Skarga wniesiona w dniu 7 czerwca 2011 r. - Deutsche Bahn i in. przeciwko Komisji

(Sprawa T-290/11)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Deutsche Bahn AG (Berlin, Niemcy), DB Mobility Logistics AG (DB ML AG) (Berlin, Niemcy), DB Netz AG (Frankfurt nad Menem, Niemcy), Deutsche Umschlagegesellschaft Schiene-Straße mbH (DUSS) (Bodenheim, Niemcy), DB Schenker Rail GmbH (Moguncja, Niemcy), DB Schenker Rail Deutschland AG (Moguncja, Niemcy) (przedstawiciele: W. Deselaers, J.S. Brückner i O. Mross, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

stwierdzenie nieważności decyzji pokontrolnej Komisji z dnia 30 marca 2011 r., doręczonej w dniu 31 marca 2011 r.;

stwierdzenie nieważności wszystkich środków, jakie zostały zastosowane po przeprowadzeniu kontroli, na podstawie tej niezgodnej z prawem decyzji;

zobowiązanie w szczególności Komisji do zwrotu wszystkich kopii dokumentów, które zostały sporządzone w ramach kontroli, pod rygorem stwierdzenia przez Sąd nieważności przyszłych decyzji Komisji; oraz

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżące wnoszą o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C (2011) 2365 z dnia 30 marca 2011 r. (sprawy COMP/39.678 i COMP/39.731) zarządzającej przeprowadzenie kontroli na podstawie art. 20 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003¹ w przedsiębiorstwie Deutsche Baon AG, a także we wszystkich osobach prawnych kontrolowanych przez nią bezpośrednio lub pośrednio, w odniesieniu do możliwego stosowania antykonkurencyjnego modelu wykorzystywania strategicznej infrastruktury, którą zarządzają spółki należące do koncernu DB, oraz świadczenia usług w sektorze kolejowym.

Na poparcie skargi skarżące podnoszą pięć zarzutów.

Zarzut pierwszy: naruszenie prawa podstawowego do nienaruszalności miru domowego poprzez brak uzyskania uprzedniej zgody sądu.

Zarzut drugi: naruszenie prawa podstawowego do skutecznego środka prawnego, ze względu na brak możliwości przeprowadzenia uprzedniej kontroli sądowej decyzji pokontrolnej, zarówno pod względem faktycznym, jak i prawnym.

Zarzut trzeci: niezgodność z prawem decyzji pokontrolnej polegająca na tym, że w decyzji tej oparto się na informacjach uzyskanych przez Komisję przy wykonywaniu decyzji pokontrolnej dotyczącej systemu rabatów w dziedzinie trakcyjnej energii elektrycznej, w ramach bardzo szerokiego dochodzenia ("fishing expedition"), a zatem z naruszeniem prawa do obrony skarżących.

Zarzut czwarty: naruszenie prawa do obrony, ze względu na nadmiernie obszerny i nieskonkretyzowany opis celu kontroli.

Zarzut piąty: naruszenie zasady proporcjonalności przez to, że Komisja nie posiada kompetencji ze względu na cel kontroli, a w każdym razie mogła uzyskać stosowne informacje od właściwej Bundesnetzagentur [federalnej agencji ds. sieci], względnie w drodze skierowania do skarżących zwykłego żądania przedstawienia informacji.

____________

¹ - Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Dz.U. 2003, L 1, s. 1).