Skarga wniesiona w dniu 21 sierpnia 2012 r. - Republika Grecka przeciwko Komisji

(Sprawa T-376/12)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Republika Grecka (przedstawiciele: I. Chalkias, E. Leftheriotou i S. Papaioannou)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Skarżąca wnosi do Sądu o:

uwzględnienie skargi;

stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji z dnia 22 czerwca 2012 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW), notyfikowanej jako dokument C(2012) 3838 i opublikowanej w Dz.U. L 165, s. 83 w części dotyczącej korekt finansowych obciążających Republikę Grecką w sektorze suszonych winogron i niezgodnego z prawem sadzenia winorośli; i

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W swojej skardze Republika Grecka wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji z dnia 22 czerwca 2012 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW), notyfikowanej jako dokument C(2012) 3838 i opublikowanej w Dz.U. L 165, s. 83 w części dotyczącej korekt finansowych obciążających Republikę Grecką w sektorze suszonych winogron w okresie sprzedaży 2006-2007 i w sektorze wina/sadzenia winorośli bez prawa do ponownego sadzenia.

W odniesieniu do korekty w sektorze suszonych winogron skarżąca twierdzi w pierwszej kolejności, że korekty nałożone w wysokości 100% w przypadku sułtanek i w wysokości 25% w przypadku koryntek odnoszące się do spadku wydajności minimalnej, specjalizacji działek obsadzonych winoroślą, rzeczywistej produkcji i dostaw opierają się na błędnej ocenie okoliczności faktycznych oraz na błędnej wykładni i błędnym zastosowaniu art. 3 ust. 2 tiret czwarte rozporządzenia nr 1621/1999².

W drugiej kolejności skarżąca utrzymuje, że zaskarżona decyzja jest niegodna z prawem i należy stwierdzić jej nieważność, jako że nałożenie przez Komisję korekty ryczałtowej w wysokości 100% w przypadku sułtanek i w wysokości 25% w przypadku koryntek odnoszącej się do braków w zakresie spadku wydajności minimalnej, nieprzestrzegania wymogu specjalizacji działek obsadzonych winoroślą oraz rzeczywistej produkcji i dostaw opiera się na błędnej wykładni i błędnym zastosowaniu załącznika 2 do dokumentu VI/5330/97, załącznika 17 do dokumentu AGRI/17933/2000 i do dokumentu AGRI/60637/2006, jest niewystarczająco uzasadnione i nieproporcjonalne do stwierdzonych braków i wykracza poza uprawnienia dyskrecjonalne Komisji.

W odniesieniu do sadzenia w braku prawa do ponownego sadzenia skarżąca twierdzi w pierwszej kolejności, że nałożenie przez Komisję korekty finansowej jest niezgodne z prawem i należy stwierdzić jej nieważność w zakresie, w jakim: a) wyłącza ona wydatki poniesione ponad dwadzieścia cztery miesiące przed zawiadomieniem [państwa członkowskiego] przez Komisję o wynikach kontroli z naruszeniem art. 7 ust. 4 rozporządzenia nr 1258/1999⁴, obecnie art. 31 rozporządzenia nr 1290/2005 oraz b) narusza zasadę pewności prawa i osłabia prawo do obrony i prawo do poparcia twierdzeń skarżącej ze względu na powołanie się na okoliczności faktyczne i akty z minionych dekad.

W trzeciej kolejności skarżąca utrzymuje, że ocena Komisji, zgodnie z którą obszary uregulowane na podstawie art. 2 ust. 3 lit. a) rozporządzenia nr 1493/1999 zostały uregulowane w sposób niezgodny z tym przepisem, jako że nieustanowienie rejestru winnic w momencie badania wniosków w sprawie regularyzacji nie dawało koniecznych gwarancji co do kontroli odstępstw, opiera się na błędzie w ustaleniach faktycznych.

W czwartej kolejności skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja jest niezgodna z prawem i należy stwierdzić jej nieważność, ponieważ nałożona korekta i metoda zastosowana do jej obliczenia w drodze analogicznego zastosowania art. 86 rozporządzenia nr 479/2008 są sprzeczne z art. 31 rozporządzenia nr 1290/2005 oraz z wytycznymi zawartymi w dokumencie VI/5330/87, a jej stosowanie wywołuje skutki nieproprocjonalne do stwierdzonych braków.

W piątej kolejności skarżąca utrzymuje, że okoliczność, iż Komisja określiła całkowitą powierzchnię uregulowaną na podstawie art. 2 ust. 3 lit. a) rozporządzenia nr 1493/1999 na 7112,04 hektarów oraz średnią wartość praw do sadzenia na 1500 EUR/hektar, opiera się na błędzie w ustaleniach faktycznych, jest niewystarczająco uzasadniona i sprzeczna z zasadą proporcjonalności.

____________

¹ - Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1621/1999 z dnia 22 lipca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/96 w odniesieniu do pomocy odnoszącej się do uprawy winogron przeznaczonych do produkcji niektórych odmian winogron suszonych (Dz.U. L 192, s. 21).

² - Rozporządzenie Rady (WE) nr 1258/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (Dz.U. L 160, s. 103).

³ - Rozporządzenie Rady (WE) nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (Dz.U. L 209, s. 1).

⁴ - Rozporządzenie Rady (WE) nr 1493/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wina (Dz.U. L 179, s. 1).

⁵ - Rozporządzenie Rady (WE) nr 479/2008 z dnia 29 kwietnia 2008 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wina, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, (WE) nr 1782/2003, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 3/2008 oraz uchylające rozporządzenia (EWG) nr 2392/86 i (WE) nr 1493/1999 (Dz.U. L 148, s. 1).