Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos Aukščiausiasis Teismas (Litwa) w dniu 26 marca 2013 r. - Nickel & Goeldner Spedition GmbH przeciwko Kintra UAB w likwidacji

(Sprawa C-157/13)

Język postępowania: litewski

Sąd odsyłający

Lietuvos Aukščiausiasis Teismas

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca skargę kasacyjną: Nickel & Goeldner Spedition GmbH

Strona pozwana w postępowaniu kasacyjnym: Kintra UAB w likwidacji

Pytania prejudycjalne

W przypadku wytoczenia powództwa przez syndyka masy upadłości, działającego w interesie ogółu wierzycieli przedsiębiorstwa i zmierzającego do przywrócenia wypłacalności przedsiębiorstwa i powiększenia wartości aktywów przedsiębiorstwa w upadłości tak, by roszczenia wierzycieli zostały zaspokojone w możliwie największej liczbie - podczas gdy, co należy odnotować, do tego samego rezultatu zmierzają przykładowo powództwa syndyka masy upadłości o uznanie czynności za bezskuteczną (skarga pauliańska), które zostały uznane za ściśle związane z postępowaniem upadłościowym - i zważywszy na fakt, że w niniejszej sprawie żądanie zapłaty należności za wykonany międzynarodowy przewóz towarów jest oparte na konwencji CMR i litewskim kodeksie cywilnym (ogólnych przepisach prawa cywilnego), czy powództwo takie należy uznać za ściśle związane (związkiem bezpośrednim) z postępowaniem upadłościowym skarżącej, czy właściwość do jego rozpoznania należy określać na zasadach rozporządzenia nr 1346/2000² i czy mieści się ono w zakresie wyjątku od zastosowania rozporządzenia nr 44/2001?

W razie udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze, Lietuvos aukščiausiasis teismas wnosi do Trybunału o wyjaśnienie, czy jeżeli sporne zobowiązanie (zobowiązanie strony pozwanej, oparte na niewłaściwym wykonaniu jej zobowiązań umownych, do zapłaty na rzecz skarżącej będącej w upadłości należności i odsetek za zwłokę z tytułu międzynarodowego przewozu towarów) powstało przed wszczęciem wobec skarżącej postępowania upadłościowego, zastosowanie znajduje art. 44 ust. 3 lit. a) rozporządzenia nr 1346/2000, a na jego podstawie rozporządzenie to nie stosuje się, ponieważ właściwość do rozpoznania sprawy określa się zgodnie z art. 31 konwencji CMR, jako z postanowieniem konwencji szczególnej?

W razie udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze i ujęcia rozpatrywanego sporu w zakresie zastosowania rozporządzenia nr 44/2001, Lietuvos aukščiausiasis teismas wnosi do Trybunału o wyjaśnienie, czy w niniejszym przypadku należy przyjąć, że zważywszy na to, iż art. 31 ust. 1 konwencji CMR i art. 2 ust. 1 rozporządzenia nr 44/2001 nie stoją z sobą w sprzeczności, wskutek ujęcia spornych stosunków prawnych w zakresie konwencji CMR (konwencji szczególnej), w celu określenia, sądy którego państwa członkowskiego są właściwe do rozpoznania rozpatrywanego powództwa, należy zastosować reguły prawne zawarte w art. 31 konwencji CMR, o ile reguły prawne zawarte w art. 31 ust. 1 konwencji CMR nie prowadzą do rezultatów mniej korzystnych dla należytego funkcjonowania rynku wewnętrznego i są wystarczająco jasne i precyzyjne?

____________

¹ - Rozporządzenie Rady (WE) nr 1346/2000 z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego (Dz.U. L 160, s. 1).

² - Rozporządzenie Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U. 2001, L 12, s. 1).