POSTANOWIENIE SĄDU (izba ds. odwołań)
z dnia 21 lutego 2013 r.
Sprawa T‑85/11 P
Luigi Marcuccio
przeciwko
Komisji Europejskiej
Odwołanie – Służba publiczna – Urzędnicy – Zabezpieczenie społeczne – Poważna choroba – Zwrot kosztów leczenia – Odmowna decyzja Komisji w sprawie zwrotu 100% kosztów leczenia poniesionych przez wnoszącego odwołanie – Obowiązek uzasadnienia – Artykuł 72 regulaminu pracowniczego – Kryteria ustalone przez komisję lekarską – Przedstawienie opinii lekarza zakładowego w toku postępowania – Właściwość dyrektora biura ds. rozliczeń –Odwołanie oczywiście bezzasadne
Przedmiot: Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (pierwsza izba) z dnia 23 listopada 2010 r. w sprawie F‑65/09 Marcuccio przeciwko Komisji.
Orzeczenie: Odwołanie zostaje odrzucone. Luigi Marcuccio pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską w niniejszej instancji.
Streszczenie
1. Odwołanie – Zarzuty – Zarzuty oczywiście niedopuszczalne lub oczywiście bezzasadne – Oddalenie na każdym etapie postępowania, w drodze postanowienia z uzasadnieniem, bez otwierania ustnego etapu postępowania
(regulamin postępowania przed Sądem, art. 145)
2. Odwołanie – Zarzuty – Zarzut podniesiony po raz pierwszy w odwołaniu – Argument stanowiący zwykłe rozszerzenie zarzutu przedstawionego w pierwszej instancji, który nie zmienia przedmiotu sporu – Dopuszczalność
(regulamin postępowania przed Sądem, art. 139 § 2)
3. Prawo Unii Europejskiej – Zasady – Prawo do obrony – Zasada kontradyktoryjności – Zakres
4. Postępowanie sądowe – Środki organizacji postępowania – Żądanie przedstawienia dokumentów – Dopuszczalność dokumentów przedstawionych po terminie ustalonym przez Sąd do spraw Służby Publicznej
(statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 24, 25; regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 54 § 1, art. 55, 57)
5. Odwołanie – Zarzuty – Błąd w ustaleniach faktycznych – Niedopuszczalność – Kontrola oceny dowodów przez Sąd – Wykluczenie, z wyjątkiem przypadku ich przeinaczenia
(statut Trybunału Sprawiedliwości, załącznik I, art. 11)
6. Odwołanie – Zarzuty – Zwykłe powtórzenie zarzutów i argumentów podniesionych przed Sądem do spraw Służby Publicznej – Niedopuszczalność – Zakwestionowanie wykładni lub zastosowania prawa Unii dokonanych przez ten Sąd – Dopuszczalność
(art. 256 ust. 2 TFUE; statut Trybunału Sprawiedliwości, załącznik I, art. 11 ust. 1; regulamin postępowania przed Sądem, art. 138 § 1)
7. Urzędnicy – Zabezpieczenie społeczne – Ubezpieczenie zdrowotne – Poważna choroba – Ustalenie – Choroba umysłowa – Ogólne i nieścisłe pojęcie – Ocena dokonana przez administrację
(regulamin pracowniczy, art. 72 ust. 1)
8. Urzędnicy – Zabezpieczenie społeczne – Ubezpieczenie zdrowotne – Poważna choroba – Ustalenie – Kryteria – Obowiązek zbadania stanu zdrowia danej osoby
(regulamin pracowniczy, art. 72 ust. 1)
9. Urzędnicy – Zabezpieczenie społeczne – Ubezpieczenie zdrowotne – Poważna choroba – Odmowa uznania – Kontrola sądowa – Granica – Kwestionowanie postawionych prawidłowo diagnoz medycznych
(regulamin pracowniczy, art. 72 ust. 1)
10. Urzędnicy – Decyzja niekorzystna – Obowiązek uzasadnienia – Zakres
(art. 253 WE ; regulamin pracowniczy, art. 25)
11. Odwołanie – Zarzuty – Kontrola przez Sąd odmowy zarządzenia środków organizacji postępowania lub środków dowodowych przez Sąd do spraw Służby Publicznej – Zakres
(art. 256 ust. 2 TFUE; statut Trybunału Sprawiedliwości, załącznik I, art. 11)
12. Skargi urzędników – Zarzut dotyczący braku właściwości organu, który wydał akt niekorzystny – Bezwzględna przeszkoda procesowa
13. Urzędnicy – Zabezpieczenie społeczne – Ubezpieczenie zdrowotne – Urzędy ds. rozliczeń – Rozpatrywanie wniosków o zwrot kosztów – Zasady
(regulamin pracowniczy, art. 72; przepisy dotyczące ubezpieczenia chorobowego, art. 20)
14. Urzędnicy – Organ powołujący – Uprawnienia – Wykonywanie – Podział zakresu spraw – Odstępstwa – Subdelegacja – Dopuszczalność – Warunki
(regulamin pracowniczy, art. 2)
15. Odwołanie – Zarzuty – Zarzut wobec rozstrzygnięcia Sądu do spraw Służby Publicznej w przedmiocie kosztów – Niedopuszczalność w sytuacji oddalenia wszystkich pozostałych zarzutów
(statut Trybunału Sprawiedliwości, załącznik I, art. 11 ust. 2)
1. Na podstawie art. 145 regulaminu postępowania, jeżeli odwołanie jest oczywiście niedopuszczalne albo oczywiście bezzasadne, Sąd może, w każdym czasie, oddalić to odwołanie, orzekając w drodze postanowienia z uzasadnieniem, nawet wówczas gdy jedna ze stron zwróciła się do Sądu o przeprowadzenie rozprawy.
(zob. pkt 22)
Odesłanie:
Sąd: sprawa T‑105/08 P Van Neyghem przeciwko Komisji, 24 września 2008 r., Zb.Orz.SP s. I‑B‑1‑49, II‑B‑1‑355, pkt 21; sprawa T‑366/10 P Marcuccio przeciwko Komisji, 15 lipca 2011, pkt 14
2. W ramach odwołania właściwość Sądu ogranicza się do oceny rozstrzygnięcia prawnego w zakresie zarzutów rozpatrywanych przed Sądem do spraw Służby Publicznej. W ramach takiego postępowania Sąd jest zatem właściwy jedynie do zbadania, czy zawarta w odwołaniu argumentacja wskazuje na naruszenie prawa, którym dotknięty jest zaskarżony wyrok. Zasady te mają na celu, zgodnie z tym, co przewiduje art. 139 § 2 regulaminu postępowania, uniknięcie sytuacji, w której odwołanie zmieniałoby przedmiot sporu przed Sądem do spraw Służby Publicznej. Jednakże argumenty, które stanowią jedynie rozszerzenie zarzutu przedstawionego przed sądem orzekającym w pierwszej instancji, powinny zostać uznane za dopuszczalne, jeśli nie skutkują zmianą przedmiotu sporu.
(zob. pkt 26)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa C‑412/05 P Alcon przeciwko OHIM, 26 kwietnia 2007 r., Rec. s. I‑3569, pkt 40 i przytoczone tam orzecznictwo; sprawa C‑583/08 P Gogos przeciwko Komisji, 20 maja 2010 r., Zb.Orz. s. I‑4469, pkt 23, 24 i przytoczone tam orzecznictwo
Sąd: sprawa T‑355/08 P De Fays przeciwko Komisji, 19 stycznia 2010 r., pkt 28 i przytoczone tam orzecznictwo
3. Zobacz tekst orzeczenia.
(zob. pkt 34)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa C‑197/09 RX-II, szczególna procedura kontroli orzeczenia M przeciwko EMEA, 17 grudnia 2009 r., Rec. s. I-12033, pkt 39–41 i przytoczone tam orzecznictwo
4. Z samego brzmienia art. 54 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej wynika, że decyzja o skierowaniu pytań na piśmie do stron należy do zakresu swobodnej oceny tego Sądu, który może na dowolnym etapie postępowania zdecydować o zarządzeniu jakichkolwiek środków organizacji postępowania lub środków dowodowych, o których mowa w art. 55 i 57 tego regulaminu w związku z art. 24 i 25 statutu Trybunału Sprawiedliwości. Wskazane przez Sąd do spraw Służby Publicznej w ramach środków organizacji postępowania terminy do przedłożenia dokumentu nie mogą stanowić terminów zawitych, skoro w wypadku niezastosowania się przez jedną ze stron Sąd ten mógłby wymagać przedstawienia żądanego dokumentu. Z tego wynika, że opóźnienie strony w przedłożeniu dokumentu, o który zwrócił się sędzia sprawozdawca w sprawozdaniu na rozprawę, nie powinno automatycznie powodować niedopuszczalności tego dokumentu.
(zob. pkt 39)
Odesłanie:
Sąd: sprawy połączone T‑285/02 i T‑395/02 Vega Rodríguez przeciwko Komisji, 9 listopada 2004, RecFP s. I‑A‑333, II‑1527, pkt 24; sprawy połączone T‑40/07 P i T‑62/07 P de Brito Sequeira Carvalho przeciwko Komisji, 5 października 2009 r., RecFP s. I‑B‑1‑89, II‑B‑1‑551, pkt 105
5. Zobacz tekst orzeczenia.
(zob. pkt 40)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa C‑47/07 P Masdar (UK) przeciwko Komisji, 16 grudnia 2008 r., Rec. s. I‑9761, pkt 99 i przytoczone tam orzecznictwo
Sąd: sprawa T‑516/09 P Marcuccio przeciwko Komisji, 18 października 2010 r., niepublikowana w Zbiorze, pkt 90
6. Zobacz tekst orzeczenia.
(zob. pkt 53, 62)
Odesłanie:
Sąd: sprawa T‑250/06 P Ott i in. przeciwko Komisji, 22 maja 2008 r., RecFP s. I‑B‑1‑11, II‑B‑1‑109, pkt 82 i przytoczone tam orzecznictwo; sprawa T‑253/06 P Chassagne przeciwko Komisji, 19 września 2008, RecFP s. I‑B‑1‑43, II‑B‑1‑295, pkt 54; sprawa T‑78/09 P Parlament przeciwko Collée, 17 marca 2010 r., pkt 22; sprawa T‑239/09 P Marcuccio przeciwko Komisji, 4 kwietnia 2011 r., pkt 62
7. Użyte w art. 72 ust. 1 regulaminu pracowniczego pojęcie choroby umysłowej, która uprawnia do zwrotu kosztów leczenia w 100 %, dotyczy jedynie schorzeń, które obiektywnie cechują się określonym ciężarem, a nie każdego zaburzenia psychologicznego czy psychiatrycznego, bez względu na jego ciężar. Z tego wynika, że prawo zainteresowanego do zwrotu w 100 % kosztów leczenia wymaga, by instytucja zbadała, czy choroba, na którą cierpi, stanowi poważną chorobę w rozumieniu tego przepisu, w świetle kryteriów ustalonych przez komisję lekarską wspólnego systemu ubezpieczenia zdrowotnego.
(zob. pkt 58)
8. Celem art. 72 ust. 1 regulaminu pracowniczego, który przewiduje zwrot w 100 % kosztów wczesnego wykrywania poważnych chorób, jest czuwanie nad zapewnieniem ich skutecznego leczenia na wczesnym etapie i w ten sposób przyczynienie się do uniknięcia, po pierwsze, rozwoju poważnych chorób w interesie pacjenta, a po drugie, powstania wysokich kosztów ich leczenia dla wspólnego systemu ubezpieczenia zdrowotnego.
W tym względzie z jednej strony to właśnie w świetle postawienia jasnej diagnozy jednej z chorób określonych w art. 72 ust. 1 regulaminu pracowniczego wymagane są szczególne analizy i badania, a z drugiej strony taka diagnoza jest konieczna z uwagi na ciężar działań terapeutycznych przepisanych celem leczenia takich schorzeń, ponieważ działania takie mogą w szczególności wiązać się z poważnymi skutkami ubocznymi.
(zob. pkt 67)
Odesłanie:
Sąd: sprawa T‑191/01 RecFP Hecq przeciwko Komisji, 12 maja 2004 r., s. I‑A‑147, II‑659, pkt 54
9. Do sądu Unii nie należy podważanie ocen medycznych leżących u podstaw odmowy uznania przez organ powołujący, że dane schorzenie stanowi poważną chorobę w rozumieniu art. 72 ust. 1 regulaminu pracowniczego. Natomiast należy do niego zbadanie, czy przy wydawaniu takiej decyzji odmownej wspomniany organ właściwie ocenił okoliczności i zastosował odpowiednie przepisy prawne.
(zob. pkt 73)
Odesłanie:
Sąd: sprawa T‑199/01 G przeciwko Komisji, 7 listopada 2002, RecFP s. I‑A‑217, II‑1085, pkt 59; ww. sprawa Hecq przeciwko Komisji, pkt 63
10. Zobacz tekst orzeczenia.
(zob. pkt 84–87)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 125/80 Arning przeciwko Komisji, 29 października 1981 r., Rec. s. 2539, pkt 13; sprawa 195/80 Michel przeciwko Parlamentowi, 26 listopada 1981 r., Rec. s. 2861, pkt 22; sprawa C‑56/93 Belgia przeciwko Komisji, 29 lutego 1996 r., Rec. s. I‑723, pkt 86; sprawa C‑278/95 P Siemens przeciwko Komisji, 15 maja 1997, Rec. s. I‑2507, pkt 17
Sąd: sprawa T‑123/95 B przeciwko Parlamentowi, 14 lipca 1997 r., RecFP s. I‑A‑245, II‑697, pkt 51; sprawa T‑102/08 P Sundholm przeciwko Komisji, 6 października 2009 r., Zb.Orz. SP s. I‑B‑1‑109, II‑B‑1‑675, pkt 40 i przytoczone tam orzecznictwo; sprawa T‑377/08 P Komisja przeciwko Birkhoff, 9 grudnia 2009 r., Zb.Orz. SP s. I‑B‑1‑133, II‑B‑1‑807, pkt 64; sprawa T‑560/08 P Komisja przeciwko Meierhofer, 12 maja 2010 r., Zb.Orz. s. II‑1739, pkt 16; sprawa T‑284/09 P Meister przeciwko OHIM, 21 czerwca 2010 r., pkt 21 i przytoczone tam orzecznictwo
11. Zobacz tekst orzeczenia.
(zob. pkt 93)
Odesłanie:
Sąd: sprawa T‑37/10 P De Nicola przeciwko EBI, 27 kwietnia 2012 r., pkt 99 i przytoczone tam orzecznictwo
12. Zobacz tekst orzeczenia.
(zob. pkt 99)
Odesłanie:
Sąd: sprawa T‑165/04 Vounakis przeciwko Komisji, 13 lipca 2006 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑2‑155, II‑A‑2‑735, pkt 30 i przytoczone tam orzecznictwo
13. Zobacz tekst orzeczenia.
(zob. pkt 101)
Odesłanie:
Sąd: sprawy połączone T‑33/89 i T‑74/89 Blackman przeciwko Parlamentowi, 16 marca 1993 r., Rec. s. II‑249, pkt 55
14. Zobacz tekst orzeczenia.
(zob. pkt 103)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 46/72 De Greef przeciwko Komisji, 30 maja 1973 r. Rec. s. 543, pkt 18–21
Sąd: sprawa T‑23/96 De Persio przeciwko Komisji, 15 września 1998 r., RecFP s. I‑A‑483, II‑1413, pkt 111; ww. sprawy połączone Brito Sequeira Carvalho przeciwko Komisji, pkt 155
15. Zobacz tekst orzeczenia.
(zob. pkt 108)
Odesłanie:
Sąd: sprawa T‑375/08 P Nijs przeciwko Trybunalowi Obrachunkowemu, 9 września 2009 r., Zb.Orz.SP s. I‑B‑1‑65, II‑B‑1‑413, pkt 71 i przytoczone tam orzecznictwo