Υπόθεση C‑536/13

«Gazprom» OAO

κατά

Lietuvos Respublika

(αίτηση του Lietuvos Aukščiausiasis Teismas
για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Προδικαστική παραπομπή – Χώρος ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης – Δικαστική συνεργασία σε αστικές υποθέσεις – Κανονισμός (EK) 44/2001 – Πεδίο εφαρμογής – Διαιτησία – Δεν εμπίπτει – Αναγνώριση και εκτέλεση αλλοδαπών διαιτητικών αποφάσεων – Διαταγή εκ μέρους διαιτητικού δικαστηρίου εδρεύοντος σε κράτος μέλος – Διαταγή με σκοπό να εμποδιστεί η άσκηση ή η συνέχιση διαδικασίας ενώπιον δικαστηρίου άλλου κράτους μέλους – Εξουσία των δικαστηρίων κράτους μέλους να αρνηθούν την αναγνώριση της διαιτητικής αποφάσεως – Σύμβαση της Νέας Υόρκης»

Περίληψη – Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως)
της 13ης Μαΐου 2015

Δικαστική συνεργασία σε αστικές υποθέσεις – Διεθνής δικαιοδοσία και εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις – Κανονισμός 44/2001 – Πεδίο εφαρμογής – Εξαιρούμενες υποθέσεις – Διαιτησία – Αναγνώριση και εκτέλεση από εθνικό δικαστήριο διαιτητικής αποφάσεως που απαγορεύει σε διάδικο να υποβάλει ορισμένα αιτήματα ενώπιον δικαστηρίου του κράτους μέλους αυτού – Ζήτημα υπαγόμενο στο εφαρμοστέο εθνικό και διεθνές δίκαιο

(Κανονισμός 44/2001 του Συμβουλίου)

Ο κανονισμός 44/2001, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, έχει την έννοια ότι δεν αντιτίθεται στην εκ μέρους δικαστηρίου κράτους μέλους αναγνώριση και εκτέλεση, ή στην άρνηση αναγνωρίσεως και εκτελέσεως, διαιτητικής αποφάσεως η οποία απαγορεύει σε διάδικο να υποβάλει ορισμένα αιτήματα ενώπιον δικαστηρίου του κράτους μέλους αυτού, καθόσον ο ως άνω κανονισμός δεν διέπει την αναγνώριση και εκτέλεση, εντός κράτους μέλους, διαιτητικής αποφάσεως εκδιδόμενης από διαιτητικό δικαστήριο εντός άλλου κράτους μέλους.

Πράγματι, η διαδικασία αναγνωρίσεως και εκτελέσεως τέτοιας διαιτητικής αποφάσεως διέπεται από το εθνικό και το διεθνές δίκαιο που ισχύουν εντός του κράτους μέλους στο οποίο ζητείται η ως άνω αναγνώριση και η εκτέλεση, και όχι από τον κανονισμό 44/2001.

Έτσι, ο ενδεχόμενος περιορισμός της εξουσίας που παρέχεται σε δικαστήριο κράτους μέλους επιλαμβανόμενο παράλληλης διαφοράς να αποφανθεί επί της δικής του αρμοδιότητας μπορεί να προκύπτει αποκλειστικά από την αναγνώριση και την εκτέλεση από δικαστήριο του ίδιου κράτους μέλους διαιτητικής αποφάσεως η οποία απαγορεύει σε διάδικο να υποβάλει ορισμένα αιτήματα ενώπιον δικαστηρίου του κράτους μέλους αυτού, στο πλαίσιο του δικονομικού δικαίου του κράτους μέλους αυτού και, ενδεχομένως, της Συμβάσεως για την αναγνώριση και την εκτέλεση αλλοδαπών διαιτητικών αποφάσεων, που διέπουν τον σχετικό τομέα ο οποίος εξαιρείται από το πεδίο εφαρμογής του κανονισμού 44/2001.

(βλ. σκέψεις 41, 42, 44 και διατακτ.)