Postanowienie Sądu (ósma izba) z dnia 29 listopada 2021 r. –
Aresu/Komisja

(sprawa T‑524/16)

Służba publiczna – Urzędnicy – Nowelizacja regulaminu pracowniczego z 2014 r. – Czas podróży – Urlop w miejscu pochodzenia – Skarga prawnie oczywiście bezzasadna

1.      Skargi urzędników – Interes prawny – Skarga o stwierdzenie nieważności decyzji wdrażającej zastąpienie czasu podróży przyznaniem zmniejszonej liczby urlopu z tytułu urlopu w miejscu pochodzenia – Automatyczne przejście skarżącego na emeryturę w trakcie postępowania – Zachowanie interesu prawnego

(regulamin pracowniczy urzędników, art. 90, 91, załącznik V, art. 7)

(zob. pkt 27–29)

2.      Urzędnicy – Urlop – Coroczny urlop wypoczynkowy – Czas podróży – Nowelizacja regulaminu pracowniczego – Zastąpienie urlopem w miejscu pochodzenia – Uprawnienia dyskrecjonalne prawodawcy – Naruszenie zasad równego traktowania, proporcjonalności i ochrony uzasadnionych oczekiwań – Brak

(Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 20; regulamin pracowniczy urzędników, zmieniony rozporządzeniem nr 1023/2013, załącznik V, art. 7)

(zob. pkt 34–53, 58–62)

3.      Akty instytucji – Stosowanie w czasie – Natychmiastowe stosowanie nowej zasady do przyszłych skutków sytuacji powstałej pod rządami dawnej zasady – Przyjęcie rozporządzenia nr 1023/2013 zmieniającego regulamin pracowniczy urzędników i warunki zatrudnienia innych pracowników – Naruszenie praw nabytych – Brak

(regulamin pracowniczy urzędników, zmieniony rozporządzeniem nr 1023/2013, załącznik V, art. 7)

(zob. pkt 63–66)

Przedmiot

Oparte na art. 270 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji o nieprzyznawaniu skarżącemu, począwszy od dnia 1 stycznia 2014 r., czasu podróży w wymiarze pięciu dni, do których był wcześniej uprawniony na podstawie art. 7 załącznika V do regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej, zmienionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 1023/2013 z dnia 22 października 2013 r. (Dz.U. 2013, L 287, s. 15).

Sentencja

1) Skarga zostaje oddalona.

2) Antonio Aresu pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską, w tym koszty postępowania w przedmiocie środka tymczasowego.

3) Parlament Europejski i Rada Unii Europejskiej ponoszą własne koszty.