Sprawa T‑542/11

Alouminion AE

przeciwko

Komisji Europejskiej

Pomoc państwa – Aluminium – Preferencyjna taryfa opłat za energię elektryczną przyznana w drodze umowy – Decyzja uznająca pomoc za bezprawnie przyznaną i niezgodną z rynkiem wewnętrznym – Rozwiązanie umowy – Zawieszenie skutków rozwiązania umowy przez sąd w postępowaniu w przedmiocie środka tymczasowego – Nowa pomoc

Streszczenie – wyrok Sądu (czwarta izba) z dnia 8 października 2014 r. II - 0000

Pomoc przyznawana przez państwa – Pomoc nowa i pomoc istniejąca – Pojęcie – Umowa zawarta przed przystąpieniem zainteresowanego państwa członkowskiego do Wspólnot Europejskich przyznająca preferencyjną taryfę opłat za energię elektryczną – Rozwiązanie umowy – Postanowienie sądu krajowego orzekającego w przedmiocie środka tymczasowego zawieszające skutki rozwiązania umowy – Kwalifikacja jako nowej pomocy – Brak

[art. 108 ust. 1, 3 TFUE; rozporządzenie Rady nr 659/1999, art. 1 lit. b), c)]

Na podstawie art. 108 ust. 3 TFUE wszelkie plany nowej pomocy powinny być zgłoszone Komisji przed ich wdrożeniem, a jakakolwiek nowa pomoc przyznana bez zezwolenia Komisji jest niezgodna z prawem.

Zgodnie z art. 1 lit. c) i b) rozporządzenia Rady nr 659/1999 ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 108 TFUE, nową pomoc stanowi każda pomoc, czyli programy pomocowe i pomoc indywidualna, która nie jest pomocą istniejącą, włącznie ze zmianami istniejącej pomocy, a pomoc istniejącą stanowi pomoc dozwolona, czyli takie programy pomocowe i pomoc indywidualna, które zostały dozwolone przez Komisję lub przez Radę Unii Europejskiej.

Za nową pomoc należy zatem uważać środki przyjęte po wejściu w życie traktatu, których celem jest wprowadzenie pomocy lub zmiana pomocy, przy czym zmiany mogą dotyczyć pomocy istniejącej.

W tym względzie przedłużenie istniejącej pomocy prowadzi do powstania nowej pomocy odrębnej od pomocy, której obowiązywanie zostało przedłużone, a zmiana czasu trwania istniejącej pomocy powinna być uznana za nową pomoc.

Jednak w celu stosowania art. 108 ust. 1 i 3 TFUE pojawienie się nowej pomocy lub zmianę istniejącej pomocy należy oceniać przez powołanie się na ustanawiające ją przepisy, określone w nich warunki i ich ograniczenia. Tylko zatem w wypadku, gdy zmiana ta ma wpływ na istotę pierwotnego systemu, system ten przekształca się w system nowej pomocy.

W ramach skargi o stwierdzenie nieważności wniesionej na decyzję Komisji uznającą za nową pomoc zawieszenie, tymczasowo i ex nunc przez orzekający w przedmiocie środka tymczasowego sąd krajowy, skutków rozwiązania umowy zawartej przed przystąpieniem państwa członkowskiego do Wspólnot Europejskich między publicznym przedsiębiorstwem produkcji energii elektrycznej i daną spółką przyznającej tej spółce preferencyjną taryfę opłat za energię elektryczną, ani skutkiem ani celem interwencji sędziego orzekającego w przedmiocie środków tymczasowych, utrzymującej tymczasowo w mocy w pewnym okresie tą preferencyjną taryfę, nie jest zmiana istoty istniejącej pomocy. Interwencja ta bowiem nie zmienia ani postanowień umownych lub przepisów ustawowych dotyczących preferencyjnej taryfy, ani nie zmienia warunków lub ograniczeń wspomnianej taryfy, lecz tylko polegała na ocenie zgodności z prawem rozwiązania umowy.

W konsekwencji sędzia orzekający w przedmiocie środków tymczasowych zamiast przyznać nową pomoc poprzestał na tymczasowym rozstrzygnięciu zawisłego przed nim sporu dotyczącego kwestii, czy umowa będąca podstawą preferencyjnej taryfy przestała obowiązywać. Z powyższego z konieczności wynika, że zawieszenia rozwiązania umowy w następstwie wydania postanowienia w przedmiocie środka tymczasowego nie ocenia się jako nowej korzyści odrębnej od istniejącej pomocy.

(por. pkt 48–50, 53–56)