕΚ] και του άρθρου 53 της Συμφωνίας για τον ΕΟΧ, στην υπόθεση COMP/38.543 - Υπηρεσίες διεθνών μετακομίσεων, ή, επικουρικώς, να ακυρώσει το πρόστιμο που επιβλήθηκε στην αναιρεσείουσα με την απόφαση αυτή ή, επικουρικότερα, να μειώσει ουσιωδώς το εν λόγω πρόστιμο·
να καταδικάσει την Επιτροπή στα έξοδα αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας.
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της αιτήσεώς της αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα επικαλείται τέσσερις λόγους:
Με τον πρώτο λόγο, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε πολλαπλώς σε πλάνη περί το δίκαιο, καθόσον έκρινε με την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση ότι η Επιτροπή μπορούσε νομίμως να συναγάγει, κατ' εφαρμογήν των κατευθυντηρίων γραμμών της σχετικά με την έννοια του επηρεασμού του μεταξύ κρατών μελών εμπορίου, ότι η προσαπτόμενη στην αναιρεσείουσα παράβαση ήταν ικανή να επηρεάσει αισθητά το μεταξύ κρατών μελών εμπόριο, υπό την έννοια του άρθρου 101, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.
Με τον δεύτερο λόγο, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε το δίκαιο της Ένωσης και ιδίως το άρθρο 296 ΣΛΕΕ, προσέβαλε το θεμελιώδες δικαίωμα για δίκαιη δίκη και παραβίασε τη γενική αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων, κρίνοντας ότι η Επιτροπή δεν παρέβη την υποχρέωση αιτιολογήσεως την οποία υπέχει, στηριζόμενη μόνο στον "πολύ σοβαρό" χαρακτήρα της παραβάσεως, προκειμένου να καθορίσει το ποσοστό των συνδεομένων με την παράβαση πωλήσεων το οποίο χρησιμοποιήθηκε για τον υπολογισμό του βασικού ποσού των επιβληθέντων στην αναιρεσείουσα προστίμων, δυνάμει των κατευθυντηρίων γραμμών για τη μέθοδο υπολογισμού των προστίμων που επιβάλλονται κατ' εφαρμογήν του άρθρου 23, παράγραφος 2, στοιχείο α΄, του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003
1.
Με τον τρίτο λόγο, η εταιρία Ziegler υποστηρίζει ότι η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση πάσχει από έλλειψη αιτιολογίας, διότι δεν απαντά στον λόγο ακυρώσεως που αφορά την έλλειψη αντικειμενικής αμεροληψίας της Επιτροπής και προσβάλλει το θεμελιώδες δικαίωμα για μια δίκαιη δίκη και το θεμελιώδες δικαίωμα χρηστής διοικήσεως, απορρίπτοντας τον ανωτέρω λόγο ακυρώσεως.
Με τον τέταρτο λόγο, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει τέλος ότι η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση παραβιάζει το δίκαιο της Ένωσης και ιδίως τη γενική αρχή της ισότητας και της απαγορεύσεως των διακρίσεων, καθόσον, ενώ αναγνωρίζει ότι η Επιτροπή δεν ανέλυσε ορθώς την οικονομική κατάσταση της αναιρεσείουσας, δεν επικρίνει το γεγονός ότι η Επιτροπή δεν εξέτασε καν το ενδεχόμενο να τύχει η αναιρεσείουσα μειώσεως του προστίμου βάσει της παραγράφου 37 των κατευθυντηρίων γραμμών για τον υπολογισμό των προστίμων, ενώ παραχώρησε σε άλλη επιχείρηση, στην οποία επιβλήθηκαν κυρώσεις για την ίδια παράβαση, μείωση προστίμου, κατ' εφαρμογήν της προαναφερθείσας ρήτρας.
____________1 - Κανονισμός (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της Συνθήκης (ΕΕ 2003 L 1, σ. 1).