Sprawa T‑507/13
SolarWorld AG i in.
przeciwko
Komisji Europejskiej
Skarga o stwierdzenie nieważności – Dumping – Przywóz modułów fotowoltaicznych z krzemu krystalicznego i ich głównych komponentów (tj. ogniw i płytek) pochodzących lub wysyłanych z Chin – Przyjęcie zobowiązania złożonego w ramach postępowania antydumpingowego – Przemysł wspólnotowy – Brak bezpośredniego oddziaływania – Niedopuszczalność
Streszczenie – postanowienie Sądu (piąta izba) z dnia 14 stycznia 2015 r.
1. Postępowanie sądowe – Dopuszczalność skargi – Ocena odnosząca się do chwili wniesienia skargi – Nowa okoliczność – Dostosowanie pierwotnych żądań i zarzutów – Możliwość uzależniona od dopuszczalności pierwotnego żądania
(regulamin postępowania przed Sądem, art. 48 § 2)
2. Skarga o stwierdzenie nieważności – Osoby fizyczne lub prawne – Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie – Przesłanki mające charakter kumulatywny
(art. 263 akapit czwarty TFUE)
3. Skarga o stwierdzenie nieważności – Osoby fizyczne lub prawne – Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie – Bezpośrednie oddziaływanie – Kryteria – Decyzja Komisji w sprawie przyjęcia zobowiązania złożonego przez eksportera w ramach postępowania antydumpingowego – Skarga producentów z Unii – Brak bezpośredniego oddziaływania – Niedopuszczalność
(art. 263 akapit czwarty TFUE; rozporządzenie Rady nr 1225/2009, art. 8 ust. 1, 6; decyzja Komisji 2013/423)
4. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Procedura antydumpingowa – Prawo dostępu do jawnej dokumentacji postępowania – Obowiązek dostarczenia jawnej wersji przez strony dokonujące zobowiązania cenowego – Powiadomienie po wydaniu decyzji w sprawie przyjęcia zobowiązania – Dopuszczalność – Naruszenie uprawnień procesowych stron, których dotyczy dochodzenie – Brak (rozporządzenie Rady nr 1225/2009, art. 8 ust. 4)
5. Skarga o stwierdzenie nieważności – Osoby fizyczne lub prawne – Pojęcie aktu regulacyjnego w rozumieniu art. 263 akapit czwarty TFUE – Każdy akt o charakterze generalnym, z wyjątkiem aktów legislacyjnych – Decyzja Komisji w sprawie przyjęcia zobowiązania złożonego przez eksportera w ramach postępowania antydumpingowego – Wyłączenie
(art. 263 akapit czwarty TFUE; rozporządzenie Rady nr 1225/2009; decyzja Komisji 2013/423)
1. Zobacz tekst orzeczenia.
(por. pkt 33, 65)
2. Zobacz tekst orzeczenia.
(por. pkt 35, 36)
3. W ramach skargi wniesionej przez osoby fizyczne lub prawne na podstawie drugiej i trzeciej hipotezy przewidzianej w art. 263 akapit czwarty TFUE przesłanka dotycząca bezpośredniego oddziaływania wymaga łącznego spełnienia dwóch kryteriów, mianowicie, by, po pierwsze, zaskarżony akt wywoływał bezpośredni wpływ na sytuację prawną jednostki i, po drugie, nie pozostawiał żadnego zakresu uznania swoim adresatom, których obowiązkiem jest go wykonać, a wykonanie to ma mieć charakter automatyczny i wynikać z samego aktu Unii bez stosowania innych przepisów pośrednich. Na powyższe przesłanki nie ma wpływu prawo jednostek do skutecznej ochrony sądowej.
Wydana na podstawie art. 8 ust. 1 rozporządzenia nr 1225/2009 w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej decyzja przyjmująca zobowiązanie eksportera produktów objętych cłami antydumpingowymi na mocy rozporządzeń Komisji i Rady nakładających, odpowiednio, cła tymczasowe i cła ostateczne nie wywołuje skutków prawnych, które mogą wpłynąć bezpośrednio na sytuację prawną unijnych producentów. Z systemu ustanowionego w rozporządzeniu nr 1225/2009 wynika bowiem, że to nie z powodu wydania decyzji przyjmującej zobowiązanie przywóz objęty tym zobowiązaniem został zwolniony z cła antydumpingowego. Otóż zwolnienie wynika z przepisów przyjętych bądź to przez Komisję w rozporządzeniu nakładającym tymczasowe cła antydumpingowe, bądź przez Radę w rozporządzeniu nakładającym ostateczne cła antydumpingowe, w celu wdrożenia omawianych zobowiązań.
O ile prawdą jest, iż art. 8 ust. 1 zdanie drugie rozporządzenia nr 1225/2009 przewiduje, że jeżeli Komisja przyjmuje taką ofertę oraz tak długo, jak dane zobowiązania są obowiązujące, cła tymczasowe lub ostateczne nie mają zastosowania do odnośnego przywozu przedmiotowych towarów wytwarzanych przez przedsiębiorstwa, o których mowa w decyzji Komisji o przyjęciu zobowiązań, o tyle wspomniany przepis wymaga jednak, w okresie, w którym zobowiązanie obowiązuje, zwolnienia z cła antydumpingowego, które wynika z przepisów przyjętych bądź to przez Komisję w rozporządzeniu nakładającym tymczasowe cła antydumpingowe, bądź to przez Radę w rozporządzeniu nakładającym ostateczne cła antydumpingowe.
(por. pkt 40, 48, 51, 52, 54)
4. Zobacz tekst orzeczenia.
(por. pkt 56)
5. Decyzja w sprawie przyjęcia zobowiązania złożonego przez eksportera produktów objętych tymczasowymi cłami antydumpingowymi nie stanowi aktu regulacyjnego w rozumieniu trzeciej hipotezy przewidzianej w art. 263 akapit czwarty TFUE. W zakresie, w jakim pojęcie aktu regulacyjnego powinno być rozumiane jako obejmujące każdy akt o charakterze generalnym, z wyjątkiem aktu legislacyjnego, wspomniana decyzja, nawet jeśli nie stanowi aktu legislacyjnego, nie jest aktem o charakterze generalnym, ponieważ nie ma zastosowania do sytuacji określonych obiektywnie i nie wywołuje skutków prawnych względem kategorii osób przewidzianych w sposób ogólny i abstrakcyjny.
(por. pkt 64)